Nedergedaald ter helle

[Bert Mulder]

Wat betekend dit. Is Christus in de hel nedergedaald?

1. Ik geloof in God den Vader, den Almachtige, Schepper des hemels en der aarde.
2. En in Jezus Christus, Zijn eniggeboren Zoon, onze Heere;
3. Die ontvangen is van den Heiligen Geest, geboren uit de maagd Maria;
4. Die geleden heeft onder Pontius Pilatus, is gekruisigd, gestorven en begraven, nedergedaald ter helle;
5. ten derden dage wederom opgestaan van de doden;
6. opgevaren ten hemel, zittende ter rechterhand Gods des almachtigen Vaders;
7. vanwaar Hij komen zal om te oordelen de levenden en de doden.
8. Ik geloof in den Heiligen Geest.
9. Ik geloof een heilige, algemene, Christelijke Kerk, de gemeenschap der heiligen;
10. vergeving der zonden;
11. wederopstanding des vleses;
12. en een eeuwig leven.

[Miscanthus]

Wat betekend dit. Is Christus in de hel nedergedaald?
4. Die geleden heeft onder Pontius Pilatus, is gekruisigd, gestorven en begraven, nedergedaald ter helle;

Hij heeft de helse angsten in Zijn ziel geleden.

HC: Vr.44. Waarom volgt daar: Nedergedaald ter helle?

Antw. Opdat ik in mijn hoogste aanvechtingen verzekerd zij en mij ganselijk vertrooste, dat mijn Heere Jezus Christus door Zijn onuitsprekelijke benauwdheid, smarten, verschrikking en helse kwelling, in welke Hij in Zijn ganse lijden a, (maar inzonderheid aan het kruis) gezonken was, mij van de helse benauwdheid en pijn verlost heeft b.

[Labyrinth]

Dat Hij álle smarten der mensen, dus ook de diepste smarten als straf op de zonden moest dragen, dus óók de verschrikkingen der hel moest dragen als betaling voor ónze zonden.

En het was genóég:

Ten derde dage verrezen uit de doden.

[Erasmiaan]

Bij ons in de kerk wordt ook nog wel eens benadrukt dat Hij nederdaalde in de hel toen hij in de Hof van Gethsemane was.

[Tiberius]

Wat is de hel?
Het missen van God in Zijn algemene (en dus zeker Zijn bijzondere) genade.
Dat was dus inzonderheid aan het kruis, maar ook in Gethsemane.

[Klavier]

In de 12 artikelen wordt 'helle' gebruikt in de betekenis van de plaats van totale Godsverlatenheid. Waar de mens geheel op zichzelf is geworpen.
Alle mensen ontvangen in het leven Gods algemene genade.
Tijd om zich te bekeren, tijd waarin het evangelie wordt verkondigd tot in de uiterste hoeken van de aarde. In dat leven zorgt God voor de seizoenen, de groei van gewassen, voedsel. Het onderhoud van de mens.
'Helle' wil zeggen dat er geen enkele genade meer is. Geen zorg van God, geen mogelijkheid meer tot bekering.
Niet zalig maar RAMPzalig.

[memento]

De zin: 'nedergedaald ter helle is later toegevoegd'. De bronnen gebruiken hier voor hel het woordje Hades, ofwel dodenrijk.

Alhoewel ik de uitleg van de HC waar en mooi vind, denk ik dat we onrecht doen aan de historische bronnen, en aan de plaats die dit zinnetje heeft in de hele tekst (nl. na gestorven en begraven), als we zeggen dat dat is wat er bedoeld wordt met deze zin uit het credo.

Ikzelf hou het op:

Gestorven, begraven, Zijn ziel is van Zijn lichaam gescheiden, op de derde dag weer opgestaan van de doden, etc

[Shaul]

In de hel is God niet aanwezig. Jezus ervoer dus de totale afwezigheid van God. Of dit reeds in Gethsamene was, ik weet het niet. Ik lees dat niet terug in de bijbel.

[Klavier]

De zin: 'nedergedaald ter helle is later toegevoegd'. De bronnen gebruiken hier voor hel het woordje Hades, ofwel dodenrijk.

Heb je titels van lectuur om zelf hierover e.e.a. terug te kunnen lezen?

[memento]

De zin: 'nedergedaald ter helle is later toegevoegd'. De bronnen gebruiken hier voor hel het woordje Hades, ofwel dodenrijk.

Heb je titels van lectuur om zelf hierover e.e.a. terug te kunnen lezen?

