Leg me dan nu eens uit wat hier positief aan is.
En dan n.a.v. onze enige basis, de bijbel.
Het zuiltje....
Dat heeft Geka een stukje lager al gedaan.Ariene schreef:Leg me dan nu eens uit wat hier positief aan is.
En dan n.a.v. onze enige basis, de bijbel.
Wat de Bijbelse onderbouwing betreft: zie de eerste verzen van psalm 78: vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft. (...) Opdat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren.
Er zitten veel goede kanten aan de Refozuil
de zuil is prima
Er zijn er meerdere hier die daar anders over denken.Ik geloof zeker dat dit positieve aspecten in zich heeft
Wat zijn jullie positieve punten?
Tiberius:
Geka schrijft het positieve wat betreft het onderwijs.
Ik schreef al dat ik basis onderwijs geen zuil, maar een fundament vind.
Verder vind ik de tekst die jij aanhaalt des te meer een aansporing om uit de zuil te komen en als Christen te integreren in "DBB" (met dank aan rekcor)
Is het gebed uw stuurwiel of uw reservewiel?
Dat zou ik eerder een argument tégen verzuiling noemen!Tiberius schreef:Dat heeft Geka een stukje lager al gedaan.Ariene schreef:Leg me dan nu eens uit wat hier positief aan is.
En dan n.a.v. onze enige basis, de bijbel.
Wat de Bijbelse onderbouwing betreft: zie de eerste verzen van psalm 78: vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft. (...) Opdat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren.
Ik wantrouw iedereen die een theologie heeft. Ware theologie ademt en loopt. (Willem Barnard)
Ja!! Dat is namelijk niet de taak van de zuil, maar van het gezin - en in breder verband - van de kerkelijke gemeente. Daarom zie ik jeugdbonden als een verantwoorde uiting van 'verzuiling'. Maar ik zie bijv. niet in wat een eigen organistenvereniging daarin voor nut heeft.Josephus schreef:Dat zou ik eerder een argument tégen verzuiling noemen!Tiberius schreef:Dat heeft Geka een stukje lager al gedaan.Ariene schreef:Leg me dan nu eens uit wat hier positief aan is.
En dan n.a.v. onze enige basis, de bijbel.
Wat de Bijbelse onderbouwing betreft: zie de eerste verzen van psalm 78: vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft. (...) Opdat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren.
De zuil is m.i. ook niet de basis school, de kerk en de verenigingen.
de zuil is de ref-kraamzorg, ref-verzorgingshuis, ref-GGZ, alles lekker (schijn) veilig.
Bij elkaar gaan wonen op de Bible-belt, enz. enz.
Mijn ervaring is dat wanneer iemand per ongeluk eens buiten deze schijnveiligheid komt juist helemaal niet weerbaar is.
Ik zelf heb een algemene vervolg opleiding gevolgd.
Het is voor mezelf een zeer leerzame en bepalende tijd geweest.
Nu werd ik op mijzelf en mijn relatie met God terug geworpen.
Ik kon me niet meer verschuilen maar moest uitkomen voor mijn standpunten.
Welke standpunten?
Die van mijn ouders, vroegere school, klasgenoten enz..?
Nee, ik moest dus voor het eerst écht zelf gaan denken over vragen van DBB.
Zeer leerzaam, maar ook besef ik dat de Heere me in die tijd ook zeer genadig is geweest!
de zuil is de ref-kraamzorg, ref-verzorgingshuis, ref-GGZ, alles lekker (schijn) veilig.
Bij elkaar gaan wonen op de Bible-belt, enz. enz.
Mijn ervaring is dat wanneer iemand per ongeluk eens buiten deze schijnveiligheid komt juist helemaal niet weerbaar is.
Ik zelf heb een algemene vervolg opleiding gevolgd.
Het is voor mezelf een zeer leerzame en bepalende tijd geweest.
Nu werd ik op mijzelf en mijn relatie met God terug geworpen.
Ik kon me niet meer verschuilen maar moest uitkomen voor mijn standpunten.
Welke standpunten?
Die van mijn ouders, vroegere school, klasgenoten enz..?
Nee, ik moest dus voor het eerst écht zelf gaan denken over vragen van DBB.
Zeer leerzaam, maar ook besef ik dat de Heere me in die tijd ook zeer genadig is geweest!
Is het gebed uw stuurwiel of uw reservewiel?
