Maar, ik heb het als onderschrift, zoals je denken van kindsaf aan is gevormd, zal dát nooit meer veranderen. Derhalve, even terzijde gelaten dat de uitzondering de regel bevestigd, als je als baby in de wieg hebt gelegen in een strikt reformatorisch gezin en die geloofsopvattingen mét de lammetjespap méé naar binnen hebt gekregen, zul je altijd een haat tegen de RK hebben én houden.
Opmerkelijk dat die "haat" vanuit de RK jegens "de reformatorischen" er nagenoeg niet is..............er is en blijft een "open mind" en "open hart" naar ándersgelovigen toe.
Rens, tolerantie en 'open mindness' bestaan in deze niet. Wacht maar tot je een Katholiek zegt dat sommige dingen die de kern van zijn geloof vormen, zoals de substantie-verandering tijdens de mis van het misbrood en wijn, of van de vergeving bij de biecht, etc etc, dwaalleringen zijn, en dus alle bevinding en ervaring die daaruit voortvloeit niet van God is, dan is die lievigheid meestal snel weg.
Nee, buiten een grote bekering, een grote terugkeer naar de Schrift alleen van de RK, valt er met Rome niet te praten, of hoogstends op vermanende toon! De refomatie leert namelijk een uniek geloof, niet zo maar
een interpretatie van de Schrift, maar
de interpretatie. Deze interpratie staat enkel ter discussie als deze discussie plaatsvindt met argumenten uit de Schrift, ja de gehele Schrift, en niets meer dan de Schrift. Sola Scriptura in alles! Als het goed is (!) staat zélfs de traditie ter discussie als deze niet voldoet aan de Schrift.
---------------
Geheel los van inhoudelijke argumenten acht ik het zoeken naar eenheid met Rome dwaasheid, omdat we van één ding zeker kunnen zijn: Rome zal nooit afstand doen van haar kerk en haar Paus, dus het meeste wat bereikt kan worden is dat de kerken die met Rome eenheid zoeken zich aansluiten bij de RK en zich onder het gezag stellen van de Paus. Echt iets waar we op zitten te wachten (maar niet heus)...