Wilma van den Berg schreef:Hoe kun je een ware christen herkennen? etc.
In ieder geval niet aan het provoceren, noch in daad noch in gewaad.
Verder moet ik toegeven, dat ik de genoemde voorbeelden (verplicht zwarte kleding en geen oorbellen; niet mogen bezoeken van JijDaar) vrij rigide voorschriften vind. Ik acht, dat men dan toch te ver in de gewetens treedt van de leden.
Wel mag men uiteraard voor deze zaken waarschuwen, maar dwingend opleggen is nooit goed. Elisa gaf Naaman de Syrier immers ook vrede op diens buigen in het huis van Rimmon.
Ik vond het zelf in de dienst van zondag een mooi iets dat de predikant naast het over het inwendige ook wat zei over het uitwendige...
Mijns inziens een mooie en koesterwaardige traditie..
Zalig is de mens, welken de Heere de zonden niet toerekent.
Geka schreef:Afsluitend; ik ontzeg niemand het recht om de dogmatische opvattingen van 1931 aan te hangen en ben het met Memento eens dat dit zeker kan leiden tot een evenwichtig Bijbelse prediking. Ook daar weet ik gelukkig de voorbeelden van.
Wel wil ik uitspreken dat de grenzen tussen rechtzinnigheid en onrechtzinnigheid t.a.v. de visie op verbond en verkiezing voor mij niet gelijk staan aan de grenzen van 1931.
Hoewel een beetje laat, toch nog een reactie op '1931'. In een hele lange topic (kan hem niet zo gauw meer vinden) heb ik ooit een lans gebroken voor 1931, maar moest toch tot de conclusie komen, dat de uitspraken niet helemaal 'gereformeerd' zijn. Ze staan althans niet in de lijn van de 3FvE. Natuurlijk is de gedachte erachter juist: niet iedereen is op gelijke wijze in het verbond (tweeërlei kinderen des verbonds), maar het verbond der genade is volgens de 3FvE wel degelijk opgericht met de gelovigen en hun zaad. Deze formulering komt trouwens als zodanig niet voor in de 3FvE zelf, maar in een van de liturgische gebeden. De gedachte vindt men wel terug in de 3FvE, zodra namelijk de kinderen ter sprake komen.
Dat het verbond der genade zou zijn opgericht met Christus als het Hoofd der uitverkorenen, is een visie die vreemd is aan de 3FvE; het is iets uit de Westminster Catechismus, die daarin afwijkt van de 3FvE.
Van ganser harte mee eens. Dat is naar mijn persoonlijke overtuiging de visie van de Schrift, van de belijdenis en van Calvijn.
Tiberius schreef:Verder moet ik toegeven, dat ik de genoemde voorbeelden (verplicht zwarte kleding en geen oorbellen; niet mogen bezoeken van JijDaar) vrij rigide voorschriften vind. Ik acht, dat men dan toch te ver in de gewetens treedt van de leden.
Wel mag men uiteraard voor deze zaken waarschuwen, maar dwingend opleggen is nooit goed.
Men zal dan wel zeggen: "Maar wij leggen dat niet dwingend op. Men kan er immers ook voor kiezen om géén belijdenis te doen bij ons".
Wat Margriet nu noemt, het moeten beloven dat je nooit meer naar JijDaar zult gaan, anders mag je geen belijdenis doen, is nieuw.
Maar beloven dat je nooit een televisie in huis zult nemen, anders mag je geen belijdenis doen, die kenden we al. En die heeft al heel wat jonge mensen doen besluiten een andere kerk te kiezen. Want ook al heb je nu geen behoefte aan tv, beloven dat je nóóit tv zult nemen gaat nog wel ietsje verder...
Of beloven dat je als meisje nooit meer een broek zult dragen, anders mag je geen belijdenis doen. Heb ik ook van dichtbij meegemaakt.
Ik ben blij dat Tiberius nu toegeeft dat dit "vrij rigide" voorschriften zijn, die "te ver in de gewetens van de leden" treden. Maar ze zijn dus niet nieuw. Voor mij ialthans s dit JijDaar-verbod van dezelfde orde als juistgenoemd tv- of broekenverbod.
claus schreef:Wel hoor ik totnutoe geen reacties op die Ger.Gem.predikant die bij herhaling gezegd heeft dat de GG in de praktijk 4 (vier) bijzondere geloofsgeschriften er op nahouden, zoals ik in mijn eerste bijdrage schreef. Wie reageert daar eens op? Hebben we er wel 4 noodig, terwijl je met die gebruikelijke 3 Formulieren van Enigheid in feite alles bestrijkt?
