De Heilige Geest werkt onrust?

[jacob]

En, zijn we er al over uit als de Heilige Geest onrust werkt ja of nee?

Vanmorgen las ik nog even in het abc des geloofs van Comrie.

a. Dat voor en aleer Jezus Christus van nabij tot een arme verloren zondaar nadert om Zich aan hem in Zijn gunst te ontdekken, en hem tot een gemeenzame oefening des geloofs in een verbondsonderhandeling toe te laten; dat God, door Zijn alwijze regering, bestiering en toelating, beschikt enige zaken of omstandigheden omtrent dat onderwerp, welke hem kwellen, zonder enige rust of vrede toe te laten, een knagende worm gevende, die het sap van alle genoegen en vertroosting wegneemt. Zo was het met de bekeerden op het Pinksterfeest, Hand. 2: 87, hun harten waren doorpriemd. Zo is het met deze vrouw: haar dochter was deerlijk van de duivel bezeten; dit was het, wat deze vrouw dreef en aanzette om naar Christus te gaan; dit maakte haar aanhoudende. Zo is ook Gods weg nog heden ten dage met velen. Hij doet hen onder de roede der verdrukking doorgaan, eer Hij hen onder de liefelijke band van zijn verbond brengt, Ezech. 20: 11, 12.
Hij zendt plagen, oordelen en vele engten, waardoor de consciëntie ontwaakt wordt, en de mens rusteloos en radeloos en hulpeloos gemaakt wordt; zijn gelaat verandert, hij kan niet leven zoals voorheen; daar is inwendig benauwdheid, die de fleur van zijn leven wegneemt, schoon hij dikwijls niet weet, waar het aan schort. Ik geloof, dat velen tot God door deze weg gebracht worden. Leest met een nauwkeurige aandacht, Psalm 107, daar zijn voorbeelden van alle soorten van mensen, uit benauwdheid tot God roepende, die God helpt. Konden kleinen, in wie een beginsel van Gods werk is, ofschoon zij het niet weten, dit opmerken, het zou voor moedeloosheid bewaren; immers het eerste wat de Heilige Geest werkt, is dit; en waar het in waarheid is, zal het ook de Geest verder brengen.

Als ik 'm goed begrijp, dan zegt hij eigenlijk: ken je niets van die kwellende onrust in je, heb je nog nooit de hitte van Gods gramschap voelen branden op je ziel, werp dan vandaag nog maar weg wat je voor bekering hield.

Ik begrijp comrie wel, en ik ben het ook wel ten dele met hem eens.

Maar iedereen voelt zich weleens eenzaam. Iedereen voelt zich weleens ellendig. Iedereen is op zoek naar God. Maar niet naar een Zaligmaker. DAt is het grote probleem. Ik ben geen voorstander om bij je zelf de kenmerken te gaan zoeken. Wie weet ben je gewoon gewoon geestelijk niet in orde. Heb je de verschijning van Jezus Christus lief gekregen? zou je zonder Hem niet kunnen leven? Het antwoord daarop maakt het verschil. Bij je zelf is het nooit genoeg. NOOIT!

met je laatste conclusie ben ik het dus niet eens. En naar mijn bescheiden mening zou Comrie dat ook niet zijn. Geloof en bekering is geen vrucht van onze ellende, maar een verdienste van een barmhartige Jezus aan het kruis.

[Marnix]

De beloften hebben ook een eis. Iemand die gelooft kan de beloften verspelen door niet te volharden. Als je automatisch zo werd dat je die verantwoordelijkheid alleen maar goed kan nemen is het zinloos christenen daarop te wijzen, en bovendien is er dan geen sprake van verantwoordelijkheid want je bent niet verantwoordelijk.

Een gelovige kan zijn geloof niet kwijtraken buiten zichzelf om. Dat is niet iets wat je overkomt. Een gelovige kan wel halsstarrig worden lees ik in Hebreeen 3. Ze gaan dan echter verloren vanwege hun ongeloof, hun ongehoorzaamheid... Je kan van het goede spoor afdwalen, maar dat maakt geloven niet onzeker, want dat is niet iets wat je overkomt, wat buiten jezelf omgaat...

nog een hoofdstuk uit Hebreeen, dit keer het vierde hoofdstuk:

