Los van "mensenverheerlijking" kan ik mij hier wel iets bij voorstellen......refo schreef:Er moet geen waardeoordeel aan het bedanken gehangen worden. Het is gewoon: de dominee had geen vrijmoedigheid het beroep aan te nemen.
Ik las pas een kerkbode uit begin jaren 60 van onze gemeente (Kerkklanken). Ds H Rijksen had zijn eerste beroep gehad en mogen eh... bedankt. Een kerkbode later vertelde hij dat hij ter gelegenheid van dat bedanken een grote fruitmand had gekregen. De anonieme gever werd bedankt. Dat waren nog eens tijden.
(Een kerkeraadslid had samen met zijn familie een keten groentewinkels verspreid over de stad.)
In een kerkverband met een groot tekort aan predikanten kun je blij zijn met een eigen predikant.
Mocht die bedanken voor een beroep van elders kan ik me indenken dat je je blijdschap o.a. toont in een materiële vorm.
Ofschoon ik dat niet goedkeur, immers Hij zendt zijn knechten waarheen Hij wil......
Maar nogmaals: ik heb daar begrip voor.
