Verhouding man-vrouw

[memento]

In de bijbel zien we een man-vrouw verhouding voorkomen, waarbij de man 'heerst' over de vrouw, en niet zijn gelijke is. Ook in het Nieuwe Testament.

Hoe zien jullie de man-vrouw verhouding in bijbels licht, en (voor zo ver getrouwt) heeft dit praktisch ook gevolgen, of is het slechts theorie?

[Andreas]

In de bijbel zien we een man-vrouw verhouding voorkomen, waarbij de man 'heerst' over de vrouw, en niet zijn gelijke is. Ook in het Nieuwe Testament.

Hoe zien jullie de man-vrouw verhouding in bijbels licht, en (voor zo ver getrouwt) heeft dit praktisch ook gevolgen, of is het slechts theorie?

Man en vrouw schiep Hij hen. Het woordje 'en' is een nevenschikkend voegwoord. Zo'n voegwoord heeft als kenmerk dat de eenheden die aan beide zijden staan gelijk zijn.

Ik ben tegen ieder vorm van overheersing binnen de man-vrouw verhouding. Simpelweg omdat dit te weinig recht doet aan bovenstaand principe en aan de vrije wilskeuze die God in ons ingeschapen heeft.

[JolandaOudshoorn]

Mijn en vrouw zijn mi wel gelijkwaardig, maar niet gelijk.
De vrouw is een hulpe tov de man, de man "heerst" over de vrouw. Zulke teksten doen velen protesteren, maar (zie ook het hoeden-topic) het is wel Bijbels. De vraag is, hoe geef je hier invulling aan. Ben je "minder" als vrouw? Mogen mannen hun vrouwen als "slaven" behandelen? Op de laatste twee vragen zou ik met een nee beantwoorden.
Belangrijker is denk: wat we verstaan onder "hulpe" en "heersen"
Je zou er een boek mee vol kunnen schrijven, maar zelf ben ik van mening dat de vrouw behoort te dienen!

[Lassie]

Uhm, waarom heeft God uit een vrouw uit de rib van Adam gemaakt? (dit heeft hij wel met een bedoeling gemaakt). Hij heeft het gedaan omdat Hij de vrouw gelijkwaardig is aan de man (en andersom)! Ik eens een werkstuk gemaakt daar over ik zal eens kijken of ik het ergens terug kan vinden!

[Andreas]

Mijn en vrouw zijn mi wel gelijkwaardig, maar niet gelijk.
De vrouw is een hulpe tov de man, de man "heerst" over de vrouw. Zulke teksten doen velen protesteren, maar (zie ook het hoeden-topic) het is wel Bijbels. De vraag is, hoe geef je hier invulling aan. Ben je "minder" als vrouw? Mogen mannen hun vrouwen als "slaven" behandelen? Op de laatste twee vragen zou ik met een nee beantwoorden.
Belangrijker is denk: wat we verstaan onder "hulpe" en "heersen"
Je zou er een boek mee vol kunnen schrijven, maar zelf ben ik van mening dat de vrouw behoort te dienen!

De man 'heerst' over de vrouw? Hiermee maak je de straf uit Genesis 3 tot norm. Man en vrouw zijn als gelijken geschapen. Door de zondeval zijn er verschillen gekomen. Sindsdien 'heerst' de man over de vrouw, maar van den beginne is het alzo niet geweest.

Het is wel vreemd dat je de 'hulpe' van de vrouw in één post noemt. Dit kom uit een geheel andere wereld. Die van Genesis 1 en 2. Het is een beetje vreemd dat je uit beide werelden iets pakt en dat als stereotype van de verhouding man-vrouw neemt. Waarom neem je niet de verhouding zoals wij oorspronkelijk zijn geschapen? Of waarom niet zoals wij zijn geworden door de zondeval?

Ik realiseer mij dat ik een wat warrige tekst neerzet, maar de opmerking van JolandaOudshoorn wees mij op een fenomeen dat ik me nog nooit gerealiseerd heb: wij refo's zien vaak de verhouding tussen man-vrouw op basis wat JolandaOudshoorn zegt, maar we realiseren ons niet dat die twee onderdelen uit twee verschillende werelden komen. Werelden die van elkaar afgescheiden zijn door een engel met een vlammend zwaard.