Natuurlijk weinig, maar dat komt omdat rekcor al negatief denkt over de zuil en dus ook een negatieve definitie die precies in zijn straat past geeft. Een positief denker erover zal dan ook een positieve definitie geven.Ariene schreef:Leg me dan nu eens uit wat hier positief aan is.
En dan n.a.v. onze enige basis, de bijbel.
Er zijn zeker positieve dingen te noemen, en ook erg negatieve dingen. Anderen zijn daar beter in dan ik denk ik.
Vooral het punt van de scholen vind ik erg lastig. Zelf heb ik het niet als een voordeel ervaren op een reformatorische school te hebben gezeten als ik eerlijk ben. Je liep - gek genoeg - een grote kans om voor refo 'uitgescholden' te worden (dit is volgens mij ook een enorme fout van de ouders die de hele zuilen maar niks vinden en daar in het bijzijn van hun kinderen op afgeven! Nuancering en verdraagzaamheid tegen andere christenen - ook als ze 'zwaar' zijn - is dan ver te zoeken) en de dagelijkse bezigheden, sfeer en discussies lieten mij eerder twijfelen aan mijn geloof dan dat ik nu op de seculiere universiteit doe. Dat is natuurlijk best vreemd gezien alle lessen die werden besteed aan 'wapening' tegen de boze buitenwereld met vragen als 'wat moet je zeggen als je op je geloof wordt aangevallen'?
Ik heb samen met mijn maatschappijleerdocente geprobeerd om een middag te organiseren waarop we in gesprek zouden gaan met ongelovigen en moslims. Dit ging niet door - verschillende leerlingen vertikten het om met moslims te praten. Het racisme is zeer sterk aanwezig op de refoscholen (weer denk ik dat ook ouders hier een rol in spelen, ik heb bij mensen thuis ouders soms op een verschrikkelijke manier over buitenlanders horen praten in het bijzijn van een heel jong gezin).
De huidige praktijk op de refoscholen (in ieder geval op mijn ex-school) is wat dat betreft veel te veel gericht op wij/zij denken. Ik denk dat we onze scholen wat dat betreft niet moeten overschatten - de sociale druk naar elkaar toe om mee te doen met allerlei nogal onchristelijke dingen is erg groot. Het feit dat godsdienstleraren dan hele lessen besteden aan verschillen tussen OGG/GGiN/GG sloot totaal niet aan bij de belevingswereld van het grootste deel van de klas. Ook het bezig zijn met discussies over schepping of evolutie pakte vreemd uit. Tot mijn verbazing verdedigden juist de grootste raddraaiers (en wietrokers) vol verve de schepping zonder op argumenten in te gaan en zonder dat hun verdere leven daar bij aansloot. Dan bestaat volgens mij een groot gevaar dat je je op een bepaalde manier gaat tevredenstellen met een orthodoxe zienswijze maar dat je leven allesbehalve christelijk is. Als ik dan ook verhalen hoor van ouders die de ene refoschool niet goed genoeg vinden en hun kinderen scheiden van alle vrienden/vriendinnen om ze op een veel verder gelegen refoschool te plaatsen rijzen de haren me ten berge. Ten eerste omdat je dan enorm overschat wat een refoschool doet voor de kinderen en ten tweede omdat je zo je kinderen opvoed met een totaal verkeerde insteek. Op de refoscholen moet m.i. een veel grotere nadruk worden gelegd op het persoonlijke geloof i.p.v. op het goed kunnen verdedigen van bepaalde theologische opvattingen.
Zo maar even een impressie (ook min of meer in reactie op geka). Ook ik had het citaat dat Jolanda aanhaalde niet goed gevonden. Ik zou er zelf meer baat bij gehad hebben om op een christelijke school te hebben gezeten dan op een refoschool. Thuis en de kerk moeten simpelweg de basis zijn voor het geloofsleven. De school is (of was in ieder geval in mijn geval) het zeker niet. Nu is niet bij iedereen de thuissituatie wat dat betreft even gunstig maar ik denk ook dat juist de ontmoeting met andersdenkenden jongeren thuis vragen kan laten stellen waardoor die situatie verbeterd.
Kortom, voor- en nadelen. Maar ik weet niet goed wat per saldo beter is voor 'de jeugd': weerbaar worden op een christelijke school (met het risico om omgepraat te worden door anderen) of afgeschermd op een reformatorische school (met in mijn ogen even grote risico's).