1 Laten wij daarom op onze hoede zijn, dat niemand van u, terwijl nog een belofte van tot zijn rust in te gaan bestaat, de indruk zou wekken achter te blijven. 2 Want ook ons is het evangelie verkondigd evenals hun, maar het woord der prediking was hun niet van nut, omdat het niet met geloof gepaard ging bij hen, die het hoorden. 3 Want wij gaan tot [de] rust in, wij, die tot geloof gekomen zijn, zoals Hij gesproken heeft:
gelijk Ik gezworen heb in mijn toorn:
Nooit zullen zij tot mijn rust ingaan,
en toch waren zijn werken van de grondlegging der wereld af gereed. 4 Want Hij heeft ergens van de zevende dag aldus gesproken: En God rustte op de zevende dag van al zijn werken; 5 en hier wederom: Nooit zullen zij tot mijn rust ingaan. 6 Aangezien nog te wachten is, dat sommigen tot die rust zullen ingaan, en zij, die het evangelie eerst ontvangen hebben, niet ingegaan zijn wegens hun ongehoorzaamheid, 7 stelt Hij wederom een dag vast, heden, als Hij door David na zo lange tijd spreekt, zoals boven gezegd werd:
Heden, indien gij zijn stem hoort,
verhardt uw harten niet.
8 Want indien Jozua hen in de rust gebracht had, zou Hij niet (meer) over een andere, latere dag gesproken hebben. 9 Er blijft dus een sabbatsrust voor het volk van God. 10 Want wie tot zijn rust is ingegaan, is ook zelf tot rust gekomen van zijn werken, evenals God van de zijne.
11 Laten wij er dus ernst mede maken om tot die rust in te gaan, opdat niemand ten val kome door dit voorbeeld van ongehoorzaamheid te volgen.
12 Want het woord Gods is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard en het dringt door, zó diep, dat het vaneenscheidt ziel en geest, gewrichten en merg, en het schift overleggingen en gedachten des harten; 13 en geen schepsel is voor Hem verborgen, want alle dingen liggen open en ontbloot voor de ogen van Hem, voor wie wij rekenschap hebben af te leggen

Nog een paar teksten uit 1 Timotheus:

18 Deze opdracht vertrouw ik u toe, mijn kind Timoteüs, overeenkomstig de profetieën, die vroeger aangaande u zijn uitgesproken, opdat gij, u daarnaar richtend, de goede strijd strijdt 19 met geloof en met een goed geweten. Omdat sommigen dit hebben verworpen, heeft hun geloof schipbreuk geleden. (H1)

1 Maar de Geest zegt nadrukkelijk, dat in latere tijden sommigen zullen afvallen van het geloof, doordat zij dwaalgeesten en leringen van boze geesten volgen, 2 door de huichelarij van leugensprekers, die in hun eigen geweten gebrandmerkt zijn, 3 het huwelijk verbieden en het genot van spijzen, welke God toch geschapen heeft om met dankzegging te worden gebruikt door de gelovigen, die tot erkentenis der waarheid gekomen zijn. 4 Want alles wat God geschapen heeft, is goed en niets daarvan is verwerpelijk, als het met dankzegging aanvaard wordt: 5 want het wordt geheiligd door het woord Gods en door gebed.
6 Als gij dit de broeders voorhoudt, zult gij een goed dienaar van Christus Jezus zijn, wèl onderlegd in de woorden des geloofs en der goede leer, die gij gevolgd zijt; 7 maar wees afkerig van onheilige oudevrouwenpraat. Oefen u in de godsvrucht. 8 Want de oefening van het lichaam is van weinig nut, doch de godsvrucht is nuttig tot alles, daar zij een belofte inhoudt van leven, in heden en toekomst. 9 Dit is een betrouwbaar woord en alle aanneming waard. 10 Ja, hierom getroosten wij ons moeite en grote inspanning, omdat wij onze hoop gevestigd hebben op de levende God, die een Heiland is voor alle mensen, inzonderheid voor de gelovigen.
11 Beveel en leer dit. 12 Niemand schatte u gering om uw jeugdige leeftijd, maar wees een voorbeeld voor de gelovigen in woord, in wandel, in liefde, in geloof en in reinheid. 13 In afwachting van mijn komst moet gij u toeleggen op het voorlezen, het vermanen en het leren. 14 Veronachtzaam de gave in u niet, die u krachtens een profetenwoord geschonken is onder handoplegging van de gezamenlijke oudsten. 15 Behartig deze dingen, leef erin, opdat aan allen blijke, dat gij vooruitgaat. 16 Zie toe op uzelf en op de leer, volhard in deze dingen; want door dit te doen zult gij zowel uzelf als hen, die u horen, behouden. (1 Tim 4)


Opnieuw even de kanttekening, dat ik teksten citeer die wijzen op de mensleijke verantwoordelijkheid wil niet zeggen dat ik Gods reddende en veranderende werk niet serieus neem, dat doe ik wel en dat doen jullie ook, vandaar dat ik daar hier iets minder over praat, want daarover zijn we het wel eens. Het gaat nu om de vraag of God je zo verandert dat je alles goed gaat doen, of dat Hij je zo verandert dat je daarin twee kanten op kan en nog moet strijden en vechten om in te gaan?

