Angstgeloof, wie kent het (zelf of van nabij) ??

[Rens]

Bij mij was het alleen uit angst voor de straf/de hel

Deze zin in de posting van Helma in de topic "Kwalijk Bidden" trof mij diep.

Wie kent het "geloven uit angst voor dé straf of de hel"?

Toen ik heel jong was, stond er een evangelisatietent van het LdH vlak bij ons huis. Ik ben er toen heen gegaan, maar er werd ons voorgehouden, dat als we niet in de Heere Jezus zouden geloven dat we dan naar de hel gingen.

Dat heeft me zó overdonderd en beangstigd, dat héél erg lang het geloof bij mij gestoelt was op die angst voor straf en hel.

Een écht angstgeloof dus.

Dat is nu wel over, maar ook pas sinds een jaar.

Wie (her)kent dit van zichzelf of van nabij??

[Marnix]

Ik niet.

Laten we eerlijk zijn. Het is wel de realiteit.

Alleen is dat geen evangeliseren: Als je niet gelooft ga je naar de hel. Dan benader je het negatief, terwijl je een blijde boodschap hebt, wat positief is. Bij evangelisatie moet het niet allereerst gaan over de straf, maar vooral over Gods liefde, dat Hij Jezus stuurde om ons te redden. natuurlijk noem je dan onze schuld tov God en ook de consequenties, maar je vertelt dan ook over Jezus en zijn verlossende werk, van liefde en genade.

Wie alleen maar zegt: Je moet geloven, anders ga je naar de hel, evangeliseert verkeerd.Dan krijg je idd angst, terwijl God niet wil dat we geloven omdat we bang zijn... Hij wil geen angst, maar liefde!

[Breekijzertje]

Bij mij was het alleen uit angst voor de straf/de hel

Deze zin in de posting van Helma in de topic "Kwalijk Bidden" trof mij diep.

Wie kent het "geloven uit angst voor dé straf of de hel"?

Toen ik heel jong was, stond er een evangelisatietent van het LdH vlak bij ons huis. Ik ben er toen heen gegaan, maar er werd ons voorgehouden, dat als we niet in de Heere Jezus zouden geloven dat we dan naar de hel gingen.

Dat heeft me zó overdonderd en beangstigd, dat héél erg lang het geloof bij mij gestoelt was op die angst voor straf en hel.

Een écht angstgeloof dus.

Dat is nu wel over, maar ook pas sinds een jaar.

Wie (her)kent dit van zichzelf of van nabij??

Komt veel voor in de reformatorische gezindte.
Een wettisch "geloof" gestoelt op angst.
Ook het fatalisme viert hoogtij in deze kringen: "kom ik om dan kom ik om......"
Velen zetten achter het "ik ellendig mens" een dikke punt....stop...einde.........en lezen genoemde tekst (ergens in Romeinen) niet door.
We mogen zien op onze Heer en Heiland de Here Jezus Christus!

[helma]

[quote="Breekijzertje"]
Ook het fatalisme viert hoogtij in deze kringen: "kom ik om dan kom ik om......"
[quote]

dat is echt geen fatalisme!
dat is geloof!
'al zou Hij me doden, zo zou ik nochtans op Hém hopen'!

[Breekijzertje]

Ook het fatalisme viert hoogtij in deze kringen: "kom ik om dan kom ik om......"
quote]

dat is echt geen fatalisme!
dat is geloof!
'al zou Hij me doden, zo zou ik nochtans op Hém hopen'!

ik doelde meer op het niet doorlezen van de woorden......dat kan ik geen geloof noemen....dat is fatalisme......

[Klavier]

dat Hij Jezus stuurde om ons te redden.

Te redden waarvan?
Het gaat toch wel om het redden van de hel? Dan zal toch eerst de nood moeten worden aangewezen. Want waarom zou een mens anders geloven? Wat baat het een mens dat hij dit alles gelooft als het niet in het kader staat van verzoening?
Evangeliseren is ook eerlijk zijn en de kwaal aanwijzen. Niet alleen een medicijn. Neem jij een medicijn in voor iets waarvan de dokter je niet eerst gezegd hebt waar je aan lijdt en dat het medicijn hard nodig is? En het gaat hier over een dodelijke ziekte!