De andere kant is volgens mij als we als christenen die niet zoveel hebben met de eigen zuil er op gaan afgeven en voortdurend voor afschaffing gaan pleiten. Het valt mij vaak op dat de broederliefde voor andere christenen waar "de lichten" (pardon) vaak de mond vol van hebben juist bij henzelf ontbreekt als het gaat om orthodoxe christenen. Het verhaal van Paulus over het eten van offervlees is niet gericht tot de orthodoxen maar juist tot de 'vrijeren'! Dat wordt vaak vergeten en het verhaal wordt maar al te vaak verkeerd om gebruikt. Een ander nadeel van een te negatieve houding tegenover de eigen zuil is dat de mensen die wèl tevreden zijn in de zuil zich aangevallen voelen, waardoor op den duur zij nooit meer ontvankelijk zullen zijn voor ook maar één argument van de anderen. Nog een nadeel is dat verdeeldheid tegenover de buitenwereld geen goede reclame is. En zeker een negatief punt vind ik ouders die vol kritiek zitten (of dat nu terecht is of niet) en dat vrolijk op hun kinderen overdragen zodat deze opgroeien in een houding die kritischer is tegenover medechristenen dan tegenover onchristelijken.
Wat is dan wel de goede manier? Ik denk het in liefde aanwijzen van eventuele fouten en die proberen in de naaste omgeving (!) te corrigeren. Niet gelijk via één of ander blad op hoog niveau dingen gaan beweren want dan ontstaat er een discussie-idee. Een licht zijn in de omgeving werkt volgens mij het beste. En vooral verdraagzaam zijn. Niet aldoor mopperen op de Wegwijsbeurs, op bepaalde kledingmerken, op bepaalde mensen die zich niet als christen gedragen (zwart werken, belastingfraude etc.). Ik denk dat de buitenwereld die dingen ook heus wel ziet, laten wij ze als christenen dan niet gaan benadrukken maar ze in liefde proberen te corrigeren.
Mooi gezegd. :mrgreen:geka schreef:Natuurlijk, er is ook een groot gevaar. Het gevaar dat het samen knusjes voor elkaar hebben in ons zuiltje en de wereld om ons heen vergeten. Dat besef ik terdege.
Inderdaad was mijn reactie wat betreft de zuil vooral gericht op de reformatorische scholen, waarvan ik een groot voorstander ben.
Misschien goed om even toe te lichten. Allereerst ben ik zelf oudleerling van een refoschool. Toen ik later op een niet-refoschool (vervolgonderwijs) kwam was ik dankbaar voor hetgeen ik op de refoschool had meegekregen, al zag ik veel van de waarde ervan pas achteraf. Maar dat laatste heeft ongetwijfeld met mijn puberachtergrond te maken.
Vervolgens ben ik ruim 8 jaar actief geweest in de seculiere zakenwereld, om nu sinds enkele jaren in deeltijd docent in het refo-onderwijs te zijn.
Allereerst; die jaren seculiere wereld zijn een enorme leerschool geweest en had ik zeker niet willen missen. In dat opzicht zou het voor elke docent op een refoschool goed zijn om eerst ook eens een paar jaar ergens in 'de wereld' te werken.
Nu zie ik op onze school wat je alle leerlingen mee kunt en mag geven, vanuit het Woord van God. En ik ervaar dat als zeer zegenrijk. Natuurlijk is het niet de bedoeling dat leerlingen hun hele leven in de zuil blijven, alstublieft niet zeg.
Natuurlijk zal er in sommige individuele gevallen best wat voor te zeggen zijn dat een jongere beter direct naar een niet-refo school zou gaan.
Dat alles neemt niet weg dat ik in het algemeen het reformatorisch voortgezet onderwijs als een zegen zie. Ik ben er -vanuit de praktijk- vast van overtuigd dat jongeren van 1-15 jaar veel gevoeliger zijn voor (verkeerd) groepsgedrag dan op een wat oudere leeftijd. Daarom is de kans veel en veel groter dat het merendeel afhaakt van de reformatorische leer en traditie dan het veel gehoorde ideaal dat jongeren van 12-15 jaar hun niet-refoklasgenoten tot bekering brengen of zelf sterker worden. Zo werkt het gewoon in het algemeen niet, en dat is ook niet vreemd voor wie zijn eigen hart enigszins kent.