[Matthijs]

En, zijn we er al over uit als de Heilige Geest onrust werkt ja of nee?

Vanmorgen las ik nog even in het abc des geloofs van Comrie.

a. Dat voor en aleer Jezus Christus van nabij tot een arme verloren zondaar nadert om Zich aan hem in Zijn gunst te ontdekken, en hem tot een gemeenzame oefening des geloofs in een verbondsonderhandeling toe te laten; dat God, door Zijn alwijze regering, bestiering en toelating, beschikt enige zaken of omstandigheden omtrent dat onderwerp, welke hem kwellen, zonder enige rust of vrede toe te laten, een knagende worm gevende, die het sap van alle genoegen en vertroosting wegneemt. Zo was het met de bekeerden op het Pinksterfeest, Hand. 2: 87, hun harten waren doorpriemd. Zo is het met deze vrouw: haar dochter was deerlijk van de duivel bezeten; dit was het, wat deze vrouw dreef en aanzette om naar Christus te gaan; dit maakte haar aanhoudende. Zo is ook Gods weg nog heden ten dage met velen. Hij doet hen onder de roede der verdrukking doorgaan, eer Hij hen onder de liefelijke band van zijn verbond brengt, Ezech. 20: 11, 12.
Hij zendt plagen, oordelen en vele engten, waardoor de consciëntie ontwaakt wordt, en de mens rusteloos en radeloos en hulpeloos gemaakt wordt; zijn gelaat verandert, hij kan niet leven zoals voorheen; daar is inwendig benauwdheid, die de fleur van zijn leven wegneemt, schoon hij dikwijls niet weet, waar het aan schort. Ik geloof, dat velen tot God door deze weg gebracht worden. Leest met een nauwkeurige aandacht, Psalm 107, daar zijn voorbeelden van alle soorten van mensen, uit benauwdheid tot God roepende, die God helpt. Konden kleinen, in wie een beginsel van Gods werk is, ofschoon zij het niet weten, dit opmerken, het zou voor moedeloosheid bewaren; immers het eerste wat de Heilige Geest werkt, is dit; en waar het in waarheid is, zal het ook de Geest verder brengen.

Als ik 'm goed begrijp, dan zegt hij eigenlijk: ken je niets van die kwellende onrust in je, heb je nog nooit de hitte van Gods gramschap voelen branden op je ziel, werp dan vandaag nog maar weg wat je voor bekering hield.

Ik begrijp comrie wel, en ik ben het ook wel ten dele met hem eens.

Maar iedereen voelt zich weleens eenzaam. Iedereen voelt zich weleens ellendig. Iedereen is op zoek naar God. Maar niet naar een Zaligmaker. DAt is het grote probleem. Ik ben geen voorstander om bij je zelf de kenmerken te gaan zoeken. Wie weet ben je gewoon gewoon geestelijk niet in orde. Heb je de verschijning van Jezus Christus lief gekregen? zou je zonder Hem niet kunnen leven? Het antwoord daarop maakt het verschil. Bij je zelf is het nooit genoeg. NOOIT!

met je laatste conclusie ben ik het dus niet eens. En naar mijn bescheiden mening zou Comrie dat ook niet zijn. Geloof en bekering is geen vrucht van onze ellende, maar een verdienste van een barmhartige Jezus aan het kruis.

Ik begrijp jou reactie die tegen het volk gekeerd is die blijven steken in de ellende en verder nooit de Heere Jezus zoeken om verzoening met God. Zij stellen dat het kennen van je ellende de bekering is en daar blijft het dan bij. Zij missen helaas de ware troost in het leven en sterven nl. te weten het eigendom te zijn van Christus. De gehele mensheid is hier vijand van. De Heere Jezus zei: 'En gijlieden wilt tot Mij niet komen, opdat gij het eeuwige leven zoudt hebben'. Dat is een ontzettende waarheid. Wij hebben van nature geen behoefte aan de Heiland, wie wij ook zijn. Of we nu onder de prediking verkeren van ds. C.G. Vreugdenhil of onder de prediking van ds. Moerkerken, er is geen mens die zich wil laten zaligen door de Zaligmaker.
Dus daar moet een wonder gebeuren. God moet door Zijn Geest de rust komen op te zeggen, want anders gaan we rustig rusteloos voort op de brede weg.

