[volgeling]Zoals je het hier stelt zeg ik ja. Maar wat ik bedoel met onbekeerde volwassenen is dat volwassenen heel bewust nee zeggen tegen Christus. De vraag is hoe bewust kleine kinderen dat doen. Helemaal als het gaat om babies.
Babies is een verhaal apart. Maar heel kleine kinderen kunnen bewust ‘nee’ zeggen tegen Christus.
[volgeling]Hiermee wil ik niet de noodzaak van wedergeboorte afzwakken, echt, dat is niet mijn intentie. Wat ik wel een beetje proef in jouw reacties, is de volgende redenering: als het kind eenmaal wedergeboren is, zit het goed. En ja, ergens klopt dat ook, maar ik wil dan nog wel opmerken dat ook bekeerde mensen moeten blijven volharden. Ook aan bekeerde mensen moet het evangelie verkondigd blijven worden, en moet de oproep tot (dagelijkse) bekering blijven uitgaan. Dat lijkt iets te zijn wat we niet kunnen rijmen. We leren immers dat er geen afval van wedergeborenen cq. uitverkorenen is. Ook hier zitten we met dat spanningsveld wat ik al eerder noemde toen ik het had over de verhouding verbond/uitverkiezing.
Ik heb geen moeite met dit spanningsveld. En inderdaad, als een kind (of volwassene) wedergeboren is, zit het ‘goed’. Ik denk echter dat in de GKV een toestemmen van de waarheid, een gaan in het spoor van de ouders, al snel als vrucht van de wedergeboorte gezien wordt.
[volgeling]Ik bedenk me net iets, nu ik zit na te denken over de kenmerken van wedergeboorte. Wij zijn bang om ons te vergissen, is het niet? Ik merk dat wel bij mezelf in ieder geval. Wij zijn bang dat wij iemand voor wedergeboren hebben aangezien die het later niet blijkt te zijn.
Het punt is niet dat ik me kan vergissen in een ander. In een kerk zou dat helemaal zo duidelijk niet eens naar voren moeten komen: die is wel wedergeboren en die niet. In de kerk is iedereen ‘gelijk’ en geldt het oordeel der liefde, waar ook de DL op wijzen.
Waar het om gaat is dat wij
voor onszelf moeten weten dat we wedergeboren zijn en dat we echt God kennen.
[volgeling]Ik durf te stellen dat de Joden geloofden. Echter wel in de 'verkeerde beloften' om het zo maar te zeggen. Daarom noemt de Bijbel ze ongelovig. Waar geloof is dus geloof dat zich richt op de ware beloften.
De reden dat de Joden dus als ongelovig worden gezien is omdat ze Christus niet op waarde schatten. Zij rekenden zich rijk met de verkeerde dingen, met afschaduwen in plaats van de Waarheid - Christus.
Natuurlijk gelooft iedereen wel iets. Maar wie God verwerpt en Zijn Gezalfde, wordt in de Bijbel als een ongelovige beschouwd.
[volgeling]Die ervaring zal echter altijd op het geloof moeten volgen en kan er niet aan vooraf en daardoor de grond van dat geloof zijn. Nee, Gods beloften gaan voorop!
Dat ben ik niet met je eens. Zonder de ervaring dat er een breuk is tussen God en ons, zonder het besef dat deze breuk geheeld moet worden, kan er geen sprake zijn van geloof. Dan is het slechts een verstandsgeloof, een ‘beredeneerd’ geloof, zoals het wel genoemd wordt.
[Marnix]En ik ben er op grond van diezelfde schrift van overtuigd dat Hij:
1. Mensen een kans geeft, ze niet kansloos ten onder gaan.
Waar staat dat God alle mensen een kans geeft? Er zijn mensen die nooit het Evangelie horen!
[Marnix]Hij is niks verplicht... maar God doet juist zoveel liefdevolle dingen voor ons... terwijl Hij dat niet verplicht is.
In jouw opinie is God dat toch wel min of meer verplicht, anders zou Hij niet zo liefdevol zijn als Hij zich voordoet!
[MarnixGod is daartoe in staat. Maar Hij geeft ook een eis mee bij de doop... en daar kan je zeker wel twee kanten mee op. Die eis als eigen verantwoordelijkheid ontkennen (want jij zegt dat het wel eigen verantwoordelijkheid is maar dat je er toch geen keus in hebt) lijkt me ook niet juist.
Je draait eromheen. God is er toe in staat, zeg je. Maar als ik mijn eigen verantwoordelijkheid niet neem, is Hij daartoe toch niet in staat?? Hoe is het nu?
[Marnix}De DL leert dat afval van wedergeborenen niet mogelijk is, maar we waren tot de conclusie gekomen dat gedoopte kinderen niet wedergeboren kunnen zijn maar wel kind van God. Zoals je zelf 2 posts terug aangaf, God gebruikt daar andere criteria voor.
Dus blijft het gegeven van een gevallen, Gode-vijandige natuur overeind staan.
[Marnix]Het verbaast me daarom dat je dit niet overneemt maar blijkbaar geen moeite hebt hierin een andere lijn te kiezen dan de DL doet. Zou je me kunnen uitleggen hoe dat zit, want ik snap daar werkelijk niks van.
Dat heb ik uitgelegd, Marnix. Ik sluit niet uit dát het zo is, maar de Bijbel is daar zeer terughoudend over. De DL geven hiervoor ook geen enkel schriftbewijs.
[refo]Vervolgens wordt 'wedergeboren worden' gedefinieerd als een bijzondere gebeurtenis die nog eens mag komen staan te gebeuren. Waardoor een natuurlijk mens van 'dood' 'levend' wordt gemaakt. Dan wordt achterovergeleund en de hele doop als wat geknoei met water (althans wat het kind aangaat) afgedaan.
Tja…
[refo]Je kunt er rustig op steunen en het kan nooit zandgrond zijn.
Dat lijkt me ook.
[refo]We dopen onze kinderen echt omdat er iets is met die kinderen. En niet alleen om Gods volk versterking van het geloof te bezorgen.
Wat is er dan echt met de kinderen? En hoe kom je op die laatste opmerking?
Marnix, ik ga niet steeds herhalen wat ik heb gezegd. Dus voor een antwoord op de je laatste posting, verwijs ik je naar al mijn voorgaande postings.
Kort samengevat:
1. Wat kinderen is
toegezegd, hebben ze nog niet daadwerkelijk
in bezit.
2. Kinderen zijn wel degelijk vijanden van God en ze kunnen die vijandschap al heel jong uitleven! Ze moeten dan ook met God
verzoend worden.
3. Als kinderen geen vijanden van God zouden zijn, zouden ze ook geen wedergeboorte nodig hebben op volwassen leeftijd.
