Ik vind het een veeg teken als huisbezoek de enige gelegenheid is dta er over het geloof gesproken (moet) worden.
De gemeente zou iedere maand bij elkaar moeten komen in kleine groepjes om samen voor en met elkaar te bidden en de bijbel te onderzoeken en te zingen. Dan heb je huisbezoeken ws niet eens nodig...
Hoe ervaar jij huisbezoek?
tjaaaaaaaa. aan zoiets zat ik ook te denken. :tOorspronkelijk gepost door Miscanthus
Ik vind het een veeg teken als huisbezoek de enige gelegenheid is dta er over het geloof gesproken (moet) worden.
De gemeente zou iedere maand bij elkaar moeten komen in kleine groepjes om samen voor en met elkaar te bidden en de bijbel te onderzoeken en te zingen. Dan heb je huisbezoeken ws niet eens nodig...
Dat vind ik het voordeel nu ik alleen woon. Ik krijg ook al een aantal jaar alleen huisbezoek. Naar mijn idee heb je er dan veel meer aan dan in het gezin. Hoewel ik het ook iedere keer wel eng vind voordat ze komen. Maar mijn ervaring is steeds nog geweest dat ik het jammer vond als ze weer weggingen. Juist als ik een beetje los begin te komen, is het tijd om weer naar huis te gaan.Oorspronkelijk gepost door Lizzy
Wij zijn maar met z'n tweeën en ze blijven net zo lang als in een gezin van een aantal kinderen.
't Lijkt me trouwens voor ouderlingen ook geen makkelijke klus. Het is je taak, maar om dat goed te kunnen doen...
In een gezin moet je ervoor proberen te zorgen dat ieder aan zijn trekken komt. Zeker in een groot gezin lijkt me dat best moeilijk. Gesloten mensen moet je proberen een beetje uit hun tent te lokken. Mensen die teveel praten moet je een beetje dimmen. Daarnaast mag het gesprek ook weer niet alleen uit koetjes en kalfjes bestaan. Het lijkt me heel moeilijk en soms ook moedbenemend. Hoewel dit laatste heus niet altijd het geval zal zijn, het zal toch wel regelmatig voorkomen.
-
Lecram
Van de weinige keren dat ik van mijn stoel val van verbazing, is het toch wel deze keer.Oorspronkelijk gepost door vlinder
Wij krijgen om de 2 a 3 jaar 1 keer huisbezoek. Ze proberen om de 2 jaar.
Altijd dezelfde "spanning". Eerst moeten de (natuurlijk op een voetstuk geplaatste) ouderling en diaken zitten, en dan kunnen wij kinderen gaan zitten. Mijn moeder heeft netjes van te voren (zoals nadrukkelijk gevraagd door de kerkenraad) de koffie al gezet en alles klaarstaan. Dan eerst over koetjes en kalfjes. (zo mocht mijn zus geen kapster worden vorige keer omdat ze dan haar moest verven en bij vrouwen haar kort knippen) Vervolgens naar de gezins situatie. Daarna wordt aan pa en ma gevraagd hoe ze in de kerk zitten. Waarbij mijn vader zenuwtrekken gaat vertonen en mijn moeder tranen moet bedwingen. Vervolgens word er niets aan de kinderen gevraagd, niet verteld hoe belangrijk een nieuw hartje is. Als er dan een stilte valt en de ambtsdragers 4 keer achter elkaar sja hebben gezegd, en toch vertellen hoe zondig we zijn, dan vraagt hij: zijn er nog vragen. Ik vroeg wat zij als kerkenraad nog uitstraalden, of ze altijd verdrietig waren. Of ze nou nooit eens een leuk feestje hadden, of een fijne bruiloft (de man heeft 14 kinderen mij denkt dat hij ze wel bijwoont) waar op geantwoord werd: als je bekeerd bent, heb je daar niet zoveel zin meer in. En je zou het ook niet zo missen als het er niet was.
