Het is eigenlijk zo eenvoudig

rj · Bericht door rj » 13 mar 2007, 13:19

Ik blijf erbij dat de strijd des geloofs en goede werken de heiligmaking niet zijn. Beiden zijn vrucht van de heiligmaking des Geestes. Als het geloof spreekt "ik heb" of "ik doe" of "ik wil" dan is dat altijd in de sfeer van "Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere" Het geloof ziet niet op eigen daden want die kunnen God niet behagen. Zowel tot rechtvaardigmaking als tot heiligmaking niet.

Door te stellen dat de mens verantwoordelijk is voor zijn heiligmaking, leggen jullie het juk van de wet weer op de schouders van de gelovige.

Bert Mulder · Bericht door **Bert Mulder** » 13 mar 2007, 13:29

rj schreef:Ik blijf erbij dat de strijd des geloofs en goede werken de heiligmaking niet zijn. Beiden zijn vrucht van de heiligmaking des Geestes. Als het geloof spreekt "ik heb" of "ik doe" of "ik wil" dan is dat altijd in de sfeer van "Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere" Het geloof ziet niet op eigen daden want die kunnen God niet behagen. Zowel tot rechtvaardigmaking als tot heiligmaking niet.

Door te stellen dat de mens verantwoordelijk is voor zijn heiligmaking, leggen jullie het juk van de wet weer op de schouders van de gelovige.

Mee eens! Verder onze Heidelberger over de goede werken, die een uitvloeisel zijn van de heiligmaking:

ZONDAG 24
Vr.62. Maar waarom kunnen onze goede werken niet de gerechtigheid voor God of een stuk daarvan zijn?
Antw. Daarom, dat de gerechtigheid die voor Gods gericht bestaan kan, gans volkomen en der wet Gods in alle stukken gelijkvormig zijn moet a, en dat ook onze beste werken in dit leven alle onvolkomen en met zonden bevlekt zijn b.
a Gal 3:10 De 27:26 b Jes 64:6

Vr.63. Hoe? Verdienen onze goede werken niet, die God nochtans in dit en in het toekomende leven wil belonen?
Antw. Deze beloning geschiedt niet uit verdienste, maar uit genade a.

a Lu 17:10

Vr.64. Maar maakt deze leer niet zorgeloze en goddeloze mensen?
Antw. Neen zij; want het is onmogelijk, dat, zo wie Christus door een waarachtig geloof ingeplant is, niet zou voortbrengen vruchten der dankbaarheid a.

a Mt 7:18 Joh 15:5

memento · Bericht door **memento** » 13 mar 2007, 14:11

@Bert: Ik onderschrijf de HC, ook in deze, van ganser harte!

Door te stellen dat de mens verantwoordelijk is voor zijn heiligmaking, leggen jullie het juk van de wet weer op de schouders van de gelovige.

Ik denk dat dit niet zo is. Goede werken komen voort uit dankbaarheid, niet uit slaafse vreze!

Ik leg sterk de nadruk op de plicht, en het nut, van het doen van goede werken, omdat m.i. de grote nadruk die op de inwendige heiligmaking wordt gelegd, er soms toe leidt dat het nut van goede werken niet de aandacht krijgt die het verdient.

Zoals al gezegd, leidt het bewust en serieus proberen heilig te leven tot een aangebonden leven, niet tot activisme of zelf-rechtvaardiging. Het waarnemen van de middelen, wat het doen van goede werken uit dankbaarheid, toch is, zal niet ongezegend blijven. Juist het doen van goede werken leidt ons terug naar de '3 stukken', ellende - omdat wij nog zo zondig blijven, en niets terecht brengen van heilig leven, van verlossing - omdat wij Christus steeds weer nodig hebben voor vergeving van alle nieuwe zonden, en dankbaarheid - omdat we steeds weer, ondanks dat we het steeds weer vergooien, bij Hem welkom zijn en Hij ons als Zijn kinderen wil zien!

Bert Mulder · Bericht door **Bert Mulder** » 13 mar 2007, 15:13

memento schreef:@Bert: Ik onderschrijf de HC, ook in deze, van ganser harte!

Door te stellen dat de mens verantwoordelijk is voor zijn heiligmaking, leggen jullie het juk van de wet weer op de schouders van de gelovige.
Ik denk dat dit niet zo is. Goede werken komen voort uit dankbaarheid, niet uit slaafse vreze!

