Afgewezen schreef:Babies is een verhaal apart. Maar heel kleine kinderen kunnen bewust ‘nee’ zeggen tegen Christus.
Ik vraag me af hoe bewust zo iets is. Als wat je zegt klopt, dan kunnen ze dus ook heel bewust 'ja' zeggen tegen Christus. En dan zouden ze ook belijdenis van het geloof kunnen doen...
Afgewezen schreef:Ik heb geen moeite met dit spanningsveld. En inderdaad, als een kind (of volwassene) wedergeboren is, zit het ‘goed’. Ik denk echter dat in de GKV een toestemmen van de waarheid, een gaan in het spoor van de ouders, al snel als vrucht van de wedergeboorte gezien wordt.
Of het als vrucht van de wedergeboorte wordt gezien, weet ik niet. Wel moet ik je gelijk geven als het gaat om de praktijk in de GKV. De kritiek die wij van bijv. Chr. Geref. kant hebben gekregen is naar mijn mening vaak terecht. Als ik bijv. kijk naar de praktijk van het onderzoek voor de belijdeniscatechisanten, zoals ik dat ruim 10 jaar geleden heb gehad, dan valt daar naar mijn mening nog wel wat te verbeteren. Wel teken ik hier bij aan dat er sinds toen best wat veranderd is in de GKV. Beleving van het geloof mag weer.
Afgewezen schreef:Waar het om gaat is dat wij voor onszelf moeten weten dat we wedergeboren zijn en dat we echt God kennen.
Hier ben ik het mee eens, in ieder geval als het gaat om volwassenen. Daarbij even in het midden latend, waaraan we dat dan kunnen weten...
Naarmate de kinderen jonger zijn, vind ik het lastig om deze vraag te beantwoorden.
Afgewezen schreef:Natuurlijk gelooft iedereen wel iets. Maar wie God verwerpt en Zijn Gezalfde, wordt in de Bijbel als een ongelovige beschouwd.
Dat zeg ik (met andere woorden). Mijn punt is dat geloof in zichzelf niet echt of onecht is. Het gaat om datgene waar het geloof zich op richt, wat het geloof echt of onecht maakt. Stellig weten en vast vertrouwen niet gericht op Gods Woord, of op maar een gedeelte daarvan is onecht geloof. Zie HC v/a 21.
Afgewezen schreef:Dat ben ik niet met je eens. Zonder de ervaring dat er een breuk is tussen God en ons, zonder het besef dat deze breuk geheeld moet worden, kan er geen sprake zijn van geloof. Dan is het slechts een verstandsgeloof, een ‘beredeneerd’ geloof, zoals het wel genoemd wordt.
OK hier kan ik in meegaan, hoewel ik me afvraag wat je precies onder het woord ervaring verstaat....
Mijn punt is dat je geloof niet kan rusten op ervaringen. Het geloof rust op Gods Woord, dat ons vertelt dat die breuk er is. Vervolgens gaan wij, als onze ogen daarvoor geopend zijn, die breuk ook zien. En zo kan de ervaring van de breuk het geloof in Gods Woord versterken.
Maar ook al zou het zo zijn dat God iemand eerst de ervaring van die breuk geeft, en dat deze persoon later in de Bijbel leest en dat bij zichzelf herkent, dan nog moet zijn/haar geloof rusten op Gods Woord.
Ken je dat verhaaltje (van Watchman Nee geloof ik) over 3 mannen op een muur? De eerste heet Feit (of Belofte), de tweede Geloof, de derde heet Ervaring. Zolang Geloof zich maar richt op Feit, is er niets aan de hand, en zal Ervaring wel volgen, maar zodra Geloof omkijkt naar Ervaring, gaat het mis en valt Geloof.