spiritualiteit

[aritha]

Is spiritualiteit hetzelfde als bevinding?

[Tiberius]

Is spiritualiteit hetzelfde als bevinding?

nee

[Unionist]

Wat ik onder spiritualiteit versta, is: de wijze waarop je het geloof beleeft. Terwijl bevinding meer de ervaring inhoudt.

Je kunt dezelfde bevinding hebben, maar toch een andere spiritualiteit. En vice versa.

[aritha]

Hoort extravert en introvert-zijn bij spiritualiteit?

[jvdg]

Bij spiritualiteit inzake geestelijke zaken denk ik aan de woorden van de zaken, en bij bevinding/ervaring, aan de zaken van het woord die praktisch worden ondervonden.

[Herman]

Is spiritualiteit hetzelfde als bevinding?

Ja

[aritha]

Is spiritualiteit hetzelfde als bevinding?

Ja

tiberius zegt ´nee...´

Leg eens uit

[Gian]

Ik ga ook voor ja.

Spiritualiteit is alles wat met geesten te maken heeft.
De moslims kennen ook bevinding net als wij. Alleen dan van een andere geest, bijv. tongentaal.

[Herman]

Is spiritualiteit hetzelfde als bevinding?

Ja

tiberius zegt ´nee...´

Leg eens uit

Dit zegt wikipedia: Spiritualiteit heeft in de breedste zin te maken met zaken die de geest (Latijn spiritus) betreffen. Het woord wordt op vele manieren gebruikt en kan te maken hebben met religie of bovennatuurlijke krachten, maar de nadruk ligt op de persoonlijke innerlijke ervaring.

Deze omschrijving, en dan vooral de laatste conclusie is datgene wat wij bevinding noemen.

Uiteraard moeten we een voorbehoud maken. Spiritualiteit wordt in het dagelijks leven zo'n beetje bij elke godsdienst gebruikt, en zal dan ook een ander karakter aannemen. Bovendien is het begrip veel breder dan deze kleine definitie. Vandaar dat het woord spiritualiteit niet automatisch samenvalt met de ervaring zoals in het christelijk geloof een plaats heeft.

[memento]

Van Dale definieert spiritualiteit als "geestelijke levenshouding". Alhoewel je spiritualiteit in die betekenis kan gebruiken, dat je er het zelfde mee bedoelt als met het woordeke bevinding, gebruik ik het liever niet. Het woord spiritualiteit wordt naar mijn smaak daarvoor te veel gebruikt om duivelse 'geestelijkheid' mee aan te duiden (zoals bv veel Oosterse religies, die men spiritueel noemt).

Trouwens, beide woorden, zowel bevinding als spiritualiteit, vind ik niet mooi. Persoonlijk gaat mijn voorkeur uit naar een woord als 'geloofservaring', wat een duidelijk hedendaags woord is, en waarin duidelijk de ervaring (subjectief) gekoppeld wordt aan het geloof (objectief). Ware geloofservaring is immers niets meer en minder dan het persoonlijk beleven van de (objectieve) waarheid waar Gods Woord over spreekt. Wat wij in het geloof bevinden, is niet iets vaags (zoals in veel religies), maar is naar Gods woord, en is daaraan te toetsen, en is daarvanuit te verklaren.

[Wilma van den Berg]

Spiritualiteit heeft in de breedste zin te maken met zaken die de geest (Latijn spiritus) betreffen. Het woord wordt op vele manieren gebruikt en kan te maken hebben met religie of bovennatuurlijke krachten, maar de nadruk ligt op de persoonlijke innerlijke ervaring.

Het spirituele en het religieuze
Wat doorgaans met "religie" wordt aangeduid en wat met "spiritualiteit" wordt aangeduid ligt vaak erg dicht bij elkaar. In strikte betekenis wordt er het bewustzijn mee aangeduid, dat de menselijke ziel of het menselijke innere zijn oorsprong in een goddelijke of andere transcendentie heeft of in relatie staat tot een hogere werkelijkheid. De spiritualiteit is een bijzondere, maar niet noodzakelijk confessioneel begrepen religieuze levenshouding van een mens, die zich op het transcendente of immanente goddelijke Zijn concentreert resp. op het principe van de transcendente waarheid of hoogste werkelijkheid.


http://nl.wikipedia.org/wiki/Spiritualiteit

[Herman]

Persoonlijk gaat mijn voorkeur uit naar een woord als 'geloofservaring', wat een duidelijk hedendaags woord is, en waarin duidelijk de ervaring (subjectief) gekoppeld wordt aan het geloof (objectief).

Als het om persoonlijke keuzes gaat, zou ik gewoon het woord mystiek kiezen.

Lijkt me nog boeiender begrip.

[memento]

Persoonlijk gaat mijn voorkeur uit naar een woord als 'geloofservaring', wat een duidelijk hedendaags woord is, en waarin duidelijk de ervaring (subjectief) gekoppeld wordt aan het geloof (objectief).

Als het om persoonlijke keuzes gaat, zou ik gewoon het woord mystiek kiezen.

Lijkt me nog boeiender begrip.

Mystiek is ook een begrip wat puur subjectief is, niet gekoppeld aan enige objectieve bron. In een tijd waarin subjectiviteit hoogtij viert, waar ieder zijn eigen waarheid hebben wil, waar niemand iets van mag en kan zeggen (dit geldt zowel het charismatische christendom, als het bevindelijke christendom, bij beiden is het een soort heiligheidsschennis om de bevinding te toetsen aan Gods Woord), lijkt me dit niet goed. Ik pleit dus voor een term die de persoonlijke beleving direct koppelt aan de Schrift, en de Christus der Schriften.

Daarnaast heeft het woordje mystiek een negatieve betekenis, omdat het wezen van het woord duidt op het streven naar het eenzijn met God. De geschiedenis leert ons, dat dit woord maar al te vaak gebruikt is door ketters, die die eenheid met God zo ervoeren en omschreven, alsof zij door die ervaring God zelf waren. Persoonlijk hou ik nodeloze associaties met ketters denken maar het liefst verre van me.