kinderdoop en onbekeerde ouders
kinderdoop en onbekeerde ouders
Als ik het goed begrijp is het uitgangspunt toch zo dat men kinderen doopt van gelovigen ouders die lid van een gemeente/kerk. Ik heb het dus over gelovigen ouders, maar hoe kan het dan zo zijn dat in vele bevindelijke kerken vele ouders niet deel nemen aan het avondmaal (wat voor alle gelovigen is) maar waar ze wel de kinderen van dopen ?
Re: kinderdoop en onbekeerde ouders
Omdat het intussen normaal wordt gevonden dat je lid bent van een kerk en toch ongelovig blijft.mayflower schreef:Als ik het goed begrijp is het uitgangspunt toch zo dat men kinderen doopt van gelovigen ouders die lid van een gemeente/kerk. Ik heb het dus over gelovigen ouders, maar hoe kan het dan zo zijn dat in vele bevindelijke kerken vele ouders niet deel nemen aan het avondmaal (wat voor alle gelovigen is) maar waar ze wel de kinderen van dopen ?
Daar hebben ze wat op gevonden. Het is te zot voor woorden dat je lid bent van de kerk, daar twee keer per zondag naartoe gaat, actief deelneemt en toch ongelovig bent. Dat is hetzelfde als lid zijn van een treintjesclub, maar niets hebt met treintjes.
Re: kinderdoop en onbekeerde ouders
Dit is voor mij ook iets wat ik, hoewel opgevoed in de reformatorische gezindte, altijd toch wel moeilijk heb gevonden. Kan dat eigenlijk wel? Óf het laten dopen, óf het niet aan het avondmaal deelnemen, is dan huichelarij. Net na de reformatie was volgens mij bovendien de gewoonte dat alle belijdende leden aan het avondmaal gingen.mayflower schreef:Als ik het goed begrijp is het uitgangspunt toch zo dat men kinderen doopt van gelovigen ouders die lid van een gemeente/kerk. Ik heb het dus over gelovigen ouders, maar hoe kan het dan zo zijn dat in vele bevindelijke kerken vele ouders niet deel nemen aan het avondmaal (wat voor alle gelovigen is) maar waar ze wel de kinderen van dopen ?
Maar nu ik ouder word, vind ik het ook wel weer begrijpelijk. Zelf weet Ik eigenlijk niet zeker of ik écht christen ben. Heel erg, maar ik kan niet anders zeggen. Tenzij ik er wat makkelijker over zou denken (meer vrijgemaakt ofzo). Echter, als ik een christelijke vrouw zou krijgen en kinderen, dan zou ik kinderen toch niet ongedoopt willen laten. Omdat ik bij een kerk hoor en bij het verbond. Ik zou willen, dat ook mijn kinderen horen bij dat verbond, en dat zowel zij als ik zelf, niet alleen naam, maar ook daadwerkelijk christen worden.
Je weet zelf, uit de boeken die ik van je heb gekocht, dat er veel verschillende visies zijn (zoals door Engelsma beschreven en becommentarieerd). Wel ben ik het er mee eens dat het eigenlijk niet kan. Althans, ik denk wel dat het verbond zich ook uitstrekt tot de kinderen van allen die tot de kerk behoren, maar dat ik het voor eigen geweten en voor God niet kan verantwoorden. Maar jezelf bekeren kan je niet... wat dan he.
Laatst gewijzigd door Vincent op 07 aug 2006, 19:40, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: kinderdoop en onbekeerde ouders
...
Laatst gewijzigd door geledu op 30 aug 2010, 17:33, 2 keer totaal gewijzigd.
Hier zit een spanningsveld.
Echter, op grond van het verbond denk ik dat je toch kinderen van ongelovige ouders moet dopen, omdat zij binnen de gemeente geboren zijn, en hun derhalve de woorden Gods zijn toebetrouwd.
Zouden alle jongetjes in Israël gelovige ouders hebben gehad? Toch moesten ze besneden worden.
Echter, op grond van het verbond denk ik dat je toch kinderen van ongelovige ouders moet dopen, omdat zij binnen de gemeente geboren zijn, en hun derhalve de woorden Gods zijn toebetrouwd.
Zouden alle jongetjes in Israël gelovige ouders hebben gehad? Toch moesten ze besneden worden.
in het dooprformulier staat toch dat het verbond met de gelovigen en hun kinderen is?Afgewezen schreef:Hier zit een spanningsveld.
Echter, op grond van het verbond denk ik dat je toch kinderen van ongelovige ouders moet dopen, omdat zij binnen de gemeente geboren zijn, en hun derhalve de woorden Gods zijn toebetrouwd.
Zouden alle jongetjes in Israël gelovige ouders hebben gehad? Toch moesten ze besneden worden.
Inderdaad. Waar het volk Israel vroeger het verbondsvolk van God was is nu niet de kerk Gods verbondsvolk, maar de gelovigen van alle kerken, tijden en plaatsen... en hun kinderen. Dus je kan denk ik niet stellen: Vroeger alle kinderen van Israel, nu alle kinderen in de kerk. Aan de andere kant moet je ook weer niet het wel of niet aan het avondmaal gaan als maatstaf nemen, want er zijn ook een hoop volwassenen die wel geloven en toch niet aan het avondmaal aangaan. Net zoals met belijdenis doen (ook niet iedereen die dat doet doet het uit zijn hart) ligt er wel een verantwoordelijkheid bij de mensen zelf... en natuurlijk is het goed mensen daar ook op te wijzen.Vincent schreef:in het dooprformulier staat toch dat het verbond met de gelovigen en hun kinderen is?Afgewezen schreef:Hier zit een spanningsveld.
