Zeker met je eens. Zoals dat ook in DL I/16 verwoord is. Zo mag men niet denken.Miscanthus schreef:We hebben geen ander teken dan dat van Jona de profeet. De hele bijbel is het spreken van God tot ons. We lezen het wel, maar sommige mensen willen graag ook iets voelen, aangewakkerd door een prediking die over veel meer dingen gaat dan simpelweg God geloven op Zijn Woord.Kaw schreef:Het is zoals ik verwoord heb de bijzondere ervaring die zekerheid zou moeten geven wat ik verwerp. De zekerheid is uit het geloof en het geloof is de vaste grond is der dingen, die men hoopt, en een bewijs der zaken, die men niet ziet.
Ik geloof dat het te ver gaat om te zeggen dat -wie gelooft dat Jezus de Zoon van God is, -maar zelf denkt nog onbekeerd te zijn en daar ondertussen wel om bid, dat die verloren zou gaan.
Geloof en genade
-
Bert Mulder
- Berichten: 9099
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
-
Bert Mulder
- Berichten: 9099
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Dit is niet gezegd als belemmering, Klavier, en zo mogen we het beslist niet zien! Dit is troostend bedoeld. We hoeven het niet zelf te doen, want God doet het voor ons, door Zijn Geest!Klavier schreef:Ja, en wat moet een worstelaar daar mee? Op zichzelf terug geworpen worden of juist met deze tekst naar Christus: "Heere, help mij, ik verga! Maak Uw Woord waar, want buiten U is er geen leven!
Ik neem aan dat we dit woord uit Openbaring 3 als getuige in ons gebed mogen aandragen? En andere weg is er immers niet?
Daar doet de opmerking over de krachtdadige roeping niets af of aan. Wie éénmaal door Christus Zelf geleerd is wat genade is, zal pas dan zien dat hij of zij krachtdadig geroepen is.
Dit dogmatische stuk hoef je niet als belemmernig op te werpen, want dat gevaar is aanwezig als het als een soort 'jamaar' kan worden misbruikt. Ik neem aan dat je het niet zo bedoelt, maar dat risico wordt wel genomen door het toch maar even omwille van dogmatische compleetheid te noemen.
Ik plijt hier voor terughoudendheid en verstandig gebruik van dogmatiek in de Evangelieverkondiging. Laat het Woord Zelf haar kracht maar doen. Want daardoor werkt Gods Geest. Ook de krachtdadige roeping wordt enkel door dat Woord gewerkt. Niet door de dogmatiek. Neemt niets weg van de waarde daarvan, maar dat heb ik al vaker uiteengezet hier op het forum :wink:
Nu weet ik goed dat het altijd de neiging van ons mensen is om jamaar te zeggen. Dat is niet Bijbels. De Schrift zegt: Geloof! en gij ZULT zalig worden.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
-
Simon
Helemaal mee eens! Gods Evangelie beloften zijn ja en amen!Bert Mulder schreef:Dit is niet gezegd als belemmering, Klavier, en zo mogen we het beslist niet zien! Dit is troostend bedoeld. We hoeven het niet zelf te doen, want God doet het voor ons, door Zijn Geest!
Nu weet ik goed dat het altijd de neiging van ons mensen is om jamaar te zeggen. Dat is niet Bijbels. De Schrift zegt: Geloof! en gij ZULT zalig worden.
"People often asked me: What is the secret of your succes? I answer always that I have no other secret but this, that I have preached the gospel, not about the gospel, but the gospel"
C.H. Spurgeon.
C.H. Spurgeon.
Ik heb het nu over het begin van de bekering, niet over de dagelijkse bekering. Dat blijkt volgens mij duidelijk uit wat ik heb aangegeven.Klavier schreef:Afgewezen, zou het kunnen zijn dat de verwarring vast zit op het verschil van beleving in wedergeboorte en dagelijkse bekering? Dat zijn afzonderlijke zaken.
Ga je die dingen door elkaar mixen, dan wordt het pas écht ingewikkeld.
Verder, om dat soort dingen af te schuiven op de soort prediking, vind ik ook wat goedkoop. Het is alle eeuwen door zo geweest dat er mensen waren die een 'snelle' bekering kenden, maar ook mensen die soms heel lang moesten uitzien naar het heil. Ik zeg niet dat die mensen verloren zijn gegaan, maar ik vraag me wél af waarom de ene wél en de ander níet die troost krijgt, waar de HC van spreekt.