Wat betreft de vraag over angst geloof:
Lees psalm 116 en zie daar het antwoord. De angst als gevolg van het zien van de kwaal kan een middel zijn een zondaar op de knieën te krijgen.
En dan komt er een "Toen hoorde God, Hij is mijn liefde waardig" als het goed is.

[Afgewezen]

Waarom zouden we geen angst mogen voelen? Zijn we daar te goed voor?
Inderdaad is het een verschrikkelijke realiteit wanneer we zonder Christus te kennen, sterven.

[Andre]

Bij mij was het alleen uit angst voor de straf/de hel

Deze zin in de posting van Helma in de topic "Kwalijk Bidden" trof mij diep.

Wie kent het "geloven uit angst voor dé straf of de hel"?

Toen ik heel jong was, stond er een evangelisatietent van het LdH vlak bij ons huis. Ik ben er toen heen gegaan, maar er werd ons voorgehouden, dat als we niet in de Heere Jezus zouden geloven dat we dan naar de hel gingen.

Dat heeft me zó overdonderd en beangstigd, dat héél erg lang het geloof bij mij gestoelt was op die angst voor straf en hel.

Een écht angstgeloof dus.

Dat is nu wel over, maar ook pas sinds een jaar.

Wie (her)kent dit van zichzelf of van nabij??

Komt veel voor in de reformatorische gezindte.
Een wettisch "geloof" gestoelt op angst.
Ook het fatalisme viert hoogtij in deze kringen: "kom ik om dan kom ik om......"
Velen zetten achter het "ik ellendig mens" een dikke punt....stop...einde.........en lezen genoemde tekst (ergens in Romeinen) niet door.
We mogen zien op onze Heer en Heiland de Here Jezus Christus!

Ik hef mijn handen naar den hogen;
Mijn ziel is voor Uw alziend' ogen,
Gelijk een dor, een dorstig land,
Dat sedert lang ligt uit te drogen,
Verkwijnend, in dien doodsen stand.

[Marnix]

dat Hij Jezus stuurde om ons te redden.

Te redden waarvan?
Het gaat toch wel om het redden van de hel? Dan zal toch eerst de nood moeten worden aangewezen. Want waarom zou een mens anders geloven? Wat baat het een mens dat hij dit alles gelooft als het niet in het kader staat van verzoening?
Evangeliseren is ook eerlijk zijn en de kwaal aanwijzen. Niet alleen een medicijn. Neem jij een medicijn in voor iets waarvan de dokter je niet eerst gezegd hebt waar je aan lijdt en dat het medicijn hard nodig is? En het gaat hier over een dodelijke ziekte!

Wat betreft de vraag over angst geloof:
Lees psalm 116 en zie daar het antwoord. De angst als gevolg van het zien van de kwaal kan een middel zijn een zondaar op de knieën te krijgen.
En dan komt er een "Toen hoorde God, Hij is mijn liefde waardig" als het goed is.

Klopt, maar het ging mij om de manier van brengen. Ik heb al aangegeven dat het de realiteit is en ik het op zich met de boodschap eens ben maar het verkeerd wordt gebracht.

Je kan dat op 2 manieren doen:

1. Geloof niet en je gaat naar de hel
2. Geloof en je wordt behouden

Natuurlijk noem je in beide situaties straf en consequentie, en geloof en consequentie, en toch komt het op de ene manier heel anders over dan op de andere manier. God wil geen mensen die hem uit angst dienen, het moet maar, anders ga je verloren.

[Klavier]

Je kan dat op 2 manieren doen:

1. Geloof niet en je gaat naar de hel
2. Geloof en je wordt behouden

Dit zijn niet 2 manieren maar het hoort bij elkaar als één waarheid.
Als je maar één van beide 'manieren' gebruikt, breng je een halve waarheid als hele leugen.