Ik leg sterk de nadruk op de plicht, en het nut, van het doen van goede werken, omdat m.i. de grote nadruk die op de inwendige heiligmaking wordt gelegd, er soms toe leidt dat het nut van goede werken niet de aandacht krijgt die het verdient.

Zoals al gezegd, leidt het bewust en serieus proberen heilig te leven tot een aangebonden leven, niet tot activisme of zelf-rechtvaardiging. Het waarnemen van de middelen, wat het doen van goede werken uit dankbaarheid, toch is, zal niet ongezegend blijven. Juist het doen van goede werken leidt ons terug naar de '3 stukken', ellende - omdat wij nog zo zondig blijven, en niets terecht brengen van heilig leven, van verlossing - omdat wij Christus steeds weer nodig hebben voor vergeving van alle nieuwe zonden, en dankbaarheid - omdat we steeds weer, ondanks dat we het steeds weer vergooien, bij Hem welkom zijn en Hij ons als Zijn kinderen wil zien!

Zeker mee eens, Memento. Hoe dichter we bij onze Zaligmaker leven, hoe meer we bezeffen dat we Hem echt nodig hebben. Van ons zelf kunnen we NIETS goed doen. En zelfs als we iets goeds doen, doen we het vaak uit foute motieven.

Slaafse vreze zou zijn, dat we er iets mee proberen te verdienen. Wat we wel bereiken met goede werken is dat we Gods aanwezigheid voelen. De vrede, die alle verstand te boven gaat!

Klavier · Bericht door **Klavier** » 13 mar 2007, 15:32

rj schreef:Ik blijf erbij dat de strijd des geloofs en goede werken de heiligmaking niet zijn. Beiden zijn vrucht van de heiligmaking des Geestes. Als het geloof spreekt "ik heb" of "ik doe" of "ik wil" dan is dat altijd in de sfeer van "Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere" Het geloof ziet niet op eigen daden want die kunnen God niet behagen. Zowel tot rechtvaardigmaking als tot heiligmaking niet.

Door te stellen dat de mens verantwoordelijk is voor zijn heiligmaking, leggen jullie het juk van de wet weer op de schouders van de gelovige.

Beste RJ, Jouw stellingname is een soort verkapt anti-nomianisme.
Alle oudvaders wijzen erop dat vruchten van wedergeboorte openbaarkomen in de heiligmaking. Dat is echter nooit het enige wat ze noemen. Zoek het maar na. Er staat altijd een toepassing daarop genoemd. Dat levendgemaakte mensen ook echt leven in Christus en daaruit wassen (de nieuwe mens) en minder worden in zichzelf (de oude mens). Die nieuwe mens wordt opgeroepen, net als de ongelovigen, om vruchten te dragen. Het onderscheid blijkt uit het feit dat de ware geloven gewillig zijn gemaakt en uit dankbaarheid gehoorzamen en Gods wet betrachten dag en nacht, net als David in zijn langste psalm bezingt. De ongelovige daarentegen komt openbaar in het niet dragen van vruchten.
En hoe de dogmatiek ook luidt, aan de vruchten komt de bron daarvan openbaar. In die weg komt de heiligmaking openbaar. Niet als eigen vrucht of verdienste. Niet om zelf heilig te worden. De heiligmaking als zodanig is een term die een gelovige echt niet zelf in de mond zal nemen. Maar het komt wel openbaar in gewillige gehoorzaamheid. En als je dat niet kent zou ik maar snel alle dogmatiek die je stil laat zitten over boord gooien en eerst vragen om een gewillig hart om Hem in gehoorzaamheid te dienen.

Wat betreft de rechtvaardigmaking: Ik spreek liever over rechtvaardiging door het geloof. Het allereerste geloof dat de Zaligmaker nodig heeft dat verwisselt de staat van dood naar levend en openbaart de wedergeboorte. De rechtvaardiging uit de werken is de bevestiging van het ware geloof geplant in de wedergeboorte. In die werken uit geloof komen de vruchten van de heiligmaking voort. De zaken houden alle met elkaar verband, maar het zijn theologische onderscheiding die geen enkele reden zijn om stil te zitten, laat staan God de schuld te geven als het stil zitten geen vruchten blijkt op te leveren, want dat is de consequentie daarvan. We kunnen zo hyper-anti-arminiaans worden dat we de doodstaat zo koesteren dat we deze zelfs doortrekken naar de levend gemaakte zielen en dat we daar liever in blijven liggen dan schuld te erkennen en om genade te smeken en alles op alles zetten om met God verzoend te worden, ondanks dat we weten dat we er niets zelf aan kunnen doen. Aan die dogmatische kennis heb je helemaal niets meer als het nood geworden is. Dan wil je alleen maar tot de Zaligmaker rennen, zo snel mogelijk. En Hem dienen. Zo goed mogelijk.
Dogmatisch onmogelijk! Maar toch: "Want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen. "