(Dit hele probleem vind je ook bij de oudvaders terug. Ze kwamen niet voor niets met hun kenmerken.)
Well, aangeboden genade kan alleen haar kracht doen, als de Geest het in het hart toepast. En áls de Geest het toepast, kan het niet wederstaan worden.Bert Mulder schreef:Lijkt het me wel hier, Memento, dat je de genade weerstandelijk maakt.memento schreef:Dit is niet zo. In de USA is eens een roemruchte rechtzaak geweest, waarin een ter-dood-veroordeelde gratie had gekregen van de president, maar uit in vertrouwen in eigen onschuld het pardon niet wilde accepteren. Deze zaak is toen voorgelegd aan het hogere gerechtshof (Supreme Court), die uiteindelijk tot het vonnis kwam: De waarde van een pardon hangt af van de acceptatie. (vonnis)Een misdadiger die wordt vrijgesproken vanwege gratie, blijft echt niet 'vastzitten' als hij de gratie niet aanvaard.
Zo ook met genade. Iedereen krijgt genade aangeboden. Echter, van nature verwerpen wij die genade, accepteren wij dat pardon niet, waardoor dat pardon voor ons geen waarde heeft. Het verschil is echter dat God ons genade blijft aanbieden! Zolang we leven kunnen we gebruik maken van dat pardon.
Waar God een mens bekeerd geeft Hij de wil om te geloven in Christus Jezus, en daarmee ons pardon aan te nemen.
Ik wil alleen de gedachten afhalen van de nadruk op de menselijke onmogelijkheid, door erop te wijzen dat die onmogelijkheid komt door onze onwil. Net als die ter-dood-veroordeelde man krijgen wij een pardon aangeboden, die wij net als die ter-dood-veroordeelde man van nature afwijzen, onder allerlei voorwendsel.
-
Bert Mulder
- Berichten: 9099
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Met het caveat dat we hier even het immerterugkerend problematiek van het aanbod buiten beschouwing laten, en ook dat Christus natuurlijk niet voor de verworpenen gestorven is, ben ik het hier natuurlijk mee eens.memento schreef:Well, aangeboden genade kan alleen haar kracht doen, als de Geest het in het hart toepast. En áls de Geest het toepast, kan het niet wederstaan worden.
Ik wil alleen de gedachten afhalen van de nadruk op de menselijke onmogelijkheid, door erop te wijzen dat die onmogelijkheid komt door onze onwil. Net als die ter-dood-veroordeelde man krijgen wij een pardon aangeboden, die wij net als die ter-dood-veroordeelde man van nature afwijzen, onder allerlei voorwendsel.
Men wordt niet zalig omdat men het niet wilt
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
Wat moeten we in deze zaken uit kijken voor het vermengen van zaken die vaak in discussies verward raken.
Het : “Wij kennen ten dele”komt in deze wel bijzonder openbaar en in onze communicatie lopen er snel zaken door elkaar heen.
Een van de redenen hiervan is dat we soms spreken vanuit de dogmatiek , hoe God werkt, en anderzijds hoe de ervaring is van deze zaken in de harten van Gods volk.
Dat het geloof niet te beredeneren is blijkt zo menigmaal , en we moeten dan ook in deze uitkijken om elkaar de weg niet voor te schrijven en daar mee de ander te “verketteren”
Als het recht ligt trachten we van elkaar te leren en zal de een de ander uitnemender achten dan zichzelf.
Dit alles neemt niet weg dat we geroepen zijn om tot zelfonderzoek deze zaken te bestuderen, en met Gods woord in ons hand ons geloof te onderzoeken.
Wat me dan ook opvalt is het feit dat er verschillende predikers de zekerheid in een nog breder verband trekken als hier beschreven.
Zo heb ik eens een verklaring gelezen dat zelfs bij de kleinen in de genade (na de levendmaking !!!! anders zijn het geen "kleinen") er zekerheid is in het beoefenen van het geloof.
Dus anders gezegd : in elke geloofshandeling ligt zekerheid !