Dat komt omdat die uitspraak onwaar is.
De leeruitspraken van 1931 zijn slechts een onderstreping van de belijdenisgeschriften, zoals we in een ander (mega) topic al eens aangetoond hebben.
M.a.w.: wie kan in een kort helder betoog duidelijk uiteenzetten wat de meerwaarde is van 1931? Het is me tot op de dag van vandaag niet echt duidelijk.
Dit las ik net op de site van het ND. Een goed, eerlijk en evenwichtig artikel. Mijn waardering hiervoor.
Leve de Gereformeerde Gemeenten!
door Ton van der Schans
Bij de uittocht uit de Gereformeerde Gemeenten gaat het voor veel (ex)-leden niet zelden om dramatische zaken. Er past geen relativering bij gebeurtenissen die diep hebben ingegrepen in het persoonlijke leven en waarbij gewetensbeslissingen hebben plaatsgevonden. Toch bevat het artikel 'Een stille scheuring' (Nederlands Dagblad 9 februari)
volgens Ton van der Schans te weinig analyse. Volgens hem zijn de Gereformeerde Gemeenten van alle reformatorische kerkgenootschappen het best in staat leden vast te houden.
Juist de Gereformeerde Gemeenten zijn - ondanks alles wat ook deze groep bedreigt - minder vatbaar voor onze dominante liberale, seculiere cultuur dan andere kerkgenootschappen. Hoe komt dat?
Historisch en sociologisch gesproken weten groeperingen met een duidelijk en sterk identiteitsbesef hun mensen beter vast te houden dan groepen met een minder duidelijk, of zelfs vaag identiteitsbesef. De Gereformeerde Gemeenten vormen het meest homogene kerkgenootschap in de gereformeerde gezindte met de meest eenduidige identiteit. Het zijn onder ander deze eenduidigheid en identiteit die maken dat de Gereformeerde Gemeenten het trekpaard zijn voor reformatorische scholen, zorg- en vele andere organisaties (RMU, SGP, Reformatorisch Dagblad ,enz.). In de Gereformeerde Gemeenten wordt het besef levend gehouden, dat je zo in de wereld kunt opgaan, dat je er uiteindelijk in ondergaat. De Gereformeerde Gemeenten hebben een eigen gestalte met veel positieve kanten. Ondanks alle vertrek en kritiek komen de mensen er ook door de week wél naar de kerk, er is veel belangstelling voor zending en evangelisatie, de jeugd is zeer betrokken. Als je daar de recente plaatjes van de Protestantse Kerk in Nederland of de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) naast legt. Daar heten de Harincken geen C. of W., maar George..., met alle vragen en problemen van dien.
Dogmatisering
Deze sociologische kenmerken hebben ook een (interne) keerzijde. De Gereformeerde Gemeenten zijn het duidelijkste voorbeeld van een gesloten kerktype met een sterk synodocratische kerkstructuur. De synoden (generale en particuliere) en classes uniformeren de relatief pluriforme opvattingen. Hierdoor komen plaatselijke afwijkingen snel aan het licht. De reactie binnen de Gereformeerde Gemeenten op interne verschillen heeft soms wel iets krampachtigs. Ik constateer op sommige plaatsen een dogmatiseringsproces. Uit angst voor afglijden reageren leidinggevende predikanten soms nogal allergisch op afwijkende stemmen. Ook worden zaken die vroeger weliswaar ook geleerd of gepredikt werden binnen de gemeenten, nu in kerkelijke uitspraken vastgelegd. Een verdergaande systematisering van de leer brengt wel (nuance)verschillen aan het licht die binnen de norm van Schrift en belijdenis legitiem zijn.
