Jaag weg!
Die roofvoëls het op die karkasse van Abram se offerande begin toesak, maar Abram het hulle weggejaag (Gen. 15:11).
Wanneer twee partye in Abram se tyd ’n verbond gesluit het, moes hulle ’n offerdier in twee sny (die Hebreeus is letterlik “om ’n verbond te sny”). Dan moes albei partye tussen die twee helftes deur beweeg en die dier offer. So is die ooreenkoms as wetlik beklink.
God sluit hier ’n verbond met Abram waarin Hy geweldige beloftes en ondernemings maak. Abram kry ’n hele paar offerdiere reg, sny hulle middeldeur en wag vir God om daar deur te beweeg. Alles is gereed, Abram is gereed, die offer is gereed, maar God kom nie.
Wat wel kom, is die roofvoëls van die buurt wat op die offer toesak. Abram sit feitlik die hele dag en roofvoëls van die offer wegkeer. Waar bly God? kon hy gevra het. Teen sononder, waarskynlik toe die roofvoëls die wyk geneem het, raak hy aan die slaap en in ’n angstoestand. Toe praat die Here met hom en beloof hom ’n nageslag en ’n land. En net na sononder het daar skielik ’n brandende vuur en ’n fakkel tussen die offerandes deur beweeg. Die verbond was gesluit. God het gekom. Misterieus. Vreemd. Goddelik.
God kom altyd, al moet ’n mens wag. Die roofvoëls kom ook altyd. Hulle sak op ons gebede toe, op ons geloof, op ons probeerslae, ons pogings om iets vir God en medemens te doen, ons hele ingesteldheid op ’n verwagting van ’n aanraking en ’n “verbond”.
Twyfel is ’n groot roofvoël. Onsekerheid is ’n roofvoël. Oorhaastigheid is ’n roofvoël. Om te probeer verstaan wat die weë van God is en dit nie te kan verstaan nie, kan ’n roofvoël word. Selfblaam vir vermeende sondes wat jy gepleeg het, is ’n roofvoël. Oormatige bekommernis is ’n roofvoël. Angstigheid is ’n roofvoël.
Jaag hulle almal weg! God sal kom, óf met ’n vurige fakkel en ’n brandende oond, óf in die fluistering van ’n sagte stilte.
Here, help my om alle roofvoëls weg te jaag tot U kom, want U sál kom.
elkaar opbouwen in het geloof
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
het Onze Vader in de NBV:
Onze Vader in de hemel,
laat uw naam geheiligd worden,
10 laat uw koninkrijk komen
en uw wil gedaan worden
op aarde zoals in de hemel.
11 Geef ons vandaag het brood
dat wij nodig hebben.
12 Vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij hebben vergeven
wie ons iets schuldig was.
13 En breng ons niet in beproeving,
maar red ons uit de greep van het kwaad.
Want aan U behoort het koningschap, de macht en de majesteit tot in eeuwigheid
(cursief in een voetnoot zoals andere handschriften het weergeven.)
Onze Vader in de hemel,
laat uw naam geheiligd worden,
10 laat uw koninkrijk komen
en uw wil gedaan worden
op aarde zoals in de hemel.
11 Geef ons vandaag het brood
dat wij nodig hebben.
12 Vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij hebben vergeven
wie ons iets schuldig was.
13 En breng ons niet in beproeving,
maar red ons uit de greep van het kwaad.
Want aan U behoort het koningschap, de macht en de majesteit tot in eeuwigheid
(cursief in een voetnoot zoals andere handschriften het weergeven.)
-
Dathenum
Christus, toereikend voor alle noden
MIJN GIDS EN MIJN LOODS
"Ik leer en onderwijs u, aangaande de weg die gij gaan moet; Ik raad u; mijn oog is op u."
Psalm 32:8
Het leven van de christen is vaak omringd door gevaren, en het wordt hem moeilijk gemaakt zijn plicht te volbrengen. De verbeelding schildert een dreigend verderf voor hem, en gevangenschap en de dood achter hem. Toch spreekt Gods stem duidelijk: "Ga voorwaarts." Het geloof ziet over de moeilijkheden heen, en grijpt de Onzienlijke, de Almachtige aan, en daarom kan het werk niet verijdeld worden. Geloof grijpt de hand van Christus, die wordt gevat in ieder gevaar dat zich voordoet.
Ieder schip, dat vaart op de levenszee, moet de goddelijke Loods aan boord hebben. Maar, wanneer er storm opkomt, wanneer een onweer dreigt, werpen vele mensen hun Loods overboord, en geven hun boot over in de hand van een nietig mens, of zij proberen het schip zelf te besturen. Dan zijn gewoonlijk ramp en schipbreuk het gevolg, en de Loods wordt beschuldigd, dat Hij hen in gevaarlijke wateren heeft gestuurd. U moet uzelf niet in de hand van mensen overleveren, maar zeg: 'De Here is mijn Helper', 'ik zal Zijn raad zoeken, ik wil Zijn wil doen'. Zoals het onmogelijk was voor de Egyptische goden degenen, die op hen vertrouwden te bevrijden. Zo is het voor ons net zo onmogelijk om zonder Gods hulp een werk te doen, ook al stellen mensen nog zo veel vertrouwen in ons. Vertrouw uzelf daarom niet aan de mensen toe. Handel onder de leiding van de goddelijke Gids.
