Misschien nog een praktische tip: wij hadden laatst een bezinningsavond voor leidinggevenden en kerkenraad. Toen hadden we het erover wat je drijft om met kinderen/jongeren/gemeente bezig te zijn. Hebben we een JV om de jeugd van straat te houden? Of omdat wij hen iets moeten vertellen? Of hebben wij de houding van Jezus, nl dat wij (in dit geval) de jeugd willen dienen? Gaan wij naar een avond toe met de gedachte: ik wil hen dienen, ervoor zorgen dat ze een fijne en goede avond hebben. Ik wil dat ze zich veilig en geborgen voelen in de gemeente. Vanuit de liefde van Jezus.
Soms is het "alleen maar er zijn" voldoende. Hier doen ze vaak een Bijbelstudie en daarna gewoon "wat hangen" Het hangt natuurlijk er ook vanaf met wat voor jongeren je bezig bent. Gaat het om trouwe, meelevende kerkjongeren, jongeren die praten of jongeren die doen, randkerkelijke/niet-kerkelijke jongeren. In een vorige gemeente hadden wij een JV die heel veel aan verdieping en Bijbelstudie deed, wat als resultaat had dat alleen jongeren met een bepaald opleidingsniveau nog maar kwamen. Want het was net een studievereniging waar de "doeners" zich niet bij thuisvoelden. Die kwamen dan bij elkaar in een drankkeet...

Zorg voor bepaalde voorzieningen, zoals een dartbord, een tafeltennistafel, spelletjes. Misschien zijn er die zich op creatief gebied zich willen uiten. Zorg dan voor verf, hout etc. Mijn ervaring is dat vaak in een ongedwongen setting, (bijv. al tafeltennissent) zich vaak de beste gesprekken ontstaan, omdat je dan in hun wereld bent, waar ze zich veilig voelen. Probeer ook te laten zien dat je in hun wereld thuis bent. Koop evt. een mobieltje, zodat je hen kan sms-en als je ze een paar keer gemist hebt. (wat een ouderling bij ons deed toen hij ze mistte op catechesatie)
Probeer het zgn adoptie model en/of buddyplan eens uit (opvraagbaar bij de HGJB) En leer ze kennen!