[Marnix]

Je kan dat op 2 manieren doen:

1. Geloof niet en je gaat naar de hel
2. Geloof en je wordt behouden

Dit zijn niet 2 manieren maar het hoort bij elkaar als één waarheid.
Als je maar één van beide 'manieren' gebruikt, breng je een halve waarheid als hele leugen.

Precies.... maar daarbij dan ook altijd de liefde van God voor mensen brengen... zodat mensen doorkrijgen dat ze niet MOETEN geloven (want anders....) maar MOGEN geloven (en dan mag dat anders.... best genoemd worden, als je mensen maar laat zien dat geloven in God niet vanuit angst moest gebeuren maar dat God een liefdevolle God is)

[memento]

Alleen is dat geen evangeliseren: Als je niet gelooft ga je naar de hel. Dan benader je het negatief, terwijl je een blijde boodschap hebt, wat positief is. Bij evangelisatie moet het niet allereerst gaan over de straf, maar vooral over Gods liefde, dat Hij Jezus stuurde om ons te redden. natuurlijk noem je dan onze schuld tov God en ook de consequenties, maar je vertelt dan ook over Jezus en zijn verlossende werk, van liefde en genade.

Dat is zéker wel evangeliseren. Vanuit de ernst van de hel kunnen wij de diepte van Gods liefde zien. Zulke prediking heeft in het verleden, bij de verschillende opwekkingen, velen tot bekering geleidt.

Als groot voorbeeld zou ik de bekende preek van Jonathan Edwards aan kunnen halen, en aan kunnen bevelen, nl. 'zondaren in de hand van een toornig God', waarin hij het beeld gebruikt van een roestig deksel vol gaten, met daaronder de hel, waar wij op lopen, en dat de enige reden dat wij nog niet daarin gevallen zijn Gods liefde is.

[Marnix]

Alleen is dat geen evangeliseren: Als je niet gelooft ga je naar de hel. Dan benader je het negatief, terwijl je een blijde boodschap hebt, wat positief is. Bij evangelisatie moet het niet allereerst gaan over de straf, maar vooral over Gods liefde, dat Hij Jezus stuurde om ons te redden. natuurlijk noem je dan onze schuld tov God en ook de consequenties, maar je vertelt dan ook over Jezus en zijn verlossende werk, van liefde en genade.

Dat is zéker wel evangeliseren. Vanuit de ernst van de hel kunnen wij de diepte van Gods liefde zien. Zulke prediking heeft in het verleden, bij de verschillende opwekkingen, velen tot bekering geleidt.

Als groot voorbeeld zou ik de bekende preek van Jonathan Edwards aan kunnen halen, en aan kunnen bevelen, nl. 'zondaren in de hand van een toornig God', waarin hij het beeld gebruikt van een roestig deksel vol gaten, met daaronder de hel, waar wij op lopen, en dat de enige reden dat wij nog niet daarin gevallen zijn Gods liefde is.

Klopt, maar dan moet dat ook wel uitgelegd worden! Dat bedoelde ik. Je moet mensen niet angst aanleren, je moet ze over Gods liefde vertellen en dan mag je zeker vertellen over de jongste dag, over oordeel en straf, en over vrijspraak. Om daardoor mensen Gods genade te laten zien.

[Rens]

Maar aan kinderen van zo'n 5 tot 9 jaar???? Die nog nooit iets van geloof, Jezus, God, hemel en/of hel hadden gehoord????

[Ma Vis]

Onze kinderen zeg ik:
Je bént niet stout, maar je dóet stout.
En wat er ook gebeurd, we houden van je.
Je krijgt straf, maar daarna is het ook over.

Het is vast niet Bijbels om die lijn door te trekken.
En dát begrijp ik niet.

Ik heb huilend wakker gelegen als kind,
wat tijdens de eerstvolgende kerkeraadsbezoeken natuurlijk verteld werd.
Je weet maar nooit. En ik zat me in een hoekje te schamen.
Dat mag dan hier zo de bedoeling zijn, maar ik hoop mijn kinderen toch wat anders bij te brengen.