Afijn, daarna een stukje lezen, afscheid nemen waarbij mijn moeder bedankt en nog meer tranen vergiet en als ze weg zijn, mijn moeder zegt tegen de kleintjes: hup jullie naar bed en wij gaan ook naar boven.
pfffft hoe ik ertegen aan kijk???!!!!:(
sorry voor mijn cynisme. Ik zou meer geduld moeten tonen t.o. die 60+ mannen, maar ik vind het echt verschrikkelijk. Ik geloof zeker dat huisbezoek zo mooi kan zijn.
Onvoorstelbaar dat je dan nog daar wilt blijven kerken. Maar dat is mijn ongenuanceerde visie.
Niks gebroken?Oorspronkelijk gepost door LecramVan de weinige keren dat ik van mijn stoel val van verbazing, is het toch wel deze keer.Oorspronkelijk gepost door vlinder
Wij krijgen om de 2 a 3 jaar 1 keer huisbezoek. Ze proberen om de 2 jaar.
Altijd dezelfde "spanning". Eerst moeten de (natuurlijk op een voetstuk geplaatste) ouderling en diaken zitten, en dan kunnen wij kinderen gaan zitten. Mijn moeder heeft netjes van te voren (zoals nadrukkelijk gevraagd door de kerkenraad) de koffie al gezet en alles klaarstaan. Dan eerst over koetjes en kalfjes. (zo mocht mijn zus geen kapster worden vorige keer omdat ze dan haar moest verven en bij vrouwen haar kort knippen) Vervolgens naar de gezins situatie. Daarna wordt aan pa en ma gevraagd hoe ze in de kerk zitten. Waarbij mijn vader zenuwtrekken gaat vertonen en mijn moeder tranen moet bedwingen. Vervolgens word er niets aan de kinderen gevraagd, niet verteld hoe belangrijk een nieuw hartje is. Als er dan een stilte valt en de ambtsdragers 4 keer achter elkaar sja hebben gezegd, en toch vertellen hoe zondig we zijn, dan vraagt hij: zijn er nog vragen. Ik vroeg wat zij als kerkenraad nog uitstraalden, of ze altijd verdrietig waren. Of ze nou nooit eens een leuk feestje hadden, of een fijne bruiloft (de man heeft 14 kinderen mij denkt dat hij ze wel bijwoont) waar op geantwoord werd: als je bekeerd bent, heb je daar niet zoveel zin meer in. En je zou het ook niet zo missen als het er niet was.
Afijn, daarna een stukje lezen, afscheid nemen waarbij mijn moeder bedankt en nog meer tranen vergiet en als ze weg zijn, mijn moeder zegt tegen de kleintjes: hup jullie naar bed en wij gaan ook naar boven.
pfffft hoe ik ertegen aan kijk???!!!!:(
sorry voor mijn cynisme. Ik zou meer geduld moeten tonen t.o. die 60+ mannen, maar ik vind het echt verschrikkelijk. Ik geloof zeker dat huisbezoek zo mooi kan zijn.
Onvoorstelbaar dat je dan nog daar wilt blijven kerken. Maar dat is mijn ongenuanceerde visie.
:,
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangrijk deel het elimineren van theologische contradicties.
-
Lecram
Overigens heb ik over het algemeen goede ervaring met huisbezoeken. Zowel in de GG als in onze huidige gemeente. Maar het scheelt dat ik zelf niet bang bent om te praten.
Een goed gesprek ontstaat als de huisbezoekende broeder de juiste vragen weet te stellen en goed kan luisteren. Verder werkt het ook als je je open stelt voor andere belevingen dan die je zelf hebt.
Een goed gesprek ontstaat als de huisbezoekende broeder de juiste vragen weet te stellen en goed kan luisteren. Verder werkt het ook als je je open stelt voor andere belevingen dan die je zelf hebt.
