Oorsprong van de beeldspraak kun je vinden bij:
Gisbertus Voetius
Alexander Comrie
Theodorus van der Groe
Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
Gisbertus Voetius
Alexander Comrie
Theodorus van der Groe
God wederstaat de hoovaardigen, maar de nederigen geeft Hij genade’ (Jak. 4:6).
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
waar bij voetsius?
Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Gib dich zufrieden und sei stille
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Gib dich zufrieden und sei stille
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
Even los van het beeld van het erf met een boerderij las ik recent ook dit voorbeeld.
Is dat dan duidelijker?
"Wat de doop betreft: denk aan het belangrijke onderscheid tussen wezen en bediening van het genadeverbond (geen uitvinding van onze kerk; reeds te vinden bij Olevianus). Iemand kan zich op een erf bevinden dat omringd wordt door een heg, maar gaat het onweren, dan moet je toch echt in het huis zijn. De ingang tot het erf is je geboorte uit christelijke ouders en je doop in de Naam van een drie-enig God; de ingang tot “het huis” is de waarachtige bekering tot God en het geloof in de Heere Jezus Christus (Hij Die zegt: “Ik ben de Deur”). De beloften van het genadeverbond zijn wezenlijk alleen bestemd voor de uitverkorenen. Alle gedoopten bevinden zich echter onder de bediening van het genadeverbond. De Heere belooft dat Hij zal doorgaan de Zijnen toe te brengen, maar Hij doet dat gewoonlijk in de lijn van de geslachten. Hij is de God van Abraham, Izak en Jakob. Daar mag je in ootmoed op pleiten. Vanuit de doop heeft een verkondiger van het evangelie een woord voor iedereen: niet alleen voor bekeerden ( “bekommerd” of “bevestigd”), maar ook voor onbekeerden. “Opent uwe mond…!” is echter wat anders dan verstandelijk “Amen” zeggen op de beloften en daarmee “bekeerd” zijn."
Is dat dan duidelijker?
"Wat de doop betreft: denk aan het belangrijke onderscheid tussen wezen en bediening van het genadeverbond (geen uitvinding van onze kerk; reeds te vinden bij Olevianus). Iemand kan zich op een erf bevinden dat omringd wordt door een heg, maar gaat het onweren, dan moet je toch echt in het huis zijn. De ingang tot het erf is je geboorte uit christelijke ouders en je doop in de Naam van een drie-enig God; de ingang tot “het huis” is de waarachtige bekering tot God en het geloof in de Heere Jezus Christus (Hij Die zegt: “Ik ben de Deur”). De beloften van het genadeverbond zijn wezenlijk alleen bestemd voor de uitverkorenen. Alle gedoopten bevinden zich echter onder de bediening van het genadeverbond. De Heere belooft dat Hij zal doorgaan de Zijnen toe te brengen, maar Hij doet dat gewoonlijk in de lijn van de geslachten. Hij is de God van Abraham, Izak en Jakob. Daar mag je in ootmoed op pleiten. Vanuit de doop heeft een verkondiger van het evangelie een woord voor iedereen: niet alleen voor bekeerden ( “bekommerd” of “bevestigd”), maar ook voor onbekeerden. “Opent uwe mond…!” is echter wat anders dan verstandelijk “Amen” zeggen op de beloften en daarmee “bekeerd” zijn."
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
De Erve des verbonds is het erfdeel van het verbond: een toezegging, die je rechtens toekomt uit kracht van de belofte.
Alle beeldspraken die samenhangen met een ommuurde tuin slaan in dit verband mijns inziens nergens op. En ik ben heel benieuwd waar dit bij Van der Groe te lezen is. Dat zou ik me nog kunnen voorstellen, al moet ik zeggen, dat het mij verrast.
Los daarvan is voor zo'n betoog een beroep op Olevianus een gotspe. Je staat daarmee zover af van wat Olevianus leert, dat een onderscheid tussen bediening en wezen een volstrekte bijzaak is.
Alle beeldspraken die samenhangen met een ommuurde tuin slaan in dit verband mijns inziens nergens op. En ik ben heel benieuwd waar dit bij Van der Groe te lezen is. Dat zou ik me nog kunnen voorstellen, al moet ik zeggen, dat het mij verrast.
Los daarvan is voor zo'n betoog een beroep op Olevianus een gotspe. Je staat daarmee zover af van wat Olevianus leert, dat een onderscheid tussen bediening en wezen een volstrekte bijzaak is.
Laatst gewijzigd door DDD op 11 nov 2025, 21:05, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
het beeld is wel duidelijk, maar het klopt niet. Bij het verbond gaat het niet over het erf van het huis, maar over de erfenis.