Even uit het hoofd:

Dr. Shaff - Creeds of Christendom
Dr. Raymond - A new systematic theology of christian faith

Uitgebreidere boeken zijn er over verschenen over dit zinnetje. Voor Shaff, zie http://www.ccel.org/ccel/schaff/creeds2.iv.i.i.i.html (voetnoot 44):

44 Descendit ad inferna (other Latin copies: ad inferos , to the inhabitants of the spirit-world; so also in the Athanasian Symbol), κατελθόντα εἰς τὰ κατώτατα (other Eastern creeds: εἰς ᾅδου , viz., τόπον , or εἰς τὸν ᾅδην ), he descended into Hades. This clause was unknown in the older creeds, though believed in the Church, and was transferred into the Roman symbol after the fifth century, probably from that of Aquilcia, A.D. 390, where it first appears among Latin creeds, as we learn from Rufinus. In the East it is found before in Arian creeds (about 360). After this we meet it again in the Creed of Venantius Fortunatus, A.D. 590, who had the Creed of Rufinus before him. The words κατώτατα and inferna , taken from Eph. iv. 9, correspond here to the Greek Ἅιδης , which occurs eleven times in the Greek Testament, viz., Matt. xi. 23; xvi. 18; Luke x. 15; xvi. 23; Acts ii. 27, 31; 1 Cor. xv. 55; Rev. i. 18; vi. 8; xx. 13, 14, and is always incorrectly translated hell in the English Version, except in 1 Cor. xv. 55. Hades signifies, like the Hebrew Sheol , the unseen spirit-world, the abode of all the departed, both the righteous and wicked; while hell (probably from the Saxon word helan , to cover , to conceal ), at least in modern usage, is a much narrower conception, and signifies the state and place of eternal damnation, like the Hebrew gehenna , which occurs twelve times in the Greek Testament, and is so translated in the English Bible, viz., Matt. v. 22, 29, 30; x. 28; xviii. 9; xxiii. 15, 33; Mark ix. 43, 45, 47; Luke xii. 5; James iii. 6. The American editions of the Book of Common Prayer leave it optional with the minister to use, in the Creed, hell , or the place of departed spirits; but it would be much better to restore or popularize the Greek Hades. The current translation, hell , is apt to mislead, and excludes the important fact—the only one which we certainly know of the mysterious triduum —that Christ was in Paradise in the time between the crucifixion and the resurrection, according to his own declaration to the penitent thief, Luke xxiii. 43. Some connect the descent into Hades with the resurrection in one article; while others, on the contrary, connect it with the preceding article by placing a (,) after buried. It forms rather a separate article, and should be included in (;), as above. The clause has been explained in three different ways: 1. It is identical with sepultus (Rufinus), or means 'continued in the state of death and under the power of death' till the resurrection (Westminster divines). This makes it a useless repetition in figurative language. 2. It signifies the intensity of Christ's sufferings on the cross, where he tasted the pain of hell for sinners (Calvin and the Heidelberg Catechism). This is inconsistent with the order of the clause between death and resurrection. 3. An actual self-manifestation of Christ after the crucifixion to all the departed spirits, Luke xxiii. 43; Acts ii. 27, 31; 1 Pet. iii. 18, 19; iv.6; comp. Eph. iv. 8, 9; Col. ii. 15; Phil. ii. 10; Rev. i. 18. As such the descent is a part of the universality of the scheme of redemption, and forms the transition from the state of humiliation to the state of exaltation. This is the historical explanation, according to the belief of the ancient Church, but leaves much room for speculation concerning the object and effect of the descent.

[Marnix]

Dat Hij álle smarten der mensen, dus ook de diepste smarten als straf op de zonden moest dragen, dus óók de verschrikkingen der hel moest dragen als betaling voor ónze zonden.

Volgens mij is er inderdad sprake van een vertaalfout (dodenrijk ipv hel) of gaat het inderdaad over de door God verlaten staat waarin Jezus tijdens zijn lijden was. Maar het was niet, zoals sommigen denken dat Hij na zijn dood naar de hel ging. Hij riep immers toen Hij stierf uit: Het is volbracht! En niet pas toen Hij opstond. Daarom denk ik dat het om het dodenrijk, Hades, gaat en niet de hel zoals wij dat woord nu kennen en gebruiken. Die hel komt er overigens toch pas na het laatste oordeel? Maar de volgorde in de belijdenis geeft dat denk ik wel aan. Het was dus al volbracht.... En de volgorde is: Gekruisigd. Het was al volbracht dus Hij hoefde niet nog meer te lijden. Gestorven. Begraven. Neergedaald in het dodenrijk. Opgestaan.

[Klavier]

(..)It signifies the intensity of Christ's sufferings on the cross, where he tasted the pain of hell for sinners (Calvin and the Heidelberg Catechism). This is inconsistent with the order of the clause between death and resurrection. (..)

