Toch goed lezen, Wilhelm. Met al dat gemekker over het nabijkomend geloof, heb je toch niet gelezen dat er staat in het geciteerde stuk:Wilhelm schreef: Bert, volgens mij moeten we wel uitkijken om het ware geloof en het "niet mismoedig worden" of het "niet verschrikt te worden" door elkaar heen te halen, dat zijn twee verschillende zaken.
Zoals jij het stelt hebben onze vaderen het ook niet bedoeld.
Er wordt troostrijk omgegaan met zoekende zielen , ze behoeven zich niet tot de verworpenen te rekenen , maar dat is nog wel iets anders als dat ze zich mogen rekenen tot de levendgemaakten.
Er wordt gewezen op de ruimte van zaligworden in een Ander.
Maar laten we het zoeken, zonder ook maar iets van Hem te kennen nu niet gaan vereenzelvigen met het zaligmakende geloof.
O, ik ben vuurbang voor die leer .
Een ieder die opgegroeid is onder de waarheid kent bij tijden wel zorgen om zijn of haar eeuwigheids bestemming.
En dat is goed , ja werd het maar meer gevonden , maar het is niet altijd een teken van leven. Er is zoveel nabijkomend werk.
We kunnen pas zien of het leven was als we iets , in wat voor mate ook, kennen van het eigenen door het geloof.
En dan is Hij zo gewillig om te zaligen.
Hij heeft aan Gods recht volkomen genoeg gedaan.
Daarom is er een weg terug voor doodgevallen zondaren.
Een druppel van dat Zoenbloed, een geloofsblik op Hem is voor eeuwig genoeg, maar zonder dat zullen we ons ernstig moeten onderzoeken of we wel in het geloof zijn.
. Dus, staat er, ze hebben geloof, maar ze voelen het nog niet krachtelijk. En daarom staat er ook, "dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten" De verworpenen hebben niets dan de hel te verwachten. En hier hebben onze Dortse vaderen uitdrukkelijk de Evangelie belofte neergezet.die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen
Om reden, dat het onmogelijk is dat iemand in de doodstaat zich over zijn eeuwig heil bekommert, of zoals Dr. Beeke het stelt: "echt met hun onbekeerdheid worstelen". Wordt hier aangebracht dat er Bijbelse voorbeelden zijn van ontwaakte gewetens. En dat is zo. Maar die mensen 'worstelden niet met hun onbekeerdheid'. Ze hadden spijt, wroeging, ok, maar geen berouw. Hun geweten was (nog niet) dichtgeschroeid, is wat dat betekend. Verder is de spot van Agrippa een slecht voorbeeld. De Bijbel verhaald niet 1 keer dat hij er moeite mee had, integendeel spotte hij met Paulus.