Daarnaast vind ik een stuk citeren waarin iemand zegt dat een ander wat gezegd heeft niet heel overtuigend.
Daarnaast vind ik een stuk citeren waarin iemand zegt dat een ander wat gezegd heeft niet heel overtuigend.
Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Gib dich zufrieden und sei stille
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Gib dich zufrieden und sei stille
-
Johann Gottfried Walther
- Berichten: 5332
- Lid geworden op: 05 feb 2008, 15:49
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
Dr. P. de Vries:
Alweer enige tijd geleden werd mij gevraagd naar de betekenis van de uitdrukking ‘erve van het verbond’. Die uitdrukking wordt gehanteerd om aan te geven dat niet alleen zij die op volwassen leeftijd willen toetreden tot de christelijke kerk en hun geloof belijden, gedoopt mogen worden maar ook kinderen van christenouders of breder: zij die mogen opgroeien in een christelijk gezin.
Ik weet niet wanneer de uitdrukking ‘erve van het verbond’ voor het eerst gebruikt is, maar bijbels slaat het op het erfdeel van het verbond. Erve is volgens het Middelnederlandsch Woordenboek het door de ouders nagelaten erfgoed, nalatenschap, erfdeel. Trouwens, wie opgegroeid is met de Statenvertaling weet dat ‘erve’ (het is een van de woorden die ook in de huidige editie van de Statenvertaling nog eindigt met een stomme ‘e’) ‘erfenis’ betekent. Het volk Israël mocht op de erve van het verbond wonen en dat was het land Kanaän.
Echter, je kon wonen op het erfdeel van het verbond en toch het geloof van Abraham missen. Het gaat erom dat in geloof de erfenis wordt aanvaard. Onze vaderen spraken over het inwilligen van het verbond. Ook het onderscheid tussen toezegging en deelachtigmaking is gebruikt. Binnen het verbond zijn er tweeërlei kinderen van het verbond. De Kerk telt naast levende, helaas ook dode leden. Welbewust schrijf ik het woord ‘Kerk’ evenals dat in artikel 29 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis het geval is, met een hoofdletter.
In het bewuste artikel staat dat wij ín de Kerk en toch niet ván de Kerk kunnen zijn. In analogie daaraan schreef H. Bavinck in zijn Gereformeerde Dogmatiek, waarvan ik hoop dat de lezers van deze weblog zo niet de inhoud dan toch wel de titel kennen, dat wij in het verbond en toch niet van het verbond kunnen zijn.
Wij dopen kinderen van christenouders omdat wij ervan overtuigd zijn dat zij niet minder dan de volwassenen in Gods verbond en in de gemeente van Christus zijn inbegrepen. Zo wordt het in antwoord 74 van de Heidelbergse Catechismus verwoord en wie in deze belijdenis de inhoud van zijn geloof verwoord weet, zal dit dan ook van harte beamen.
In het klassieke doopsformulier wordt aan ouders allereerst gevraagd of zij zowel geloven dat hun kinderen in zonden ontvangen en geboren zijn als dat zij in Christus geheiligd zijn en daarom als lidmaten van Zijn gemeente behoren gedoopt te zijn. Wie hierop bevestigend antwoordt, spreekt uit dat hij ervan overtuigd is dat zijn kinderen leden zijn van Gods Kerk en kinderen van het verbond. Verbond en Kerk zijn immers onafscheidelijk met elkaar verbonden. Dat is kennelijk ook de overtuiging van een predikant die dit formulier voorleest, en van een kerkenraad die wil dat dit formulier bij de doop wordt gebruikt. Of wij moeten ervan uitgaan dat het formulier louter uit traditie nog wordt gebruikt, maar dat men de inhoud ervan niet deelt.
Helaas, zo bleek mij voor het eerst een aantal jaren geleden, wordt bij de uitdrukking ‘erve van het verbond’ het woord ‘erve’ soms opgevat als het erf van een boerderij. De erve van het verbond is dan de directe omgeving van het verbond en een soort voorportaal van de Kerk.
Nu heb ik nog nooit gelezen of gehoord dat de Kerk met een boerderij wordt vergeleken, wel met een schaapskooi. Dan is de gereformeerde visie dat ook kinderen van christenouders zich binnen de schaapskooi bevinden. Dat kinderen van christenouders zich niet in de schaapskooi maar wel in de directe omgeving ervan bevinden, is de visie van (gereformeerde) baptisten. Kinderen van christenouders zijn ook in hun zienswijze bevoorrecht. Zij bevinden zich in het voorportaal van de zichtbare Kerk (en als zij wedergeboren zijn behoren zij reeds bij de onzichtbare Kerk) maar leden van de zichtbare Kerk kunnen zij pas worden als ze hun geloof belijden en vervolgens gedoopt worden.
