Mulisch' Ontdekking van de hemel de beste
MA 12 mrt 2007 | 12.38
De ontdekking van de hemel van Harry Mulisch is het beste Nederlandstalige boek aller tijden.
Geert Mak, de schrijver van het Boekenweekgeschenk dit jaar, maakte dat gisteravond bekend in het NPS televisieprogramma De avond van het boek.
Via de website hetbesteboek.nl brachten de afgelopen maanden meer dan vijftienduizend mensen hun stem uit op het naar hun mening beste boek ooit. Een verrassende tweede plaats was voor Het huis van de moskee van Kader Abdolah; op de derde plaats eindigde de klassieker Max Havelaar van Multatuli.
Deelnemers aan de verkiezing hadden de keuze uit een longlist van 250 titels. Alle stemmen die met een motivatie van maximaal vijftig woorden werden ingediend, telden dubbel. Favoriete romans als De avonden van Gerard Reve en Hersenschimmen van Bernlef vielen buiten de top drie.
De ontdekking van de hemel beleefde in februari zijn veertigste druk. Van het boek zijn meer dan zeshonderdduizend exemplaren verkocht. In de ruim negenhonderd pagina's tellende roman van Mulisch is God het gepruts van de mens op aarde zat en wil de stenen tafelen met de tien geboden naar de hemel terughalen.
Bron: Het Parool
Volgt nu het commentaar van het RD:
Het beste boek
Een theoloog zei ooit dat de middeleeuwen van de hemel ”een ware woekerplant van fantasie” maakten. Literatuur van de twintigste eeuw lijkt soms een link te leggen naar die oude wereld van bedenksels. Toch is ”De ontdekking van de hemel” van Harry Mulisch meer dan fantasie. Het boek vormt een herkenbaar teken van de cultuur waarin God -althans volgens velen- de regie uit handen gaf. Geert Mak maakte gisteravond bekend dat het genoemde boek van Mulisch was verkozen tot het beste Nederlandstalige boek van alle tijden.
Ruim 15.000 mensen brachten via de website http://www.hetbesteboek.nl hun stem uit. Dat relativeert het belang van de lof voor Mulisch. Maar tegelijk geldt dat ”De ontdekking van de hemel” sedert de verschijning in 1992 tientallen herdrukken beleefde. Er gingen in Nederland meer dan 600.000 exemplaren over de toonbank. The Wall Street Journal schreef: „Net als Homerus, Dante en Milton gebruikt Mulisch de kosmos als toneel en zijn thema is de geschiedenis en betekenis van alles.” Welt am Sonntag vond het boek een Nobelprijs voor de literatuur waard.
Het is waar dat door de verlichting de aandacht voor het bovennatuurlijke van veel christenen was verslapt. Frank Peretti begon in 1989 in zijn roman ”Licht door de duisternis” aandacht te schenken aan de strijd tussen de machten, engelen en demonen, in de lucht. De Amerikaanse auteur Shaunti Feldhahn varieerde in ”Het veritas conflict” op een soortgelijk thema. Maar in het werk van Mulisch komen telkens niet-christelijke mythische en magische elementen voor.
Tal van mensen in West-Europa onderkennen dat er meer bestaat dan het materiële. Als de Naam van God en andere christelijke klinkende categorieën in een boek voorkomen, heet dat al gauw christelijk. Ook onder gereformeerden. Toch houden veel uitgevers en auteurs behalve de kunst ook de kassa in het oog. En niet alle boeken en ideeën behelzen waarheid. Juist als vrolijke of onplezierige fantasieën en beweringen het bovennatuurlijke betreffen, is het nodig ze te toetsen. De Bijbel biedt criteria. Mulisch’ ’licht’ -hoe spannend en geliefd ook- blijkt dan toch duisternis.
De tot het beste Nederlandstalige boek van alle tijden verkozen uitgave verhaalt hoe engelen ontdekken dat de mensheid het verbond van God, het Testimonium -dat heeft iets weg van de Tien Geboden- inruilde voor een pact met Lucifer, de duivel. De hemel -een vaag begrip- wil het Testimonium terughalen, ongedaan maken. Er is in het boek sprake van een flinke dosis seks. Er ligt een link naar Bijbelse aspecten. Zo moet er een persoon geboren worden die beantwoordt aan een vereist DNA-profiel. En iemand verdwijnt vanaf de Tempelberg in een oneindig verblindend licht.
Tegenover de Duitse uitgever Buchwald gaf Mulisch zelf toe dat God Zich in ”De ontdekking van de hemel” terugtrekt uit Zijn schepping, dat biotechnologen Hem serieus beconcurreren en dat Zijn almacht aan het verdwijnen is. En recensenten betogen dat de hemel het in de roman lijkt te verliezen van de mens en de duivel. Lucifer blijft over als overwinnaar. Het centrale thema van het boek blijkt het einde van de macht van het Woord, van de moraal en de goede zeden. De duivel wint en God maakt een eind aan Zijn toezeggingen.
Mulisch’ pennenvrucht is meer dan een ”woekerplant van fantasie” zoals die in de middeleeuwen groeide. Het boek blijkt een ’getuigenis’ van de postmoderne mens en cultuur. Eeuwen geleden konden de meesten niet lezen. Zo kwamen ze tot hun fantasie. De bedenksels van Mulisch blijken echter, gemeten aan het beste Boek, dat van God, een vorm van vijandschap tegen de Almachtige. Wat is het een wonder dat Hij desondanks vrome en postmoderne vijanden -ook Mulisch- Zijn wet en genade blijft proclameren.
De cursivering is van mij.
Ik ken het boek niet, maar het bovenstaande doet mij schrikken, temeer daar dit boek als "beste" is verkoren.
