Leeruitspraken 1931 toevoeging of onderstreping?

[refo]

En ik heb me nog nooit afgevraagd of ik zelf begonnen ben.

???

Moet je Ps 139 eens lezen.

De discipelen waren er wel bang voor hoor.

Bedoel je dit:

21 Doch ziet, de hand desgenen, die Mij verraadt, is met Mij aan de tafel.
22 En de Zoon des mensen gaat wel heen, gelijk besloten is; doch wee dien mens, door welken Hij verraden wordt!
23 En zij begonnen onder elkander te vragen, wie van hen het toch mocht zijn, die dat doen zou.
24 En er werd ook twisting onder hen, wie van hen scheen de meeste te zijn.

En let dan vooral op vers 24.

[Erasmiaan]

De discipelen waren er wel bang voor hoor.

En zoals je weet is de weg van de discipelen de weg der kerk.

Dat zeg ik niet en dat heeft hier niets mee te maken. Maar zelfs zulke bevestigde christenen als de discipelen twijfelden wel eens.

[Erasmiaan]

???

Moet je Ps 139 eens lezen.

De discipelen waren er wel bang voor hoor.

Bedoel je dit:

21 Doch ziet, de hand desgenen, die Mij verraadt, is met Mij aan de tafel.
22 En de Zoon des mensen gaat wel heen, gelijk besloten is; doch wee dien mens, door welken Hij verraden wordt!
23 En zij begonnen onder elkander te vragen, wie van hen het toch mocht zijn, die dat doen zou.
24 En er werd ook twisting onder hen, wie van hen scheen de meeste te zijn.

En let dan vooral op vers 24.

En wat zegt jou dat? Waarom zou dat niet kunnen? En als je de andere evangelie's er naast legt?

[refo]

Moet je Ps 139 eens lezen.

De discipelen waren er wel bang voor hoor.

Bedoel je dit:

21 Doch ziet, de hand desgenen, die Mij verraadt, is met Mij aan de tafel.
22 En de Zoon des mensen gaat wel heen, gelijk besloten is; doch wee dien mens, door welken Hij verraden wordt!
23 En zij begonnen onder elkander te vragen, wie van hen het toch mocht zijn, die dat doen zou.
24 En er werd ook twisting onder hen, wie van hen scheen de meeste te zijn.

En let dan vooral op vers 24.

En wat zegt jou dat? Waarom zou dat niet kunnen? En als je de andere evangelie's er naast legt?

Dat zegt dat ze zich afvroegen wie het zou doen, maar dat ze zichzelf dat niet zo gauw zagen doen. Ben ik het, klinkt in het licht van Lukas' evangelie meer als: ik niet, hè? Bovendien is het de vraag of het woord dat Jezus gebruikte dezelfde gevoelswaarde voor hen had als het bij ons heeft.

[Miscanthus]

De discipelen waren er wel bang voor hoor.

En zoals je weet is de weg van de discipelen de weg der kerk.

Dat zeg ik niet en dat heeft hier niets mee te maken. Maar zelfs zulke bevestigde christenen als de discipelen twijfelden wel eens.

Dan is dat toch nog geen navolgenswaardig voorbeeld?
En dat is nog wat anders dan je af te vragen of je zelf beginnen bent of dat God begonnen is.
Het is trouwens verwarrende terminologie. Ik vermoed dat het meer gaat om de tegenstelling vleselijk en geestelijk.
De discipelen waren daar vleselijk bezig.

Als je houvast begint te krijgen aan Gods Woord, hoe kun je je dan afvragen of je zelf bent begonnen?
Als je je hebt laten vallen in het reddingsnet, dan is dit toch een dwaze vraag die niet begrijpt wat het karakter van geloven is?

[Erasmiaan]

Dat zegt dat ze zich afvroegen wie het zou doen, maar dat ze zichzelf dat niet zo gauw zagen doen. Ben ik het, klinkt in het licht van Lukas' evangelie meer als: ik niet, hè? Bovendien is het de vraag of het woord dat Jezus gebruikte dezelfde gevoelswaarde voor hen had als het bij ons heeft.

In mijn bijbel staat het 24ste vers gescheiden met een tussenkopje en in de andere evangeliën wordt er niet over gerept. Dus ik ga er vanuit dat deze twist niet (in tijd) direct aansluiting had op de vorige verzen.

En ik heb me nog nooit afgevraagd of ik zelf begonnen ben.

Moet je ook psalm 116 eens lezen. Of de berijmde versie: "Ik lag gekneld in banden van den dood, daar de angst der hel mij alle troost deed missen...enz."