U bent door Christus gekocht. U bent verlost door het kostbaar bloed van het Lam. Pleit voor God op de kracht van dat bloed. Zeg tot Hem: "Ik ben Uw eigendom, omdat U mij geschapen en verlost hebt. Ik eerbiedig het gezag van mensen, en de raad van mijn broeders; maar op deze kan ik mij niet geheel verlaten. U, o mijn God, heb ik nodig, opdat U mij onderricht. Met U heb ik een Verbond gesloten dat ik de goddelijke maatstaf voor mijn karakter zal aannemen, en dat ik U zal maken tot mijn Raadgever en mijn Gids -mijn deelgenoot voor ieder plan met mijn leven. Daarom bid ik U, onderwijst U mij." Stel de heerlijkheid des Heren in uw leven op de eerste plaats. Laat iedere handeling in uw leven worden geheiligd door uw ijver om Gods wil te doen, zodat u anderen niet beïnvloedt om op verboden paden te wandelen.
Bron: http://www.adventkerkapeldoorn.nl/algemeen/devo.htm (aanbevolen!)
MIJN GIDS EN MIJN LOODS
"Ik leer en onderwijs u, aangaande de weg die gij gaan moet; Ik raad u; mijn oog is op u."
Psalm 32:8
Het leven van de christen is vaak omringd door gevaren, en het wordt hem moeilijk gemaakt zijn plicht te volbrengen. De verbeelding schildert een dreigend verderf voor hem, en gevangenschap en de dood achter hem. Toch spreekt Gods stem duidelijk: "Ga voorwaarts." Het geloof ziet over de moeilijkheden heen, en grijpt de Onzienlijke, de Almachtige aan, en daarom kan het werk niet verijdeld worden. Geloof grijpt de hand van Christus, die wordt gevat in ieder gevaar dat zich voordoet.
Ieder schip, dat vaart op de levenszee, moet de goddelijke Loods aan boord hebben. Maar, wanneer er storm opkomt, wanneer een onweer dreigt, werpen vele mensen hun Loods overboord, en geven hun boot over in de hand van een nietig mens, of zij proberen het schip zelf te besturen. Dan zijn gewoonlijk ramp en schipbreuk het gevolg, en de Loods wordt beschuldigd, dat Hij hen in gevaarlijke wateren heeft gestuurd. U moet uzelf niet in de hand van mensen overleveren, maar zeg: 'De Here is mijn Helper', 'ik zal Zijn raad zoeken, ik wil Zijn wil doen'. Zoals het onmogelijk was voor de Egyptische goden degenen, die op hen vertrouwden te bevrijden. Zo is het voor ons net zo onmogelijk om zonder Gods hulp een werk te doen, ook al stellen mensen nog zo veel vertrouwen in ons. Vertrouw uzelf daarom niet aan de mensen toe. Handel onder de leiding van de goddelijke Gids.
U bent door Christus gekocht. U bent verlost door het kostbaar bloed van het Lam. Pleit voor God op de kracht van dat bloed. Zeg tot Hem: "Ik ben Uw eigendom, omdat U mij geschapen en verlost hebt. Ik eerbiedig het gezag van mensen, en de raad van mijn broeders; maar op deze kan ik mij niet geheel verlaten. U, o mijn God, heb ik nodig, opdat U mij onderricht. Met U heb ik een Verbond gesloten dat ik de goddelijke maatstaf voor mijn karakter zal aannemen, en dat ik U zal maken tot mijn Raadgever en mijn Gids -mijn deelgenoot voor ieder plan met mijn leven. Daarom bid ik U, onderwijst U mij." Stel de heerlijkheid des Heren in uw leven op de eerste plaats. Laat iedere handeling in uw leven worden geheiligd door uw ijver om Gods wil te doen, zodat u anderen niet beïnvloedt om op verboden paden te wandelen.
Bron: http://www.adventkerkapeldoorn.nl/algemeen/devo.htm (aanbevolen!)
LII. Ware gelovigen, die nu het beginsel des geloofs in u hebt, tot uw opwekking heb ik nog een woord of twee te zeggen. 't Smart mij, dat deze zo weinig voortgang maken in het geloof, zo weinig zich op Christus vertrouwen, en vertrouwende, zo weinig werken met de beloften, en zich zo weinig bezig houden met Gods volmaaktheden in Christus te beschouwen.
Velen zijn traag van hart om te geloven, zij laten de oefeningen des geloofs dikwijls na, de tussenpozingen komen dikwijls en duren lang, wel niet geheel, want het geloof houdt niet op.