Klavier · Bericht door **Klavier** » 13 mar 2007, 15:40

Bert Mulder schreef:
memento schreef:@Bert: Ik onderschrijf de HC, ook in deze, van ganser harte!

Door te stellen dat de mens verantwoordelijk is voor zijn heiligmaking, leggen jullie het juk van de wet weer op de schouders van de gelovige.
Ik denk dat dit niet zo is. Goede werken komen voort uit dankbaarheid, niet uit slaafse vreze!

Ik leg sterk de nadruk op de plicht, en het nut, van het doen van goede werken, omdat m.i. de grote nadruk die op de inwendige heiligmaking wordt gelegd, er soms toe leidt dat het nut van goede werken niet de aandacht krijgt die het verdient.

Zoals al gezegd, leidt het bewust en serieus proberen heilig te leven tot een aangebonden leven, niet tot activisme of zelf-rechtvaardiging. Het waarnemen van de middelen, wat het doen van goede werken uit dankbaarheid, toch is, zal niet ongezegend blijven. Juist het doen van goede werken leidt ons terug naar de '3 stukken', ellende - omdat wij nog zo zondig blijven, en niets terecht brengen van heilig leven, van verlossing - omdat wij Christus steeds weer nodig hebben voor vergeving van alle nieuwe zonden, en dankbaarheid - omdat we steeds weer, ondanks dat we het steeds weer vergooien, bij Hem welkom zijn en Hij ons als Zijn kinderen wil zien!
Zeker mee eens, Memento. Hoe dichter we bij onze Zaligmaker leven, hoe meer we bezeffen dat we Hem echt nodig hebben. Van ons zelf kunnen we NIETS goed doen. En zelfs als we iets goeds doen, doen we het vaak uit foute motieven.

Slaafse vreze zou zijn, dat we er iets mee proberen te verdienen. Wat we wel bereiken met goede werken is dat we Gods aanwezigheid voelen. De vrede, die alle verstand te boven gaat!

Helemaal mee eens! De werkzaamheden die we theologisch onder heiligmaking stellen, zijn liefdedaden, in Zijn Liefdedienst die nooit mij heeft verdroten.
Dat is echt geen stilzitten, dan kun je niet eens stilzitten! Als je het al zou willen omdat de dogmatiek het leert, het gaat niet!
Lees de psalmen maar een na, daar kun je het ook vinden:
Wat zal ik den HEERE vergelden voor al Zijn weldaden aan mij bewezen?
Ik zal den beker der verlossingen opnemen, en den Naam des HEEREN aanroepen.
Mijn geloften zal ik den HEERE betalen, nu, in de tegenwoordigheid van al Zijn volk.

rj · Bericht door rj » 13 mar 2007, 15:44

Te stellen dat heiligmaking mensenwerk is, is een halve zaligmaker propageren. Ik zit hier niet het feit van de doodsstaat te verdedigen, maar het feit van dat Jezus Christus door Zijn Geest Zijn Kerk heilig maakt en dat de Kerk wel in staat is om zich hoe langer hoe onheiliger te maken, maar niet heiliger. Dat is geen antinomianisme, dat is een zeer grote Troost, namelijk dat dat Hij gegeven is tot een volkomen verlossing.

Klavier · Bericht door **Klavier** » 13 mar 2007, 15:46

rj schreef:Ik blijf erbij dat de strijd des geloofs en goede werken de heiligmaking niet zijn. Beiden zijn vrucht van de heiligmaking des Geestes. Als het geloof spreekt "ik heb" of "ik doe" of "ik wil" dan is dat altijd in de sfeer van "Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere" Het geloof ziet niet op eigen daden want die kunnen God niet behagen. Zowel tot rechtvaardigmaking als tot heiligmaking niet.

