Pim schreef:
Ik vraag me af of je zover moet gaan en of je kan spreken over 'meedoen'. Houdt je verantwoordelijkheid niet een keer op?
Heeft kort haar (wat is kort?) nu nog de lading van het opheffen van het verschil tussen man en vrouw? Ik vraag het me af. Bij mij in ieder geval niet.
Uit welke koker komt eigenlijk het afscheren van de baard? Uit de Verlichting, of uit de tijd van Napoleon of zo?
Over baarden en lang of kort haar gesproken, zijn jullie bekend met de
uitleg van Calvijn bij de tekst die hierover spreekt (nl. 1 Kor. 11:14):
Doth not even nature itself. He again sets forth nature as the mistress of decorum, and what was at that time in common use by universal consent and custom -- even among the Greeks -- he speaks of as being natural, for it was not always reckoned a disgrace for men to have long hair.30 Historical records bear, that in all countries in ancient times, that is, in the first ages, men wore long hair. Hence also the poets, in speaking of the ancients, are accustomed to apply to them the common epithet of unshorn.31 It was not until a late period that barbers began to be employed at Rome -- about the time of Africanus the elder. And at the time when Paul wrote these things, the practice of having the hair shorn had not yet come into use in the provinces of Gaul or in Germany. Nay more, it would have been reckoned an unseemly thing for men, no less than for women, to be shorn or shaven; but as in Greece it was reckoned all unbecoming thing for a man to allow his hair to grow long, so that those who did so were remarked as effeminate, he reckons as nature a custom that had come to be confirmed.32
Calvijn legt deze tekst dus enigszins als zijnde cultuurgebonden uit. Natuur is volgens hem in dit verband een bevestigde gewoonte. :o