Soms geschiedt dit, doordat de begeerlijkheden des vlees hen overstromen en wegvoeren, soms door luiheid en lusteloosheid, soms door moedeloosheid, vrezende dat ze toch geen deel aan Christus zullen krijgen, soms door heftige bestrijdingen des satans, soms door onkunde van de natuur des geloofs, menende dat die bestaat in de verzekering van een kind Gods te zijn, en in het gevoelig genieten van de goedgunstigheden Gods; deze, als ze wederom terecht komen, peuteren gedurig aan hun staat, en sommigen zijn wrévelig, en zijn gedurig bezig met redenen te zoeken, dat zij geen genade hebben, alsof zij een grote overwinning bevochten zouden hebben, dat ze zich uit de genade en buiten Christus gesloten hadden.
Maar weet allen, dat gij u zeer bezondigt, en uzelf in de weg bent om uw loop in blijdschap en heiligheid uit te lopen; dit is de oorzaak van uw droefgeestigheid die u uzelf aandoet, dit is de oorzaak dat u zo verward in de schepselen blijft, dit is de oorzaak dat u God niet verheerlijkt, noch bij uzelf, noch bij anderen.
LIII. Welaan dan, gelovigen, al lang genoeg gesukkeld, u hebt nu tot uw nadeel al geleerd, dat het niet vordert.
(a.) Tracht naar toename in het geloof; tot dat doel, leest en herleest 't geen wij boven van de natuur des geloofs gezegd hebben, om een heldere opvatting van de natuur van het geloof te hebben, dat ze bestaat in het zetten van zijn hart op Jezus, zichzelf en zijn zaligheid Jezus in de handen te geven en Hem toe te vertrouwen; zich op Hem te verlaten, op Hem te steunen en te leunen, zich van Hem te laten dragen, en Hem voor alles te laten zorgen, teneinde Hij de ziel rechtvaardige, heilige en zalige, dewijl Hij almachtig, getrouw, waarachtig en wijs is.
Wat is er betamelijker, wat is er veiliger, wat is er meer Christus verheerlijkende dan dat? Overdenkt 't geen wij van het einde des geloofs gezegd hebben; daar ziet u, hoe God, hoe Christus verheerlijkt wordt, en men gelovende Hem de eer geeft van Zijn rechtvaardigheid, mensenliefde, genade, wijsheid, almacht, waarheid, getrouwheid, kracht van voldoening en algenoegzaamheid.
Overdenkt ook 't geen wij § XXIX gezegd hebben van de vruchten des geloofs, dat het geloof in zijn oefening de ziel rechtvaardigt, vrede en blijdschap aanbrengt; vrijmoedigheid geeft om tot God te naderen, de ziel in een gedurige vereniging met God doet leven, in de staat van kindschap brengt en houdt 't hart reinigt, de wereld en de duivel overwint, en allerlei goede werken en dankbaarheid voortbrengt.
Men kan deze dingen niet aandachtig beschouwen, of de ziel, in welke de beginselen des geloofs zijn, krijgt vleugelen, om onder de schaduw van Christus vleugelen toevlucht te nemen, en aldaar te vertrouwen.
Welaan dan, vertrouwt Hem alles toe, en wees voortaan niet bezorgd, noch vreesachtig over de toekomende tijd, en over de uitslag van bijzondere zaken, want Hij zorgt voor u, Hij zal 't wel maken, 't is in de band van een almachtige, getrouwe, goede en wijze Jezus. 't Is Hem bijzonder aangenaam, dat men 't Hem zo toevertrouwt, en 't alles op Hem laat aankomen, en daarop gerust is.
(b) Gelovende in Christus, maakt dan gedurig gebruik van de beloften, van welke gij een erfgenaam geworden zijt, die allen in Christus ja en amen zijn; in wat gevallen gij komt, naar ziel of naar lichaam, zoekt naar een belofte, die op zulk een geval past, erkent ze als onfeilbare waarheid; en dan u toepassende als aan u gedaan, versterkt er uw hart mede, verblijdt er u over, en wacht in verzekerdheid naar de vervulling daarvan; dan zult u God de eer geven, en moedig door alle zwarigheden heengaan.
(c) Gaat door het geloof tot God, om gedurig te leven in Zijn gemeenschap, en in de beschouwing van Zijn volmaaktheden, in welker gezicht de eeuwige zaligheid bestaat; doch niet zo, dat u door het geloof, nu eigendom aan Christus verkregen hebbende, Hem daar laat, en dat als een gepasseerde zaak acht; niet zó, dat men nu voort onmiddellijk met God zou verkeren, en alleen werken op de heiligmaking, en u zou inbeelden, alsof dat een hoger staat van een christen zou zijn. Neen, geenszins. 't Is waar, de ziel behoeft niet altijd wederom van voren aan te beginnen met Christus te handelen, maar zij moet Christus nog gedurig gebruiken, niet alleen als zij gezondigd heeft, om door Hem wederom de vrede en de verzoening te hebben, maar ook in de beschouwing van de volmaaktheden Gods; dat is de groei, dat is de hoge trap van volmaaktheid, hoe meer men de volmaaktheden Gods ziet in Christus, en in het werk der verlossing van een zondaar door Christus. Dit leert de apostel:
2 Kor. 3:18. En wij allen, met ongedekten aangezicht de heerlijkheid des Heeren als in een spiegel aanschouwende, worden naar hetzelfde beeld in gedaante veranderd, van heerlijkheid tot heerlijkheid, als van des Heeren Geest.