-
Lecram
Gelukkig niet. Maar als het wel zo zou zijn, had ik de kerkenraad van Vlinder aansprakelijk gesteldOorspronkelijk gepost door GianNiks gebroken?Oorspronkelijk gepost door LecramVan de weinige keren dat ik van mijn stoel val van verbazing, is het toch wel deze keer.Oorspronkelijk gepost door vlinder
Wij krijgen om de 2 a 3 jaar 1 keer huisbezoek. Ze proberen om de 2 jaar.
Altijd dezelfde "spanning". Eerst moeten de (natuurlijk op een voetstuk geplaatste) ouderling en diaken zitten, en dan kunnen wij kinderen gaan zitten. Mijn moeder heeft netjes van te voren (zoals nadrukkelijk gevraagd door de kerkenraad) de koffie al gezet en alles klaarstaan. Dan eerst over koetjes en kalfjes. (zo mocht mijn zus geen kapster worden vorige keer omdat ze dan haar moest verven en bij vrouwen haar kort knippen) Vervolgens naar de gezins situatie. Daarna wordt aan pa en ma gevraagd hoe ze in de kerk zitten. Waarbij mijn vader zenuwtrekken gaat vertonen en mijn moeder tranen moet bedwingen. Vervolgens word er niets aan de kinderen gevraagd, niet verteld hoe belangrijk een nieuw hartje is. Als er dan een stilte valt en de ambtsdragers 4 keer achter elkaar sja hebben gezegd, en toch vertellen hoe zondig we zijn, dan vraagt hij: zijn er nog vragen. Ik vroeg wat zij als kerkenraad nog uitstraalden, of ze altijd verdrietig waren. Of ze nou nooit eens een leuk feestje hadden, of een fijne bruiloft (de man heeft 14 kinderen mij denkt dat hij ze wel bijwoont) waar op geantwoord werd: als je bekeerd bent, heb je daar niet zoveel zin meer in. En je zou het ook niet zo missen als het er niet was.
Afijn, daarna een stukje lezen, afscheid nemen waarbij mijn moeder bedankt en nog meer tranen vergiet en als ze weg zijn, mijn moeder zegt tegen de kleintjes: hup jullie naar bed en wij gaan ook naar boven.
pfffft hoe ik ertegen aan kijk???!!!!:(
sorry voor mijn cynisme. Ik zou meer geduld moeten tonen t.o. die 60+ mannen, maar ik vind het echt verschrikkelijk. Ik geloof zeker dat huisbezoek zo mooi kan zijn.
Onvoorstelbaar dat je dan nog daar wilt blijven kerken. Maar dat is mijn ongenuanceerde visie.
:,
Ik zal reageren op jou posting, maar het antwoord geldt ook voor de anderen.Oorspronkelijk gepost door Bourdon
Ik heb tegenwoordig huisbezoeken in mn eentje. Bevalt me prima. Met een uurtje heb je het gwoon over alles gehad, en heb je alles kunnen zeggen wat je kwijt wil. Ik zie er absoluut niet tegenop. Ik vind het geen probleem, maar juist wel fijn.
En vlinder: als je zo'n huisbezoek krijgt, en als het werkelijk zo negatief is als jij zegt, zou ik toch eens gaan nadenken. Een kerk met een kerkenraad die zo negatief alles bekijkt, en geen oog heeft voor het gemeentelid waar ze op bezoek zitten, daar zou ik me niet thuis voelen....
Daar zou ik niet eens bij willen horen.
Over 10 maanden hopen wij te trouwen, en dan ga ik uit deze kerk.
Verder ben ik gemiddeld 1 keer in de 3 maanden in de kerk, omdat
1. Ik om de week bij memento ben
2. De andere week 's ochtends moet werken
3. Ik 's Avonds mensen met een handicap begeleid in een andere Ger.Gem in de buurt.
Dus die keer dat ik in die kerk kom, en dat ze komen met huisbezoek, houd ik het nog wel uit. Ze komen nog maar 1 keer met huisbezoek. En juist deze keer ben ik benieuwd wat ze vragen omdat ik afgelopen periode belijdenis heb gedaan.
Wie twijfelt aan of het waar is: Memento kan het bevestigen en zo je wilt nog meer dan dat!!!