Terzijde merk ik op dat dan de onzichtbare Kerk zich ook buiten de zichtbare Kerk zou kunnen bevinden. In de gereformeerde visie vinden we de onzichtbare Kerk, dat wil zeggen de levende leden van de Kerk, altijd binnen de grenzen van de zichtbare Kerk.
De doop is hoe dan ook teken en zegel van opname in Gods Kerk. Baptisten als Spurgeon en Philpot aanvaardden niet alleen de gereformeerde genadeleer maar voor een groot deel ook de gereformeerde verbondsleer. Echter, voor hen behoren kinderen van christenouders niet bij het verbond en niet bij de gemeente. Zij bevinden zich slechts in het voorportaal van de Kerk (of anders gezegd slechts op het erf van de boerderij) en mogen daarom niet worden gedoopt.
Gereformeerde baptisten kennen niet de notie van tweeërlei kinderen van het verbond en tweeërlei leden van Gods Kerk. De Kerk kent in hun optiek slechts levende leden. Iemand die niet waarachtig gelooft is ten onrechte als lid van de Kerk en deelgenoot van het verbond gezien. Voor hen is het verbond in het licht van de eeuwigheid alleen met de uitverkorenen en in het licht van de tijd alleen met de ware gelovigen die hun geloof hebben beleden, opgericht. Het eerste is in overeenstemming een meer uitgewerkte vorm van de gereformeerde verbondsleer, het tweede niet.
Vanwege hun kerkleer heeft de oproep tot zelfonderzoek richting de gedoopten die altijd ook avondmaalgangers zijn, een minder grote plaats juist omdat daarin de notie van tweeërlei kinderen van het verbond geen plaats heeft. Philpot kan zijn bevreemding erover uitspreken dat M’Cheyne kan stellen dat hij vreest dat niet al zijn avondmaalgangers kinderen van God zijn. Naar Philpots overtuiging mogen dan mensen van wie dat gevreesd wordt, niet tot het avondmaal worden toegelaten. De preken van Philpot zijn heel troostrijk voor treurigen, maar die van M’Cheyne zijn zowel appellerender als waarschuwender en dat heeft hiermee te maken.
Ik kom terug op de uitdrukking ‘erve van het verbond’. Wie het woord erf of erve opvat als het erf van een boerderij, verlaat het spoor van de gereformeerde verbondsleer. Met deze invulling van de genoemde uitdrukking komt men op hetzelfde spoor als baptisten als het gaat om de voorrechten van de kinderen van christenouders en vervalt de grond om deze kinderen te dopen.
Ik noem dit, want ik bemerk dat de notie van erf van het verbond vaak zo wordt ingevuld dat eigenlijk de grond voor het dopen van kinderen vervalt. Ook als wij als kind gedoopt zijn vraagt dat om geloof. Anders zijn we wel in het verbond maar niet van het verbond, wel in de gemeente, maar niet van de gemeente (zie artikel 29 NGB).
Als het erf van het verbond als het erf van een boerderij of een soort voorportaal van de Kerk wordt gezien, dreigt ook de notie te verdwijnen dat de doop om geloof vraagt. Dat geldt ook als de doop aan een kind wordt bediend. Bij het opgroeien mag en moet kinderen verteld worden over Jezus als de volkomen Zaligmaker, als de Enige Die ons kan redden van de toekomende toorn en Die ook tegen kinderen zegt: ‘Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen’ (Matth. 11:28–29). Bij het opgroeien mag en moet ook aan kinderen en al helemaal aan jongelui worden gevraagd wie de Heere Jezus voor hen is en hoe Hij in hun leven van onuitsprekelijke waarde is geworden.
Wie niet gelooft en zich niet bekeert, ontheiligt Gods verbond en ook zijn doop. Het ontheiligen van de doop door ongeloof en onbekeerlijkheid is niet minder ernstig dan toe te treden tot het avondmaal zonder dat er sprake is van een levend geloof en waarachtige bekering. Niet minder dan het avondmaal is immers de doop een sacrament. Het verwijst naar het bloed van Christus dat van alle zonden reinigt en naar de afsterving van de oude en de opstanding van de nieuwe mens. Terwijl je opname in Gods Kerk zelfs met het teken van de doop is verzegeld, betoon je dan dat je geen levend lid bent van Gods Kerk, of anders gezegd – en dan gebruik ik nogmaals de woorden van artikel 29 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis – dat je wel in de Kerk maar niet van de Kerk bent of zoals Bavinck het zei: ‘Wel in het verbond maar niet van het verbond.’