2 Kor. 4:6. ... om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus.
Zo gelovende, en door dat geloof levende, gaat men voort van kracht tot kracht, totdat men ingaat in de heerlijkheid, waar men niet meer zal leven door geloof, maar door aanschouwen; waar het geloof en de hoop teniet zullen gedaan worden, en de volmaakte liefde zal blijven. AMEN.
Velen zijn traag van hart om te geloven, zij laten de oefeningen des geloofs dikwijls na, de tussenpozingen komen dikwijls en duren lang, wel niet geheel, want het geloof houdt niet op.
Soms geschiedt dit, doordat de begeerlijkheden des vlees hen overstromen en wegvoeren, soms door luiheid en lusteloosheid, soms door moedeloosheid, vrezende dat ze toch geen deel aan Christus zullen krijgen, soms door heftige bestrijdingen des satans, soms door onkunde van de natuur des geloofs, menende dat die bestaat in de verzekering van een kind Gods te zijn, en in het gevoelig genieten van de goedgunstigheden Gods; deze, als ze wederom terecht komen, peuteren gedurig aan hun staat, en sommigen zijn wrévelig, en zijn gedurig bezig met redenen te zoeken, dat zij geen genade hebben, alsof zij een grote overwinning bevochten zouden hebben, dat ze zich uit de genade en buiten Christus gesloten hadden.
Maar weet allen, dat gij u zeer bezondigt, en uzelf in de weg bent om uw loop in blijdschap en heiligheid uit te lopen; dit is de oorzaak van uw droefgeestigheid die u uzelf aandoet, dit is de oorzaak dat u zo verward in de schepselen blijft, dit is de oorzaak dat u God niet verheerlijkt, noch bij uzelf, noch bij anderen.
LIII. Welaan dan, gelovigen, al lang genoeg gesukkeld, u hebt nu tot uw nadeel al geleerd, dat het niet vordert.
(a.) Tracht naar toename in het geloof; tot dat doel, leest en herleest 't geen wij boven van de natuur des geloofs gezegd hebben, om een heldere opvatting van de natuur van het geloof te hebben, dat ze bestaat in het zetten van zijn hart op Jezus, zichzelf en zijn zaligheid Jezus in de handen te geven en Hem toe te vertrouwen; zich op Hem te verlaten, op Hem te steunen en te leunen, zich van Hem te laten dragen, en Hem voor alles te laten zorgen, teneinde Hij de ziel rechtvaardige, heilige en zalige, dewijl Hij almachtig, getrouw, waarachtig en wijs is.
Wat is er betamelijker, wat is er veiliger, wat is er meer Christus verheerlijkende dan dat? Overdenkt 't geen wij van het einde des geloofs gezegd hebben; daar ziet u, hoe God, hoe Christus verheerlijkt wordt, en men gelovende Hem de eer geeft van Zijn rechtvaardigheid, mensenliefde, genade, wijsheid, almacht, waarheid, getrouwheid, kracht van voldoening en algenoegzaamheid.
Overdenkt ook 't geen wij § XXIX gezegd hebben van de vruchten des geloofs, dat het geloof in zijn oefening de ziel rechtvaardigt, vrede en blijdschap aanbrengt; vrijmoedigheid geeft om tot God te naderen, de ziel in een gedurige vereniging met God doet leven, in de staat van kindschap brengt en houdt 't hart reinigt, de wereld en de duivel overwint, en allerlei goede werken en dankbaarheid voortbrengt.
Men kan deze dingen niet aandachtig beschouwen, of de ziel, in welke de beginselen des geloofs zijn, krijgt vleugelen, om onder de schaduw van Christus vleugelen toevlucht te nemen, en aldaar te vertrouwen.
Welaan dan, vertrouwt Hem alles toe, en wees voortaan niet bezorgd, noch vreesachtig over de toekomende tijd, en over de uitslag van bijzondere zaken, want Hij zorgt voor u, Hij zal 't wel maken, 't is in de band van een almachtige, getrouwe, goede en wijze Jezus. 't Is Hem bijzonder aangenaam, dat men 't Hem zo toevertrouwt, en 't alles op Hem laat aankomen, en daarop gerust is.
(b) Gelovende in Christus, maakt dan gedurig gebruik van de beloften, van welke gij een erfgenaam geworden zijt, die allen in Christus ja en amen zijn; in wat gevallen gij komt, naar ziel of naar lichaam, zoekt naar een belofte, die op zulk een geval past, erkent ze als onfeilbare waarheid; en dan u toepassende als aan u gedaan, versterkt er uw hart mede, verblijdt er u over, en wacht in verzekerdheid naar de vervulling daarvan; dan zult u God de eer geven, en moedig door alle zwarigheden heengaan.
