Mild vloeken in de kerk

[DDD]

Marcus 14, 71.

Overigens vind ik dat je deze bijbeltekst uit je hoofd zou moeten kennen. Maar dat geheel terzijde.

[Arja]

Hoe kijken jullie hiertegen aan?
De zogenoemde milde vloeken — restjes van iets wat ooit een echte vloek was.
Dat een theoloog (nota bene!) zulke woorden gebruikt.

In de Ongelofelijke Podcast gebruikte de scriba van de PKN, Kees van Ekris twee een milde vorm van een vloek. Voor mij was dat eerlijk gezegd best een "huh" moment — juist omdat het zo achteloos gebeurde, in een gesprek waar ging over zijn nieuwe boek en ja, in de rol van de scriba.

Is dit voor jullie gewoon onschuldig taalgebruik?
Of blijft het — hoe “mild” ook — iets dat schuurt met het hart van wat het betekent om Christus te volgen?

De vraag is of hij zelf ook weet dat het een "milde vloek" is of iets wat ooit een echte vloek was.
Ik gebruik geen woorden als "jeetje" bijvoorbeeld maar andere medechristenen soms wel terwijl ze wellicht geen idee hebben dat het een afgeleide is van Jezus en dat dus niet zomaar, onnodig, gebruikt behoort te worden.
Dan is het aan ons om dat uit te leggen.

Een woord als 'verdorie' wordt ook wel makkelijk gebruikt. Maar als je dan teruggaat en ziet waar het waarschijnlijk vandaan komt, is het de vraag of je het moet gebruiken. Als je die link zelf niet legt en nooit hebt horen uitleggen kan ik me voorstellen dat je dat achteloos gebruikt.

Ik heb de podcast nog niet geluisterd, dus ik weet niet om welk woord het hier gaat?

Inderdaad dat woord.
Ik vloekte vaak voordat ik tot geloof kwam.
Misschien dat het daarom voor mij gevoelig ligt?

[Zeeuw]

Hoe kijken jullie hiertegen aan?
De zogenoemde milde vloeken — restjes van iets wat ooit een echte vloek was.
Dat een theoloog (nota bene!) zulke woorden gebruikt.

In de Ongelofelijke Podcast gebruikte de scriba van de PKN, Kees van Ekris twee een milde vorm van een vloek. Voor mij was dat eerlijk gezegd best een "huh" moment — juist omdat het zo achteloos gebeurde, in een gesprek waar ging over zijn nieuwe boek en ja, in de rol van de scriba.

Is dit voor jullie gewoon onschuldig taalgebruik?
Of blijft het — hoe “mild” ook — iets dat schuurt met het hart van wat het betekent om Christus te volgen?

De vraag is of hij zelf ook weet dat het een "milde vloek" is of iets wat ooit een echte vloek was.
Ik gebruik geen woorden als "jeetje" bijvoorbeeld maar andere medechristenen soms wel terwijl ze wellicht geen idee hebben dat het een afgeleide is van Jezus en dat dus niet zomaar, onnodig, gebruikt behoort te worden.
Dan is het aan ons om dat uit te leggen.

Een woord als 'verdorie' wordt ook wel makkelijk gebruikt. Maar als je dan teruggaat en ziet waar het waarschijnlijk vandaan komt, is het de vraag of je het moet gebruiken. Als je die link zelf niet legt en nooit hebt horen uitleggen kan ik me voorstellen dat je dat achteloos gebruikt.

Ik heb de podcast nog niet geluisterd, dus ik weet niet om welk woord het hier gaat?

Inderdaad dat woord.
Ik vloekte vaak voordat ik tot geloof kwam.
Misschien dat het daarom voor mij gevoelig ligt?

Ik begrijp je hierin wel. Ik zou het ook niet fijn vinden wanneer een dominee dit, in welk verband dan ook, in publiek gebruikt. Ik gebruik het zelf eigenlijk nooit. Wel vaak 'verdraaid'.

[MGG]

Marcus 14, 71.

Overigens vind ik dat je deze bijbeltekst uit je hoofd zou moeten kennen. Maar dat geheel terzijde.

Volgens de wetten van Mozes had Petrus gedood moeten worden.

[ZWP]

Hoe kijken jullie hiertegen aan?
De zogenoemde milde vloeken — restjes van iets wat ooit een echte vloek was.
Dat een theoloog (nota bene!) zulke woorden gebruikt.

In de Ongelofelijke Podcast gebruikte de scriba van de PKN, Kees van Ekris twee een milde vorm van een vloek. Voor mij was dat eerlijk gezegd best een "huh" moment — juist omdat het zo achteloos gebeurde, in een gesprek waar ging over zijn nieuwe boek en ja, in de rol van de scriba.

Is dit voor jullie gewoon onschuldig taalgebruik?
Of blijft het — hoe “mild” ook — iets dat schuurt met het hart van wat het betekent om Christus te volgen?

De vraag is of hij zelf ook weet dat het een "milde vloek" is of iets wat ooit een echte vloek was.
Ik gebruik geen woorden als "jeetje" bijvoorbeeld maar andere medechristenen soms wel terwijl ze wellicht geen idee hebben dat het een afgeleide is van Jezus en dat dus niet zomaar, onnodig, gebruikt behoort te worden.
Dan is het aan ons om dat uit te leggen.

Een woord als 'verdorie' wordt ook wel makkelijk gebruikt. Maar als je dan teruggaat en ziet waar het waarschijnlijk vandaan komt, is het de vraag of je het moet gebruiken. Als je die link zelf niet legt en nooit hebt horen uitleggen kan ik me voorstellen dat je dat achteloos gebruikt.

Ik heb de podcast nog niet geluisterd, dus ik weet niet om welk woord het hier gaat?

Inderdaad dat woord.
Ik vloekte vaak voordat ik tot geloof kwam.
Misschien dat het daarom voor mij gevoelig ligt?

Hmm, ik vind het wel echt een bastaardvloek, geen echte natuurlijk. Hoe dat precies gewogen wordt, ligt verschillend. Van de preekstoel is weer wat anders dan in een podcast. En een podcast is weer wat anders dan met volle kracht met je hamer op je duim meppen…

[DDD]

Ik had niet geweten dat dit een bastaardvloek is.

Het is bedoeld als alternatief voor een vloek. Maar daarmee is het toch nog niet hetzelfde? Ik ben wel benieuwd naar de onderbouwing daarvan, in ieder geval.

Verder vind ik het goed om de zonden bij anderen niet te krap te nemen en die bij jezelf wel.

[Arja]

Ik had niet geweten dat dit een bastaardvloek is.

Het is bedoeld als alternatief voor een vloek. Maar daarmee is het toch nog niet hetzelfde? Ik ben wel benieuwd naar de onderbouwing daarvan, in ieder geval.

Dat hangt af van wat jij onder ‘alternatief’ verstaat. Hoe zie jij dat precies?

[DDD]

Ik zie niets. Jij stelt iets, dus ik ben benieuw waarom. Ik heb geen mening over het woord verdorie, maar ik vind het vooralsnog géén vloek.

[Arja]

Ik zie niets. Jij stelt iets, dus ik ben benieuw waarom. Ik heb geen mening over het woord verdorie, maar ik vind het vooralsnog géén vloek.

Geen mening hebben en tegelijk iets géén vloek vinden — dat spreekt voor zich.