Uitvoerige scriptie over de STANDENLEER!

[memento]

Toch blijf je met een theologisch/filosofisch probleem zitten.
De tollenaar geloofde dus al (want hij zal geen ongelovig gebed hebben uitgesproken), maar hij ging daarna pas gerechtvaardigd naar zijn huis.
Wat is er dan gebeurd met die tollenaar en wat heeft hij dan ontvangen wat hij nog niet bezat (omdat hij reeds geloofde)?
Dat is voor mij een punt waar ik niet uitkom.

Of ging hij al gerechtvaardigd (wedergeboren) naar de tempel en mocht hij het heil toe-eigenen?

Is dat niet het verkrachten van de Schrift, erin leggen wat er niet staat? De Schrift is simpel: Er komt een tollenaar met last van zn zonden, hij bidt, en gaat gerechtvaardigd naar huis.

Voor een theologische discussie is het interessant om ons af te vragen of hij nu als rechtvaardige de tempel binnenkwam of niet. Maar laat ons theologisch gespeculeer nooit de kansel halen (want stel dat er daardoor een ziel verloren gaat!), laten we de kansel gebruiken om hetgeen de Schrift zo enorm duidelijk zegt te prediken, namelijk: Een ieder die niet in Christus geloofd, is verloren. En dan geloof zoals de HC het noemt: Niet alleen een stellig weten, maar een vast vertrouwen dat OOK MIJ vergeving van zonden....

Laat er nooit rust zijn, buiten de wetenschap van 'Hij de mijne, ik de Zijne'.

[Miscanthus]

Toch blijf je met een theologisch/filosofisch probleem zitten.
De tollenaar geloofde dus al (want hij zal geen ongelovig gebed hebben uitgesproken), maar hij ging daarna pas gerechtvaardigd naar zijn huis.
Wat is er dan gebeurd met die tollenaar en wat heeft hij dan ontvangen wat hij nog niet bezat (omdat hij reeds geloofde)?
Dat is voor mij een punt waar ik niet uitkom.

heeft hij de heilige Geest ontvangen nadat hij geloofd heeft?

[MBE]

Toch blijf je met een theologisch/filosofisch probleem zitten.
De tollenaar geloofde dus al (want hij zal geen ongelovig gebed hebben uitgesproken), maar hij ging daarna pas gerechtvaardigd naar zijn huis.
Wat is er dan gebeurd met die tollenaar en wat heeft hij dan ontvangen wat hij nog niet bezat (omdat hij reeds geloofde)?
Dat is voor mij een punt waar ik niet uitkom.

Of ging hij al gerechtvaardigd (wedergeboren) naar de tempel en mocht hij het heil toe-eigenen?

Is dat niet het verkrachten van de Schrift, erin leggen wat er niet staat? De Schrift is simpel: Er komt een tollenaar met last van zn zonden, hij bidt, en gaat gerechtvaardigd naar huis.

Voor een theologische discussie is het interessant om ons af te vragen of hij nu als rechtvaardige de tempel binnenkwam of niet. Maar laat ons theologisch gespeculeer nooit de kansel halen (want stel dat er daardoor een ziel verloren gaat!), laten we de kansel gebruiken om hetgeen de Schrift zo enorm duidelijk zegt te prediken, namelijk: Een ieder die niet in Christus geloofd, is verloren. En dan geloof zoals de HC het noemt: Niet alleen een stellig weten, maar een vast vertrouwen dat OOK MIJ vergeving van zonden....

Laat er nooit rust zijn, buiten de wetenschap van 'Hij de mijne, ik de Zijne'.

Ik bedoel er mee te zeggen dat hij dat smeken om genade niet van zichzelf had, maar dat het een werk Gods in hem was.
Het is verder volstrekt helder: Er zijn maar twee wegen: of in Christus of buiten Hem.
Maar wanneer weet die zondaar dat nu dat hij in Christus is? Dat is de vraag die open blijft.

[jacob]

Toch blijf je met een theologisch/filosofisch probleem zitten.
De tollenaar geloofde dus al (want hij zal geen ongelovig gebed hebben uitgesproken), maar hij ging daarna pas gerechtvaardigd naar zijn huis.
Wat is er dan gebeurd met die tollenaar en wat heeft hij dan ontvangen wat hij nog niet bezat (omdat hij reeds geloofde)?
Dat is voor mij een punt waar ik niet uitkom.