[refo]

Even de contekst:

1

Ik heb lief,1) want de HEERE hoort mijn stem, mijn smekingen;
2 Want Hij neigt Zijn oor tot mij; dies zal ik Hem in mijn dagen aanroepen.
3 De banden3) des doods hadden4) mij omvangen, en de angsten der hel5) hadden mij getroffen; ik6) vond benauwdheid en droefenis.
4 Maar ik riep den Naam des HEEREN aan, zeggende: Och HEERE! bevrijd mijn ziel.
5 De HEERE is genadig en rechtvaardig,8) en onze God is ontfermende.
6 De HEERE bewaart de eenvoudigen;9) ik was uitgeteerd,10) doch Hij heeft mij verlost.


3) De banden
Anders: de smarten.

4) des doods hadden
Dat is, die zo groot waren als de dood zelf; te weten als Saul met zijn machtig leger mij naderde; 1 Sam. 23:26.

5) de angsten der hel
Dat is, die zo groot waren dat zij wel lichtelijk oorzaken van mijnen dood zouden geweest zijn en mij in het graf zouden gebracht hebben.

6) getroffen; ik
Hebr. gevonden.

Berijmd zou je een punt hebben. Onberijmd niet.

[Miscanthus]

]En ik heb me nog nooit afgevraagd of ik zelf begonnen ben.

Moet je ook psalm 116 eens lezen. Of de berijmde versie: "Ik lag gekneld in banden van den dood, daar de angst der hel mij alle troost deed missen...enz."

wat wil je hier mee zeggen?

[wim]

Moet je ook psalm 116 eens lezen. Of de berijmde versie: "Ik lag gekneld in banden van den dood, daar de angst der hel mij alle troost deed missen...enz."

Huh, ga je altijd zo met de bijbel om?

[Klavier]

Met de aanvulling van Bert en hopelijk daarvoor goedkeuring van Miscantus ligt hier toch het hart van de gereformeerde leer?

laat ik het daar nu niet mee eens zijn. zie bijv: 1 Petrus 1:23 Gij, die wedergeboren zijt, niet uit vergankelijk, maar [uit] onvergankelijk zaad, door het levende en eeuwig blijvende Woord van God.
Geloof en wedergeboorte vallen nagenoeg samen. Door het geloof worden we wedergeboren.en als we wedergeboren worden, dan geloven we.Markus 9:23 En Jezus zeide tot hem: Zo gij kunt geloven, alle dingen zijn mogelijk dengene, die gelooft.

Miscantus, ik onderschrijf jouw woorden hier!
Wedergeboorte geeft direct geloof als zijnde de longen om genade als de lucht in te ademen: Om te leven.
Ik zal nog eens wat teruglezen. Of ik begrijp Bert verkeerd, of jij of wij beiden. Ik kom er op terug! Dit is een heel belangrijk punt.

[Miscanthus]

@Klavier:

bedoelde je dit?

Geloof en wedergeboorte vallen nagenoeg samen. Door het geloof worden we wedergeboren. Maar voor het geloof, en bijna gelijktijdig komt de levendmaking, die God in ons werkte, toen wij nog dood in de zonden lagen. En zonder die levendmaking kunnen we niets doen, ook niet de roeping in de prediking recht gebruiken.

mja, wat is het nou?
Moeten we nu eerst geloven of moeten we eerst levendgemaakt worden?

@ Klavier: Waar wordt het accent op gelegd in de prediking? Op geloof of levendmaking?

[Klavier]

@Klavier:

bedoelde je dit?

Geloof en wedergeboorte vallen nagenoeg samen. Door het geloof worden we wedergeboren. Maar voor het geloof, en bijna gelijktijdig komt de levendmaking, die God in ons werkte, toen wij nog dood in de zonden lagen. En zonder die levendmaking kunnen we niets doen, ook niet de roeping in de prediking recht gebruiken.

mja, wat is het nou?
Moeten we nu eerst geloven of moeten we eerst levendgemaakt worden?

@ Klavier: Waar wordt het accent op gelegd in de prediking? Op geloof of levendmaking?

Miscantus, eerst de zaken geloof en levendmaking bezien, daarna het antwoord. Anders bestaat de kans elkaar weer niet te begrijpen.
Dus onderaan het antwoord.

Levendmaking=Wedergeboorte waarin geloof direct meekomt..
Geloof=longen
Genade=lucht
Levendmaking dat wil zeggen, vanaf dat moment leven. Leven is ademhalen. Voortdurend de longen bewegen om lucht te inhaleren.
Voortdurend geloven om genade te ontvangen.
Leven is ook eten.
Geloven is genade uit Gods Woord ontvangen. Dat is het voortdurende onderwijs en het dicht bij Gods Woord leven.
Eten geeft groei. Het maakt een levend lichaam volwassen.
Genade ontvangen geeft geestelijke groei. Het maakt het geloof dieper, krachtiger, overtuigender en doet meer en meer zien van Gods oneindige Liefde, Rechtvaardigheid, Barmhartigheid, Trouw, Lankmoedigheid enz.