Daarentegen zie ik in de praktijk jongeren die in Havo 3 nauwelijks een serieus gesprek willen voeren, en die vervolgens 2 jaar later een heel andere houding laten zien. Het zal overbodig zijn erop te wijzen dat ik ze liever met die andere houding de maatschappij in zie gaan.
Kortom; het refo-onderwijs is een zegen, laten we dat voortdurend beseffen. En dat de doelstelling om jongeren toe te rusten voor het functioneren in de seculiere wereld nog lang niet volmaakt bereikt is wil ik direct toegeven. Dat doet niets af van het ideaal waar we naar moeten streven. Zeker, het moet geen doel op zich worden; maar in dit kader is refo-onderwijs zeker een zegen.
Kortom, ik deel van ganser harte de gedachte van het zoutend zout te moeten zijn, maar laten we niet onze ogen sluiten voor allerlei praktische kanten van de werkelijkheid.
De refo-zuil is nooit doel op zich, maar dient juist middel te zijn om de taak van het zoutend zout te kunnen uitvoeren en daarvoor toe te rusten. Voorzover dat tenminste maakbaar is.
'Op de refoscholen moet m.i. een veel grotere nadruk worden gelegd op het persoonlijke geloof i.p.v. op het goed kunnen verdedigen van bepaalde theologische opvattingen.'.
Ja, ik zou zeggen: het een doen en het ander niet nalaten. Volgens mij zijn beide zaken prima te combineren. Inderdaad, het persoonlijk element is het belangrijkste, dat kunnen we niet genoeg benadrukken. Tegelijkertijd denk ik dat dit ook in mijn omgeving op school zeker wel centraal staat. Daarnaast: de les godsdienst is geen evangelisatiebijeenkomst. In alle nuchterheid moeten we dus vervolgens ook vaststellen dat het kenniselement van de Bijbel, theologische opvattingen, wereldgodsdiensten, apologetiek, etc ook enorm belangrijk zijn.
Met name het kenniselement, ik vind het bedroevend als sommige jongeren je met ogen als schoteltjes aankijken als je het hebt over de 3 FvE, HAVO en VWO jongeren...
Tot slot; dat er per kerkverband verschillende organisaties voor kraamzorg, ouderenzorg, etc zijn wil ik zeker niet verdedigen; dat er dergelijke voorzieningen voor de reformatorische achterban zijn vind ik op zich positief. Je zult je oude dementerende moeder maar in het bejaardenhuis vinden voor allerlei smerige TV series, terwijl Radio 3 of iets dergelijks de hele dag aanstaat.
Misschien goed om even toe te lichten. Allereerst ben ik zelf oudleerling van een refoschool. Toen ik later op een niet-refoschool (vervolgonderwijs) kwam was ik dankbaar voor hetgeen ik op de refoschool had meegekregen, al zag ik veel van de waarde ervan pas achteraf. Maar dat laatste heeft ongetwijfeld met mijn puberachtergrond te maken.
Vervolgens ben ik ruim 8 jaar actief geweest in de seculiere zakenwereld, om nu sinds enkele jaren in deeltijd docent in het refo-onderwijs te zijn.
Allereerst; die jaren seculiere wereld zijn een enorme leerschool geweest en had ik zeker niet willen missen. In dat opzicht zou het voor elke docent op een refoschool goed zijn om eerst ook eens een paar jaar ergens in 'de wereld' te werken.
Nu zie ik op onze school wat je alle leerlingen mee kunt en mag geven, vanuit het Woord van God. En ik ervaar dat als zeer zegenrijk. Natuurlijk is het niet de bedoeling dat leerlingen hun hele leven in de zuil blijven, alstublieft niet zeg.
Natuurlijk zal er in sommige individuele gevallen best wat voor te zeggen zijn dat een jongere beter direct naar een niet-refo school zou gaan.
Dat alles neemt niet weg dat ik in het algemeen het reformatorisch voortgezet onderwijs als een zegen zie. Ik ben er -vanuit de praktijk- vast van overtuigd dat jongeren van 1-15 jaar veel gevoeliger zijn voor (verkeerd) groepsgedrag dan op een wat oudere leeftijd. Daarom is de kans veel en veel groter dat het merendeel afhaakt van de reformatorische leer en traditie dan het veel gehoorde ideaal dat jongeren van 12-15 jaar hun niet-refoklasgenoten tot bekering brengen of zelf sterker worden. Zo werkt het gewoon in het algemeen niet, en dat is ook niet vreemd voor wie zijn eigen hart enigszins kent.