[Jacc]

De bijbelse verhouding die je in het gezin (als je dat mag hebben uiteraard) terug zou moeten vinden;
Man en vrouw aan het hoofd van het gezin.
De man eerstverantwoordelijke, de vrouw medeverantwoordelijk.
De man als het hoofd, de vrouw direct daarna volgend.
In het huwelijksformulier is dat treffend verwoord.
Hoe je die verhouding in het maatschappelijk verkeer moet bezien wordt m.i. wat lastiger.
Spreuken heeft het daar ook over de deugdzame huisvrouw die volop in de handel zit.

[elbert]

Uhm, waarom heeft God uit een vrouw uit de rib van Adam gemaakt? (dit heeft hij wel met een bedoeling gemaakt).

Niet uit de voet, zodat de vrouw geen slaaf van de man zou zijn.
Niet uit het hoofd, zodat de vrouw niet over de man zou heersen.
Maar wel uit een rib, dicht bij het hart van de man, zodat hij haar lief zou hebben.

Zoiets toch?

[Lassie]

Uhm, waarom heeft God uit een vrouw uit de rib van Adam gemaakt? (dit heeft hij wel met een bedoeling gemaakt).

Niet uit de voet, zodat de vrouw geen slaaf van de man zou zijn.
Niet uit het hoofd, zodat de vrouw niet over de man zou heersen.
Maar wel uit een rib, dicht bij het hart van de man, zodat hij haar lief zou hebben.

Zoiets toch?

die ja!

Dat vindt ik zo mooi!!!

[MariaW]

Ds. P. van der Kraan schrijft in zijn nieuwe boekje 'In trouw verbonden' een citaat van Matthew Henry. Het is de moeite waard om te lezen en tot je te nemen!

Het gaat over het commentaar op Genesis 2:21: 'Merk op dat de vrouw gebouwd werd uit een rib uit Adams zijde, niet uit zijn hoofd om hem te overtreffen, niet uit zijn voeten om door hem vertreden te worden, maar uit zijn zijde om zijn gelijke te wezen, onder zijn arm om door hem beschermd te worden, en nabij zijn hart om door hem te worden bemind.'

(elbert heeft het tevoren ook al genoemd, excuus)

Ik denk dat man en vrouw veel samen zullen regelen en beslissen, in onderling overleg dus. Er kan echter een moment komen dat de man een knoop moet doorhakken. Dat is zijn taak en verantwoordelijkheid (mijns inziens) en die zal hij waar maken zonder zijn eigen belang alleen voor ogen te hebben, maar ook de belangen van degene(n) die aan zijn zorg en leiding is (zijn) toevertrouwd.

[Marco]

Oftewel:
De man is het hoofd.
De vrouw het nekkie waar het om draait.. :mrgreen:

[MariaW]

Oftewel:
De man is het hoofd.
De vrouw het nekkie waar het om draait.. :mrgreen:

Dat mag dan biologisch wel zo zijn, maar ik denk dat de verhouding op die manier niet bijbels is.

[Bert Mulder]

Dit stukje, helaas in het engels, gaat over de kwestie of de vrouw buitenshuis mag werken. Dus heeft het niet direct met dit onderwerp te maken, maar toch wel impliciet. Dus is het over de Bijbelse taak van de vrouw thuis.

Keepers at Home

Having followed the articles by Rev. Bruinsma in the rubric "When Thou Sittest in Thine House," I was concerned with some things said in the last article on this in the February 1, 2005 issue.

God, right after the fall, judged the man to earn his and his family's bread in the sweat of his face. To the woman God said that in sorrow she shall bring forth children (Gen 3:16-19). It is this present world's folly, especially of the women, that in addition to their own sorrow they want to take upon themselves the curse placed on man. God commanded the man, not the woman, to work to sustain his family.

While this is not censurable sin, and in that sense it is a matter of Christian liberty, yet God's commandments do have a bearing on this issue. The effect of ignoring it can and does lead to discipline issues, because of the effect and results of not being a keeper at home—on marriage and on the family in the generations.