(c) Gaat door het geloof tot God, om gedurig te leven in Zijn gemeenschap, en in de beschouwing van Zijn volmaaktheden, in welker gezicht de eeuwige zaligheid bestaat; doch niet zo, dat u door het geloof, nu eigendom aan Christus verkregen hebbende, Hem daar laat, en dat als een gepasseerde zaak acht; niet zó, dat men nu voort onmiddellijk met God zou verkeren, en alleen werken op de heiligmaking, en u zou inbeelden, alsof dat een hoger staat van een christen zou zijn. Neen, geenszins. 't Is waar, de ziel behoeft niet altijd wederom van voren aan te beginnen met Christus te handelen, maar zij moet Christus nog gedurig gebruiken, niet alleen als zij gezondigd heeft, om door Hem wederom de vrede en de verzoening te hebben, maar ook in de beschouwing van de volmaaktheden Gods; dat is de groei, dat is de hoge trap van volmaaktheid, hoe meer men de volmaaktheden Gods ziet in Christus, en in het werk der verlossing van een zondaar door Christus. Dit leert de apostel:
2 Kor. 3:18. En wij allen, met ongedekten aangezicht de heerlijkheid des Heeren als in een spiegel aanschouwende, worden naar hetzelfde beeld in gedaante veranderd, van heerlijkheid tot heerlijkheid, als van des Heeren Geest.
2 Kor. 4:6. ... om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus.
Zo gelovende, en door dat geloof levende, gaat men voort van kracht tot kracht, totdat men ingaat in de heerlijkheid, waar men niet meer zal leven door geloof, maar door aanschouwen; waar het geloof en de hoop teniet zullen gedaan worden, en de volmaakte liefde zal blijven. AMEN.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Christus is Alles
Ik ben het licht voor de wereld. Wie mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft.
Johannes 8:12
Hij is mijn levenslicht
Op allerlei manieren kan er donkerheid in ons leven zijn: we voelen ons eenzaam, we zijn bang voor de dood, we weten niet wat we moeten doen, we zijn de weg kwijt, we worden gepijningd door schuldbesef vanwege zonde in ons leven. In al die momenten en perioden van donkerheid is het iets geweldigs om Jezus te horen zeggen dat Hij je licht is. Sterker nog: Hij is het licht voor de wereld. Voor iedereen wil Jezus stralend schijnen en verjagen wat ons leven donker maakt. Laat zijn licht schijnen in je leven en durf tegen het duister te zeggen: 'In Jezus' naam: Ga weg!'
Ik ben het licht voor de wereld. Wie mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft.
Johannes 8:12
Hij is mijn levenslicht
Op allerlei manieren kan er donkerheid in ons leven zijn: we voelen ons eenzaam, we zijn bang voor de dood, we weten niet wat we moeten doen, we zijn de weg kwijt, we worden gepijningd door schuldbesef vanwege zonde in ons leven. In al die momenten en perioden van donkerheid is het iets geweldigs om Jezus te horen zeggen dat Hij je licht is. Sterker nog: Hij is het licht voor de wereld. Voor iedereen wil Jezus stralend schijnen en verjagen wat ons leven donker maakt. Laat zijn licht schijnen in je leven en durf tegen het duister te zeggen: 'In Jezus' naam: Ga weg!'
-
MS
Een link:
http://www.theologienet.nl/documenten/W ... preken.rtf
Is van Thomas Watson en zijn 5 honingzoete leerredenen.
Over de teksten:
1. Christus' lieflijkheid.
Al wat aan Hem is, is gans begeerlijk. Hooglied 5 :16.
2. De dierbaarheid der ziel.
Want wat baat het een mens, zo hij de gehele wereld gewint, en lijdt schade zijner ziel? Of wat zal een mens geven tot lossing van zijn ziel? Matth. 16:26.
3. De goede praktijk
Indien gij deze dingen weet, zalig zijt gij zo gij dezelve doet. Johannes 13:17.
4. Een hoopvol zaaien
Hij doch laat ons goeddoende, niet vertragen; want te zijner tijd zullen wij maaien, zo wij niet verslappen. Galaten 6:9
5. Het reukwerk der liefde
Hebt elkander vuriglijk lief uit een rein hart. 1 Petrus 1 : 22.
[Aangepast op 6/4/05 door MS]
http://www.theologienet.nl/documenten/W ... preken.rtf
Is van Thomas Watson en zijn 5 honingzoete leerredenen.
Over de teksten:
1. Christus' lieflijkheid.
Al wat aan Hem is, is gans begeerlijk. Hooglied 5 :16.
2. De dierbaarheid der ziel.
Want wat baat het een mens, zo hij de gehele wereld gewint, en lijdt schade zijner ziel? Of wat zal een mens geven tot lossing van zijn ziel? Matth. 16:26.
3. De goede praktijk
Indien gij deze dingen weet, zalig zijt gij zo gij dezelve doet. Johannes 13:17.
4. Een hoopvol zaaien
Hij doch laat ons goeddoende, niet vertragen; want te zijner tijd zullen wij maaien, zo wij niet verslappen. Galaten 6:9
5. Het reukwerk der liefde
Hebt elkander vuriglijk lief uit een rein hart. 1 Petrus 1 : 22.
[Aangepast op 6/4/05 door MS]
Die Woord het mens geword (Joh. 1:14).
Oor hierdie teks is al groot debatte gevoer en lywige teologiese boeke geskryf, die bekendste van Thomas Aquinas, Calvyn, Karl Barth en ander groot denkers. Die Woord, die Logos, die Goddelike Beginsel, die Begrip, die Skepper, die Ewige, het mens geword. Hy het onder ons kom woon, letterlik, “kom tent opslaan”.