Daarentegen zie ik in de praktijk jongeren die in Havo 3 nauwelijks een serieus gesprek willen voeren, en die vervolgens 2 jaar later een heel andere houding laten zien. Het zal overbodig zijn erop te wijzen dat ik ze liever met die andere houding de maatschappij in zie gaan.
Kortom; het refo-onderwijs is een zegen, laten we dat voortdurend beseffen. En dat de doelstelling om jongeren toe te rusten voor het functioneren in de seculiere wereld nog lang niet volmaakt bereikt is wil ik direct toegeven. Dat doet niets af van het ideaal waar we naar moeten streven. Zeker, het moet geen doel op zich worden; maar in dit kader is refo-onderwijs zeker een zegen.
Kortom, ik deel van ganser harte de gedachte van het zoutend zout te moeten zijn, maar laten we niet onze ogen sluiten voor allerlei praktische kanten van de werkelijkheid.
De refo-zuil is nooit doel op zich, maar dient juist middel te zijn om de taak van het zoutend zout te kunnen uitvoeren en daarvoor toe te rusten. Voorzover dat tenminste maakbaar is.
'Op de refoscholen moet m.i. een veel grotere nadruk worden gelegd op het persoonlijke geloof i.p.v. op het goed kunnen verdedigen van bepaalde theologische opvattingen.'.
Ja, ik zou zeggen: het een doen en het ander niet nalaten. Volgens mij zijn beide zaken prima te combineren. Inderdaad, het persoonlijk element is het belangrijkste, dat kunnen we niet genoeg benadrukken. Tegelijkertijd denk ik dat dit ook in mijn omgeving op school zeker wel centraal staat. Daarnaast: de les godsdienst is geen evangelisatiebijeenkomst. In alle nuchterheid moeten we dus vervolgens ook vaststellen dat het kenniselement van de Bijbel, theologische opvattingen, wereldgodsdiensten, apologetiek, etc ook enorm belangrijk zijn.
Met name het kenniselement, ik vind het bedroevend als sommige jongeren je met ogen als schoteltjes aankijken als je het hebt over de 3 FvE, HAVO en VWO jongeren...
Tot slot; dat er per kerkverband verschillende organisaties voor kraamzorg, ouderenzorg, etc zijn wil ik zeker niet verdedigen; dat er dergelijke voorzieningen voor de reformatorische achterban zijn vind ik op zich positief. Je zult je oude dementerende moeder maar in het bejaardenhuis vinden voor allerlei smerige TV series, terwijl Radio 3 of iets dergelijks de hele dag aanstaat.
Als het goed is zijn we KERK in de samenleving, niet een ZUIL. Een zuil heeft nl. geen boodschap, anders dan 'sluit je bij ons aan', een kerk heeft wél een boodschap.
Door het Woord centraal te stellen kunnen we aan de ene kant zijn voor een zekere vorm van 'onder ons' prefereren als het gaat om gezinsleven, scholing en kerk, en anderszinds prima functioneren búiten de zuil in dingen als werk, verdere scholing en politiek.
De zuil kan prima functioneren als tank-station, wat het Levende Water getankt kan worden (en steeds is onderzoek nodig of dat wel gebeurt, anders heeft het geen enkele toegevoegde waarde) en als zodanig moeten we het waarderen. Aan de andere kant: Onze plaats is, en moet zijn: in de wereld. Niet voor niets heeft de reformatie zich met zoveel kracht verzet tegen het monnikendom, die meende in afgezonderdheid heilig te kunnen leven. Nee, zij verzaakten hun plicht! Laten wij erop toezien dat onze zuil niet een reformatorisch klooster wordt, waar het leven in de zuil al als een soort heiligheid, als een soort 'goed werk', gezien wordt.
Nee, onze plaats is in de wereld! En ons primaire doel: Te leven tot eer van God. Waar onze plaats ook zijn mag. Opdat ons leven getuige van het Levende Water, wat wij in onze zuil steeds mogen tanken. Dát is christen-zijn.
PS> Voor degenen die de zuil een hogere plaats willen toekennen: Bedenk dat de zuil haar waarde slechts ontleend aan het centraal stellen, het spreken van, en het leven uit het Woord. En bedenk daarbij dat dit in de zuil slechts zelden waarlijk gebeurt. Daarom: we moeten de zuil niet overschatten. Werken voor een refo-baas die 'eerlijk onbekeerd' is, is gelijk aan werken voor een wereldse baas. Ja, misschien dat die wereldse baas nog onder de indruk is van 'gereformeerde arbeidsinzet', en daarmee nog meer ruimte biedt voor de Zaligmaker, en het spreken over Hem, dan die man die het allemaal wel weet, maar nochtans niet gelooft...
