"Zoek de verschillen"

[Oude Paden]

Dit is een spanningsveld. In een andere topic ging het er ook over. Ik quote mezelf maar even:

De noodzaak van zondebesef kan als een soort blokkade gaan fungeren, juist voor degenen die zoekende zijn. "Ik ken mijn zonde niet goed genoeg, en toch moet ik gered worden. Hoe moet dat nu!"
In die nood geldt maar één antwoord: ga tot God zoals je bent en smeek Hem om genade.
Maar als God die genade dan ook geeft, gaat dat in een weg waarin je zondaar voor God gemaakt wordt. En dáár, waar wij echt zondaar voor God zijn geworden, daar is het moment waar God Zichzelf wegschenkt in Christus aan de ziel.

Dat is wat Ad Kalle denk ik bedoelde te verwoorden.

Ik denk dat velen hiermee juist de boodschap geweld aandoen. Er is geen weg tot Christus buiten de erkenning van schuld en straf.
Op deze wijze maak je God er een van willekeur. ......Jij stelt: Iedereen mag komen (ook zonder schuldbesef). Wie neemt God dan in genade aan? Iedereen is toch gekomen? En wie komt zal Hij geenzins uitwerpen. ........Daar ligt m.i. de kern van de fout. Dat komen moet een komen zijn door schuldbesef getroffen en verslagen! DAN zal God genae bewijzen.
En ik blijf er ook bij dat een mens in zijn natuurstaat niet eens kan en wil gaan tot Christus! De eerste boodschap voor zo'n onbekeerde is dan ook: Ken uw ongerechtheid! en niet Ga tot Christus met uw zonde.
Ik heb altijd de indruk dat men de weg der zaligheid wil vergemakkelijken en de poort i.p.v. eng, breed te maken.
Waarom is twijfel bij velen zo vervelend? Beter te twijfelen als een misstap te begaan! Bij twijfel is de boodschap: Heere, ontdek of het bij mij waaheid is.

[Afgewezen]

Jij stelt: Iedereen mag komen (ook zonder schuldbesef). Wie neemt God dan in genade aan? Iedereen is toch gekomen? En wie komt zal Hij geenzins uitwerpen.

Wie in nood is, mag roepen tot God. Ik heb het niet over 'komen', want een zondaar in nood ziet juist zo duidelijk dat hij niet komen kán. Maar smeken om genade, wil jij dát recht iemand ontzeggen, OP??

[Afgewezen]

De eerste boodschap voor zo'n onbekeerde is dan ook: Ken uw ongerechtigheid! en niet Ga tot Christus met uw zonde.

Kan zo'n onbekeerde dat dan wél, OP, "zijn ongerechtigheid kennen"? En als dat níet zo is, wat dan?
Wachten, tot het misschien ooit een keer gebeurt??

[Zonderling]

En ik blijf er ook bij dat een mens in zijn natuurstaat niet eens kan en wil gaan tot Christus! De eerste boodschap voor zo'n onbekeerde is dan ook: Ken uw ongerechtheid! en niet Ga tot Christus met uw zonde.
Ik heb altijd de indruk dat men de weg der zaligheid wil vergemakkelijken en de poort i.p.v. eng, breed te maken.

Oude Paden,

Hoe lees je dan Jesaja 55:1 en 2 ?

Wanneer kennis van zonde een voorwaarde is die aan de nodiging vooraf gaat, is dat dan niet het uitwegen van geld voor hetgeen geen brood is en van arbeid voor hetgeen dat niet verzadigen kan? Terwijl het in deze tekst juist gaat om de nodiging, zelfs voor hen die bij zichzelf NIETS kunnen vinden (óók geen ware zondekennis).

Al zal er zeker niemand tot Christus komen die niet achtervolgd wordt door de zonde en schuld en die daar ook besef van heeft (vergelijk de bloedwreker uit het OT), dat betekent toch niet dat we het Evangelie voorwaardelijk mogen maken? Het Evangelie kent immers geen enkele voorwaarde. Wanneer we voorwaarden stellen, is dit immers niets anders dan een vermenging van Wet en Evangelie!?

Verder: Hoe zouden we iemand alleen kunnen aanraden: 'Ken uw ongerechtigheid' zónder hem tevens te wijzen op Christus? Is een mens één ogenblik zeker van zijn leven?