In dit licht moeten we een aantal uittochten uit de Gereformeerde Gemeenten bezien. Nog wel een opmerking hierbij. Als het over het verlaten van de Gereformeerde Gemeenten gaat, dient de vraag gesteld te worden, wie er veranderd is: het kerkverband of degenen die vertrekken? In een groot aantal gevallen zullen dat degenen die vertrekken zijn. Ze voelen zich niet langer thuis in de Gereformeerde Gemeenten en claimen een plaats die er historisch gezien nooit geweest is. Vanouds heeft in de Gereformeerde Gemeenten sterker de nadruk op wedergeboorte dan op geloof gelegen. Naast het verzoenend werk van Christus, komt evenzeer de noodzakelijk geachte werking en toepassing van de Heilige Geest met de daarbij horende kenmerken aan de orde en wordt het geloof als een gave van God gepreekt en niet zozeer als een menselijke activiteit.
Nu kan de geschiedenis van de Gereformeerde Gemeenten natuurlijk niet de norm zijn. Dat zou rooms zijn. Van het traditiebegrip van de Reformatie geldt: terug naar de Schrift! Laten de Gereformeerde Gemeenten zich hierop altijd daadwerkelijk aanspreken? Ook een historische ontwikkeling dient getoetst te worden aan de Schrift. Niet aan Comrie, of welke theoloog dan ook. Heel terecht wordt in de Gereformeerde Gemeenten de vraag naar de zogenaamde toe-eigening van het heil gesteld. Als de vraag 'hoe aan het geloof te komen' niet meer wezenlijk gesteld wordt, zijn we ver van huis. Of we dat nu een verondersteld geloof of anders noemen. Maar een verondersteld ongeloof in het aanspreken van de gemeente behoeft ook correctie.
Geen bijdrage
Helaas hebben de Gereformeerde Gemeenten geen wezenlijke eigen bijdrage geleverd aan het behoud, laat staan de ontwikkeling van gereformeerde theologie in ons land en daar buiten. Ds. G.H. Kersten heeft dat wel beoogd. Echt gereformeerde theologie kwam van mensen als ds. G. Boer, W.L. Tukker en L. en I. Kievit. Ook christelijk-gereformeerden als de professoren J. van Genderen en W.H. Velema lieten zich niet onbetuigd. Het is jammer dat de Gereformeerde Gemeenten dit niet oppakken en er zelfs nauwelijks mee worstelen. Dat is een reëel probleem, dat ook vandaag de dag niet goed wordt opgepakt. Het reformeren om gereformeerd te blijven, wordt bepaald niet vaak beoefend in de Gereformeerde Gemeenten. Velen die de Gereformeerde Gemeenten verlaten hebben, hadden in dit opzicht de Gereformeerde Gemeenten met vrucht kunnen dienen. Die kerken zijn nu vaak zo met de verdediging van het eigene bezig, dat een doordenking van de gereformeerde theologie voor vandaag de dag uitblijft. Te vaak maken we ons druk om de kleur van de gordijnen, terwijl het huis in brand staat. Onze ziel én de wereld zijn in nood! Ónze godsdienstige cultuur moet eraan. Het besef dat de Heilige Geest dit moet werken, mogen we niet uitspelen tegen ons bidden en werken.
Een christendom waarin de waarheid dat God de zondaar zoekt (en niet andersom) niet wordt gepreekt, waarin de pelgrimage ontbreekt en bewogenheid met de wereld afwezig is, heeft geen toekomst. Ik geloof een heilige algemene christelijke kerk, waarvan de Gereformeerde Gemeenten een deel zijn. Belijden is naar een woord van Groen van Prinsterer 'uitkomen voor de waarheid, waar de tijdgeest het meeste bezwaar maakt'. Het is een troostwoord voor ons allen in onze geseculariseerde westerse wereld, dat een kleine groep met een overtuiging meer zeggingskracht heeft dan een grote groep zonder overtuiging. We moeten meer wegen dan tellen! In de meest diepe zin van het woord sluit ik af met: leve de Gereformeerde Gemeenten!
Drs. A.A. van der Schans is docent geschiedenis aan hogeschool Driestar educatief in Gouda, hoofdredacteur van Transparant en ouderling in de Gereformeerde Gemeente van Bodegraven.
Van der Schans schreef:Bij de uittocht uit de Gereformeerde Gemeenten gaat het voor veel (ex)-leden niet zelden om dramatische zaken. Er past geen relativering bij gebeurtenissen die diep hebben ingegrepen in het persoonlijke leven en waarbij gewetensbeslissingen hebben plaatsgevonden.
