Gereformeerde Gemeenten

[Groepscirkel]

Kerkrechtelijk ben ik benieuwd of individuele ambtsdragers nog in appèl gaan op het kerkenraadsbesluit om af te treden. Maar misschien was het een unaniem besluit, dan ligt appèl weer anders.

Dan kan niet. Want je dan ga je in appel tegen een beslissing van jezelf. Dat zou wel knap zijn. Dus je kunt hooguit aftreden en tegelijk een protest indienen o.i.d. bij de vragende partij.

Ja, eens, als het tenminste een unaniem besluit was. Ik zie in dit topic meerdere keren genoemd worden dat het niet vrijwillig zou zijn. Dat zou kunnen (!) suggereren dat het een meerderheidsbesluit was. Hoezo zou appèl dan ondenkbaar zijn? Ik besef dat dit wellicht hypothetisch is, maar wel interessant.

[DDD]

Mijns inziens kan een bestuur niet zonder unanimiteit besluiten om in zijn geheel af te treden.

[klaasgijpstra]

Ik kreeg vanmorgen in een appgroep dit bericht binnen wat volgens mij de spijker op zn kop slaat, na alle berichten hier afgelopen week:

SPH119

Predikanten en kerkenraden dienen wel te onthouden, dat mensen geen turven zijn, die men neer kan leggen waar men wil.

Turven, wat zijn dat voor dingen?
Turven zijn langwerpige blokken veen, die vroeger gedroogd werden, en in de kachel gestookt werden.
Net zoals tegenwoordig openhaardhout gestookt wordt.
Ook turven werden opgestapeld in een hok, om daar een tijd te drogen.

Nu zijn mensen geen turven, die 'te drogen' gelegd kunnen worden.
Nee, mensen hebben een ziel, die voor de eeuwigheid is geschapen.
Een ziel heeft, net als het lichaam, voedsel nodig.

Van nature voeden we onze ziel, met werelds voedsel.
Dat deed de verloren zoon ook.
Heb je al geleerd om te walgen van dit wereldse voedsel, van de draf van de zonden?
Of drink en smul je dagelijks, grote hoeveelheden naar binnen???

Het is de Hemelse opdracht van een dominee, om zijn gemeenteleden te waarschuwen tegen dat wereldse voedsel.
Een Godzalige predikant zal ander voedsel moeten 'voorschotelen', namelijk Gods' woord.
Dat woord, wat tot Gods' eer is, en wat ter zaligheid dient van zijn gemeenteleden.

Het valt niet mee voor gemeenteleden om voedsel te eten, wat ze niet 'lekker' vinden.
De één vindt het voedsel te streng; de ander te eenzijdig; weer een ander, altijd hetzelfde; de volgende te zwaar; sommigen vinden het voedsel altijd maar over de hel en verdoemenis gaan; of men mist in het voedsel dit en dan weer dat...
Het is de opdracht van een dominee, om Gods' woord, zuiver uit te leggen en te verklaren, of het nu aangenaam is voor de gemeenteleden, of niet...
Als een heraut, zal hij dit werk moeten doen.
Hij zal ook Gods' volk, van hemels voedsel moeten voorzien, wat hij biddend en smekend van de Heere, zelf mag ontvangen.

De kerkenraad ziet er o.a. op toe, dat de prediking gebeurt overeenkomstig Gods' woord.
Dat er geen valse leer wordt uitgedragen in de gemeente.
Je begrijpt, dat de dominee en de kerkenraad, dus veel werk aan de gemeenteleden hebben, die van Gods' wege, aan hen zijn toebetrouwd.
Daarom zijn de gemeenteleden ook geen turven, die ze maar ergens 'op een stapel' kunnen leggen.
Nee, daar hebben ze dagelijks, veel werk mee.
Als het goed is, liggen ze ook heel veel op hun knieën voor hen, die aan hun zorgen zijn toebetrouwd.

Zeg, is dat andersom ook zo bij jou?
Lig jij ook voor jouw dominee en kerkenraad, veel op je knieën, want zij zijn net zo min turven!
Bid je ze wel eens vol, zodat jouw dominee zich leeg kan preken, of dat jouw kerkenraadslid, bedauwd door de Heilige Geest, zijn zielezorg voor je mag doen?
Of zit je hen meer te bekritiseren?
Dit doen ze niet goed, en daar mankeert wat aan...
Als je dat vindt, ben je dan al in gebed voor die persoon gegaan?
Heb je daarna met hem persoonlijk over deze dingen gesproken?
Misschien ben je dan samen met hem, op jullie knieën gegaan, en heb je de zaak samen, al biddend en smekend, voor de Heere neergelegd...
Ach, doe dat dan maar eerst, daar zijn zij en jezelf, zo goed mee.
Degene die het meest van de HEERE heeft geleerd, zal dan het diepste buigen.
Als ze in de wegen van de HEERE zijn, mag je wel uiterst voorzichtig zijn, om ze te bekritiseren.
Want wie Gods' volk aanraakt, raakt Zijn oogappel aan...
Gemeenteleden zijn dus geen turven, maar jouw dominee en kerkenraad zijn het ook niet...
1 Timothëus 5:
17. Dat de ouderlingen die wel regeren, dubbele eer waardig geacht worden, voornamelijk die arbeiden in het Woord en de leer.

Ach, Gods' volk voelt zich zo vaak een droge turf.
Zo'n turf, waar de HEERE niets mee kan.
Zo'n turf, die het waard is om in het eeuwige vuur geworpen te worden.
Dan zijn ze soms zo teer verwonderd, dat dit nog niet is gebeurd, maar dat de Heilige Geest nog arbeid aan hun ziel wil besteden.
Als ze dan horen, wat het de Heere Jezus gekost heeft, om zulke zwarte turven te redden van het helse vuur, dan zijn ze zo klein, zo nederig, zo ootmoedig.
Dan liggen ze soms in de binnenkamer, hun verwondering uit te snikken voor Zijn aangezicht, dat God Drieënig, Zich met hen wil inlaten...
Dat de Heere Jezus Zijn bloed voor hen wilde storten!!!
Kun je dat begrijpen?
Zo zondig, zo zondig in zichzelf.
Maar de hoge heilige HEERE, wil juist zo'n vuile zondaar in genade aannemen.
Alleen ín Christus is dit mogelijk.
O, het is door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen.
Zacheria 3:
2. Doch de HEERE zeide tot den satan: De HEERE schelde u, gij satan, ja, de HEERE schelde u, Die Jeruzalem verkiest; is deze niet een vuurbrand uit het vuur gerukt?

O, medereiziger naar de eeuwigheid.
Mocht de Heere Jezus jou niet als Zijn kind kennen, zou je Hem dan alsjeblieft, aan willen lopen als een waterstroom, met smeking en geween.
Smeek Hem toch, of je wederomgeboren mag worden, of je een nieuw hart(je) mag krijgen.
Straks is het voor eeuwig te laat, als je blijft zoals het nu is...
Dan zul je wel, als een dode, zwarte turf, in het onuitblusselijk vuur moeten branden, zonder ooit op te branden!
Laat je toch met God verzoenen, het is nog genadetijd voor je.
En het kan nog voor je.
Laat jouw kostelijke genadetijd niet opgaan in allerlei wereldse genoegelijkheden, maar zoek eerst het koninkrijk Gods.

[Groepscirkel]

Ik zou terughoudend zijn met zulke teksten in crisissituaties. Het kan al snel als geestelijke druk worden ervaren of zelfs (on)bewust manipulatief worden. Dat kan dan afhankelijk, voorzichtig, ordelijk en richtinggevend leiderschap bemoeilijken.