M.vr.gr.
Zonderling

[Christiaan]

Dit is een spanningsveld. In een andere topic ging het er ook over. Ik quote mezelf maar even:

De noodzaak van zondebesef kan als een soort blokkade gaan fungeren, juist voor degenen die zoekende zijn. "Ik ken mijn zonde niet goed genoeg, en toch moet ik gered worden. Hoe moet dat nu!"
In die nood geldt maar één antwoord: ga tot God zoals je bent en smeek Hem om genade.
Maar als God die genade dan ook geeft, gaat dat in een weg waarin je zondaar voor God gemaakt wordt. En dáár, waar wij echt zondaar voor God zijn geworden, daar is het moment waar God Zichzelf wegschenkt in Christus aan de ziel.

Dat is wat Ad Kalle denk ik bedoelde te verwoorden.

Ik denk dat velen hiermee juist de boodschap geweld aandoen. Er is geen weg tot Christus buiten de erkenning van schuld en straf.

Het weten hoe groot mijn zonden en ellende zijn, de kennis daarvan is daarentegen geheel ook niet los te zien van de Christuskennis. Zoals wijlen Ds. Huisman ook al leerde.
Juist de zonde en ellendekennis is niet los te zien van de kennis van Christus en de kennis van hoe we Goddankbaar zullen zijn.
De zonde en ellendekennis is alleen juist te zien in het licht van de Christuskennis en in het licht van de dankbaarheid!

[Oude Paden]

En ik blijf er ook bij dat een mens in zijn natuurstaat niet eens kan en wil gaan tot Christus! De eerste boodschap voor zo'n onbekeerde is dan ook: Ken uw ongerechtheid! en niet Ga tot Christus met uw zonde.
Ik heb altijd de indruk dat men de weg der zaligheid wil vergemakkelijken en de poort i.p.v. eng, breed te maken.

Oude Paden,

Hoe lees je dan Jesaja 55:1 en 2 ?

Wanneer kennis van zonde een voorwaarde is die aan de nodiging vooraf gaat, is dat dan niet het uitwegen van geld voor hetgeen geen brood is en van arbeid voor hetgeen dat niet verzadigen kan? Terwijl het in deze tekst juist gaat om de nodiging, zelfs voor hen die bij zichzelf NIETS kunnen vinden (óók geen ware zondekennis).

Al zal er zeker niemand tot Christus komen die niet achtervolgd wordt door de zonde en schuld en die daar ook besef van heeft (vergelijk de bloedwreker uit het OT), dat betekent toch niet dat we het Evangelie voorwaardelijk mogen maken? Het Evangelie kent immers geen enkele voorwaarde. Wanneer we voorwaarden stellen, is dit immers niets anders dan een vermenging van Wet en Evangelie!?

Verder: Hoe zouden we iemand alleen kunnen aanraden: 'Ken uw ongerechtigheid' zónder hem tevens te wijzen op Christus? Is een mens één ogenblik zeker van zijn leven?

M.vr.gr.
Zonderling

1. Ik lees Jes. 55:1 en 2 zoals kant. 2 begint (gevoelende uw zonden en ellenden)
Je haalt het echt uit zijn verband Zonderling.
Kant. 4 (geen waardigheid in zichzelf) duidt juist op ellendekennis.

2. Het Evangelie is niet voorwaardelijk. Het aanbod is voorwaardelijk. Je draaid het anders om. De evangeliedienaar predikt een "onvoorwaardelijk" aanbod aan dorstigen (omdat zij zelf niet hoeven aan te brengen) en een "voorwaardelijk" aanbod aan niet niet dorstigen (omdat zij niet dorstig zijn en dus niet genodigd worden tenzij er dorst komt).

[caprice]

Het weten hoe groot mijn zonden en ellende zijn, de kennis daarvan is daarentegen geheel ook niet los te zien van de Christuskennis. Zoals wijlen Ds. Huisman ook al leerde.
Juist de zonde en ellendekennis is niet los te zien van de kennis van Christus en de kennis van hoe we Goddankbaar zullen zijn.
De zonde en ellendekennis is alleen juist te zien in het licht van de Christuskennis en in het licht van de dankbaarheid!

Inderdaad. Dit is ook belangrijk om acht op te slaan. En dit is heel helder verwoord in het boekje 'De drie ambten van Christus', zoals ik elders op het forum ook al schreef. Dit boekje is dus van harte aan te raden.