De basis is altijd: Hand 10:31: Geloof in den Heere Jezus Christus

De persoonlijke toe-eigening in de zin van de bevestiging van uitverkoren te zijn, hoeft niet altijd direct in de basis ten volle aanwezig te zijn maar kan in de groei door het 'vaste voedsel' meer gewerkt worden. Niet iedereen komt tot dezelfde mate van zekerheid. Dat moge blijken uit de praktijk! Ik vind het opmerkelijk dat Paulus de troost van de uitverkiezing pas geeft aan de gelovigen nadat ze geloven. Het is versterkend voedsel.

Als we dit onderscheid kunnen onderkennen, hoeven we elkaar ook niet de maat te nemen in de vorm en mate van het geloof.
De basis ligt niet in de toeeigening, maar in het Geloof in Christus en Zijn Volkomen Werk! Het anker buiten boord in plaats van in het ruim van het schip. Het anker in Christus in plaats van eigen persoon.

Maar het komt wel degelijk voor dat bij de Wedergeboorte direct een krachtig leven aanwezig is en een volkomen zekerheid over de persoonlijke uitverkiezing ervaren wordt.
Het is echter niet aan allen gegeven.

Ik geloof dat dit voluit Bijbels is. Geloven zonder bevestiging van uitverkoren te zijn. Niet uit twijfel aan Gods Woord en twijfel aan de woorden van Paulus en Petrus, maar als 'niet klein kunnen krijgen' dat God heeft om willen zien naar zo'n dode zondaar. Een piep-klein geloof aangaande eigen zaligheid. Maar wel waar en daarmee volkomen!
Laten we het de laatste niet als enige ware beschouwen maar ook niet de bevestigde gelovige die vrijmoedig en blij mag getuigen van God in deze wereld. Ook hier weer geldt:
Beide laten staan en niet blindstaren op de ene of de andere.



Antwoord op de vraag van Miscantus:

Accent in de prediking: Mijns inziens Geen Accent maar volledigheid en evenwichtig.
Beide zaken steeds weer onder de aandacht brengen.
De ongelovigen, de verharden wijzen op de noodzaak van de wedergeboorte. Hun extra verantwoordelijkheid omdat zij het verbondsteken dragen op het voorhoofd.
De gelovigen sterken in hun geloof, voedsel uitreiken. De kleingelovigen vertroosten.
Allen waarschuwen niet op zand te bouwen maar op de Rotssteen Christus door onder andere Matt.5 etc. er naast houden. De tijdgelovigen die rustig achteroverleunen het gevaar, het dodelijke van hun rust aanwijzen.
Alles wat Paulus, Petrus, Jakobus en al die andere apostelen ook deden. Paulus, vooral uitleggend vanuit de heilsorde, bezien vanuit de kant van de Heere, Petrus vooral vanuit een gedreven overtuiging, Jakobus vooral vanuit een pastorale benadering en toetsend en vanuit de menselijke kant bekeken oproept tot het dragen van vrucht.

Miscantus, wat is jouw antwoord op de vraag?

[Klavier]

Geloven is op God vertrouwen. Niet op je eigen innerlijk. Daar ga je mee de afgrond in.

Vertouwen op je innerlijk is het slechtste wat je kunt doen. Inderdaad!
Daarom is diepgravend zelfonderzoek zo nodig.
Om vast te stellen dat je inderdaad geen gevoelsargumenten gebruikt, enkel je verstand of de overtuigingskracht van je gelovige naaste.

[Klavier]

En ik heb me nog nooit afgevraagd of ik zelf begonnen ben.

???

't Zou ook wel vreemd zijn je dat af te vragen. Er wordt toch geleerd dat we niets van onszelf kunnen en willen? Dan kunnen we onmogelijk zelf begonnen zijn.

De gelijkenis van de zaaier!
Koren dat opschiet. En blijft staan. Dat er is.
Geloof dat zichtbaar is. Dat stand houdt. Dat er is.

Totdat de zon gaat schijnen.

Dan blijkt een deel toch niet in de goede aarde gevallen te zijn.
Dan blijkt niet alles wat we als geloof zien waarzaligmakend te zijn.

Toch maar zelfonderzoek?

[Bert Mulder]

zelfonderzoek is prima. Moeten we zelfs.

Maar dat door anderen geoordeeld word over wat in je hart leeft, dat mag niet.