De doop is bedoeld om het geloof te versterken. Wie heeft mogen leren tot de Vader te naderen door de enige Middelaar en daarom niet langer – bewust of onbewust – pleit op eigen verdiensten en kwaliteiten, mag weten dat God de Getrouwe is en dat wij als arme zondaren nooit tevergeefs op Christus kunnen steunen, en dat God de vernieuwende werking van Zijn Geest niet zal onthouden aan hen die Hem er met een hartelijk zuchten dagelijks om vragen en Hem er ook voor danken.
De doop is ook een teken en zegel dat God de Zijnen nooit in de steek zal laten. Zo wordt de relatie tussen verbond en verkiezing duidelijk en dan blijkt ook dat Gods genadige verkiezing geen schaduw is over het Evangelie en over Gods beloften, maar laat zien hoe diep het Evangelie is. Al degenen die God liefheeft met een eeuwige liefde zullen eenmaal onbevlekt en onberispelijk in het eeuwige leven onder de gemeente van de uitverkorenen worden gesteld. Niets zal ons scheiden van de liefde van Christus. Krachtens Zijn verbond brengt God al de Zijnen Die Hij liefheeft met een eeuwige liefde toe en leert Hij hen roemen: ‘Gij toch, Gij zijt onze roem de kracht van onze kracht, Uw vrije gunst alleen wordt d’ ere toegebracht.’
Als wij tot dusver onze doop ontheiligen, laat dat dan vandaag nog een einde krijgen. De Heere gebiedt ons niet morgen naar Hem te gaan luisteren, maar vandaag, heden. Zalig zijn we als we de kracht van het Evangelie en daarmee ook de betekenis van onze doop hebben leren verstaan. Laten we dagelijks bedenken dat wij gedoopt zijn. Het bloed van Christus reinigt echt van alle zonden. Wie door Christus tot God nadert, komt nooit beschaamd uit. God wil ons echt door Zijn Geest blijven vernieuwen als wij Hem daarom vragen. Wie zo de betekenis en kracht van de doop kent, weet: ik heb God lief, omdat Hij mij eerst heeft liefgehad. Soli Deo gloria (God alleen de eer).
https://drpdevries.com/2024/10/26/de-er ... 0de%20eer).
Alweer enige tijd geleden werd mij gevraagd naar de betekenis van de uitdrukking ‘erve van het verbond’. Die uitdrukking wordt gehanteerd om aan te geven dat niet alleen zij die op volwassen leeftijd willen toetreden tot de christelijke kerk en hun geloof belijden, gedoopt mogen worden maar ook kinderen van christenouders of breder: zij die mogen opgroeien in een christelijk gezin.
Ik weet niet wanneer de uitdrukking ‘erve van het verbond’ voor het eerst gebruikt is, maar bijbels slaat het op het erfdeel van het verbond. Erve is volgens het Middelnederlandsch Woordenboek het door de ouders nagelaten erfgoed, nalatenschap, erfdeel. Trouwens, wie opgegroeid is met de Statenvertaling weet dat ‘erve’ (het is een van de woorden die ook in de huidige editie van de Statenvertaling nog eindigt met een stomme ‘e’) ‘erfenis’ betekent. Het volk Israël mocht op de erve van het verbond wonen en dat was het land Kanaän.
Echter, je kon wonen op het erfdeel van het verbond en toch het geloof van Abraham missen. Het gaat erom dat in geloof de erfenis wordt aanvaard. Onze vaderen spraken over het inwilligen van het verbond. Ook het onderscheid tussen toezegging en deelachtigmaking is gebruikt. Binnen het verbond zijn er tweeërlei kinderen van het verbond. De Kerk telt naast levende, helaas ook dode leden. Welbewust schrijf ik het woord ‘Kerk’ evenals dat in artikel 29 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis het geval is, met een hoofdletter.
In het bewuste artikel staat dat wij ín de Kerk en toch niet ván de Kerk kunnen zijn. In analogie daaraan schreef H. Bavinck in zijn Gereformeerde Dogmatiek, waarvan ik hoop dat de lezers van deze weblog zo niet de inhoud dan toch wel de titel kennen, dat wij in het verbond en toch niet van het verbond kunnen zijn.
Wij dopen kinderen van christenouders omdat wij ervan overtuigd zijn dat zij niet minder dan de volwassenen in Gods verbond en in de gemeente van Christus zijn inbegrepen. Zo wordt het in antwoord 74 van de Heidelbergse Catechismus verwoord en wie in deze belijdenis de inhoud van zijn geloof verwoord weet, zal dit dan ook van harte beamen.
