astroguy schreef:Ik heb me altijd afgevraagd waarom het niet-ritmisch zingen altijd zo gebracht wordt als zijnde meer orthodox dan ritmisch zingen. In de tijd van Calvijn werd er gewoon ritmisch gezongen. Het was pas in de loop van de 17e en 18e eeuw dat de nederlandse kerken masaal overgingen op niet-ritmisch.
Sterker nog, vooraanstaande musicologen en hymnologen vermoeden dat in Nederland nooit ritmisch is gezongen tot men er aan het eind van de 19e eeuw voorzichtig mee begon. De berijming Datheen (1666) leent zich totaal niet voor ritmisch zingen. Dat gegeven zal er, samen met de onbekendheid van de melodieën, voor hebben gezorgd dat het zingen in de kerk een chaos was (lees het proefschrift van Luth "Daer wert omt seerste uytgekreten").
Pogingen om tegen het eind van de 18e eeuw een enigszins ritmische manier van zingen in te voeren (de "korte zingtrant", waarbij elke regel begon en eindigde met een lange noot en daartussen allemaal korte) waren ook niet succesvol.
De psalmen zijn bedoeld om ritmisch te worden gezongen: zó hebben de componisten uit de omgeving van Calvijn de melodieën gemaakt. Alleen is het in Nederland nooit goed van de grond gekomen, "dankzij" vooral die berijming van Datheen...