Dit, dat God mens kan wees of dat ’n mens God kan wees, is absurd, het die Switserse filosoof Karl Jaspers gesê. So ’n gebeurtenis oortree al die wette van die verstand. Maar die Engelse gesangdigter John Marriot het dit aangevoel: “Thou, whose eternal Word / Chaos and darkness heard / and took their flight … ” (ou Engelse himne).
Die menslike verstand is in elk geval hopeloos te beperk om God te begryp. En baie dinge wat ons as vanselfsprekend aanvaar, lyk ook op die oog af absurd. Kyk na die droë, kaal vlaktes dis tog absurd dat daar iets kan groei. Maar kyk weer ná die reën en dan bloei daar plate blomme. Baie goddelike dinge is absurd en selfs ’n teenspraak: die liefde tussen man en vrou is op die keper beskou absurd, maar in wese goddelik. Vertroue tussen mens en mens is ’n waagstuk en dikwels ’n teleurstelling en selfs absurd, en tog bou ons beskawings daarop. Van die grootste waarhede weerspreek mekaar én vul mekaar aan, onverklaarbaar soos die Woord wat mens geword het.
Die digter Opperman het van ons gepraat as “klein strooisies vlees en been”. In so ’n “strooisie” of “tentjie” het die Seun van God gekom, en daarmee ons liggaam aangeraak met ’n nuwe heiligheid. Hy kon nie anders nie: Hy moes as ’n God wat begryp sy skepping kom beleef. Hy moes kom voel wat ons voel.
’n Ou Skotse prediker het gedurig in sy preke herhaal: “There’s a Man on the throne up there!” Iemand wat gebloei het. Iemand wat gesweet het. Iemand wat verstaan. Iemand wat vergewe.
Here, dankie dat die Woord gekom het. Laat die Woord met ons in ons hart praat en God se troos aan ons fluister.
Oor hierdie teks is al groot debatte gevoer en lywige teologiese boeke geskryf, die bekendste van Thomas Aquinas, Calvyn, Karl Barth en ander groot denkers. Die Woord, die Logos, die Goddelike Beginsel, die Begrip, die Skepper, die Ewige, het mens geword. Hy het onder ons kom woon, letterlik, “kom tent opslaan”.
Dit, dat God mens kan wees of dat ’n mens God kan wees, is absurd, het die Switserse filosoof Karl Jaspers gesê. So ’n gebeurtenis oortree al die wette van die verstand. Maar die Engelse gesangdigter John Marriot het dit aangevoel: “Thou, whose eternal Word / Chaos and darkness heard / and took their flight … ” (ou Engelse himne).
Die menslike verstand is in elk geval hopeloos te beperk om God te begryp. En baie dinge wat ons as vanselfsprekend aanvaar, lyk ook op die oog af absurd. Kyk na die droë, kaal vlaktes dis tog absurd dat daar iets kan groei. Maar kyk weer ná die reën en dan bloei daar plate blomme. Baie goddelike dinge is absurd en selfs ’n teenspraak: die liefde tussen man en vrou is op die keper beskou absurd, maar in wese goddelik. Vertroue tussen mens en mens is ’n waagstuk en dikwels ’n teleurstelling en selfs absurd, en tog bou ons beskawings daarop. Van die grootste waarhede weerspreek mekaar én vul mekaar aan, onverklaarbaar soos die Woord wat mens geword het.
Die digter Opperman het van ons gepraat as “klein strooisies vlees en been”. In so ’n “strooisie” of “tentjie” het die Seun van God gekom, en daarmee ons liggaam aangeraak met ’n nuwe heiligheid. Hy kon nie anders nie: Hy moes as ’n God wat begryp sy skepping kom beleef. Hy moes kom voel wat ons voel.
’n Ou Skotse prediker het gedurig in sy preke herhaal: “There’s a Man on the throne up there!” Iemand wat gebloei het. Iemand wat gesweet het. Iemand wat verstaan. Iemand wat vergewe.
Here, dankie dat die Woord gekom het. Laat die Woord met ons in ons hart praat en God se troos aan ons fluister.
Goudvonds!
Ons het die Messias gekry! (Joh. 1:41).
Daar word baie verhale vertel oor die ontdekking van goud aan die Witwatersrand. Eeue en eeue aaneen het mense op dié grondrif gewoon, daar deurgetrek, daar hul vee laat wei, daar geboer en weer daar weggetrek. Hulle het hier en daar dalk ’n klein kykie gekry op die groot skat onder die grond, maar dit net daar gelaat. Hulle het wonderlike stories vertel van die rykdom van ene Prester Jan, ’n skatryk koning iewers in Afrika. Hulle het Prester Jan gaan soek en nooit hom en sy skatte gekry nie. Maar die oorlewering was waar: daar was ’n skat, verborge onder die grond. Op ’n dag het ene Harrison ’n stuk kalkagtige rots in die veld sien uitsteek en dit ontleed, en die rykste goudveld ter wêreld ontdek.
