Afgewezen schreef:Dathenum schreef:Zonderling schreef:Dan is de link naar dit topic weer gemaakt. Jonggestorven kinderen van ouders waarvan de ouders zélf persoonlijk/wezenlijk in het verbond zijn (en daar zie ik wel enig verschil met Brakel), zijn zalig. En die gelovige ouders mogen daar de troost van hebben.
En daar schijnen sommige forummers hier toch veel moeite mee te hebben. Terwijl het m.i. laat zien hoe groot en genadig God is.
Je zult het zo wellicht niet bedoelen, maar zoals je het schrijft klinkt het alsof sommige forumers dat niet zouden
willen.
Maar alles wat nu gezegd is, heeft met betrekking tot het behoud van de jonge kinderen een sterk speculatieve inslag. Omdat het zus is, is het zo, en daarom... Duidelijk Schriftbewijs is tot op heden niet aangevoerd. Daarom zijn sommige forumers, of misschien alleen ik nog, nog steeds niet overtuigd.
De gedachtegang van ds. Paauwe (citaten van Zonderling) is interessant, maar ook hier geldt: een duidelijk Schriftbewijs ontbreekt.
Afgewezen,
wat God aangaande het zaad in Zijn verbond belooft (Genesis 17, Handelingen 2:39) mag ja moet in een waar geloof worden omhelsd. En dat is niet speculatief.
Ik weet wel dat we duizend tegenwerpingen hebben en dat geldt voor mijzelf ook, maar die tegenwerpingen komen toch echt van ons ongeloof.
Inderdaad waren de citaten die ik noemde van ds. Paauwe. Voor velen zal dat verrassend zijn, omdat ds. Paauwe niet bekend staat als iemand die het Verbond sterk benadrukte. Ds. Paauwe dacht en stond echter in de lijn van de Reformatie en dat komt ook in zijn doopopvatting openbaar. Trouwens, zeker bij iemand als Olevianus vind je geheel dezelfde gedachtegang. En dat was ook de gedachtegang van onze Heidelbergse Catechismus, het doopformulier en het artikel I.17 van de DL.
Ik denk dat als we Calvijn nauwkeurig zouden onderzoeken, dat we op dezelfde gedachtegang uitkomen (al heb ik dit nooit zo systematisch onderzocht). Vind jij Calvijn en Olevianus op dit punt werkelijk speculatief of laten zij de Schrift spreken?