Een fladdertje van vlinder
Een lepel vol vriendelijkheid helpt de ander om de waarheid te slikken.
-
jacob
ik heb wel ongeveer een gelijke ervaring.Oorspronkelijk gepost door vlinderIk zal reageren op jou posting, maar het antwoord geldt ook voor de anderen.Oorspronkelijk gepost door Bourdon
Ik heb tegenwoordig huisbezoeken in mn eentje. Bevalt me prima. Met een uurtje heb je het gwoon over alles gehad, en heb je alles kunnen zeggen wat je kwijt wil. Ik zie er absoluut niet tegenop. Ik vind het geen probleem, maar juist wel fijn.
En vlinder: als je zo'n huisbezoek krijgt, en als het werkelijk zo negatief is als jij zegt, zou ik toch eens gaan nadenken. Een kerk met een kerkenraad die zo negatief alles bekijkt, en geen oog heeft voor het gemeentelid waar ze op bezoek zitten, daar zou ik me niet thuis voelen....
Daar zou ik niet eens bij willen horen.
Over 10 maanden hopen wij te trouwen, en dan ga ik uit deze kerk.
Verder ben ik gemiddeld 1 keer in de 3 maanden in de kerk, omdat
1. Ik om de week bij memento ben
2. De andere week 's ochtends moet werken
3. Ik 's Avonds mensen met een handicap begeleid in een andere Ger.Gem in de buurt.
Dus die keer dat ik in die kerk kom, en dat ze komen met huisbezoek, houd ik het nog wel uit. Ze komen nog maar 1 keer met huisbezoek. En juist deze keer ben ik benieuwd wat ze vragen omdat ik afgelopen periode belijdenis heb gedaan.
Wie twijfelt aan of het waar is: Memento kan het bevestigen en zo je wilt nog meer dan dat!!!
Een fladdertje van vlinder
op een gegeven moment ging de ouderling zich verdedigen dat hij van de ene gg in het dorp naar de andere gg in het dorp was gegaan. Hij beweerde met stemverheffing dat hij toch echt wel een roeping had. Nou en als het dan ging over je ervaringen, gaan ze zitten knikken, kijken je een beetje meewarig aan en zeggen niets. Dan gaan ze onderwijzen, en nou daar was echt geen touw aan vast te knopen. Ik was er zo door verbijsterd dat ik geen woord kon uitbrengen. Volgens mij was het volslagen wartaal. Maar goed, ik denk dat hun conclusie was, hij snapt het niet, want hij heeft de Geest niet. (een soort praten in tongen op de gg manier?)
Nee, wat mij betreft blijven ze voortaan lekker weg.
[Aangepast op 31/8/05 door jacob]
Heel erg zoiets, dat ze uiteindelijk alles wegmaaien, terwijl het Godswerk is!! Als ik dus wat zeg, dan is het altijd: Ja maar!!! en dan komt er weer een preek.Oorspronkelijk gepost door jacobik heb wel ongeveer een gelijke ervaring.Oorspronkelijk gepost door vlinderIk zal reageren op jou posting, maar het antwoord geldt ook voor de anderen.Oorspronkelijk gepost door Bourdon
Ik heb tegenwoordig huisbezoeken in mn eentje. Bevalt me prima. Met een uurtje heb je het gwoon over alles gehad, en heb je alles kunnen zeggen wat je kwijt wil. Ik zie er absoluut niet tegenop. Ik vind het geen probleem, maar juist wel fijn.
En vlinder: als je zo'n huisbezoek krijgt, en als het werkelijk zo negatief is als jij zegt, zou ik toch eens gaan nadenken. Een kerk met een kerkenraad die zo negatief alles bekijkt, en geen oog heeft voor het gemeentelid waar ze op bezoek zitten, daar zou ik me niet thuis voelen....
Daar zou ik niet eens bij willen horen.
Over 10 maanden hopen wij te trouwen, en dan ga ik uit deze kerk.
