Mild vloeken in de kerk

[Arja]

Hoe kijken jullie hiertegen aan?
De zogenoemde milde vloeken — restjes van iets wat ooit een echte vloek was.
Dat een theoloog (nota bene!) zulke woorden gebruikt.

In de Ongelofelijke Podcast gebruikte de scriba van de PKN, Kees van Ekris twee een milde vorm van een vloek. Voor mij was dat eerlijk gezegd best een "huh" moment — juist omdat het zo achteloos gebeurde, in een gesprek waar ging over zijn nieuwe boek en ja, in de rol van de scriba.

Is dit voor jullie gewoon onschuldig taalgebruik?
Of blijft het — hoe “mild” ook — iets dat schuurt met het hart van wat het betekent om Christus te volgen?

[Hendrikus]

Hoe kijken jullie hiertegen aan?
De zogenoemde milde vloeken — restjes van iets wat ooit een echte vloek was.
Dat een theoloog (nota bene!) zulke woorden gebruikt.

In de Ongelofelijke Podcast gebruikte de scriba van de PKN, Kees van Ekris twee een milde vorm van een vloek. Voor mij was dat eerlijk gezegd best een "huh" moment — juist omdat het zo achteloos gebeurde, in een gesprek waar ging over zijn nieuwe boek en ja, in de rol van de scriba.

Is dit voor jullie gewoon onschuldig taalgebruik?
Of blijft het — hoe “mild” ook — iets dat schuurt met het hart van wat het betekent om Christus te volgen?

't Is net als met taalfouten, vrees ik. "Hun hebben", "Me zus", "Ik irriteer me aan", "Het beloofd een mooie avond te worden".
Als het maar vaak genoeg gebeurt, gaat men het normaal vinden. En soms wordt het zelfs op den duur geaccepteerd als goed Nederlands.

[Arja]

Hoe kijken jullie hiertegen aan?
De zogenoemde milde vloeken — restjes van iets wat ooit een echte vloek was.
Dat een theoloog (nota bene!) zulke woorden gebruikt.

In de Ongelofelijke Podcast gebruikte de scriba van de PKN, Kees van Ekris twee een milde vorm van een vloek. Voor mij was dat eerlijk gezegd best een "huh" moment — juist omdat het zo achteloos gebeurde, in een gesprek waar ging over zijn nieuwe boek en ja, in de rol van de scriba.

Is dit voor jullie gewoon onschuldig taalgebruik?
Of blijft het — hoe “mild” ook — iets dat schuurt met het hart van wat het betekent om Christus te volgen?

't Is net als met taalfouten, vrees ik. "Hun hebben", "Me zus", "Ik irriteer me aan", "Het beloofd een mooie avond te worden".
Als het maar vaak genoeg gebeurt, gaat men het normaal vinden. En soms wordt het zelfs op den duur geaccepteerd als goed Nederlands.

Interessant! Dus als voorgangers maar vaak genoeg mild vloeken, verandert dat op den duur vanzelf in goed taalgebruik voor gemeenteleden?

[ejvl]

Hoe kijken jullie hiertegen aan?
De zogenoemde milde vloeken — restjes van iets wat ooit een echte vloek was.
Dat een theoloog (nota bene!) zulke woorden gebruikt.

In de Ongelofelijke Podcast gebruikte de scriba van de PKN, Kees van Ekris twee een milde vorm van een vloek. Voor mij was dat eerlijk gezegd best een "huh" moment — juist omdat het zo achteloos gebeurde, in een gesprek waar ging over zijn nieuwe boek en ja, in de rol van de scriba.

Is dit voor jullie gewoon onschuldig taalgebruik?
Of blijft het — hoe “mild” ook — iets dat schuurt met het hart van wat het betekent om Christus te volgen?

De vraag is of hij zelf ook weet dat het een "milde vloek" is of iets wat ooit een echte vloek was.
Ik gebruik geen woorden als "jeetje" bijvoorbeeld maar andere medechristenen soms wel terwijl ze wellicht geen idee hebben dat het een afgeleide is van Jezus en dat dus niet zomaar, onnodig, gebruikt behoort te worden.
Dan is het aan ons om dat uit te leggen.

[Bobber]

Hoe kijken jullie hiertegen aan?
De zogenoemde milde vloeken — restjes van iets wat ooit een echte vloek was.
Dat een theoloog (nota bene!) zulke woorden gebruikt.

In de Ongelofelijke Podcast gebruikte de scriba van de PKN, Kees van Ekris twee een milde vorm van een vloek. Voor mij was dat eerlijk gezegd best een "huh" moment — juist omdat het zo achteloos gebeurde, in een gesprek waar ging over zijn nieuwe boek en ja, in de rol van de scriba.

Is dit voor jullie gewoon onschuldig taalgebruik?
Of blijft het — hoe “mild” ook — iets dat schuurt met het hart van wat het betekent om Christus te volgen?

De vraag is of hij zelf ook weet dat het een "milde vloek" is of iets wat ooit een echte vloek was.
Ik gebruik geen woorden als "jeetje" bijvoorbeeld maar andere medechristenen soms wel terwijl ze wellicht geen idee hebben dat het een afgeleide is van Jezus en dat dus niet zomaar, onnodig, gebruikt behoort te worden.
Dan is het aan ons om dat uit te leggen.

Wat wordt bedoeld met een 'milde vorm van een vloek'? Zoals het voorbeeld hierboven?