Ik denk dat dit ook een vertroostend iets kan zijn, als we op ons zelf zien is er geen enkele verwachting, maar als we door het geschonken geloof op Hem mogen zien die de Weg is en De Waarheid en Het Leven dan mogen we in die zekerheid verkeren omdat we dan ook mogen belijden en aanvaarden wat staat in Jes 44 : 24 m :Ik ben de HEERE, Die alles doet.
Dan valt alles van de mens weg en dan mag er gezien worden op die Volmaker van het geloof : Jezus Christus.
Ook Comrie beschrijft deze zaken heel mooi in : “Het oprecht geloof” : Waar hij er ook op hamert dat er ook maar niets aan voorbereidend werk in de mens kan zijn voor de levendmaking.: “Zoodat gij hier ziet , dat er voor de levendmaking niets, niets ter wereld kan begrepen worden , als eenigzins den mensch daartoe voorbereidende”
En dan beschrijft hij dat juist in de levendmaking net zoals de DL dat beschrijven de mens “door de genade (habitus voor de actus gaande) die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeerd”
En in deze “actus”komt zekerheid al in het toevlucht nemend geloof.
Maar in al deze dingen moeten we beginnen in het Paradijs waar we zelf voor de dood gekozen hebben, en niet gewild hebben dat Hij Konig over ons zijn zou.
Als we dit bedenken dan wordt het wonder van de ingestorte genade alleen maar groter.
Het : “Wij kennen ten dele”komt in deze wel bijzonder openbaar en in onze communicatie lopen er snel zaken door elkaar heen.
Een van de redenen hiervan is dat we soms spreken vanuit de dogmatiek , hoe God werkt, en anderzijds hoe de ervaring is van deze zaken in de harten van Gods volk.
Dat het geloof niet te beredeneren is blijkt zo menigmaal , en we moeten dan ook in deze uitkijken om elkaar de weg niet voor te schrijven en daar mee de ander te “verketteren”
Als het recht ligt trachten we van elkaar te leren en zal de een de ander uitnemender achten dan zichzelf.
Dit alles neemt niet weg dat we geroepen zijn om tot zelfonderzoek deze zaken te bestuderen, en met Gods woord in ons hand ons geloof te onderzoeken.
Wat me dan ook opvalt is het feit dat er verschillende predikers de zekerheid in een nog breder verband trekken als hier beschreven.
Zo heb ik eens een verklaring gelezen dat zelfs bij de kleinen in de genade (na de levendmaking !!!! anders zijn het geen "kleinen") er zekerheid is in het beoefenen van het geloof.
Dus anders gezegd : in elke geloofshandeling ligt zekerheid !
Ik denk dat dit ook een vertroostend iets kan zijn, als we op ons zelf zien is er geen enkele verwachting, maar als we door het geschonken geloof op Hem mogen zien die de Weg is en De Waarheid en Het Leven dan mogen we in die zekerheid verkeren omdat we dan ook mogen belijden en aanvaarden wat staat in Jes 44 : 24 m :Ik ben de HEERE, Die alles doet.
Dan valt alles van de mens weg en dan mag er gezien worden op die Volmaker van het geloof : Jezus Christus.
Ook Comrie beschrijft deze zaken heel mooi in : “Het oprecht geloof” : Waar hij er ook op hamert dat er ook maar niets aan voorbereidend werk in de mens kan zijn voor de levendmaking.: “Zoodat gij hier ziet , dat er voor de levendmaking niets, niets ter wereld kan begrepen worden , als eenigzins den mensch daartoe voorbereidende”
En dan beschrijft hij dat juist in de levendmaking net zoals de DL dat beschrijven de mens “door de genade (habitus voor de actus gaande) die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeerd”
En in deze “actus”komt zekerheid al in het toevlucht nemend geloof.
Maar in al deze dingen moeten we beginnen in het Paradijs waar we zelf voor de dood gekozen hebben, en niet gewild hebben dat Hij Konig over ons zijn zou.
Als we dit bedenken dan wordt het wonder van de ingestorte genade alleen maar groter.
Lieve, lieve mensen,
Bijna al de reacties op dit van eeuwigheidswaarde van belang zijnde onderwerp brengen verwarring voor hen die worstelen met de zekerheid van het geloof (geloven).
Het is mateloos boeiend om al de meningen te lezen van de forummers die hier in alle ernst en liefde op in zijn gegaan.