[Oude Paden]

De eerste boodschap voor zo'n onbekeerde is dan ook: Ken uw ongerechtigheid! en niet Ga tot Christus met uw zonde.

Kan zo'n onbekeerde dat dan wél, OP, "zijn ongerechtigheid kennen"? En als dat níet zo is, wat dan?
Wachten, tot het misschien ooit een keer gebeurt??

Tuurlijk kan hij dat niet! Maar hij wil ook niet! Maar daarom is het wel de boodschap die een leraar heeft te brengen!
Als die boodschap geen nood word bij je is dat JOUW schuld.

Ik vind dit erg vreemd geredeneerd. Een mens vertellen dat hij iets niet meer kan en wil is geen loze boodschap! Het duid op de doodstaat en zondeval. Wij blijven er van nature rustig onder en dat is nu juist zo'n grote zonde. Omdat we het niet (willen) zien.
Maar je lost dit niet op door de preek maar te beginnen met de verlossing. Eerst de boodschap van de Wet. En daarin laat je naar voren komen dat door de werken der wet niemand meer gerechtvaardig kan worden. Maar dat die wet wel eist. Als de Heere dan door zijn Geest daarin mee komt word die wet een tuchtmeester naar Christus. En dan komt er een boodschap van verlossing e zaligheid voor hen die het leven niet in eigen hand meer kunen houden.

[Jean le Fontain]

De eerste boodschap voor zo'n onbekeerde is dan ook: Ken uw ongerechtigheid! en niet Ga tot Christus met uw zonde.

Kan zo'n onbekeerde dat dan wél, OP, "zijn ongerechtigheid kennen"? En als dat níet zo is, wat dan?
Wachten, tot het misschien ooit een keer gebeurt??

Volgens mij moet je omdraaien...
de zondaar kan pas tot God gaan als God hem van dood levend gemaakt heeft... toch?
Of is het onmachtig God en machtig zondaar?

[Jean le Fontain]

Pak je vragenboekje van Hellenbroek er maar eens bij:

Hoofdstuk 10 Van het Verbond der Genade
Vraag 9
Hoe gaat de zondaar over in dit verbond?
Antwoord: God nadert eerst tot hem, als Hij de zondaar vriendelijk nodigt en bidt. Met veel ernst en oprechtheid. En al zijn zwarigheden oplost.

[memento]

Er is geen weg tot Christus buiten de erkenning van schuld en straf.

Jepz, en er is géén erkenning van schuld, buiten het profetische werk van Christus. Ook ellendekennis is een gave van God. We moeten daarom niet wachten totdat we ellendekennis hebben, maar vluchten tot God die ons alles geven kan en wil*. Laten we toch lekker de gezonde, bijbelse spanning behouden, tussen enerzijds onze verantwoordelijkheid, en anderzijds onze totale verlorenheid en reddeloosheid en totale afhankelijkheid van Gods genade.

* Niet als een optelsommetje (zo van: Ik ga naar Christus, dús ik word behouden), maar uit genade. En wat genade is, dat krijg je op Christus school als één van de eerste lessen...

[refo]

Toch is het een optelsommetje dat klopt. Uit genade inderdaad. Alleen maar jammer dat we mensen die kunnen rekenen meestal wantrouwen.

[Jean le Fontain]

Toch is het een optelsommetje dat klopt. Uit genade inderdaad. Alleen maar jammer dat we mensen die kunnen rekenen meestal wantrouwen.

Hoe bedoel je dat?

[jvdg]

....... Ook ellendekennis is een gave van God. We moeten daarom niet wachten totdat we ellendekennis hebben, maar vluchten tot God die ons alles geven kan en wil*. Laten we toch lekker de gezonde, bijbelse spanning behouden, tussen enerzijds onze verantwoordelijkheid, en anderzijds onze totale verlorenheid en reddeloosheid en totale afhankelijkheid van Gods genade.

* Niet als een optelsommetje (zo van: Ik ga naar Christus, dús ik word behouden), maar uit genade. En wat genade is, dat krijg je op Christus school als één van de eerste lessen...

Is dit niet de kern van het evangelie?

Uit Genade zijt gij zalig geworden.............., zonder ook maar iets af te doen aan onze verantwoordelijkheid.

[Jean le Fontain]

Van harte mee eens.