Of ging hij al gerechtvaardigd (wedergeboren) naar de tempel en mocht hij het heil toe-eigenen?

Is dat niet het verkrachten van de Schrift, erin leggen wat er niet staat? De Schrift is simpel: Er komt een tollenaar met last van zn zonden, hij bidt, en gaat gerechtvaardigd naar huis.

Voor een theologische discussie is het interessant om ons af te vragen of hij nu als rechtvaardige de tempel binnenkwam of niet. Maar laat ons theologisch gespeculeer nooit de kansel halen (want stel dat er daardoor een ziel verloren gaat!), laten we de kansel gebruiken om hetgeen de Schrift zo enorm duidelijk zegt te prediken, namelijk: Een ieder die niet in Christus geloofd, is verloren. En dan geloof zoals de HC het noemt: Niet alleen een stellig weten, maar een vast vertrouwen dat OOK MIJ vergeving van zonden....

Laat er nooit rust zijn, buiten de wetenschap van 'Hij de mijne, ik de Zijne'.

Ik bedoel er mee te zeggen dat hij dat smeken om genade niet van zichzelf had, maar dat het een werk Gods in hem was.
Het is verder volstrekt helder: Er zijn maar twee wegen: of in Christus of buiten Hem.
Maar wanneer weet die zondaar dat nu dat hij in Christus is? Dat is de vraag die open blijft.

Volgens mij moet een ieder op dit punt terug teden. Dit is het geheim van het geloof. DAt kan je zelf geloven. Dat kan je niet voor een ander. En blijkbaar past het in geen enkel dogmatisch schema. Het moge dan een werk zijn van God in de mens. De ervaring van de mens is toch anders. Het is een keuze die je voluit met je verstand maakt. (het zij gedreven of uitreddend of hoe dan ook, maar je doet het bewust en je doet het zelf)

[memento]

Maar wanneer weet die zondaar dat nu dat hij in Christus is? Dat is de vraag die open blijft.

Daar is maar één antwoord op, namelijk: Als hij door het geloof mag weten dat Christus ook zijn zaligmaker is.

Buiten die geloofskennis om mogen we niet spreken van geloof. Waarom? Omdat we anders misschien een Judas of een Kaïn, omwille van hun ellendekennis, zalig spreken. Het gaat om zielen voor de eeuwigheid. Laten we daarom de lat leggen waar de Schrift m legt, zoals verwoord in de HC (zoals hierboven aangehaald). Opdat de bekommerde aangespoord wordt om zijn blik te slaan buiten zichzelf, op Christus.

[ndonselaar]

Beste MBE en Afgewezen,

In mijn eerdere posting heb ik de tekst uit Johannes al aangehaald, dat dóden zullen horen de stem des Zone God en die ze horen zúllen leven. Nooit andersom. Niet een levendgemaakte zondaar hoort Christus voor het eerst, maar een dode ontvangt het leven in het horen van Christus stem. Dat is nu het werk van Gods Geest.

[jacob]

Maar wanneer weet die zondaar dat nu dat hij in Christus is? Dat is de vraag die open blijft.

Daar is maar één antwoord op, namelijk: Als hij door het geloof mag weten dat Christus ook zijn zaligmaker is.

Buiten die geloofskennis om mogen we niet spreken van geloof. Waarom? Omdat we anders misschien een Judas of een Kaïn, omwille van hun ellendekennis, zalig spreken. Het gaat om zielen voor de eeuwigheid. Laten we daarom de lat leggen waar de Schrift m legt, zoals verwoord in de HC (zoals hierboven aangehaald). Opdat de bekommerde aangespoord wordt om zijn blik te slaan buiten zichzelf, op Christus.

Je zal het met me eens zijn dat dit strikt gezien nogal subjectief is. Jij kan dat niet voor mij en ik niet voor jou beoordelen.