Nuancerend zijn de meeste van die meningen gegrond op God's woord, maar op grond van weer door ieder persoonlijk aangebrachte nuanceringen c.q. uitleg van bijbelteksten ontstaan weer andere explanaties, en het houdt maar niet op.
Vaak zijn de inzenders het met elkaar eens, maar sommige dogma's staan weer niet toe om het met elkaar eens te zijn, en ga zo maar door.
Ik meen in alle ernst dat de oorsprong van de Heidelberger Catechismus was bedoeld om ordening aan te brengen in de meningen van velen, teneinde die meningen/gevoelens in "rechte" banen te leiden.
Ik wil de HC niet verheffen boven de Bijbel, maar ik wil die HC wel aanbevelen als een richtsnoer voor ons "denken".
Neem en lees!
Bijna al de reacties op dit van eeuwigheidswaarde van belang zijnde onderwerp brengen verwarring voor hen die worstelen met de zekerheid van het geloof (geloven).
Het is mateloos boeiend om al de meningen te lezen van de forummers die hier in alle ernst en liefde op in zijn gegaan.
Nuancerend zijn de meeste van die meningen gegrond op God's woord, maar op grond van weer door ieder persoonlijk aangebrachte nuanceringen c.q. uitleg van bijbelteksten ontstaan weer andere explanaties, en het houdt maar niet op.
Vaak zijn de inzenders het met elkaar eens, maar sommige dogma's staan weer niet toe om het met elkaar eens te zijn, en ga zo maar door.
Ik meen in alle ernst dat de oorsprong van de Heidelberger Catechismus was bedoeld om ordening aan te brengen in de meningen van velen, teneinde die meningen/gevoelens in "rechte" banen te leiden.
Ik wil de HC niet verheffen boven de Bijbel, maar ik wil die HC wel aanbevelen als een richtsnoer voor ons "denken".
Neem en lees!
-
Simon
Ik vind het eerlijk gezegd soms ook wat verwarrend ja, al doet iedereen de postingen met de beste bedoelingen.
Ik probeer door ook hier te lezen en desnoods iets te vragen te leren. Ik heb eigenlijk bewondering voor de mensen hier die zulke mooie 'betogen'(mischien niet het goede woord) houden. Ik kom eigenlijk niet verder dan simpele vragen. Het is ook eigenlijk best wel moeilijk om als 21 jarige die het geloof eigenlijk altijd heeft laten liggen alles direct te begrijpen wat ik hier lees of in bijv de Bijbel. Ik moet echt nog zo veel leren dat het haast onmogenlijk lijkt. Maar ik ben wel blij dat ik op een forum als hier toch veel kan leren en vragen.
Dit wou ik gewoon even kwijt
Ik probeer door ook hier te lezen en desnoods iets te vragen te leren. Ik heb eigenlijk bewondering voor de mensen hier die zulke mooie 'betogen'(mischien niet het goede woord) houden. Ik kom eigenlijk niet verder dan simpele vragen. Het is ook eigenlijk best wel moeilijk om als 21 jarige die het geloof eigenlijk altijd heeft laten liggen alles direct te begrijpen wat ik hier lees of in bijv de Bijbel. Ik moet echt nog zo veel leren dat het haast onmogenlijk lijkt. Maar ik ben wel blij dat ik op een forum als hier toch veel kan leren en vragen.
Dit wou ik gewoon even kwijt
Eigenlijk kan ik niet geloven dat je uiteindelijk het geloof maar hebt laten liggen......Simon schreef:Ik vind het eerlijk gezegd soms ook wat verwarrend ja, al doet iedereen de postingen met de beste bedoelingen.
Ik probeer door ook hier te lezen en desnoods iets te vragen te leren. Ik heb eigenlijk bewondering voor de mensen hier die zulke mooie 'betogen'(mischien niet het goede woord) houden. Ik kom eigenlijk niet verder dan simpele vragen. Het is ook eigenlijk best wel moeilijk om als 21 jarige die het geloof eigenlijk altijd heeft laten liggen alles direct te begrijpen wat ik hier lees of in bijv de Bijbel. Ik moet echt nog zo veel leren dat het haast onmogenlijk lijkt. Maar ik ben wel blij dat ik op een forum als hier toch veel kan leren en vragen.
Dit wou ik gewoon even kwijt
Dat blijkt namelijk niet uit jouw posting....
Leer, vraag, zoekt, houdt aan.........