Eenheid komt voort uit geestelijke herkenning. En inderdaad, dat gaat gepaard met uiterlijke moeilijkheden, maar ook theologische.
Geven we elkaar de ruimte om eigen theologische accenten te leggen?
Ik wil inderdaad niet de PKN/HHK discussie overdoen, maar uit al die postings hier maak ik één ding i.i.g. op: wat een frustraties over het refowereldje! Is het bij jullie echt niet meer dan kleding, hoedjes, gebruiken, etc. Kunnen jullie daar niet doorheen prikken?
Ik houd er ook niet zo van, al die donkere kleding. Ritmisch zingen vind ik mooi, ik lees geregeld uit de herziene SV, maar mensen die daar principieel bezwaar tegen hebben, zijn ook rustig mijn vrienden, evenals mijn onkerkelijke buurman (met tv...

Laten we elkaar de ruimte laten als het kan en duidelijk zijn als het moet.
Dat laatste zullen we moeten zijn tegen een ieder die zalig wil worden met een nagelschrap eigen werken. En ja, dan valt Rome af, dan valt het koude verbondsautomatisme af, dan valt evangelische geestdrijverij af. Niet omdat we zo triomfantelijk de waarheid in pacht hebben, maar omdat het gaat om de eenvoud van Gods genadewerk waarin het een wonder is als de Heere zaligmakend wil werken in verlorenen.
Het gaat dus niet alleen om de mondbelijdenis dat God alles doet, maar ook om de praktijk der godzaligheid.