I believe that Scripture plainly teaches that the woman must be a keeper at home, not merely a keeper of the home. It is so often the worldly woman's discontent with the position in which God has placed her that causes her to seek work outside the home. Thus she scorns the authority of her husband (sin against the 5th commandment), and desires what the world has to offer (sin against the 8th commandment), in her coveting that which is not hers (the 10th commandment). This is one of the great curses of today's society. It is gradually taking away any remnants of a Christian family life. And it is very hard for anyone, man or woman, to hold down two jobs and do justice to both.

Let us not be deceived into thinking that we, as Protestant Reformed believers, are immune to the spirit of the age we live in.

Is there no room for a Christian wife and mother to work outside the home? Yes, a wife may help her husband in his earthly occupation, just as many farmers' wives do. But she in those cases is not seeking her own vocation, but is helping her husband in his.

What is phariseeism? As Christ says in Matthew 23:15, "Woe unto you, scribes and Pharisees, hypocrites." In this, as well as many other places in Scripture, the Word plainly teaches that phariseeism is living the life of the hypocrite. If we live an outwardly godly life, but do not have the new life living inside us, or take a holier than thou attitude, then it would be phariseeism. Christian liberty, however, is the liberty that we are set free from the slavery in the house of bondage of sin—free to start to live, not only according to some, but according to all the commandments of God. We have to be obedient to what God's Word and our own conscience dictates for our family. The accusation of phariseeism will often come in the false charge, "They want to take away our Christian liberty." Let us not call God's people hypocrites.

It is the husband's godly calling to earn a living for his family. God does not, however, require husbands to work so many hours at their calling to the detriment of their responsibilities not only to church, but also to home and family. God has provided His church with a diaconate. Both the father of the family earning his daily bread, and the aid of the deacons, are equally good gifts of God through which God provides for us.

Let us live in Christian love with each other, not resorting to name-calling, but each esteeming the other better than ourselves. Let us build up each other in the faith.

Bert Mulder

Sherwood Park, Alberta, Canada
RESPONSE:

I have been responding to people individually as they have written to me personally with questions and comments about my four Standard Bearer articles on the place of the woman in the home. But since this one is written directly to the Standard Bearer and seeks a public response I will attempt to answer it briefly.

I appreciate the concern that Brother Mulder expresses: "Let us not be deceived into thinking that we as Protestant Reformed believers are immune to the spirit of the age we live in." It was for this reason I wrote the articles in the first place. I share his concern. We must indeed not allow the "the spirit of the age" to influence us to think that the place of the mother is in the work force together with the father who is the provider for the home and family. This was expressly the point of all of my articles, not only on the place of the mother but also of the father in the home.

A complicating factor, perhaps, is that the articles, five of them altogether, appeared in the Standard Bearer spread out over a long period of time. The result of this, I fear, is that the brother's comments are made only in response to the last article. In the article "God's Command to Mothers" (SB, March 1, 2004, Volume 80, Number 11) I laid out the biblical principles of the place of the mother in the home "looking well to the ways of her household." In the article "Working Mothers" (SB, April 1, 2004, Volume 80, Number 13) I state forthrightly: "How can a mother look well to the ways of her household and work full time outside of the home and family? Impossible!" But in this same article I also emphasized that we can maintain this without making it a law. We need not declare: "It is a sin for mothers to do any kind of work outside of the home." The fact that it is a matter of Christian liberty is what I defended also in the final article I wrote.

Brother Mulder responds by agreeing with my position. He writes: "While this is no censurable sin and in that sense it is a matter of Christian liberty, yet God's commandments do have a bearing on the issue." I am in complete agreement with him. He himself proves this point by coming up with a possible scenario of a mother working outside of the home.

It is exactly because of this that I brought up the whole matter of Phariseeism. The brother's conclusion that, in so doing, I became guilty of name calling puzzles me. But let me clarify once again what I meant by Phariseeism. The Pharisees taught work righteousness. They believed that a man earned his righteousness before God by the keeping of the law. In connection with this, the Pharisees made up a whole list of laws that, they believed, further defined and fine-tuned the laws of Moses. These were known as the "tradition of the elders" (Mark 7:1-13). Jesus says in Matthew 23:4 that these "traditions" were heavy burdens and grievous to be borne, which the Pharisees laid upon men's shoulders. It is this Phariseeism, or legalism, that we must be very careful to avoid in the church.