[MBE]

Volgens mij moet een ieder op dit punt terug teden. Dit is het geheim van het geloof. DAt kan je zelf geloven. Dat kan je niet voor een ander. En blijkbaar past het in geen enkel dogmatisch schema. Het moge dan een werk zijn van God in de mens. De ervaring van de mens is toch anders. Het is een keuze die je voluit met je verstand maakt. (het zij gedreven of uitreddend of hoe dan ook, maar je doet het bewust en je doet het zelf)

Maar het is wel een vraag die steeds terug komt. En waar al veel strijd over gevoerd is en die nog steeds bezig is.
En daarbij kan het ook een heel persoonlijke vraag zijn die om een pastoraal antwoord vraagt.
Voor de duidelijkheid, uit je ellende kun je je staat voor de eeuwigheid niet opmaken. Dus mag er geen rust gegeven worden in de zondekennis maar moet er een uitdrijven zijn naar Christus.

[Kaw]

Weet je dat de reformatorische kerken allemaal worstelen met vragen die in de praktijk geen rol meer spelen wanneer het "echt" is?
Je denkt niet na of je zondenkennis wel oprecht is wanneer je zit te janken voor je bed.
Je vraagt je niet af of je uitverkoren bent wanneer je omver geblazen wordt door het evangelie.
Je peinst niet over een gestolen Christus wanneer Zijn genade je overspoelt.
Je denkt niet na of je wel geloof heb wanneer de Heilige Geest je hart in vuur en vlam zet.

Kortom:
Je worsteld niet over bestaansrechten, volgordes en hoeveelheden wanneer God je veranderd. Het gebeurt gewoon.
Voor je bekering kun je deze vragen niet anders omschrijven als ongeloof over Gods almacht, wil, trouw en liefde. Daarna zijn deze vragen een teken van het feit dat je geloof ziet als beleving en niet als het werkwoordrijtje: verwachten en vertrouwen.

[MBE]

Beste MBE en Afgewezen,

In mijn eerdere posting heb ik de tekst uit Johannes al aangehaald, dat dóden zullen horen de stem des Zone God en die ze horen zúllen leven. Nooit andersom. Niet een levendgemaakte zondaar hoort Christus voor het eerst, maar een dode ontvangt het leven in het horen van Christus stem. Dat is nu het werk van Gods Geest.

Die roep van de tollenaar was dus van een levende want een dode kan niet roepen. Daar zijn we het over eens, maar hoe wist hij nu dat hij leefde?

[Miscanthus]

Die roep van de tollenaar was dus van een levende want een dode kan niet roepen. Daar zijn we het over eens, maar hoe wist hij nu dat hij leefde?

Dat was zijn vraag toch niet?
Daar gaat het in dit Schriftgedeelte ook niet om. Dit is de context:

....En Hij zeide ook tot sommigen, die bij zichzelven vertrouwden, dat zij rechtvaardig waren, en de anderen niets achtten, deze gelijkenis:.....

[Afgewezen]

Ik merk dat het moeilijk is om de door mij opgeworpen vraag te beantwoorden...

[Miscanthus]

Ik merk dat het moeilijk is om de door mij opgeworpen vraag te beantwoorden...

Hij is moeilijk te beantwoorden en ik vind het ook geen zinnige vraag. Maar dat wist je al.....

[Afgewezen]

Ik denk dat het een heel zinnige vraag is en ik zou de sleutel willen bezitten om het antwoord te vinden.

[ndonselaar]

Afgewezen,

We hoeven ons niet met filosofie bezig te houden als het gaat over de tollenaar.

We weten dat Jezus een gelijkenis uitsprak over twee voorbeelden.

Het ging over een Farizeeër en een tollenaar. Wat de gestalte was van de tollenaar heeft geen waarde voor de gelijkenis. Jezus laat ons horen een ongelovig gebed of een gelovig gebed. Het eerste gebed heeft voor God geen enkele waarde. Het tweede gebed wél. Tenminste het geloof is het door God aangewezen middel waardoor de mens gerechtvaardigd wordt.

De tekst geeft denk ik aan, dat we hier te maken hebben met een tollenaar die veranderd de tempel uitkwam. De tekst spreekt dat 'hij gerechtvaardig ís'. Als dat zo is, dan moet de tollenaar het geloof hebben geoefend. Hij vroeg aan God of Hij hem genadig wilde zijn, of beter vertaald of God zich met hem wilde verzoenen. Als we dit gebed in het geloof doen, wenden wij ons tot God in de zekerheid dat alleen God ons kan verzoenen. Wij geloven dat er van onze kant niets is wat we bij God in kunnen brengen, want wij zijn zondaar, maar dat er genade te krijgen is bij God alleen.