Als je daar de recente plaatjes van de Protestantse Kerk in Nederland of de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) naast legt. Daar heten de Harincken geen C. of W., maar George..., met alle vragen en problemen van dien.
De reactie binnen de Gereformeerde Gemeenten op interne verschillen heeft soms wel iets krampachtigs. Ik constateer op sommige plaatsen een dogmatiseringsproces. Uit angst voor afglijden reageren leidinggevende predikanten soms nogal allergisch op afwijkende stemmen. Ook worden zaken die vroeger weliswaar ook geleerd of gepredikt werden binnen de gemeenten, nu in kerkelijke uitspraken vastgelegd. Een verdergaande systematisering van de leer brengt wel (nuance)verschillen aan het licht die binnen de norm van Schrift en belijdenis legitiem zijn.
Nu kan de geschiedenis van de Gereformeerde Gemeenten natuurlijk niet de norm zijn. Dat zou rooms zijn. Van het traditiebegrip van de Reformatie geldt: terug naar de Schrift! Laten de Gereformeerde Gemeenten zich hierop altijd daadwerkelijk aanspreken? Ook een historische ontwikkeling dient getoetst te worden aan de Schrift. Niet aan Comrie, of welke theoloog dan ook.
Heel terecht wordt in de Gereformeerde Gemeenten de vraag naar de zogenaamde toe-eigening van het heil gesteld. Als de vraag 'hoe aan het geloof te komen' niet meer wezenlijk gesteld wordt, zijn we ver van huis. Of we dat nu een verondersteld geloof of anders noemen. Maar een verondersteld ongeloof in het aanspreken van de gemeente behoeft ook correctie.
Die kerken zijn nu vaak zo met de verdediging van het eigene bezig, dat een doordenking van de gereformeerde theologie voor vandaag de dag uitblijft. Te vaak maken we ons druk om de kleur van de gordijnen, terwijl het huis in brand staat. Onze ziel én de wereld zijn in nood! Ónze godsdienstige cultuur moet eraan.
Een christendom waarin de waarheid dat God de zondaar zoekt (en niet andersom) niet wordt gepreekt, waarin de pelgrimage ontbreekt en bewogenheid met de wereld afwezig is, heeft geen toekomst.
Van der Schans schreef:Bij de uittocht uit de Gereformeerde Gemeenten gaat het voor veel (ex)-leden niet zelden om dramatische zaken. Er past geen relativering bij gebeurtenissen die diep hebben ingegrepen in het persoonlijke leven en waarbij gewetensbeslissingen hebben plaatsgevonden.
Als je daar de recente plaatjes van de Protestantse Kerk in Nederland of de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) naast legt. Daar heten de Harincken geen C. of W., maar George..., met alle vragen en problemen van dien.
De reactie binnen de Gereformeerde Gemeenten op interne verschillen heeft soms wel iets krampachtigs. Ik constateer op sommige plaatsen een dogmatiseringsproces. Uit angst voor afglijden reageren leidinggevende predikanten soms nogal allergisch op afwijkende stemmen. Ook worden zaken die vroeger weliswaar ook geleerd of gepredikt werden binnen de gemeenten, nu in kerkelijke uitspraken vastgelegd. Een verdergaande systematisering van de leer brengt wel (nuance)verschillen aan het licht die binnen de norm van Schrift en belijdenis legitiem zijn.
Nu kan de geschiedenis van de Gereformeerde Gemeenten natuurlijk niet de norm zijn. Dat zou rooms zijn. Van het traditiebegrip van de Reformatie geldt: terug naar de Schrift! Laten de Gereformeerde Gemeenten zich hierop altijd daadwerkelijk aanspreken? Ook een historische ontwikkeling dient getoetst te worden aan de Schrift. Niet aan Comrie, of welke theoloog dan ook.
Heel terecht wordt in de Gereformeerde Gemeenten de vraag naar de zogenaamde toe-eigening van het heil gesteld. Als de vraag 'hoe aan het geloof te komen' niet meer wezenlijk gesteld wordt, zijn we ver van huis. Of we dat nu een verondersteld geloof of anders noemen. Maar een verondersteld ongeloof in het aanspreken van de gemeente behoeft ook correctie.