Door te stellen dat de mens verantwoordelijk is voor zijn heiligmaking, leggen jullie het juk van de wet weer op de schouders van de gelovige.

De mens is verantwoordelijk voor het gehoorzamen van de Heere. Geloof of ongeloof, maakt niet uit, de Schepper eist van Zijn schepsel Zijn beeld terug.
De heiligmaking herstelt dat beeld. Dat wordt geschonken voor 100%. Maar het blijkt. En het wordt geschonken in de middelijke weg van gewilligmaking en gehoorzaamheid.
De wil wordt niet voor niets vernieuwd, niet voor niets omgebogen. De ogen worden niet voor niets geopend, het verstand verlicht, nee, het is een complete levendmaking van een dode zondaar die krachtens het zoenoffer van Christus mag delen in Zijn verdiensten en daarin de bron van heiligmaking vindt. Dit alles doór het geloof. Omdat geloof de toegang is TOT Christus, als 100% gegeven instrument. En daarmee ook toegang tot de gerechtigheid, en toegang tot de heiligheid krijgt, voor 100% gekregen. Voor beide rechtvaardigmaking en heiligmaking, dus ook beide voor 100% gekregen.
Als verantwoordelijkheid die eerst na levendmaking kan worden beantwoord uit liefde in alle gebrekkigheid en met zonde bevlekt. Maar vanwege Christus ziet God niet op de gebrekkigheid, niet op de zonde, maar op de volkomenheid van Christus. Daarom kunnen verantwoordelijkheid en 100% gaven van God uit volledig samengaan.

Bert Mulder · Bericht door **Bert Mulder** » 13 mar 2007, 15:46

Klavier schreef:Beste RJ, Jouw stellingname is een soort verkapt anti-nomianisme.

Dan doe je RJ toch onrecht, Klavier!

Want RJ heeft nooit enige antinomiaanse stellingen beweerd, noch heeft hij ooit aangewezen dat goede werken niet belangerijk zijn. Wel heeft hij, terecht, aangewezen dat goede werken niet de heiligmaking is, maar uitvloeien van de heiligmaking.

Klavier · Bericht door **Klavier** » 13 mar 2007, 15:49

Klavier · Bericht door **Klavier** » 13 mar 2007, 16:00

Bert Mulder schreef:
Klavier schreef:Beste RJ, Jouw stellingname is een soort verkapt anti-nomianisme.
Dan doe je RJ toch onrecht, Klavier!

Want RJ heeft nooit enige antinomiaanse stellingen beweerd, noch heeft hij ooit aangewezen dat goede werken niet belangerijk zijn. Wel heeft hij, terecht, aangewezen dat goede werken niet de heiligmaking is, maar uitvloeien van de heiligmaking.

Door zaken tegenover elkaar te zetten die ik bewust bij elkaar wil houden, maakt hij zijn stellingname anti-nomiaans, misschien onbedoeld.
En ik moet nu een lastig punt aansnijden: Dit is een punt waar het in de Marrowmen controverse op vast zat. Ik deel hierin het standpunt van Fisher/Boston/Erskines en ik weet dat een stroming dit afgewezen heeft. Fisher wees het midden aan tussen de neo-nomianen(wetticisten) en de anti-nomianen(leidelijkheid, vrij van de wet). Voor de kringen die later als high-calvinisten werden aangeduidt was het kenmerkend dat de leidelijkheid als dogma ook als praktijk regel werd toegepast. Met name de anti-nomiaanse kringen verschoven in die richting.
Hoe dan ook, ik meen dat het zaak is het Bijbelse evenwicht aan te houden en Gods Woord niet moeten lezen door de dogmatiek, maar de dogmatiek moeten interpreteren vanuit Gods Woord. En daarom laat ik de verantwoordelijkheid die Gods Woord aanwijst niet stilzetten door een dogmatiek die met menselijk denken geconcludeert heeft dat als God het geeft, de mens niets heeft te doen in het invullen van de verantwoordelijkheid, in welk theologisch onderscheiden stuk van de wedergeboorte en bekeringsweg dan ik. Ik meen dat we dan de verkeerde gevolgtrekking maken vanuit de dogmatiek.