Ik vraag me af wat de exacte consequentie hiervan is.
De uitroep " ELI, ELI, LAMA SABACHTHANI!" maakt in ieder geval wel duidelijk dat Christus neergedaald is ter helle in de zin van Godsverlatendheid (Onbegrijpelijk, wat een wonder, God zelf onderhevig aan de straf van Zijn maaksel! Het tekent de diepte van de val van de mens...).
Wat mij hier wel duidelijk is, dat de Godsverlatenheid niet pas 'was' na de dood van Jezus. Het was reeds daarvoor.
Het lijden, het ondergaan van Gods toorn was meer dan het sterven. In die zin zijn de 12 artikelen in de vorm zoals we die kennen zeker rechtzinnig te noemen!
Waar het verschil uit voorkomt is de interpretaties van de afzonderlijke woorden dodenrijk en hel.
Hier vind je bijv. een visie die anders is dan die van de statenvertalers en Calvijn. Het is niet een willens en wetens fout vertalen, maar een andere verklaring van de woorden die ten grondslag ligt. Lees de kanttekeningen bij Gen 37:35. En vergelijk het eens met de visie uit het artikel dat ik hier aangeef.
Het ligt niet zo simpel om Calvijn en de gereformeerde leraars van fout vertalen te 'beschuldigen'. Het heeft alles te maken met de betekenis van de woorden.

[Vincent]

dr. Arntzen heeft er een boekje over geschreven.

[Ariene]

gedeelte uit een preek van Ds. M.M. van Campen

2.
Een diep onderwerp. Met huiver alleen is er over te preken. Wat betekent dat: nedergedaald ter helle. Hier zijn we genaderd tot de 5e trap van Zijn vernedering. Christus die Zichzelf tot in de diepste diepte vernedert. Toen Hij riep: Mijn God, Mijn God. Opdat wij tot God zouden worden aangenomen en nimmer meer verlaten worden. Hoe diep zijn wij gevallen! Maar hoe laag heeft Christus willen bukken! Moeilijk, maar ook zo heerlijk. Net als een weegschaal. Zo diep ging Hij, zodat onze verlossing hemelhoog zou zijn. Wanneer is dat gebeurd? Je zou denken: na de dood: gekruisigd, gestorven en begraven – daarna? Luther ziet het zo, en Calvijn niet. Luther zegt dat Christus in de hel geproclameerd heeft dat Hij Koning is. De catechismus volgt Calvijn: toen Hij aan het kruis hing was het; niet de plaats van de hel maar de toestand van de hel heeft Hij ondervonden in de drie uren van duisternis. De godverlatenheid.
Waarom laat de catechismus dit dan na de begrafenis volgen? Het zwaarste lijden wordt aan het einde genoemd. Het dieptepunt. Niet chronologisch, maar psychologisch. Als je zonder God en hoop leeft, word je begraven en je leeft en sterft en je gaat naar de hel, wat God verhoede. De Heere Jezus heeft diezelfde volgorde doorstaan, doorleden; om helwaardige zondaars die in Hem hun vertrouwen hebben leren stellen, daarvan te verlossen.
Hij was niet zo zeer in de plaats van de hel, maar de hel was in Hem. In de godverlatenheid ging de Heere Jezus `verloren`. Toen werd de Borg verdoemd, opdat ik zou kunnen worden verzoend. In het hart van de Heiland was liefdegloed.

[Marnix]

(..)It signifies the intensity of Christ's sufferings on the cross, where he tasted the pain of hell for sinners (Calvin and the Heidelberg Catechism). This is inconsistent with the order of the clause between death and resurrection. (..)

Ik vraag me af wat de exacte consequentie hiervan is.
De uitroep " ELI, ELI, LAMA SABACHTHANI!" maakt in ieder geval wel duidelijk dat Christus neergedaald is ter helle in de zin van Godsverlatendheid (Onbegrijpelijk, wat een wonder, God zelf onderhevig aan de straf van Zijn maaksel! Het tekent de diepte van de val van de mens...).
Wat mij hier wel duidelijk is, dat de Godsverlatenheid niet pas 'was' na de dood van Jezus. Het was reeds daarvoor.
Het lijden, het ondergaan van Gods toorn was meer dan het sterven. In die zin zijn de 12 artikelen in de vorm zoals we die kennen zeker rechtzinnig te noemen!
Waar het verschil uit voorkomt is de interpretaties van de afzonderlijke woorden dodenrijk en hel.
Hier vind je bijv. een visie die anders is dan die van de statenvertalers en Calvijn. Het is niet een willens en wetens fout vertalen, maar een andere verklaring van de woorden die ten grondslag ligt. Lees de kanttekeningen bij Gen 37:35. En vergelijk het eens met de visie uit het artikel dat ik hier aangeef.
Het ligt niet zo simpel om Calvijn en de gereformeerde leraars van fout vertalen te 'beschuldigen'. Het heeft alles te maken met de betekenis van de woorden.

hehe alleen de volgorde is dan niet helemaal rechtzinnig. Het zou moeten zijn: Is gekruisigd, neergedaald in de hel, gestorven en begraven. En op de derde dag opgestaan. En tja, waarom kan in er in de geloofsbelijdenis niet een misverstand zitten, of iets dat slecht vertaald is en daardoor een misverstand is geworden....