Nooit bang dat je zo juist steeds verder gaat afwijken van Gods Woord? Wat is nu de norm? De Schrift of ons verstaan daarvan wat in elke tijd kan en mag veranderen. Als je bij alles gaat zeggen ‘mijn verstaan’ tekort schiet kom je van de één in het ander.MidMid schreef: ↑Vandaag, 14:43Ja en nee. Het thema is inhoudelijk inderdaad afgerond. Maar wat is blijven liggen en dat weet jij ook, is de vervolgvraag naar wat dit nu concreet betekent in bijv. een classis tegenover een kerkenraad die hiervan afwijkt. Welke instrumenten zijn er dan? Hoe ziet die weg er uit? Dat is een lastig gesprek. Maar de kerk is wel tot dat gesprek geroepen. En dit concrete gesprek is zo niet gevoerd. Er lag wel input van dep. KOKR over de omgang met gemeenten met divergerende besluiten. Daar mijn eigen weg doorzetten of als enige waarheid zien, strijdt voor mij met het principe van het PS-stelsel. Juist om daar helderheid in te krijgen, heb je elkaar nodig.huisman schreef: ↑Vandaag, 14:27Dat hebben we toch gedaan op het thema homoseksualiteit en afgerond in 2016.?MidMid schreef: ↑Vandaag, 13:08Nee, dat denk ik niet.BSH schreef: ↑Vandaag, 07:54
Maar dan kom je, zij het iets later, op hetzelfde punt als huisman: gemeenten met afwijkende mening op het gebied van homoseksuele praxis die vinden dat ze CGK kunnen blijven, kan je er ook niet uitzetten.
Dus dan kom toch ook jij bij het punt: zelf vertrekken of ook dat gedogen?
Want dit punt is op de GS nog helemaal niet opgepakt. Er is vooral in het groot gedacht. Hoe je de hele CGK kan herindelen etc.
Ik ben van mening dat als je ooit uiteen gaat dit enkel kan na het bespreken van de rapporten die nu zijn blijven liggen. En wie weet kunnen anderen mij nog overtuigen. Mijn lezen en denken is namelijk beperkt. Daarom zijn er toch juist meerdere vergaderingen? Om met alle heiligen de Schriften te verstaan.
@de rest, Zoals al veel vaker hier door mij gesteld, voel ik mij erg verbonden met de houding van de Christian Reformed Church (CRC) in Noord-Amerika. Daar worden beide thema's niet op één hoop gegooid en onder de - nietszeggende - noemer 'nieuwe hermeneutiek gebracht. Mijn opvatting is dat hermeneutiek in iedere tijd nieuw is. Omdat een veranderde wereld je nu eenmaal nieuwe vragen aan de theologie doet stellen. God werkt ook nog in 2025. Zijn Woord is geen gestolde 'theorie' maar Levende theologie.
Wat ik bedoel te zeggen is dat ik er ernstig mee reken dat mijn verstaan en begrijpen veel tekort schiet. Daarom heb ik mijn broeders en zusters om mij heen blijvend nodig. Om samen te leren. Om mijn stem te laten horen, maar ook om mij te laten corrigeren. Het vrouw en ambt standpunt laat voor mij zien dat zaken die jaar en dag volkomen zekerheid hebben, soms toch erg door de traditie heen gevormd zijn en minder zwart-wit in het Woord gegeven zijn. Hetzelfde geldt rond heel de discussie aangaande geloofsdoop en verbondsdoop. Natuurlijk ontslaat bovenstaande mij niet van mijn persoonlijke verantwoordelijkheid. Maar mijn stem verheffen en absoluut verklaren, daarvoor huiver ik. Het is veel te simpel om te stellen dat ik daarmee zeg dat ik 'niet verantwoordelijk ben omdat anderen ook deze weg zijn ingeslagen'. Hiermee leg je de norm in mijn denken en mijn vinden, maar dat is allemaal secundair. Het gaat erom wat het Woord zegt. Hoe we dat 'samen met al de heiligen verstaan'. Dat is norm en dat alleen. Volgens mij is dat een zeer groot punt van de reformatie.
En dat geldt dan niet enkel de inhoud van een thema, maar ook de omgang met broeders en zusters die hiervan afwijken.
Je weet dat een CGK predikant ooit de lichamelijke Hemelvaart van de Heere Jezus betwijfelde. Waar ligt de grens? Is Gods Woord dan zo onduidelijk of willen wij dat graag om zo allerlei kleine en grote dwalingen te accepteren?