In het klassieke doopsformulier wordt aan ouders allereerst gevraagd of zij zowel geloven dat hun kinderen in zonden ontvangen en geboren zijn als dat zij in Christus geheiligd zijn en daarom als lidmaten van Zijn gemeente behoren gedoopt te zijn. Wie hierop bevestigend antwoordt, spreekt uit dat hij ervan overtuigd is dat zijn kinderen leden zijn van Gods Kerk en kinderen van het verbond. Verbond en Kerk zijn immers onafscheidelijk met elkaar verbonden. Dat is kennelijk ook de overtuiging van een predikant die dit formulier voorleest, en van een kerkenraad die wil dat dit formulier bij de doop wordt gebruikt. Of wij moeten ervan uitgaan dat het formulier louter uit traditie nog wordt gebruikt, maar dat men de inhoud ervan niet deelt.
Helaas, zo bleek mij voor het eerst een aantal jaren geleden, wordt bij de uitdrukking ‘erve van het verbond’ het woord ‘erve’ soms opgevat als het erf van een boerderij. De erve van het verbond is dan de directe omgeving van het verbond en een soort voorportaal van de Kerk.
Nu heb ik nog nooit gelezen of gehoord dat de Kerk met een boerderij wordt vergeleken, wel met een schaapskooi. Dan is de gereformeerde visie dat ook kinderen van christenouders zich binnen de schaapskooi bevinden. Dat kinderen van christenouders zich niet in de schaapskooi maar wel in de directe omgeving ervan bevinden, is de visie van (gereformeerde) baptisten. Kinderen van christenouders zijn ook in hun zienswijze bevoorrecht. Zij bevinden zich in het voorportaal van de zichtbare Kerk (en als zij wedergeboren zijn behoren zij reeds bij de onzichtbare Kerk) maar leden van de zichtbare Kerk kunnen zij pas worden als ze hun geloof belijden en vervolgens gedoopt worden.
Terzijde merk ik op dat dan de onzichtbare Kerk zich ook buiten de zichtbare Kerk zou kunnen bevinden. In de gereformeerde visie vinden we de onzichtbare Kerk, dat wil zeggen de levende leden van de Kerk, altijd binnen de grenzen van de zichtbare Kerk.
De doop is hoe dan ook teken en zegel van opname in Gods Kerk. Baptisten als Spurgeon en Philpot aanvaardden niet alleen de gereformeerde genadeleer maar voor een groot deel ook de gereformeerde verbondsleer. Echter, voor hen behoren kinderen van christenouders niet bij het verbond en niet bij de gemeente. Zij bevinden zich slechts in het voorportaal van de Kerk (of anders gezegd slechts op het erf van de boerderij) en mogen daarom niet worden gedoopt.
Gereformeerde baptisten kennen niet de notie van tweeërlei kinderen van het verbond en tweeërlei leden van Gods Kerk. De Kerk kent in hun optiek slechts levende leden. Iemand die niet waarachtig gelooft is ten onrechte als lid van de Kerk en deelgenoot van het verbond gezien. Voor hen is het verbond in het licht van de eeuwigheid alleen met de uitverkorenen en in het licht van de tijd alleen met de ware gelovigen die hun geloof hebben beleden, opgericht. Het eerste is in overeenstemming een meer uitgewerkte vorm van de gereformeerde verbondsleer, het tweede niet.
Vanwege hun kerkleer heeft de oproep tot zelfonderzoek richting de gedoopten die altijd ook avondmaalgangers zijn, een minder grote plaats juist omdat daarin de notie van tweeërlei kinderen van het verbond geen plaats heeft. Philpot kan zijn bevreemding erover uitspreken dat M’Cheyne kan stellen dat hij vreest dat niet al zijn avondmaalgangers kinderen van God zijn. Naar Philpots overtuiging mogen dan mensen van wie dat gevreesd wordt, niet tot het avondmaal worden toegelaten. De preken van Philpot zijn heel troostrijk voor treurigen, maar die van M’Cheyne zijn zowel appellerender als waarschuwender en dat heeft hiermee te maken.
Ik kom terug op de uitdrukking ‘erve van het verbond’. Wie het woord erf of erve opvat als het erf van een boerderij, verlaat het spoor van de gereformeerde verbondsleer. Met deze invulling van de genoemde uitdrukking komt men op hetzelfde spoor als baptisten als het gaat om de voorrechten van de kinderen van christenouders en vervalt de grond om deze kinderen te dopen.
Ik noem dit, want ik bemerk dat de notie van erf van het verbond vaak zo wordt ingevuld dat eigenlijk de grond voor het dopen van kinderen vervalt. Ook als wij als kind gedoopt zijn vraagt dat om geloof. Anders zijn we wel in het verbond maar niet van het verbond, wel in de gemeente, maar niet van de gemeente (zie artikel 29 NGB).