Arnoldus Rotterdam noemt dit onrustig worden, het zondaar worden voor God, het verbrijzeld worden, in zijn verklaring van de 37 artikelen, de voorbereidselen op de wedergeboorte.
Ik sluit me daar van harte bij aan. Dus de ontdekking nooit de wedergeboorte noemen, maar alleen als daar een weten is van vergeving van zonde en schuld. Dus er zijn wel degelijk voorbereidselen op de wedergeboorte. Deze voorbereidselen op de wedergeboorte noemt Comrie meerdere malen in het abc des geloofs.

Daarom vind ik mijn conclusie wel juist. Kennen we niets van kwellende onrust in ons, hebben we nog nooit de hitte van Gods gramschap voelen branden op onze ziel, werp dan vandaag nog maar weg wat je voor bekering hield

Arnoldus Rotterdam
Vraag. Vindt men er evenwel onder de rechtzinnige Godgeleerden niet, die een voorbereiding tot de wedergeboortes gesteld hebben?
Antwoord. Ja toch. Doch hierbij staat te letten, dat dezen alzo spreken in een geheel andere zin, als de hele of halve Pelagianen; want als zij zeggen, dat in degenen die wedergeboren zullen worden, gevonden wordt een verbrijzeling van de natuurlijke hardheid, een buiging in de wil, een ernstige overdenking van Gods wet, een beseffen van hun zonden, en een vrees voor de straf en schrik voor de hel en bijgevolg een wanhopen aan alles, wat bij hen is in het stuk van zaligheid, dan merken zij deze dingen aan, voortkomende niet uit de natuur, maar van de geest der dienstbaarheid, welke geest ons dadelijk de weg baant tot de wedergeboorte en die zij liefst voorbereidselen tot de wedergeboorte als vruchten van de genade noemen, omdat ze van gedachten zijn dat de verworpenen ook zover kunnen komen en al die dingen in iemand vruchteloos kunnen zijn zonder dat de wedergeboorte daar dadelijk op volgt.

Het onderstaande is de moeite waard om te lezen.
Eveneens van A. Rotterdam.

Vraag. Waarover gaat de wedergeboorte?
Antwoord. Over de gehele mens; want zij maakt hem tot een nieuwe mens, in ziel en lichaam; 2 Kor. 5 : 17: Zo dan iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, zie, het is alles nieuw geworden.