Door het Woord centraal te stellen kunnen we aan de ene kant zijn voor een zekere vorm van 'onder ons' prefereren als het gaat om gezinsleven, scholing en kerk, en anderszinds prima functioneren búiten de zuil in dingen als werk, verdere scholing en politiek.
De zuil kan prima functioneren als tank-station, wat het Levende Water getankt kan worden (en steeds is onderzoek nodig of dat wel gebeurt, anders heeft het geen enkele toegevoegde waarde) en als zodanig moeten we het waarderen. Aan de andere kant: Onze plaats is, en moet zijn: in de wereld. Niet voor niets heeft de reformatie zich met zoveel kracht verzet tegen het monnikendom, die meende in afgezonderdheid heilig te kunnen leven. Nee, zij verzaakten hun plicht! Laten wij erop toezien dat onze zuil niet een reformatorisch klooster wordt, waar het leven in de zuil al als een soort heiligheid, als een soort 'goed werk', gezien wordt.
Nee, onze plaats is in de wereld! En ons primaire doel: Te leven tot eer van God. Waar onze plaats ook zijn mag. Opdat ons leven getuige van het Levende Water, wat wij in onze zuil steeds mogen tanken. Dát is christen-zijn.
PS> Voor degenen die de zuil een hogere plaats willen toekennen: Bedenk dat de zuil haar waarde slechts ontleend aan het centraal stellen, het spreken van, en het leven uit het Woord. En bedenk daarbij dat dit in de zuil slechts zelden waarlijk gebeurt. Daarom: we moeten de zuil niet overschatten. Werken voor een refo-baas die 'eerlijk onbekeerd' is, is gelijk aan werken voor een wereldse baas. Ja, misschien dat die wereldse baas nog onder de indruk is van 'gereformeerde arbeidsinzet', en daarmee nog meer ruimte biedt voor de Zaligmaker, en het spreken over Hem, dan die man die het allemaal wel weet, maar nochtans niet gelooft...
Geka schreef
vind ik dit zinnetje nou weer zo jammer!
Ik werk in een algemeen verpleeghuis. Ben als christen daar redelijk uniek. Maar de bewoners worden absoluut niet voorgeschoteld met smerige tv series.
zeker bij demente bewoners is dat niet eens wenselijk omdat dat te veel onrust geeft. Als de tv aanstaat is het bijna altijd Animal planet.
Verder zijn we in het bezit van DVD van haardvuur, een vogel in een kooitje en..dvd's van Nederland zingt!
En mocht je nou toch eens ergens komen waar wel zo'n serie aanstaat, spreek dan gerust eens met de verzorgende, en leg uit waarom je daar moeite mee heb op een bijbels en liefdevolle manier. Dan kan je ook de functie van het zoutend zout vervullen.
Hoewel je een mooi stuk schrijft, waar ik ook zeker achter kan staanJe zult je oude dementerende moeder maar in het bejaardenhuis vinden voor allerlei smerige TV series, terwijl Radio 3 of iets dergelijks de hele dag aanstaat.
vind ik dit zinnetje nou weer zo jammer!
Ik werk in een algemeen verpleeghuis. Ben als christen daar redelijk uniek. Maar de bewoners worden absoluut niet voorgeschoteld met smerige tv series.
zeker bij demente bewoners is dat niet eens wenselijk omdat dat te veel onrust geeft. Als de tv aanstaat is het bijna altijd Animal planet.
Verder zijn we in het bezit van DVD van haardvuur, een vogel in een kooitje en..dvd's van Nederland zingt!
En mocht je nou toch eens ergens komen waar wel zo'n serie aanstaat, spreek dan gerust eens met de verzorgende, en leg uit waarom je daar moeite mee heb op een bijbels en liefdevolle manier. Dan kan je ook de functie van het zoutend zout vervullen.
Is het gebed uw stuurwiel of uw reservewiel?