Als het erf van het verbond als het erf van een boerderij of een soort voorportaal van de Kerk wordt gezien, dreigt ook de notie te verdwijnen dat de doop om geloof vraagt. Dat geldt ook als de doop aan een kind wordt bediend. Bij het opgroeien mag en moet kinderen verteld worden over Jezus als de volkomen Zaligmaker, als de Enige Die ons kan redden van de toekomende toorn en Die ook tegen kinderen zegt: ‘Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen’ (Matth. 11:28–29). Bij het opgroeien mag en moet ook aan kinderen en al helemaal aan jongelui worden gevraagd wie de Heere Jezus voor hen is en hoe Hij in hun leven van onuitsprekelijke waarde is geworden.
Wie niet gelooft en zich niet bekeert, ontheiligt Gods verbond en ook zijn doop. Het ontheiligen van de doop door ongeloof en onbekeerlijkheid is niet minder ernstig dan toe te treden tot het avondmaal zonder dat er sprake is van een levend geloof en waarachtige bekering. Niet minder dan het avondmaal is immers de doop een sacrament. Het verwijst naar het bloed van Christus dat van alle zonden reinigt en naar de afsterving van de oude en de opstanding van de nieuwe mens. Terwijl je opname in Gods Kerk zelfs met het teken van de doop is verzegeld, betoon je dan dat je geen levend lid bent van Gods Kerk, of anders gezegd – en dan gebruik ik nogmaals de woorden van artikel 29 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis – dat je wel in de Kerk maar niet van de Kerk bent of zoals Bavinck het zei: ‘Wel in het verbond maar niet van het verbond.’
De doop is bedoeld om het geloof te versterken. Wie heeft mogen leren tot de Vader te naderen door de enige Middelaar en daarom niet langer – bewust of onbewust – pleit op eigen verdiensten en kwaliteiten, mag weten dat God de Getrouwe is en dat wij als arme zondaren nooit tevergeefs op Christus kunnen steunen, en dat God de vernieuwende werking van Zijn Geest niet zal onthouden aan hen die Hem er met een hartelijk zuchten dagelijks om vragen en Hem er ook voor danken.
De doop is ook een teken en zegel dat God de Zijnen nooit in de steek zal laten. Zo wordt de relatie tussen verbond en verkiezing duidelijk en dan blijkt ook dat Gods genadige verkiezing geen schaduw is over het Evangelie en over Gods beloften, maar laat zien hoe diep het Evangelie is. Al degenen die God liefheeft met een eeuwige liefde zullen eenmaal onbevlekt en onberispelijk in het eeuwige leven onder de gemeente van de uitverkorenen worden gesteld. Niets zal ons scheiden van de liefde van Christus. Krachtens Zijn verbond brengt God al de Zijnen Die Hij liefheeft met een eeuwige liefde toe en leert Hij hen roemen: ‘Gij toch, Gij zijt onze roem de kracht van onze kracht, Uw vrije gunst alleen wordt d’ ere toegebracht.’
Als wij tot dusver onze doop ontheiligen, laat dat dan vandaag nog een einde krijgen. De Heere gebiedt ons niet morgen naar Hem te gaan luisteren, maar vandaag, heden. Zalig zijn we als we de kracht van het Evangelie en daarmee ook de betekenis van onze doop hebben leren verstaan. Laten we dagelijks bedenken dat wij gedoopt zijn. Het bloed van Christus reinigt echt van alle zonden. Wie door Christus tot God nadert, komt nooit beschaamd uit. God wil ons echt door Zijn Geest blijven vernieuwen als wij Hem daarom vragen. Wie zo de betekenis en kracht van de doop kent, weet: ik heb God lief, omdat Hij mij eerst heeft liefgehad. Soli Deo gloria (God alleen de eer).
https://drpdevries.com/2024/10/26/de-er ... 0de%20eer).
"Zie, de Heere is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen allen, en te straffen alle goddelozen onder hen, vanwege al hun goddeloze werken, die zij goddelooslijk gedaan hebben, en vanwege alle harde woorden, die de goddeloze zondaars tegen Hem gesproken hebben"
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
Ik citeer geen stuk waarin iemand zegt dat een ander wat gezegd heeft. Ik citeer een stukje van ds. Sonnvelt om aan te geven dat dit beeld breder in de GG gebruikt wordt.
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
Volkomen terecht artikel van ds. P. de Vries. En inderdaad hoor je dit vaker in de GG. Dat komt mogelijk door ds. Moerkerken dat aan een heel aantal studenten heeft meegegeven.
Ik wist eigenlijk niet dat deze misleidende voorstelling van zaken inmiddels ook in het catechisatieboekje terecht is gekomen. Ik hoop niet dat ik dit nu binnenkort ook op de preekstoel te horen krijg.