Vraag. Hoezo?
Antwoord. Die verandering gaat:
1. Over al de krachten van de ziel.
a. Het verstand:
i. Wordt verlicht, daarin komt een nieuw licht, om God, Christus en onszelven te kennen. Efez. 5 : 8: Eertijds waart gij duisternis, maar nu zijt gij licht in den Heere. 2 Kor. 4: 6: God, Die gezegd heeft, dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is Degene die in onze harten geschenen heeft, om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods, in het aangezicht van Jezus Christus.
ii. Bekommert zich met de dingen des Heeren te bedenken, hoe dat hij namelijk zelf behaaglijk wandelen zal, achtende de dingen die de wereld aangaan, in vergelijking met het eeuwige niet waardig dat hij zijn verstand daarin bezig houdt. Fil. 3 : 8: Ja gewisselijk, ik acht ook alle dingen schade te zijn., om de uitnemendheid der kennis Jezu Christi, mijns Heeren. 1 Kor. 2 : 2: Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u, dan Jezus Christus en Dien gekruist.
iii. Zoekt de vorige trotsheid af te leggen, nederig, zich onderwerpende aan Gods openbaring. Psalm 131 : 1, 2: O, Heere, mijn hart is niet verheven, mijn ogen zijn niet hoog, ook heb ik niet gewandeld in dingen mij te groot en te wonderlijk. Zo ik mijn ziel niet heb gezet en stil gehouden, gelijk een gespeend kind, bij zijn moeder.
iv. Houdt zich bezig in het bedenken en nasporen van allerlei middelen, om zijn evenmens voordelig te zijn, om hem ware liefde naar ziel en lichaam te bewijzen. Fil. 4 : 8: Voorts broeders al wat waarachtig is, al wat eerlijk is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat liefelijk is, al wat wel luidt, zo daar enige deugd in is, en zo daar enige lof in is, bedenkt dat.
b. De wil:
i. Ontvangt een lust, een welbehagen, een liefde tot de wet Gods, en al de Goddelijke waarheden; Psalm 119 : 97: Hoe lief heb ik uw wet! Zij is mijn betrachting den gansen dag. Rom. 7 : 22: Want ik heb een vermaak in de wet Gods naar den inwendigen mens,
ii. Keurt voor goed de Goddelijke wil en al deszelfs handelingen Job 34 : 12: Ook waarlijk God handelt niet goddelooslijk en de Almachtige verkeert het recht niet. Rom. 7 : 12: Alzo is dan de wet heilig en het gebod is heilig en rechtvaardig en goed.
iii. Onderwerpt zich geheel aan denzelven, met verloochening van eigen wil. Psalm 119 :128: Daarom heb ik Uw bevelen van alles voor recht gehouden, maar alle valse paden heb ik gehaat. Hand. 9 : 6: En hij, bevende en verbaasd zijnde, zeide: Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal?
iv. Is altoos begerig om meerdere verbetering en krachten, om geheel de wil Gods gelijkvormig te zijn. Psalm 119 : 5: Och dat mijn wegen gericht werden om uw inzettingen te bewaren! Vers 173: Laat Uw hand mij ter hulpe komen, want ik heb Uw bevelen verkoren.
2. Over alle genegenheden. Want deze:
a. Worden in hun onbesuisde driften ingetoomd, en onder de heerschappij der geheiligde rede gebracht. Psalm 131 : 1: O Heere, mijn hart is niet verheven, mijn ogen zijn niet hoog,
b. Zij werden geheiligd en gezuiverd van de zonden, 1 Kor. 5 : 7: Zuivert dan den ouden zuurdesem, opdat gij een nieuw deeg zijn moogt, gelijk gij ongezuurd zijt.
c. Zij verkeren omtrent heerlijke voorwerpen: hun begeerten gaan recht uit:
i. Naar God; Psalm 73 : 25: Wien heb ik nevens U in den hemel, nevens U lust mij ook niets op der aarde.
ii. Naar Christus en Zijn gerechtigheid, Hoogl. 8 : 1: Och dat Gij mij als een Broeder waart, zuigende de borsten mijner moeder! Dat ik U op de straat vond; ik zou U kussen, ook zouden zij mij niet verachten.
iii. Naar de verkondiging van Gods Woord in Zijn voorhoven, Psalm 84 : 4: Ik koos liever aan den dorpel in 't huis mijns Gods te wezen, dan lang te wonen in de tenten der goddeloosheid.
iv. Naar de heiligen, die het beeld van Gods Zoon gelijkvormig zijn, Psalm 119 : 63: Ik ben een gezel allen die U vrezen, en dien, die Uwe bevelen onderhouden.
3. Over de consciëntie, die:
a. Getrouw is in 't optekenen en indachtig maken van zonden hoe gering, of voor lange tijd bedreven. Davids hart sloeg, omdat hij de slip van Sauls mantel had afgesneden, 1 Sam. 24 : 6 en bracht hem te binnen de zonden zijner jonkheid. Psalm 25 : 7: Gedenk niet der zonden mijner jonkheid.
b. Gevoelig en licht bekommerd is over de zonden. Ps, 38 : 5: Mijn ongerechtigheden gaan over mijn hoofd, als een zware last zijn ze mij te zwaar geworden. Vers 19: Ik ben bekommerd vanwege mijn zonden.
4. Over de leden van ons lichaam, welke door de genade der wedergeboorte gesteld worden tot wapenen der gerechtigheid, om God te verheerlijken, 1 Kor. 6 : 20: Zo verheerlijkt dan God in uw lichaam en in uwen geest, welke beide Godes zijn. 1 Thess. 5 : 23: En de God des Vredes Zelf heilige u geheel en al; en uw gehele oprechte geest en ziel en lichaam worde onberispelijk bewaard in de toekomst onzes Heeren Jezus Christus.

[jacob]

Helder Mathijs,

Iedereen is onrustig. Zo hoorde ik gisteren nog een interview met Jan Siebelink op de radio. Hij was bang voor het hiernamaals. Hij geloofde niet maar toch weer wel. stel dat de God waarin zijn vader zo doorsloeg echt bestond!

Dat bedoel ik met het onrustig zijn van alle mensen. Iedereen is op zoek naar God. (Prediker 3:11 Hij heeft ieder ding schoon gemaakt op zijn tijd; ook heeft Hij de eeuw in hun hart gelegd, zonder dat een mens het werk, dat God gemaakt heeft, kan uitvinden, van het begin tot het einde toe.)

De onrust is zeker aanwezig mathijs. Maar eerlijk gezegd zegt het nog maar heel weinig. Met onrust ga je verloren. Met Christus niet. Daar zijn we het gelukkig over eens.