Verder ben ik gemiddeld 1 keer in de 3 maanden in de kerk, omdat
1. Ik om de week bij memento ben
2. De andere week 's ochtends moet werken
3. Ik 's Avonds mensen met een handicap begeleid in een andere Ger.Gem in de buurt.
Dus die keer dat ik in die kerk kom, en dat ze komen met huisbezoek, houd ik het nog wel uit. Ze komen nog maar 1 keer met huisbezoek. En juist deze keer ben ik benieuwd wat ze vragen omdat ik afgelopen periode belijdenis heb gedaan.
Wie twijfelt aan of het waar is: Memento kan het bevestigen en zo je wilt nog meer dan dat!!!
Een fladdertje van vlinder
op een gegeven moment ging de ouderling zich verdedigen dat hij van de ene gg in het dorp naar de andere gg in het dorp was gegaan. Hij beweerde met stemverheffing dat hij toch echt wel een roeping had. Nou en als het dan ging over je ervaringen, gaan ze zitten knikken, kijken je een beetje meewarig aan en zeggen niets. Dan gaan ze onderwijzen, en nou daar was echt geen touw aan vast te knopen. Ik was er zo door verbijsterd dat ik geen woord kon uitbrengen. Volgens mij was het volslagen wartaal. Maar goed, ik denk dat hun conclusie was, hij snapt het niet, want hij heeft de Geest niet. (een soort praten in tongen op de gg manier?)
Nee, wat mij betreft blijven ze voortaan lekker weg.
[Aangepast op 31/8/05 door jacob]
Ik heb weleens huisbezoek gehad om half 8 en toen woonde ik nog alleen. Ik wist dat ze om half negen bij mijn buren moesten zijn. Mijn buurvrouw was ziek en wilde niet te laat naar bed, dat deed ze nooit en dat wist ik.
Op een gegeven moment na een uur waren ze nog niet van plan om op te stappen. Ik heb het voorzichtig gezegd dat de buurvrouw niet in orde is en dat ze niet kunnen maken om daar om negen uur aan te komen. Ze lachten erom en trokken zich er niets van een terwijl ze al meer dan een uur zaten ik dus niets meer zei omdat ik al dichtgeklapt was zowiezo.
Ze hebben dus gewoon met z'n tweeën zitten praten.
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
Je moet eerst maar eens laten overzomeren en overwinteren. Dan leer je wel hoe God komt te handelen in 't leven. Als 't maar laag en bukkend en dicht bij grond is. "Zij gaan van klacht tot klacht steeds voort" En vragen of je 't alles maar de bekommering van 't hart zou mogen zijn.Heel erg zoiets, dat ze uiteindelijk alles wegmaaien, terwijl het Godswerk is!! Als ik dus wat zeg, dan is het altijd: Ja maar!!! en dan komt er weer een preek.
Erg hoor, als het zo gaat. Maar ik ken het uit eigen ervaring dat het zo gaat.
-
Lecram
hoe ik huisbezoek ervaar? ik ben lid van de chr. ger. kerk (alphen ad rijn) we hebben nu al een tijd geen huisbezoek gehad van de ouderlingen zeg maar, maar onze dominee (ds bouw) is wel al heel veel keer langs geweest (al 4x dit jaar). echt een fijne man doet het verleden wel vergeten.
daarbij heb ik wel het gevoel dat op huisbezoek er een soort standdaard verhaaltje wordt afgestoken en daarna iedereen ''tevreden'' naar huis gaat. nee ga niet tijdens zon bezoekje mn ziel en zaligheid blootleggen. dat doe alleen bij mensen met wie ik een goede relatie heb. (en bij God natuurlijk nog het meest.)
daarbij heb ik wel het gevoel dat op huisbezoek er een soort standdaard verhaaltje wordt afgestoken en daarna iedereen ''tevreden'' naar huis gaat. nee ga niet tijdens zon bezoekje mn ziel en zaligheid blootleggen. dat doe alleen bij mensen met wie ik een goede relatie heb. (en bij God natuurlijk nog het meest.)