Echter, op grond van het verbond denk ik dat je toch kinderen van ongelovige ouders moet dopen, omdat zij binnen de gemeente geboren zijn, en hun derhalve de woorden Gods zijn toebetrouwd.
Zouden alle jongetjes in Israël gelovige ouders hebben gehad? Toch moesten ze besneden worden.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
-
Dathenum
Ik denk dat je dat wel moet doen. Het ene sacrament is niet meer dan het andere, je kunt je niet van 1 onthouden en het andere wel doen. Dan krijg je een soort geestelijke schizofrenie (deze uitdrukking leen ik van iemand anders). Verder zal een waarachtig gelovige een hartelijke begeerte en verlangen hebben om de dood van zijn / haar Redder te gedenken, en Hem te ontmoeten in te tekenen van brood en wijn, en zo gesterkt te worden in zijn / haar aangevochten geloof. Er zullen daarom waarschijnlijk geen massa's ware gelovigen zijn die als het avondmaal is comfortabel vanuit hun bank toekijken.Marnix schreef:Aan de andere kant moet je ook weer niet het wel of niet aan het avondmaal gaan als maatstaf nemen, want er zijn ook een hoop volwassenen die wel geloven en toch niet aan het avondmaal aangaan.
De gelovigen van alle kerken, tijden en plaatsen zijn DE kerk en zijn dus Gods verbondsvolk.Waar het volk Israel vroeger het verbondsvolk van God was is nu niet de kerk Gods verbondsvolk, maar de gelovigen van alle kerken, tijden en plaatsen... en hun kinderen.
Verder worden alle lidmaten van de kerk formeel als gelovigen beschouwd.
Afgewezen, helemaal met je aanvulling eens!
Klopt maar je moet niet dit niet alleen bij de gelovigen zelf leggen, maar ook bij hun leiders, herders en leraren die hun dingen leren... Zij zijn het die ook zorg moeten dragen over de kudde hen en daarvoor rekenschap zullen moeten afleggen... en dat is niet voor niets. Als er in sommige kerken men het meer verontrustend vindt dat in plaats van 20 mensen er 30 aan het avondmaal zouden aangaan dan wanneer er 10 in plaats van 20 aangaan kan je je natuurlijk afvragen of er niet ten onrechte een ontmoedigingsbeleid wordt gepreekt. Van wat ik heb gezien en gehoord ben ik daar wel eens bang voor. Waar geloof en wedergeboorte wordt soms zo exclusief gemaakt en er wordt zo op ongeloof gehamerd dat sommige mensen er door geindoctrineerd worden.Dathenum schreef:Ik denk dat je dat wel moet doen. Het ene sacrament is niet meer dan het andere, je kunt je niet van 1 onthouden en het andere wel doen. Dan krijg je een soort geestelijke schizofrenie (deze uitdrukking leen ik van iemand anders). Verder zal een waarachtig gelovige een hartelijke begeerte en verlangen hebben om de dood van zijn / haar Redder te gedenken, en Hem te ontmoeten in te tekenen van brood en wijn, en zo gesterkt te worden in zijn / haar aangevochten geloof. Er zullen daarom waarschijnlijk geen massa's ware gelovigen zijn die als het avondmaal is comfortabel vanuit hun bank toekijken.Marnix schreef:Aan de andere kant moet je ook weer niet het wel of niet aan het avondmaal gaan als maatstaf nemen, want er zijn ook een hoop volwassenen die wel geloven en toch niet aan het avondmaal aangaan.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
De kinderdoop is door de reformatoren sterk verdedigd tegenover de wederdopers. Gelukkig maar dat ze dat gedaan hebben, want met alle leer die we tegenwoordig moeten aanhangen kun je je met recht afvragen: waarom dopen we onze kinderen nog? Blijkbaar wordt de kinderen zoveel toegezegd dat ze gedoopt mogen worden. Helaas wordt het ze later weer afgenomen. Dan hebben ze zelf kinderen en denken ze: waarom. Enz.
Wel foei, die GG toch!refo schreef:De kinderdoop is door de reformatoren sterk verdedigd tegenover de wederdopers. Gelukkig maar dat ze dat gedaan hebben, want met alle leer die we tegenwoordig moeten aanhangen kun je je met recht afvragen: waarom dopen we onze kinderen nog? Blijkbaar wordt de kinderen zoveel toegezegd dat ze gedoopt mogen worden. Helaas wordt het ze later weer afgenomen. Dan hebben ze zelf kinderen en denken ze: waarom. Enz.
Je zou de vraag kunnen stellen in hoeverre een kind, wat uit ongelovige ouders geboren is, geboren is in de gemeente. Met andere woorden: Als we de gemeente zien als vereniging van ware gelovigen, dan is zo'n kind helemaal niet geboren 'in de gemeente'.Echter, op grond van het verbond denk ik dat je toch kinderen van ongelovige ouders moet dopen, omdat zij binnen de gemeente geboren zijn, en hun derhalve de woorden Gods zijn toebetrouwd.
Ik vraag me af: In hoeverre zijn de voorrechten van de doop afhankelijk van de ouders. Is het het geloof van de ouders die de kinderen een bijzondere positie geeft voor Gods aangezicht, of is het de daad van de doop. Met andere woorden: Is de doop een teken van Gods trouw, dat Hij van geslacht tot geslacht zaligmaken wil, of is de doop een teken van Gods algemene roep tot bekering en geloof?