Het gehamer op de kennis der ellende is gekomen uit de grenzeloze oppervlakkigheid van mensen. Ik zie deze oppervlakkigheid ook in deze tijd nog weleens in de PKN (gereformeerde bond) Een verbondsautomatisme is levensgevaarlijk. Maar in onze rechtse kringen is de kennis der ellende prediking eerder een verhindering dan dat het goed functioneert. Met alle respect voor de oudvaders, maar het middel is zijn doel voorbij geschoten. We zijn tegenwoordig meer bezig met het wroeten in onszelf, door ons te onderzoeken of we wel de ware ellende kennis hebben of niet. Maar dat kan nooit de bedoeling zijn. We hebben een Borg nodig. Daar gaat het om. En de rest is bijzaak. Het gaat er niet zonder!!, maar we zijn niet in staat als mens om onze ellendige staat op waarde te schatten. Alleen het geloof in het kruiswerk van Christus, daar gaat het om. Daarom geloof ik dat zowel een hypercalvinist als een remonstrant zalig kan worden. Zolang ze maar alles bij het kruis hebben neergelegd. Alles uit Hem.

[Afgewezen]

Dus de ontdekking nooit de wedergeboorte noemen, maar alleen als daar een weten is van vergeving van zonde en schuld. Dus er zijn wel degelijk voorbereidselen op de wedergeboorte. Deze voorbereidselen op de wedergeboorte noemt Comrie meerdere malen in het abc des geloofs.

Afgezien van de vraag hoe je hier in de praktijk mee om moet gaan: ik geloof niet dat Comrie stelt dat er pas sprake is van wedergeboorte wanneer iemand de vergeving van zonden heeft mogen ervaren.
Ook in de door jou geciteerde stukken van A. Rotterdam lees ik dat niet. Ik lees het eerste stuk meer in de volgende context: eigenlijk kan er geen sprake zijn van voorbereidingen voor de wedergeboorte, want dood is dood en leven is leven, maar er zijn toch godgeleerden geweest die dat wél leerden. Hoe zit dat nu? Rotterdam gaat dan uitleggen hoe die godgeleerden dat bedoeld hebben.
Wat Rotterdam verder over de wedergeboorte schrijft, is zo breed en omvattend, dat je er niets aan kunt ontlenen als het gaat over de vraag waar nu precies het begin van de wedergeboorte ligt.

[MBE]

Helder Mathijs,

Iedereen is onrustig. Zo hoorde ik gisteren nog een interview met Jan Siebelink op de radio. Hij was bang voor het hiernamaals. Hij geloofde niet maar toch weer wel. stel dat de God waarin zijn vader zo doorsloeg echt bestond!

Dat bedoel ik met het onrustig zijn van alle mensen. Iedereen is op zoek naar God. (Prediker 3:11 Hij heeft ieder ding schoon gemaakt op zijn tijd; ook heeft Hij de eeuw in hun hart gelegd, zonder dat een mens het werk, dat God gemaakt heeft, kan uitvinden, van het begin tot het einde toe.)

De onrust is zeker aanwezig mathijs. Maar eerlijk gezegd zegt het nog maar heel weinig. Met onrust ga je verloren. Met Christus niet. Daar zijn we het gelukkig over eens.

Het gehamer op de kennis der ellende is gekomen uit de grenzeloze oppervlakkigheid van mensen. Ik zie deze oppervlakkigheid ook in deze tijd nog weleens in de PKN (gereformeerde bond) Een verbondsautomatisme is levensgevaarlijk. Maar in onze rechtse kringen is de kennis der ellende prediking eerder een verhindering dan dat het goed functioneert. Met alle respect voor de oudvaders, maar het middel is zijn doel voorbij geschoten. We zijn tegenwoordig meer bezig met het wroeten in onszelf, door ons te onderzoeken of we wel de ware ellende kennis hebben of niet. Maar dat kan nooit de bedoeling zijn. We hebben een Borg nodig. Daar gaat het om. En de rest is bijzaak. Het gaat er niet zonder!!, maar we zijn niet in staat als mens om onze ellendige staat op waarde te schatten. Alleen het geloof in het kruiswerk van Christus, daar gaat het om. Daarom geloof ik dat zowel een hypercalvinist als een remonstrant zalig kan worden. Zolang ze maar alles bij het kruis hebben neergelegd. Alles uit Hem.

Om het dan heel simpel te zeggen:
Als je met je tranen wilt betalen kom je om, maar ook met je eigen goede werken kom je om. Want dan heb je geen volkomen zaligmaker nodig maar een helpende.
Mijn predikant drukte het pas nog zo uit:
De tranen zijn zoet, maar het is Jezus niet.

[Marnix]

Als je zelf wil betalen kom je om.