Die kerken zijn nu vaak zo met de verdediging van het eigene bezig, dat een doordenking van de gereformeerde theologie voor vandaag de dag uitblijft. Te vaak maken we ons druk om de kleur van de gordijnen, terwijl het huis in brand staat. Onze ziel én de wereld zijn in nood! Ónze godsdienstige cultuur moet eraan.
Een christendom waarin de waarheid dat God de zondaar zoekt (en niet andersom) niet wordt gepreekt, waarin de pelgrimage ontbreekt en bewogenheid met de wereld afwezig is, heeft geen toekomst.
Van der Schans schreef:Bij de uittocht uit de Gereformeerde Gemeenten gaat het voor veel (ex)-leden niet zelden om dramatische zaken. Er past geen relativering bij gebeurtenissen die diep hebben ingegrepen in het persoonlijke leven en waarbij gewetensbeslissingen hebben plaatsgevonden.
Als je daar de recente plaatjes van de Protestantse Kerk in Nederland of de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) naast legt. Daar heten de Harincken geen C. of W., maar George..., met alle vragen en problemen van dien.
De reactie binnen de Gereformeerde Gemeenten op interne verschillen heeft soms wel iets krampachtigs. Ik constateer op sommige plaatsen een dogmatiseringsproces. Uit angst voor afglijden reageren leidinggevende predikanten soms nogal allergisch op afwijkende stemmen. Ook worden zaken die vroeger weliswaar ook geleerd of gepredikt werden binnen de gemeenten, nu in kerkelijke uitspraken vastgelegd. Een verdergaande systematisering van de leer brengt wel (nuance)verschillen aan het licht die binnen de norm van Schrift en belijdenis legitiem zijn.
Nu kan de geschiedenis van de Gereformeerde Gemeenten natuurlijk niet de norm zijn. Dat zou rooms zijn. Van het traditiebegrip van de Reformatie geldt: terug naar de Schrift! Laten de Gereformeerde Gemeenten zich hierop altijd daadwerkelijk aanspreken? Ook een historische ontwikkeling dient getoetst te worden aan de Schrift. Niet aan Comrie, of welke theoloog dan ook.
Heel terecht wordt in de Gereformeerde Gemeenten de vraag naar de zogenaamde toe-eigening van het heil gesteld. Als de vraag 'hoe aan het geloof te komen' niet meer wezenlijk gesteld wordt, zijn we ver van huis. Of we dat nu een verondersteld geloof of anders noemen. Maar een verondersteld ongeloof in het aanspreken van de gemeente behoeft ook correctie.
Die kerken zijn nu vaak zo met de verdediging van het eigene bezig, dat een doordenking van de gereformeerde theologie voor vandaag de dag uitblijft. Te vaak maken we ons druk om de kleur van de gordijnen, terwijl het huis in brand staat. Onze ziel én de wereld zijn in nood! Ónze godsdienstige cultuur moet eraan.
Een christendom waarin de waarheid dat God de zondaar zoekt (en niet andersom) niet wordt gepreekt, waarin de pelgrimage ontbreekt en bewogenheid met de wereld afwezig is, heeft geen toekomst.
Hendrikus, waar ben je nu mee bezig?
Of de boel opjagen of gewoon niet weten waar hij mee bezig is...
Mega wat word ik iedere keer weer verdrietig als ik zulke reacties lees...
Zalig is de mens, welken de Heere de zonden niet toerekent.
Wilma van den Berg schreef:Hoe kun je een ware christen herkennen? etc.
In ieder geval niet aan het provoceren, noch in daad noch in gewaad.
Verder moet ik toegeven, dat ik de genoemde voorbeelden (verplicht zwarte kleding en geen oorbellen; niet mogen bezoeken van JijDaar) vrij rigide voorschriften vind. Ik acht, dat men dan toch te ver in de gewetens treedt van de leden.
Wel mag men uiteraard voor deze zaken waarschuwen, maar dwingend opleggen is nooit goed. Elisa gaf Naaman de Syrier immers ook vrede op diens buigen in het huis van Rimmon.