Ook hier is het weer goed te nuanceren. Ongetwijfeld zal het niet in elk verpleeghuis er zo aan toe gaan. In dat opzicht is jouw opmerking als correctie terecht.Ariene schreef:Geka schreefHoewel je een mooi stuk schrijft, waar ik ook zeker achter kan staanJe zult je oude dementerende moeder maar in het bejaardenhuis vinden voor allerlei smerige TV series, terwijl Radio 3 of iets dergelijks de hele dag aanstaat.
vind ik dit zinnetje nou weer zo jammer!
Ik werk in een algemeen verpleeghuis. Ben als christen daar redelijk uniek. Maar de bewoners worden absoluut niet voorgeschoteld met smerige tv series.
zeker bij demente bewoners is dat niet eens wenselijk omdat dat te veel onrust geeft. Als de tv aanstaat is het bijna altijd Animal planet.
Verder zijn we in het bezit van DVD van haardvuur, een vogel in een kooitje en..dvd's van Nederland zingt!
En mocht je nou toch eens ergens komen waar wel zo'n serie aanstaat, spreek dan gerust eens met de verzorgende, en leg uit waarom je daar moeite mee heb op een bijbels en liefdevolle manier. Dan kan je ook de functie van het zoutend zout vervullen.
Toch, mijn opmerking is ingegeven door een situatie die ik zeer recent vernam. Een oude vrouw in een seculier verpleeghuis waarbij de omstandigheden zodanig waren dat de familie uiteindelijk besloten heeft om haar in Salem-Ridderkerk te laten opnemen.
Ook dat komt dus voor. En zou niet durven zeggen dat de betreffende familie niet op een bijbelse en liefdevolle manier dit heeft aangekaart.
Kortom; we mogen zeker niet alle seculiere verpleeghuizen etc over een kam scheren, zeker niet. Waar het mij om ging is om het goede bestaansrecht van dergelijke instellingen vanuit de reformatorische achtergrond aan te tonen.
In het bejaardenhuis waar ik werkte zaten enkele mensen uit de Ger. Gezindte. Meermalen heb ik (als ik op de kamer kwam) een radio uitgedaan die ander personeel had aangedaan tijdens een wasbeurt o.i.d.Geka schreef:Ook hier is het weer goed te nuanceren. Ongetwijfeld zal het niet in elk verpleeghuis er zo aan toe gaan. In dat opzicht is jouw opmerking als correctie terecht.Ariene schreef:Geka schreefHoewel je een mooi stuk schrijft, waar ik ook zeker achter kan staanJe zult je oude dementerende moeder maar in het bejaardenhuis vinden voor allerlei smerige TV series, terwijl Radio 3 of iets dergelijks de hele dag aanstaat.
vind ik dit zinnetje nou weer zo jammer!
Ik werk in een algemeen verpleeghuis. Ben als christen daar redelijk uniek. Maar de bewoners worden absoluut niet voorgeschoteld met smerige tv series.
zeker bij demente bewoners is dat niet eens wenselijk omdat dat te veel onrust geeft. Als de tv aanstaat is het bijna altijd Animal planet.
Verder zijn we in het bezit van DVD van haardvuur, een vogel in een kooitje en..dvd's van Nederland zingt!
En mocht je nou toch eens ergens komen waar wel zo'n serie aanstaat, spreek dan gerust eens met de verzorgende, en leg uit waarom je daar moeite mee heb op een bijbels en liefdevolle manier. Dan kan je ook de functie van het zoutend zout vervullen.
Toch, mijn opmerking is ingegeven door een situatie die ik zeer recent vernam. Een oude vrouw in een seculier verpleeghuis waarbij de omstandigheden zodanig waren dat de familie uiteindelijk besloten heeft om haar in Salem-Ridderkerk te laten opnemen.
Ook dat komt dus voor. En zou niet durven zeggen dat de betreffende familie niet op een bijbelse en liefdevolle manier dit heeft aangekaart.
Kortom; we mogen zeker niet alle seculiere verpleeghuizen etc over een kam scheren, zeker niet. Waar het mij om ging is om het goede bestaansrecht van dergelijke instellingen vanuit de reformatorische achtergrond aan te tonen.
Vaak hadden mensen zelf niet de kracht/besef om de radio zelf uit te zetten. Ik vond het altijd erg aangrijpend; mensen die zelf nóóit een radio aan zouden zetten moesten uren luisteren naar wereldse muziek.