What is it that motivates a godly mother in Zion to be a keeper in the home? Is it a law? Does she do it because it makes her look good? No. A believing mother does it because she reads God's Word and understands its wisdom. She with a believing heart sees how her place in the family is going to affect the spiritual welfare of that family, and by God's grace she gladly takes up her labors in the home. A law in this matter is not going to convict anyone.

This is where the whole idea of Christian liberty enters in. I agree with Brother Mulder: "we are set free from the slavery in the house of the bondage of sin—free to start to live, not only according to some, but according to all the commands of God." We must allow God's people to walk in that liberty. Christian liberty is further defined for us in several chapters of Scripture, a good one being Romans 14. It is good for all to read this chapter. In the area of Christian liberty, there is given to the saints the right to walk in the liberty of their salvation without enslaving them to man-made laws. This does not mean that this liberty gives a person the right to walk in the way of sin by satisfying his flesh. Liberty simply gives Christians the right, in areas where God's Word gives no specific command, to determine for themselves (prayerfully and with diligent use of the principles of God's Word) how to serve God in a way that is pleasing to Him. This can and may vary from one family to the next.

May God preserve us that we not give in to the temptations of this world. And may He give us the grace and the wisdom to be able to put to practical use in our homes what He teaches us in His Word.

—Rev. W. Bruinsma

From the Standard Bearer

Letters

[memento]

De man 'heerst' over de vrouw? Hiermee maak je de straf uit Genesis 3 tot norm.

Het NT doet dit niet. Trouwens, het NT ziet dit niet als straf, maar vergelijkt het met de relatie met Christus, iets wat me een zeer gezegende relatie lijkt.

1 Petrus 3: 5 Want alzo versierden zichzelven eertijds ook de heilige vrouwen, die op God hoopten, en waren haar eigen mannen onderdanig;6 Gelijk Sara aan Abraham gehoorzaam is geweest, hem noemende heer, welker dochters gij geworden zijt, als gij weldoet, en niet vreest voor enige verschrikking. 7 Gij mannen, insgelijks, woont bij haar met verstand, aan het vrouwelijke vat, als het zwakste, eer gevende, als die ook medeërfgenamen der genade des levens met haar zijt; opdat uw gebeden niet verhinderd worden.

Titus 2:4 Opdat zij de jonge vrouwen leren voorzichtig te zijn, haar mannen lief te hebben, haar kinderen lief te hebben;
5 Matig te zijn, kuis te zijn, het huis te bewaren, goed te zijn, haar eigen mannen onderdanig te zijn, opdat het Woord Gods niet gelasterd worde.

Efeze 5: 22 Gij vrouwen, weest aan uw eigen mannen onderdanig, gelijk aan den Heere; 23 Want de man is het hoofd der vrouw, gelijk ook Christus het Hoofd der Gemeente is; en Hij is de Behouder des lichaams. 24 Daarom, gelijk de Gemeente aan Christus onderdanig is, alzo ook de vrouwen aan haar eigen mannen in alles.

Kol 3: Gij vrouwen, zijt uw eigen mannen onderdanig, gelijk het betaamt in den Heere. 19 Gij mannen, hebt uw vrouwen lief, en wordt niet verbitterd tegen haar.

[wim]

Allemaal wel waar enzo, maar in de praktijk verwacht ik geen onderdanigheid van mijn vrouw.

[Kaw]

Er is wel een soort praktische onderdanigheid zonder dat hij in deze mate functioneerd bij ons thuis. We maken samen beslissingen enz. Maar stiekum vind mijn vriendin het wel zo fijn als ik bijv. de ober in het restaurant te woord sta, of bijv. naar de buren ga om te vertellen dat ze tegen hun auto aan is gereden :mrgreen: Of als ze ziek is dat ik resoluut de dokterspost bel. Of als we in een dilemma zitten, dat ik dan de knoop doorhak. Dat soort dingen zeg maar.
Zij is weer de baas van de spiegel, het interieur, de klerekast, het aanrecht en de aankopen (eten en kleding). We hebben niet een takenpakket gemaakt. Het gaat gewoon zo. Dat is schijnbaar bij ons de natuurlijke verdeling.