Eeue en eeue aaneen het die Jode gehoor dat die Messias kom, die groot Koning wat ’n nuwe bedeling sou inlui, die Verlosser, die Heiland. Johannes die Doper, die een wat van die Lig moes getuig, het Jesus uitgewys aan twee mense. Een van hulle, Andreas die broer van Simon Petrus, het Hom gevolg en vir sy broer gesê: “Ons het die Messias gekry!”
Dit was die goudvonds van die geloof. Eintlik was dit ’n klein proses: een het aangewys, twee het dit opgevolg, hulle het geglo wat hulle sien, en een het sy broer “na Jesus gebring” vir die groot ontmoeting tussen die Messias en die voortvarende swakkeling wat die rotsman sou word.
Ons gaan dikwels deur hierdie wêreld soos die trekkers oor die Witwatersrand. Ons sien God in niks nie en van Christus nog minder. Ons begin wanhoop en twyfel. En dan, op ’n dag, is dit of ons blindheid verdwyn en ons Jesus sien, die Messias, God se goud.
Kyk maar rondom jou, in jou en om jou. Hy is daar. Jy kan maar vir ander mense sê: “Ek het die Messias gevind!” Die ervaring is soms doodgewoon, dis soms elke dag, dis soms bloot in ’n alledaagse gebeurtenis. Maar Christus maak Hom bekend ás jy Hom erken. Oral.
Here Jesus, U is my Messias, my goud, my God, my hoop, my lewe.
Ons het die Messias gekry! (Joh. 1:41).
Daar word baie verhale vertel oor die ontdekking van goud aan die Witwatersrand. Eeue en eeue aaneen het mense op dié grondrif gewoon, daar deurgetrek, daar hul vee laat wei, daar geboer en weer daar weggetrek. Hulle het hier en daar dalk ’n klein kykie gekry op die groot skat onder die grond, maar dit net daar gelaat. Hulle het wonderlike stories vertel van die rykdom van ene Prester Jan, ’n skatryk koning iewers in Afrika. Hulle het Prester Jan gaan soek en nooit hom en sy skatte gekry nie. Maar die oorlewering was waar: daar was ’n skat, verborge onder die grond. Op ’n dag het ene Harrison ’n stuk kalkagtige rots in die veld sien uitsteek en dit ontleed, en die rykste goudveld ter wêreld ontdek.
Eeue en eeue aaneen het die Jode gehoor dat die Messias kom, die groot Koning wat ’n nuwe bedeling sou inlui, die Verlosser, die Heiland. Johannes die Doper, die een wat van die Lig moes getuig, het Jesus uitgewys aan twee mense. Een van hulle, Andreas die broer van Simon Petrus, het Hom gevolg en vir sy broer gesê: “Ons het die Messias gekry!”
Dit was die goudvonds van die geloof. Eintlik was dit ’n klein proses: een het aangewys, twee het dit opgevolg, hulle het geglo wat hulle sien, en een het sy broer “na Jesus gebring” vir die groot ontmoeting tussen die Messias en die voortvarende swakkeling wat die rotsman sou word.
Ons gaan dikwels deur hierdie wêreld soos die trekkers oor die Witwatersrand. Ons sien God in niks nie en van Christus nog minder. Ons begin wanhoop en twyfel. En dan, op ’n dag, is dit of ons blindheid verdwyn en ons Jesus sien, die Messias, God se goud.
Kyk maar rondom jou, in jou en om jou. Hy is daar. Jy kan maar vir ander mense sê: “Ek het die Messias gevind!” Die ervaring is soms doodgewoon, dis soms elke dag, dis soms bloot in ’n alledaagse gebeurtenis. Maar Christus maak Hom bekend ás jy Hom erken. Oral.
Here Jesus, U is my Messias, my goud, my God, my hoop, my lewe.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Christus is Alles
Wat jullie mij horen zeggen, zijn niet mijn woorden, maar de woorden van de Vader door wie ik gezonden ben.
Johannes 14:24
Zijn woorden
Als Jezus spreekt, horen we de Vader. Niet voor niets wordt de Zoon van God ook het Woord van God genoemd. Als God stem krijgt in ons, dan gebeurt dat als we luisteren naar Jezus. Zijn woorden zijn goddelijke woorden: vol waarheid, vol genade, vol kracht en vol leven. In het dagelijkse leven klinken ook veel woorden, menselijke woorden. Soms liefdevol en vol wijsheid, gelukkig wel, maar vaker zijn het lege woorden, gebabbel, woorden die een weg wijzen die dood loopt. Stem je daarom steeds opnieuw af op God door de woorden van Jezus te horen.
Wat jullie mij horen zeggen, zijn niet mijn woorden, maar de woorden van de Vader door wie ik gezonden ben.
Johannes 14:24
Zijn woorden
Als Jezus spreekt, horen we de Vader. Niet voor niets wordt de Zoon van God ook het Woord van God genoemd. Als God stem krijgt in ons, dan gebeurt dat als we luisteren naar Jezus. Zijn woorden zijn goddelijke woorden: vol waarheid, vol genade, vol kracht en vol leven. In het dagelijkse leven klinken ook veel woorden, menselijke woorden. Soms liefdevol en vol wijsheid, gelukkig wel, maar vaker zijn het lege woorden, gebabbel, woorden die een weg wijzen die dood loopt. Stem je daarom steeds opnieuw af op God door de woorden van Jezus te horen.