Als je Gods geboden aan je laars lapt kom je ook om. Je moet geloof hebben, maar ook werken, want zonder werken is je geloof dood. Alleen kan je met die werken niets verdienen.

[MBE]

Als je zelf wil betalen kom je om.

Als je Gods geboden aan je laars lapt kom je ook om. Je moet geloof hebben, maar ook werken, want zonder werken is je geloof dood. Alleen kan je met die werken niets verdienen.

Heel bijbels, en wat is dan de functie van die werken? Moeten die je geloof levend houden?

[jacob]

Helder Mathijs,

Iedereen is onrustig. Zo hoorde ik gisteren nog een interview met Jan Siebelink op de radio. Hij was bang voor het hiernamaals. Hij geloofde niet maar toch weer wel. stel dat de God waarin zijn vader zo doorsloeg echt bestond!

Dat bedoel ik met het onrustig zijn van alle mensen. Iedereen is op zoek naar God. (Prediker 3:11 Hij heeft ieder ding schoon gemaakt op zijn tijd; ook heeft Hij de eeuw in hun hart gelegd, zonder dat een mens het werk, dat God gemaakt heeft, kan uitvinden, van het begin tot het einde toe.)

De onrust is zeker aanwezig mathijs. Maar eerlijk gezegd zegt het nog maar heel weinig. Met onrust ga je verloren. Met Christus niet. Daar zijn we het gelukkig over eens.

Het gehamer op de kennis der ellende is gekomen uit de grenzeloze oppervlakkigheid van mensen. Ik zie deze oppervlakkigheid ook in deze tijd nog weleens in de PKN (gereformeerde bond) Een verbondsautomatisme is levensgevaarlijk. Maar in onze rechtse kringen is de kennis der ellende prediking eerder een verhindering dan dat het goed functioneert. Met alle respect voor de oudvaders, maar het middel is zijn doel voorbij geschoten. We zijn tegenwoordig meer bezig met het wroeten in onszelf, door ons te onderzoeken of we wel de ware ellende kennis hebben of niet. Maar dat kan nooit de bedoeling zijn. We hebben een Borg nodig. Daar gaat het om. En de rest is bijzaak. Het gaat er niet zonder!!, maar we zijn niet in staat als mens om onze ellendige staat op waarde te schatten. Alleen het geloof in het kruiswerk van Christus, daar gaat het om. Daarom geloof ik dat zowel een hypercalvinist als een remonstrant zalig kan worden. Zolang ze maar alles bij het kruis hebben neergelegd. Alles uit Hem.

Om het dan heel simpel te zeggen:
Als je met je tranen wilt betalen kom je om, maar ook met je eigen goede werken kom je om. Want dan heb je geen volkomen zaligmaker nodig maar een helpende.
Mijn predikant drukte het pas nog zo uit:
De tranen zijn zoet, maar het is Jezus niet.

die laatste zin is weer multi interpretabel

[Marnix]

Als je zelf wil betalen kom je om.

Als je Gods geboden aan je laars lapt kom je ook om. Je moet geloof hebben, maar ook werken, want zonder werken is je geloof dood. Alleen kan je met die werken niets verdienen.

Heel bijbels, en wat is dan de functie van die werken? Moeten die je geloof levend houden?

Nee, die zijn een gevolg van levend geloof. Maar als je niet op Christus blijft zien, niet geënt blijft aan de wijnstok, sterf je af en krijg je geloof dood.

En hoe kan een tak die aan de wijnstok, dat is Christus geënt is afsterven? Als je aan Hem vast zit, hoe kan je daar dan van losraken?

[MBE]

Als je zelf wil betalen kom je om.

Als je Gods geboden aan je laars lapt kom je ook om. Je moet geloof hebben, maar ook werken, want zonder werken is je geloof dood. Alleen kan je met die werken niets verdienen.

Heel bijbels, en wat is dan de functie van die werken? Moeten die je geloof levend houden?

Nee, die zijn een gevolg van levend geloof. Maar als je niet op Christus blijft zien, niet geënt blijft aan de wijnstok, sterf je af en krijg je geloof dood.

En hoe kan een tak die aan de wijnstok, dat is Christus geënt is afsterven? Als je aan Hem vast zit, hoe kan je daar dan van losraken?

Als je het levend geloof bezit, kun je het nooit meer verliezen.
of is de volgende tekst geen waarheid?
Joh 10:28 En Ik geef hun het eeuwige leven; en zij zullen niet verloren gaan in der eeuwigheid, en niemand zal dezelve uit Mijn hand rukken.
Is het geloof van Petrus gestorven nadat hij Jezus verlogende?
Is het geloof van Zacharia gestorven toen hij de boodschap van de engel niet geloofde?
Is het geloof van David gestroven toen hij zondigde met Batseba?
En zijn ze vervolgens weer opnieuw levend gemaakt?

[refo]

Het blijkt dus wel van belang zeker te weten dat je dat geloof hebt?

[MBE]

Het blijkt dus wel van belang zeker te weten dat je dat geloof hebt?

Dat is vragen naar de bekende weg.

[Matthijs]

Dus de ontdekking nooit de wedergeboorte noemen, maar alleen als daar een weten is van vergeving van zonde en schuld. Dus er zijn wel degelijk voorbereidselen op de wedergeboorte. Deze voorbereidselen op de wedergeboorte noemt Comrie meerdere malen in het abc des geloofs.

Afgezien van de vraag hoe je hier in de praktijk mee om moet gaan: ik geloof niet dat Comrie stelt dat er pas sprake is van wedergeboorte wanneer iemand de vergeving van zonden heeft mogen ervaren.
Ook in de door jou geciteerde stukken van A. Rotterdam lees ik dat niet. Ik lees het eerste stuk meer in de volgende context: eigenlijk kan er geen sprake zijn van voorbereidingen voor de wedergeboorte, want dood is dood en leven is leven, maar er zijn toch godgeleerden geweest die dat wél leerden. Hoe zit dat nu? Rotterdam gaat dan uitleggen hoe die godgeleerden dat bedoeld hebben.
Wat Rotterdam verder over de wedergeboorte schrijft, is zo breed en omvattend, dat je er niets aan kunt ontlenen als het gaat over de vraag waar nu precies het begin van de wedergeboorte ligt.

Ik vind het overigens een moeilijk onderwerp.

Dus jij stelt het zo: kennis van zonde en schuld, van vloek en oordeel, dat is de wedergeboorte? Ik lees toch heel duidelijk dat A. Rotterdam schrijft dat er rechtzinninge godgeleerden zijn, dus mensen die van God geleerd zijn, die het liever voorbereidselen op de wedergeboorte noemen, omdat de verworpenen ook heel ver kunnen komen in het kennen van zonde en schuld. Voorbeelden van huichelaars berouw staan in de Bijbel.

Th. Brakel heb ik gelukkig mee in mijn visie (waarvan ik meen dat het de juiste is), hij schrijft in de redelijke godsdienst, deel 1, hoofdstuk XXXII "van het geloof", dat het geloof vóór de wedergeboorte volgt of verkregen wordt. Wat is geloof volgens Brakel? Dat is de levendmaking, dat is de Heere Jezus aannemen en met Hem verenigd worden. Dus een mens wordt van dood levend (wedergeboorte) wanneer hij door een waar geloof Christus is ingelijfd. Men leze hiervoor Brakel. Het staat geschreven aan het begin van hoofstuk 32 "van het geloof" in de redelijke godsdienst.

Alexander Comrie heeft het niet over voorbereidselen, zo heb ik dat ook niet bedoeld.
Comrie leert heel duidelijk dat een mens geconfronteerd wordt met Gods oordeel en vloek, met zonde- en schuldbesef, alvorens zo'n persoon door een waar geloof Christus ingelijfd wordt.

[Afgewezen]

Hallo Matthijs,

Het feit dat Rotterdam schrijft dat er rechtzinnige godgeleerden zijn, die dat en dat leren, betekent al dat hijzelf kennelijk iets anders leert. Witsius schrijft hierover in dezelfde zin. Ik citeer uit het boekje van ds. Moerkerken, 'Genadeleven en genadeverbond':
"Toch erkent Witsius (...) dat er sommige godgeleerden geweest zijn die (...) van voorbereidingen tot de wedergeboorte hebben gesproken. (...)
Toch zou hij persoonlijk liever anders spreken: 'Maar evenwel menen wij, dat diegenen netter redekavelen, welke stellen dat deze en diergelijke dingen in de uitverkorenen geen voorbereidingen tot de wedergeboorte zijn, maar vruchten en gewrochten van de eerste wedergeboorte (...)'."
Het lijkt me zo dat óf Rotterdam en Witsius eenzelfde bron hebben geraadpleegd, óf dat de een de ander als bron heeft geraadpleegd.
Inderdaad betreft het hier een moeilijk onderwerp. Want wat moet je nu zeggen van die zgn. voorbereidende werkingen? Ik denk persoonlijk dat ze er helemaal bij horen wanneer God een mens bekeert. Maar dat je pas achteraf kunt zeggen dat het zaligmakend werk geweest is; achteraf, namelijk wanneer je God in Christus hebt leren kennen, wanneer je zonden vergeven zijn.