Er zijn mijns inzien genoeg zorgvuldigere manieren om duidelijk te maken dat de doop op zich niet zalig maakt.
Maar los daarvan: wordt dit boekje dan ook in midden en links GG gebruikt? Want dat lijkt me dan toch wel een ding.
Ik wist eigenlijk niet dat deze misleidende voorstelling van zaken inmiddels ook in het catechisatieboekje terecht is gekomen. Ik hoop niet dat ik dit nu binnenkort ook op de preekstoel te horen krijg.
Er zijn mijns inzien genoeg zorgvuldigere manieren om duidelijk te maken dat de doop op zich niet zalig maakt.
Maar los daarvan: wordt dit boekje dan ook in midden en links GG gebruikt? Want dat lijkt me dan toch wel een ding.
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
ja beste man, je kan heel de GG er bij halen, maar dan hoef ik het nog niet gereformeerd te vinden.
Zie ook het stuk dat JGW citeert, als je ergens dat beeld bij Calvijn kan noemen, dan zou ik er over na gaan denken of ik er naast zit.
Zie ook het stuk dat JGW citeert, als je ergens dat beeld bij Calvijn kan noemen, dan zou ik er over na gaan denken of ik er naast zit.
Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Gib dich zufrieden und sei stille
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Gib dich zufrieden und sei stille
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
Voor ingelogde gebruikers heeft Digibron een aardige AI die werkt met goede bronvermelding. Dit kreeg ik er uit:DDD schreef: ↑11 nov 2025, 20:35 Ik zou mij buitengewoon verbazen als Hellenbroek dit voorbeeld zou gebruiken. Daar geloof ik vooralsnog niets van. Dat zal wel een apocriefe toevoeging zijn. Waar kan ik dat vinden?
Het is een slimmigheidje van iemand die het woord erve/erfdeel wel wilde gebruiken, maar een andere invulling is gaan geven. Maar ik heb wel eens geprobeerd te zoeken wanneer dit is gestart. Dat is nog niet zo eenvoudig uit Digibron af te leiden. Het zou een mooi scriptie-onderwerp zijn.
Ik heb het even uitgezocht; dit staat in Hellenbroeks Voorbeeld:
Ik zou haast een Opgemerkt insturen. Wat een onzin allemaal.10.
V. Mag men dan ook kinderen dopen?
A. Ja. U komt de belofte toe, en uw kinderen
Bij delpher.nl is het boekje te lezen op https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMTS ... 242000:pdfwanneer wordt met betrekking tot de doop voor het eerst gesproken over het erf van het verbond als over het erf van een boerderij
Het concept van "het erf van het verbond" als een ruimtelijke voorstelling vergelijkbaar met het erf van een boerderij lijkt voor het eerst te zijn besproken in het boekje van ds. J. van Sliedregt getiteld 'Licht op uw pad', waarin hij spreekt over het erf als een omgeving waarin het heil van God ervaren wordt, maar waar men nog niet volledig in deelt [3A]. Deze voorstelling is niet zonder kritiek gebleven, zoals blijkt uit het argument dat het begrip 'erf' als een ruimtelijke analogie voor het verbond niet bijbels is, omdat het verbond geen ruimte maar een relatie betreft [3B]. De vergelijking van het erf van een boerderij en het erf van het verbond werd verder uitgewerkt door te wijzen op de begrenzing die het erf biedt ten opzichte van de boerderij zelf, waar men pas volledig tot behoren kan worden gerekend [3C].
Bronnen:
Over de doop gesproken Daniel · 31/3/1989 · E. van Heli & Arjen van Trigt
De doop De Saambinder · 26/6/2025 · M. Snellen-Nijsink
Volwassendoop en herdoop (7) De Waarheidsvriend · 31/10/1985 · C. Graafland
Het nieuwe testament Kerkblad · 27/8/2020 · ds. G.A. van den Brink
reflexen Theologia Reformata · 1/3/1988 · H. Jonker
Uit de geschiedenis van de gemeenten De Wachter Sions · 24/8/1995 · F. te S.
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
Ik heb je gevraagd naar een inhoudelijke reactie en er komt niets dan een citaat wat zogenaamd tegen het artikel van ds. V. in moet gaan.
Het is wel vreemd dat je voorbeelden uit de GG niet wilt horen terwijl een andere mening van een HHK dominee wel in je straatje past.
Onderbouw zelf het gereformeerde gedachtegoed maar eens.
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
Ik heb je een aantal citaten gegeven van de opsteller van de Catechismus.