Omdat Naaman in een moeilijke positie stond. Voor ons is het niet noodzakelijk en kunnen ons makkelijk distaniëren van plaatsen waar wij als christenen niet 'horen' te komen. (ik bedoel hier niet de JijDaar avonden, want ik weet niet wat die inhouden). Ik reageer alleen op de laatste zin. :|
De halve waarheid is funester dan de onjuistheid (E. von Feuchtersieben)
Van der Schans schreef:Bij de uittocht uit de Gereformeerde Gemeenten gaat het voor veel (ex)-leden niet zelden om dramatische zaken. Er past geen relativering bij gebeurtenissen die diep hebben ingegrepen in het persoonlijke leven en waarbij gewetensbeslissingen hebben plaatsgevonden.
Als je daar de recente plaatjes van de Protestantse Kerk in Nederland of de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) naast legt. Daar heten de Harincken geen C. of W., maar George..., met alle vragen en problemen van dien.
De reactie binnen de Gereformeerde Gemeenten op interne verschillen heeft soms wel iets krampachtigs. Ik constateer op sommige plaatsen een dogmatiseringsproces. Uit angst voor afglijden reageren leidinggevende predikanten soms nogal allergisch op afwijkende stemmen. Ook worden zaken die vroeger weliswaar ook geleerd of gepredikt werden binnen de gemeenten, nu in kerkelijke uitspraken vastgelegd. Een verdergaande systematisering van de leer brengt wel (nuance)verschillen aan het licht die binnen de norm van Schrift en belijdenis legitiem zijn.
Nu kan de geschiedenis van de Gereformeerde Gemeenten natuurlijk niet de norm zijn. Dat zou rooms zijn. Van het traditiebegrip van de Reformatie geldt: terug naar de Schrift! Laten de Gereformeerde Gemeenten zich hierop altijd daadwerkelijk aanspreken? Ook een historische ontwikkeling dient getoetst te worden aan de Schrift. Niet aan Comrie, of welke theoloog dan ook.
Heel terecht wordt in de Gereformeerde Gemeenten de vraag naar de zogenaamde toe-eigening van het heil gesteld. Als de vraag 'hoe aan het geloof te komen' niet meer wezenlijk gesteld wordt, zijn we ver van huis. Of we dat nu een verondersteld geloof of anders noemen. Maar een verondersteld ongeloof in het aanspreken van de gemeente behoeft ook correctie.
Die kerken zijn nu vaak zo met de verdediging van het eigene bezig, dat een doordenking van de gereformeerde theologie voor vandaag de dag uitblijft. Te vaak maken we ons druk om de kleur van de gordijnen, terwijl het huis in brand staat. Onze ziel én de wereld zijn in nood! Ónze godsdienstige cultuur moet eraan.
Een christendom waarin de waarheid dat God de zondaar zoekt (en niet andersom) niet wordt gepreekt, waarin de pelgrimage ontbreekt en bewogenheid met de wereld afwezig is, heeft geen toekomst.
Hendrikus, waar ben je nu mee bezig?
Of de boel opjagen of gewoon niet weten waar hij mee bezig is...
Mega wat word ik iedere keer weer verdrietig als ik zulke reacties lees...
Ja, laat ons lekker mega slapen. We zeggen niet 'des Heeren tempel is deze', maar verder zouden we niet weten waar er nog één zou kunnen staan. Dus onnodig die zelfreflectie.
Ik denk dat met name degenen die buiten de GG staan, wel eens wat meer mogen kijken naar de positieve kanten van dit kerkgenootschap. Want er is, ondanks alles wat je er mogelijk niet aan vind kloppen, genoeg waarvan wél geleerd kan worden. Trouwens, van elkaar leren, elkaar in evenwicht houden, jezelf steeds blijvend reformeren, allemaal zaken die de reformatie ons heeft proberen bij te brengen. Als we in dat 'blijvend reformeren' te arrogant zijn om van de GG te leren, dan vraag ik me af hoe serieus die wil tot 'blijvend reformeren' is...
Erasmiaan schreef:
Hendrikus, waar ben je nu mee bezig?
Of de boel opjagen of gewoon niet weten waar hij mee bezig is...
Mega wat word ik iedere keer weer verdrietig als ik zulke reacties lees...
Wat nou weer?
Dit was letterlijk de tekst van Van der Schans. Dat werd hier een goed en eerlijk artikel genoemd. Alleen heb ik wat uitweidingen geskipt en een paar belangrijke passages gemarkeerd.
What's wrong?
