refo schreef:Ik heb zondag een preek over DL 2-8 gehoord.
Voor het eerst hoorde ik dat de Arminianen méér uitverkorenen hebben dan de Calvinisten. Nooit geweten. :o
Best mogelijk dat het op bepaalde punten niet helemaal klopt. Maar de wijze waarop het Calvinisme met de verkiezing omgaat is ook wel wat apart. Calvijn zal wel niet gedacht hebben dat alle mensen in de kerk ook uitverkorenen waren. Toch was zijn gemeentevisie volgens mij niet zo dat hij uitging van 98% onwedergborenen, zoals nu wel gebeurt. Om dan de troost die de verkiezing oplevert aan te bieden aan een gemeente is dan wel hard. Die troost is er voor de 2%, de rest ziet niets.
Wat er overblijft is dat God alles mag doen, maar je houdt wel een geweldig gedetermineerd systeem over. De genade loopt min of meer door de mens heen. En dat is - de Bijbel lezende - ook niet de bedoeling.
Overigens geloof ik niet eens dat de DL zo'n gedetermineerd systeem voorstonden, maar is dat meer de uitleg van nu, die er aan gegeven wordt.
Stonden de Arminianen toen nog min of meer zij aan zij tegenover God. "Wij zien dat er mensen tot geloof komen, alleen verschillen wij over hoe dat dan toegaat binnen een mens en de manier van werken van God'. Nu menen we zelfs dat Arminianen Godonterend zijn. Dat kun je niet staande houden.
Juist vond Arminius ons systeem leren dat God de auteur van de zonde is. Daarom bedacht hij iets anders. De DL komen op dat punt niet verder dan te zeggen dat dat te zeggen Godslastering is. Maar de Arminianen zeggen dat ook helemaal niet. ZIj zeggen juist dat dat de consuqemtie is van de Calvinistische verkiezingsleer.
Er zitten 's zondags duizenden mensen in de kerk tegen wie gezegd wordt dat ze zich moeten bekeren, maar dat ze vooral niet zelf moeten beginnen. Laten ze maar Arminiaans beginnen en dan tenmslotte de Calvinistische troost uit de verkiezing krijgen. Die troost klopt wel. De beschreven techniek van de verkiezing, het hoe-gaat-dat-dan-in-zijn-werk vast en zeker niet. Daar zit net wat te veel redeneren in, incl het op een bepaalde wijze uitleggen van bepaalde Bijbelteksten.
De uitverkiezing is eerst door de Arminianen nadrukkelik naar voren gehaald. De Calvinisten hebben het in de leerstellige werken benoemd, maar nooit nadrukkelijk op de voorgrond geplaatst, laat staan in de evangelieverkondiging als drempel opgeworpen.
Omdat Arminius de verwerping als leerstuk opvoerde -er is een verkiezing DUS ook een verwerping, zo redeneerde hij- waren de
contra-remonstranten gedwongen de verkiezing dogmatisch vast te leggen. Een citaat uit een boek over deze kwestie:
De Remontranten waren voorbijgegaan aan de eigenlijke geschilpunten en zij hadden, zoals alle tegensprekers van de gereformeerde leer plachten te doen, zich geconcentreerd 'op het hoge punt van de praedestinatie, waarover nochtans in onze kerken matig en voorzichtig pleegt gesproken te worden naar de regel van Gods Woord, aleen tot prijs van Gods onverdiende genade en tot wegneming van alle menselijke verdiensten en waardigheid, als ook tot versterking van de vaste troost der gelovigen, op zo'n manier dat dienaangaaned niemand terecht zich daaraan stoten kan'.
Een les ook voor nu: Zet de verkiezing niet op de voorgrond. Dat het in de DL zo nadrukkelijk wel het geval is, is gedwongen door de situatie van dat moment waarin de Remonstranten dwalingen ten aanzien van dat punt inbrachten.
Het Godonterende van Arminius is dat
hij God tot auteur van de zonde maakte. Omdat hij de
verwerping nadrukkelijk naar voren haalde en concludeerde dat de mens aan de willekeur van de uitverkiezing onderworpen is. Niets minder dan de denkwijze van de hypercalvinist.
Inderdaad is het gevaar aanwezig in dezelfde fout te vallen als Arminus. Als je in het bestrijden van zijn leer doorslaat naar de andere kant, kom je op hetzelfde punt uit als Arminius!
Laat de uitverkiezing alleen, en nergens anders, functioneren in het stuk van de troost voor de gelovigen. Nooit aan de ongelovige voorhouden ter bescherming van Gods genade alsof deze door verkeerde leer aangenomen zou worden door niet-uitverkorenen. Dat is de mens op Gods Soevereine troon plaatsen. Het brengt een mens in wanhoop omdat eerst de verkiezing bevestigd moet worden alvorens genade te mogen eigenen. Dat is niet de leer van Calvijn!
Er kan zowel ter rechterzijde en ter linkerzijde gedwaald worden in dit leerstuk. Beide het gevolg van menselijk redeneren dat Rom 9 niet in acht neemt.