[Geeske_1991]

Vloeken is vloeken.
Er bestaat geen milde vorm.
Sommige mensen denken met een afkorting niet te vloeken maar dan doen ze het alsnog.
En waarom? Omdat het lekker in de mond ligt?
Mijn inziens kan een waar geroepen predikant niet uitwendig vloeken

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

[helma]

Hoe kijken jullie hiertegen aan?
De zogenoemde milde vloeken — restjes van iets wat ooit een echte vloek was.
Dat een theoloog (nota bene!) zulke woorden gebruikt.

In de Ongelofelijke Podcast gebruikte de scriba van de PKN, Kees van Ekris twee een milde vorm van een vloek. Voor mij was dat eerlijk gezegd best een "huh" moment — juist omdat het zo achteloos gebeurde, in een gesprek waar ging over zijn nieuwe boek en ja, in de rol van de scriba.

Is dit voor jullie gewoon onschuldig taalgebruik?
Of blijft het — hoe “mild” ook — iets dat schuurt met het hart van wat het betekent om Christus te volgen?

Nee, ik vind het niet onschuldig. En hij zou beter moeten weten.

[DDD]

Vloeken is vloeken.
Er bestaat geen milde vorm.
Sommige mensen denken met een afkorting niet te vloeken maar dan doen ze het alsnog.
En waarom? Omdat het lekker in de mond ligt?
Mijn inziens kan een waar geroepen predikant niet uitwendig vloeken

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

En Petrus dan? Was hij niet echt geroepen? Of was hij geen predikant?

[ZWP]

Hoe kijken jullie hiertegen aan?
De zogenoemde milde vloeken — restjes van iets wat ooit een echte vloek was.
Dat een theoloog (nota bene!) zulke woorden gebruikt.

In de Ongelofelijke Podcast gebruikte de scriba van de PKN, Kees van Ekris twee een milde vorm van een vloek. Voor mij was dat eerlijk gezegd best een "huh" moment — juist omdat het zo achteloos gebeurde, in een gesprek waar ging over zijn nieuwe boek en ja, in de rol van de scriba.

Is dit voor jullie gewoon onschuldig taalgebruik?
Of blijft het — hoe “mild” ook — iets dat schuurt met het hart van wat het betekent om Christus te volgen?

De vraag is of hij zelf ook weet dat het een "milde vloek" is of iets wat ooit een echte vloek was.
Ik gebruik geen woorden als "jeetje" bijvoorbeeld maar andere medechristenen soms wel terwijl ze wellicht geen idee hebben dat het een afgeleide is van Jezus en dat dus niet zomaar, onnodig, gebruikt behoort te worden.
Dan is het aan ons om dat uit te leggen.

Een woord als 'verdorie' wordt ook wel makkelijk gebruikt. Maar als je dan teruggaat en ziet waar het waarschijnlijk vandaan komt, is het de vraag of je het moet gebruiken. Als je die link zelf niet legt en nooit hebt horen uitleggen kan ik me voorstellen dat je dat achteloos gebruikt.

Ik heb de podcast nog niet geluisterd, dus ik weet niet om welk woord het hier gaat?

[Pjotr92]

'Verdraaid' zeg ik zelf bijvoorbeeld weleens. Zien jullie dat dan als milde vloek? Ik bedoel daar oprecht niks verkeerds mee.

[Terri]

Ik zocht op bastaard vloeken. Nou dan schrik je wel. Tjonge... Zelfs jakkes schijnt niet oke te zijn. En nog wel meer, waar ik van denk; klopt dit wel?

[parsifal]

Allereerst moeten we ons ook afvragen wat echt gevraagd wordt in het derde gebod. Ik denk dat we het ook/vooral? moeten toepassen op Bijbel laten buikspreken of (misschien minder actueel voor ons) de valse profeet. Het eerste moet ik zelf ook op letten. De eigen mening al hebben en dan argumenten uit de Bijbel er bij zoeken om God aan je kant te krijgen.

Verder mee eens dat sommige van de verbasteringen van de Naam van de Heere onbewust gebruikt worden, dat moet je uit de weg gaan.

[parsifal]

Ik zocht op bastaard vloeken. Nou dan schrik je wel. Tjonge... Zelfs jakkes schijnt niet oke te zijn. En nog wel meer, waar ik van denk; klopt dit wel?

Als de uitdrukking ook in het Engels worden gebruikt en daar met een Y worden geschreven ipv met een J (en dus niet als dj worden uitgesproken) geloof ik niet dat het echt bastaardvloeken zijn.

[Zeeuw]

Hoe kijken jullie hiertegen aan?
De zogenoemde milde vloeken — restjes van iets wat ooit een echte vloek was.
Dat een theoloog (nota bene!) zulke woorden gebruikt.

In de Ongelofelijke Podcast gebruikte de scriba van de PKN, Kees van Ekris twee een milde vorm van een vloek. Voor mij was dat eerlijk gezegd best een "huh" moment — juist omdat het zo achteloos gebeurde, in een gesprek waar ging over zijn nieuwe boek en ja, in de rol van de scriba.

Is dit voor jullie gewoon onschuldig taalgebruik?
Of blijft het — hoe “mild” ook — iets dat schuurt met het hart van wat het betekent om Christus te volgen?

Als je niet noemt waar het over gaat, wordt het lastig er iets van te vinden.

[Geeske_1991]

Vloeken is vloeken.
Er bestaat geen milde vorm.
Sommige mensen denken met een afkorting niet te vloeken maar dan doen ze het alsnog.
En waarom? Omdat het lekker in de mond ligt?
Mijn inziens kan een waar geroepen predikant niet uitwendig vloeken

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

En Petrus dan? Was hij niet echt geroepen? Of was hij geen predikant?

Vloekte hij dan?

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk