Gereformeerde Gemeenten

[Job]

Gezien zijn leeftijd ook normaal om emeritaat aan te vragen.

Geen spijkers op laag water gaan zoeken.

Het was niet verkeerd of nieuwsgierig bedoeld.

[HHR]

Je bent goed nieuwsgierig Job

[Job]

Je bent goed nieuwsgierig Job

Bedankt HHR. Een beetje wel, dat kan ik niet ontkennen.

Goede zondag allen!

[SpijkerWiet]

Mensen, ik zie dat veel mensen erg verdrietig zijn in de gemeente van Geldermalsen. Ook wordt er veel kwaad over elkaar gesproken
. Wat zou nu de volgende stap zijn om tot verzoening met elkaar te kunnen komen?

[KDD]

Mensen, ik zie dat veel mensen erg verdrietig zijn in de gemeente van Geldermalsen. Ook wordt er veel kwaad over elkaar gesproken
. Wat zou nu de volgende stap zijn om tot verzoening met elkaar te kunnen komen?

Je kunt niet echt veel advies verwachten van een forum. De meeste mensen kennen de details niet.

[vriend-en-metgezel]

Mensen, ik zie dat veel mensen erg verdrietig zijn in de gemeente van Geldermalsen. Ook wordt er veel kwaad over elkaar gesproken
. Wat zou nu de volgende stap zijn om tot verzoening met elkaar te kunnen komen?

Je kunt niet echt veel advies verwachten van een forum. De meeste mensen kennen de details niet.

Die details doen er niet toe. De volgende stap om tot verzoening te komen is: met elkaar op de knieën.

[Job]

Op de knieën moet dit (net als elk) conflict uitgestreden worden, inderdaad. Dat is niet makkelijk, want dan moeten we allereerst zelf door de knieën, onze eigen zonden belijden, bidden voor hen die ons niet liggen en zelf niets worden voor God. Dat is echt niet eenvoudig. Toch wil de Heere wil ook dat geven.

Alhoewel dit zo moge zijn; er moet bij kerkelijke onrust natuurlijk ook wel effectief praktisch gehandeld worden. Over dit plaatselijke probleem heb ik geen idee maar in het algemeen hoor je nogal eens van gesudder en aanmodderen van conflicten in kerkelijk Nederland. Eerst dit proberen, dan dat proberen. Hopen dat het overwaait. Misschien vertrekken onruststokers wel. Met als gevolg diep ingesleten patronen, breed vertakt wantrouwen, diepe wonden. Als je in dat stadium nog aan de slag moet met een proces van heling: ga er maar aan staan. Van een afstandje bekeken lijkt dat ds. Silfhout te zijn overkomen.

Zelf, met een eenvoudig boerenverstand, dacht ik pasgeleden toen wereldkundig werd dat de kerkraad van Geldermalsen in zijn geheel was afgetreden en er pas vijf (!) dagen na die mededeling een gemeenteavond werd belegd: dat is toch niet handig? Alle drukte ten spijt, maar rondom zoiets groots moeten alle agenda's leeggeveegd worden. In die week is volgens mij die tweelingwebsite gelanceerd met alle ellendige gevolgen van dien.

S.D.Post is bezig met een onderzoek naar onrust in plaatselijke gemeenten, niet? Hopelijk komen daar wat bruikbare handvatten uit. Al huiver ik ook wel weer een beetje voor een zoveelste protocol binnen mijn kerkverband. We zijn goed georganiseerd, maar dat mag het geestelijke aspect niet wegdrukken.

[Groepscirkel]

Die details doen er niet toe. De volgende stap om tot verzoening te komen is: met elkaar op de knieën.

Even los van deze casus in Geldermalsen:
Voor verzoening liggen vaak nog wel een paar noodzakelijke stappen, zoals het uitspreken van zaken, schulderkenning en/of -belijden, oplossen van oorzaken, enzovoorts. Helaas vaker gehoord en meegemaakt dat met mooi klinkende (geestelijke) woorden er snel over verzoening, vergeving, herstel wordt gesproken. Te snel, met negatieve gevolgen.

[Ambtenaar]

Op de knieën moet dit (net als elk) conflict uitgestreden worden, inderdaad. Dat is niet makkelijk, want dan moeten we allereerst zelf door de knieën, onze eigen zonden belijden, bidden voor hen die ons niet liggen en zelf niets worden voor God. Dat is echt niet eenvoudig. Toch wil de Heere wil ook dat geven.

Laten we beginnen met jezelf niet al te serieus nemen. Zelfrelativering geeft al meer ruimte voor een ander.

[Job]

Op de knieën moet dit (net als elk) conflict uitgestreden worden, inderdaad. Dat is niet makkelijk, want dan moeten we allereerst zelf door de knieën, onze eigen zonden belijden, bidden voor hen die ons niet liggen en zelf niets worden voor God. Dat is echt niet eenvoudig. Toch wil de Heere wil ook dat geven.

Laten we beginnen met jezelf niet al te serieus nemen. Zelfrelativering geeft al meer ruimte voor een ander.

Dat is waar, maar voor een ander bidden (degenen met de meningen die jouw niet liggen vooral) kan daar een belangrijk middel voor zijn. Het maakt mild naar de ander, kritisch naar jezelf.

[Herman]

Het maakt mild naar de ander, kritisch naar jezelf.

Of je volhard in zelfrechtvaardiging. Die kans is tamelijk groot, anders had het bidden 3 jaar terug al wel geholpen.

[refo]

Het maakt mild naar de ander, kritisch naar jezelf.

Of je volhard in zelfrechtvaardiging. Die kans is tamelijk groot, anders had het bidden 3 jaar terug al wel geholpen.

Ja, Job is een studeerkamergeleerde.

Soms is bidden namelijk overbodig. De engelen zullen vaak denken: Waarom bid je dat? Je hebt toch je verstand gekregen? Dat is echt niet in alle opzichten verduisterd.
Bijvoorbeeld bij bidden om kerkelijke eenheid of bij onenigheid.

[Job]

Het maakt mild naar de ander, kritisch naar jezelf.

Of je volhard in zelfrechtvaardiging. Die kans is tamelijk groot, anders had het bidden 3 jaar terug al wel geholpen.

Ja, Job is een studeerkamergeleerde.

Soms is bidden namelijk overbodig. De engelen zullen vaak denken: Waarom bid je dat? Je hebt toch je verstand gekregen? Dat is echt niet in alle opzichten verduisterd.
Bijvoorbeeld bij bidden om kerkelijke eenheid of bij onenigheid.

Bedankt hoor, daarom geef ik ergens hierboven ook nadrukkelijk aan dat het is: bid en werk.

En met bidden bedoel ik niet een riedeltje afsteken zonder het te menen. Als je het werkelijk meent, dan werk je daarnaast ook.

[helma]

Van de week las ik het boekje: 'Gekruisigd door christenen'; geschreven door Gene Edwards.
Best wel een 'Amerikaans' boekje; en niet alle inzichten zijn 'helder'; toch staan er ook echt leerzame dingen in.

Het boek gaat over de pijnlijke ervaringen die mensen kunnen hebben met medechristenen. Het behandelt hoe sommige christenen door anderen gekwetst kunnen worden, waardoor ze hun geloof bijna kwijtraken. De schrijver biedt inzichten en handvatten om verder te gaan en herstel te vinden.


Uiteindelijk is ook dit lijden door God beschikt om ons meer en meer het beeld van Christus te doen vertonen. Dat betekent dat we onze gedachten moeten afwenden van bitterheid om te buigen voor Gods soevereine wil in ons lijden; zoals Jezus ook Zelf Zich overgaf aan Vaders wil.

Voor mensen die met deze pijn te maken hebben staan er waardevolle dingen in.

[DDD]

Wel jammer van de titel. Ik weet dat de kruisiging een gewone straf was in de tijd van Jezus, maar nu relateer ik het toch vooral aan het unieke lijden van Christus.