Als je er wat van zei hielp het een paar dagen, maar het was van veel personeel gewoonte om de radio aan te zetten en ze hadden dan niet eens door dat ze wegliepen terwijl de radio aanstond. Omdat er zoveel wisselend personeel was, gebeurde het vrij regelmatig dat 'vergeten' werd met die mensen voor/na het eten te bidden; laat staan een stukje uit de bijbel te lezen. Als dan mensen zelf niet meer kunnen praten o.i.d.....
ik zou mijn (schoon)ouders echt een christelijk tehuis aanraden als de tijd daarvoor gekomen is.
Maar hoe kijken jullie er dan tegenaan dat hierdoor alle christenen
uit een huis verwijderd worden. Dan werken wij toch zelf ook mee aan situaties zoals jullie die schetsen?
Misschien scheelt het dat er bij ons geen ref huizen zijn waardoor er meer christenen in ons huis wonen en gewoond hebben.
Dit geeft ook bij het personeel meer begrip.
Zo zet het personeel voor een licht demente dame keurig prekenbandjes aan die de familie meeneemt. Dat vinden ze gewoon.
Bij ons staat ook echt wel de radio aan, maar vooral in de keuken en spoelkeuken. die ik overigens keurig uitzet alleen al omdat ik het pure stroomverspilling vind. Het wordt nl. ook een gewoonte want het gros van de dag is daar niemand.
uit een huis verwijderd worden. Dan werken wij toch zelf ook mee aan situaties zoals jullie die schetsen?
Misschien scheelt het dat er bij ons geen ref huizen zijn waardoor er meer christenen in ons huis wonen en gewoond hebben.
Dit geeft ook bij het personeel meer begrip.
Zo zet het personeel voor een licht demente dame keurig prekenbandjes aan die de familie meeneemt. Dat vinden ze gewoon.
Bij ons staat ook echt wel de radio aan, maar vooral in de keuken en spoelkeuken. die ik overigens keurig uitzet alleen al omdat ik het pure stroomverspilling vind. Het wordt nl. ook een gewoonte want het gros van de dag is daar niemand.
Is het gebed uw stuurwiel of uw reservewiel?
Helemaal mee eens.... maar is dat ook de praktijk? Staan we echt in de wereld, stralen we daar het licht van Christus uit? Staan we in de gunst bij het hele volk en worden er dagelijk mensen toegevoegd aan de kring van wie behouden worden?memento schreef:Als het goed is zijn we KERK in de samenleving, niet een ZUIL. Een zuil heeft nl. geen boodschap, anders dan 'sluit je bij ons aan', een kerk heeft wél een boodschap.
Door het Woord centraal te stellen kunnen we aan de ene kant zijn voor een zekere vorm van 'onder ons' prefereren als het gaat om gezinsleven, scholing en kerk, en anderszinds prima functioneren búiten de zuil in dingen als werk, verdere scholing en politiek.
De zuil kan prima functioneren als tank-station, wat het Levende Water getankt kan worden (en steeds is onderzoek nodig of dat wel gebeurt, anders heeft het geen enkele toegevoegde waarde) en als zodanig moeten we het waarderen. Aan de andere kant: Onze plaats is, en moet zijn: in de wereld. Niet voor niets heeft de reformatie zich met zoveel kracht verzet tegen het monnikendom, die meende in afgezonderdheid heilig te kunnen leven. Nee, zij verzaakten hun plicht! Laten wij erop toezien dat onze zuil niet een reformatorisch klooster wordt, waar het leven in de zuil al als een soort heiligheid, als een soort 'goed werk', gezien wordt.
Nee, onze plaats is in de wereld! En ons primaire doel: Te leven tot eer van God. Waar onze plaats ook zijn mag. Opdat ons leven getuige van het Levende Water, wat wij in onze zuil steeds mogen tanken. Dát is christen-zijn.
PS> Voor degenen die de zuil een hogere plaats willen toekennen: Bedenk dat de zuil haar waarde slechts ontleend aan het centraal stellen, het spreken van, en het leven uit het Woord. En bedenk daarbij dat dit in de zuil slechts zelden waarlijk gebeurt. Daarom: we moeten de zuil niet overschatten. Werken voor een refo-baas die 'eerlijk onbekeerd' is, is gelijk aan werken voor een wereldse baas. Ja, misschien dat die wereldse baas nog onder de indruk is van 'gereformeerde arbeidsinzet', en daarmee nog meer ruimte biedt voor de Zaligmaker, en het spreken over Hem, dan die man die het allemaal wel weet, maar nochtans niet gelooft...
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."