Ik beweer overigens niet met Hendrien dat anders denken op dit punt gelijk buiten de perken van de reformatorische belijdenis gaat. Mijn probleem is meer dat het dit artikel zo ondoordacht is, zo oppervlakkig. Sommige zinnen zijn mijns inziens gewoon onzin. Dat zal met iets wat ik hier schrijf ook wel eens zo zijn, maar je kunt zo'n artikel toch eerst aan een andere deskundige predikant voorleggen?
Ik begrijp dat het vervelend is om zoiets hier te lezen als het je eigen tekst is, maar schrijf dan alleen over dingen waar je voldoende verstand van hebt.
Ik beweer overigens niet met Hendrien dat anders denken op dit punt gelijk buiten de perken van de reformatorische belijdenis gaat. Mijn probleem is meer dat het dit artikel zo ondoordacht is, zo oppervlakkig. Sommige zinnen zijn mijns inziens gewoon onzin. Dat zal met iets wat ik hier schrijf ook wel eens zo zijn, maar je kunt zo'n artikel toch eerst aan een andere deskundige predikant voorleggen?
Ik begrijp dat het vervelend is om zoiets hier te lezen als het je eigen tekst is, maar schrijf dan alleen over dingen waar je voldoende verstand van hebt.
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
Dank voor je uitleg. Ik deel dit deels.DDD schreef: ↑11 nov 2025, 21:28 Ik heb je een aantal citaten gegeven van de opsteller van de Catechismus.
Ik beweer overigens niet met Hendrien dat anders denken op dit punt gelijk buiten de perken van de reformatorische belijdenis gaat. Mijn probleem is meer dat het dit artikel zo ondoordacht is, zo oppervlakkig. Sommige zinnen zijn mijns inziens gewoon onzin. Dat zal met iets wat ik hier schrijf ook wel eens zo zijn, maar je kunt zo'n artikel toch eerst aan een andere deskundige predikant voorleggen?
Ik begrijp dat het vervelend is om zoiets hier te lezen als het je eigen tekst is, maar schrijf dan alleen over dingen waar je voldoende verstand van hebt.
Waarschijnlijk was de lezing zelf langer waardoor er meer ruimte was voor nuance en uitleg.
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
Ik heb de heidelberger aangehaald en verwezen naar het doopformulier. Gereformeerder lijkt me onmogelijk
Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Gib dich zufrieden und sei stille
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Gib dich zufrieden und sei stille
Re: Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!
Ik vindt dit voorbeeld ook verhelderend:
Ds. C. den Boer schreef: Tweeërlei kinderen van het verbond
Nu komt echter nog de vraag, of we bij dit alles niet het gevaar lopen uit het oog te verliezen, dat er tweeërlei kinderen van het verbond zijn. Dat gevaar is er inderdaad. We kunnen immers niet volstaan met de prediking van de aanbieding van het heil, ook al zeggen we erbij, dat een mens heeft te geloven en roepen we hem op tot bekering. Maar als wij ons werkelijk zorgen maken over de uitwerking van deze prediking in het hart en leven van de hoorders (en dat mag waarlijk wel), dan zullen wij toch ook moeten zeggen, dat niet ieder verbondskind op dezelfde wijze in het verbond is. Er zijn uitwendige kinderen van het verbond die vreemdelingen blijven in hun eigen hart en die niet met een verbroken hart op Christus leerden hopen, ook al roemen zij in hun voorrechten en aanvaarden in verstandelijke redenering wat de Bijbel zegt.
Een oud-oosters huis was vaak gebouwd om een binnenplaats heen. Was men nu op die binnenplaats, dan was men in zekere zin in huis, althans binnen de bescherming van de muren van dat huis en ‘s avonds, als het donker was, ook in de lichtkring van het licht dat op die binnenplaats viel vanuit de kamers daaromheen.
De eigenaar van het huis en zijn huisgenoten waren echter nog op een andere manier in huis dan bijvoorbeeld een vreemdeling die op die binnenplaats overnachtte. Zij woonden, aten, sliepen in de kamers rondom die binnenplaats.
Een vreemdeling of een huisgenoot
Welnu, op deze tweevoudige wijze kan men ook in het verbond zijn. Zij die binnen de 1ichtkring van het verbond zijn, onder de prediking komen, de sacramenten gebruiken, een net leven leiden, enz. zijn nog niet altijd ware gelovigen die voor God vruchten dragen. Voor dat laatste is ons nodig, dat wij innerlijk omgezet worden door Gods Geest, dat wij door een waarachtig geloof ingaan in het verbond. Dan worden we van een mens, die slechts uitwendig is ingelaten in het verbond (de uitdrukking van W. à Brakel), van een vreemdeling op de binnenplaats, een mens die helemaal thuis mag zijn in het hart van het verbond, een huisgenoot van God en Zijn volk.