Klavier · Bericht door **Klavier** » 13 mar 2007, 16:10

rj schreef:Te stellen dat heiligmaking mensenwerk is, is een halve zaligmaker propageren. Ik zit hier niet het feit van de doodsstaat te verdedigen, maar het feit van dat Jezus Christus door Zijn Geest Zijn Kerk heilig maakt en dat de Kerk wel in staat is om zich hoe langer hoe onheiliger te maken, maar niet heiliger. Dat is geen antinomianisme, dat is een zeer grote Troost, namelijk dat dat Hij gegeven is tot een volkomen verlossing.

Beste RJ, door mijn post te bestrijden alsof dat tegenstrijdig is met wat je hier noemt, leg je een punt in mijn post dat er niet inzit.
Je moet de zaken als verantwoordelijkheid en Gods Eigen werk niet tegenover elkaar uitspelen! Beide zaken moeten we laten staan.
De wijze waarop de heiligmaking openbaar komt, doet niets af van het werk van God en ontneemt de mens haar verantwoordelijkheid nooit. Gods Werk wordt nooit herkend aan leidelijke vruchten maar komen juist als vruchten openbaar die de mens van nature niet heeft. Dat kan enkel Gods werk zijn! Geen nagelschrapsel van de mens zit daar bij, want als we het daar mee moeten doen kun je wel ophouden met geloven, want dan is de grond waarop je bouwt geheel drijfzand. Nee, ik schrijf in elke post dat het is IN Christus. Niet MET maar IN Christus. En dat is een heel groot verschi dat je kennelijk over het hoofd ziet?!
Want juist dan blijkt er of er geloof zonder werken als de dood is of geloof met de werken als het ware leven!
Gods Werken worden middelijk uitgewerkt in geloof dat verenigt met Christus. In levend geloof. En dat stuk snijdt jij eruit, RJ. Dat is het verschil dat jij bestrijdt en vervolgens tot een soort semi pelagianisme in mijn schoenen lijkt te willen schuiven. Ik beroep me echter op reformatoren als Boston, Brakel, Calvijn, Luther, Watson, Immens, Erskines, Fisher, Spurgeon en zo kan ik er nog wel meer bijhalen.

rj · Bericht door rj » 13 mar 2007, 16:16

Klavier, ik ben niet met de dogmatiek in het achterhoofd aan het discussieren. Dat is niet wat mij drijft. Waar ik tegen ageer is dat heiligmaking wordt gepresenteerd als vrucht van het doen van goede werken.

Klavier · Bericht door **Klavier** » 13 mar 2007, 16:17

rj schreef:Klavier, ik ben niet met de dogmatiek in het achterhoofd aan het discussieren. Dat is niet wat mij drijft. Waar ik tegen ageer is dat heiligmaking wordt gepresenteerd als vrucht van het doen van goede werken.

Volgens mij wordt dat door niemand zo geleerd hier!
De heiligmaking als 100% Gods Werk komt openbaar in de vernieuwde wil van de levendgemaakte mens die de verantwoordelijkheid weet God te moeten gehoorzamen en dat ook wil in alles. Mag ik het dan zo formuleren?

Marnix · Bericht door **Marnix** » 13 mar 2007, 16:22

RJ schreef:Door te stellen dat de mens verantwoordelijk is voor zijn heiligmaking, leggen jullie het juk van de wet weer op de schouders van de gelovige.

Je vergeet een ding. Een grote belofte van het nieuwe verbond.

31 De dag zal komen – spreekt de HEER – dat ik met het volk van Israël en het volk van Juda een nieuw verbond sluit, 32 een ander verbond dan ik met hun voorouders sloot toen ik hen bij de hand nam om hen uit Egypte weg te leiden. Zij hebben dat verbond verbroken, hoewel ze mij toebehoorden – spreekt de HEER. 33 Maar dit is het verbond dat ik in de toekomst met Israël zal sluiten – spreekt de HEER: Ik zal mijn wet in hun binnenste leggen en hem in hun hart schrijven. Dan zal ik hun God zijn en zij mijn volk.

En dat gaat natuurlijk over de Geest. Dankzij de Geest kunnen we dat. We zijn niet meer onder de vloek van de wet of het juk van de wet. We zijn tempels van de Geest en met die uitgangspositie mogen en kunnen we ook handelen. Tegelijkertijd de bijbelse vermaning: Doof de Geest niet uit, bedroef de Geest niet. Het gaat niet automatisch als je gelooft, je kan niet achterover gaan hangen.