Hy weet hoe mense is
Terwyl Jesus vir die viering van die paasfees in Jerusalem was, het daar baie mense tot geloof in Hom gekom toe hulle die wondertekens sien wat Hy doen. Maar Hy het Hom nie op hulle verlaat nie, omdat Hy geweet het hoe hulle almal is. Hy het nie nodig gehad dat iemand Hom iets van ’n mens vertel nie, want Hy het self geweet hoe mense is (Joh. 2:23-25).
Dis ’n harde stuk werklikheid wat hier staan: Jesus het wondertekens gedoen, mense het dit gesien, mense het in Hom geglo, maar Jesus het Hom aan hierdie tipe geloof, opgesweep deur wonders en sensasie, nie veel gesteur nie, “want Hy het self geweet hoe mense is”.
En mense is soos die golwe van die see. Bruisend van opgewondenheid en dan skuimend op die strand, en dan … niks meer nie, slegs ’n volgende bruisende brander en ’n gedruis. Dit was nie die tipe geloof wat Jesus soek nie. Hy was immers geen towenaar of charlatan nie. Hy het baie versigtig met sy wonders gewerk, waarskynlik omdat Hy geweet het dat mense van alle tye presies dieselfde bly en soek: sensasie en nogmaals sensasie. Eendaggeloof wat teen die aand al verwelk in verwagting van nuwe wonders en nuwe vermaak.
Maar dié wat Hom werklik soek – nie ter wille van die sensasie nie, ook nie ter wille van wat Hy alles vir hulle kan doen nie – vir hulle kry Hy lief, en dis ’n liefde wat vir ewig is. Dis hulle wat besef dat die sensasie juis nie in die tekens lê nie, maar in die koestering van ’n goddelike Teenwoordigheid.
Jesus weet wat in ons is. Dit maak ’n mens ongemaklik, maar dit troos ook. As ons Hom nie soek ter wille van meer in die bank of ’n probleemlose lewe nie, maar om by Hom te wees, kom wat wil … dan wéét Hy wat in ons is, dan kén Hy ons behoeftes, dan begryp Hy ons swakheid en dan sal Hy ook een of ander wonder vir ons doen. Soms sal Hy ons aan die hand neem. Soms sal Hy ons op die skouers tel. En gedurig sal die engele oor ons waak. Omdat Hy weet ons is soos skape. Ons het ’n herder nodig.
Here, terwyl U alles van ons weet, vergewe ons en help ons.
Terwyl Jesus vir die viering van die paasfees in Jerusalem was, het daar baie mense tot geloof in Hom gekom toe hulle die wondertekens sien wat Hy doen. Maar Hy het Hom nie op hulle verlaat nie, omdat Hy geweet het hoe hulle almal is. Hy het nie nodig gehad dat iemand Hom iets van ’n mens vertel nie, want Hy het self geweet hoe mense is (Joh. 2:23-25).
Dis ’n harde stuk werklikheid wat hier staan: Jesus het wondertekens gedoen, mense het dit gesien, mense het in Hom geglo, maar Jesus het Hom aan hierdie tipe geloof, opgesweep deur wonders en sensasie, nie veel gesteur nie, “want Hy het self geweet hoe mense is”.
En mense is soos die golwe van die see. Bruisend van opgewondenheid en dan skuimend op die strand, en dan … niks meer nie, slegs ’n volgende bruisende brander en ’n gedruis. Dit was nie die tipe geloof wat Jesus soek nie. Hy was immers geen towenaar of charlatan nie. Hy het baie versigtig met sy wonders gewerk, waarskynlik omdat Hy geweet het dat mense van alle tye presies dieselfde bly en soek: sensasie en nogmaals sensasie. Eendaggeloof wat teen die aand al verwelk in verwagting van nuwe wonders en nuwe vermaak.
Maar dié wat Hom werklik soek – nie ter wille van die sensasie nie, ook nie ter wille van wat Hy alles vir hulle kan doen nie – vir hulle kry Hy lief, en dis ’n liefde wat vir ewig is. Dis hulle wat besef dat die sensasie juis nie in die tekens lê nie, maar in die koestering van ’n goddelike Teenwoordigheid.
Jesus weet wat in ons is. Dit maak ’n mens ongemaklik, maar dit troos ook. As ons Hom nie soek ter wille van meer in die bank of ’n probleemlose lewe nie, maar om by Hom te wees, kom wat wil … dan wéét Hy wat in ons is, dan kén Hy ons behoeftes, dan begryp Hy ons swakheid en dan sal Hy ook een of ander wonder vir ons doen. Soms sal Hy ons aan die hand neem. Soms sal Hy ons op die skouers tel. En gedurig sal die engele oor ons waak. Omdat Hy weet ons is soos skape. Ons het ’n herder nodig.
Here, terwyl U alles van ons weet, vergewe ons en help ons.