Preken beluisteren op internet

[De Rijssenaar]

Bijzonder dat je deze teksten aanhaalt waarin gesproken wordt over (gelovig) verwachten met hoop. Dat is wel wat anders dan (af)wachten of Gods genade misschien ooit eens komt.
Als in de Bijbel gesproken wordt over bekering wordt er niet gesproken om nog maar eens te wachten op Gods genade maar er wordt gesproken over nú komen, nú geloven, nú Christus aannemen.

Jesaja 55:6: Zoekt den HEERE, terwijl Hij te vinden is; roept Hem aan, terwijl Hij nabij is.

Markus 1:15: De tijd is vervuld, en het Koninkrijk Gods nabij gekomen; bekeert u, en gelooft het Evangelie.

Ezechiël 33:11: Zeg tot hen: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik lust heb in den dood des goddelozen! maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekere van zijn weg en leve. Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israels?

Dit zijn teksten die dus in jouw ogen hard over moeten komen maar het is wel de bijbelse ernst. En natuurlijk snap ik dat je het veel
pastoraler en aangenamer vindt om te horen te krijgen dat je nog maar moet afwachten, dan kan je immers nog op een vrome, reformatorische manier eronderuit komen: God moet het doen, ik kan mezelf niet bekeren. Dat klinkt ootmoedig, maar in werkelijkheid schuif je zo het bevel van het Evangelie terzijde. De Schrift zegt niet: wacht, maar: geloof.

Ik, nog de leeregels hebben het over afwachten gehad.

Je zei eerder dat als dr vd Brink het voor het zeggen had artikel 16 er niet in stond. Daarmee leek je 'wachten op genade' tegenover 'het bevel tot geloof en bekering ' te zetten en dat laatste vond je hard en niet pastoraal. Nu zeg je dat de Dordtse Leerregels helemaal niet over afwachten spreken. Dat klinkt tegenstrijdig. Kun je uitleggen wat je precies bedoelt?

Ik reageerde op wat de rijsenaar geschreven heeft. En als dat de boodschap was is er geen plaats voor de pastorale boodschap van artikel 16. Hoe je daar afwachten van krijgt snap ik niet. Er staat niets over de onmacht van de mens om te geloven en een wachten op de Heere.

Petrus Immens schrijft: Ja maar, zegt u, zou men zó veel moeten doen en zó veel plichten betrachten? Wel, dan leert men de mens een werkgerechtigheid, en dat strijdt tegen onze religie. Want daarin leert men, dat de mens diep onmachtig is om iets te doen, en dat God het alles moet werken.
Ja, dat is waar, God moet alles werken, en wij houden, volgens Gods Woord, de leer van de onmacht des mensen staande. Maar doordat hij een redelijk schepsel is, zo wil God dat hij de middelen zal gebruiken. Want of men al zegt: God moet alles doen, wij zijn machteloos; en u slaat die weg niet in, langs welke God de zegen wil doen neerdalen, zo kunt u die ook niet verwachten. Nee, de Heere bindt u aan de middelen, en als u die in getrouwheid en naarstigheid gebruikt, wie weet welk een zegen God daarop zou geven.

Immens schrijft niet over afwachten maar dat geloof een gave Gods is. Vaak lijkt het dat een mens gaat geloven uit eigen kracht en dan achteraf gaat zeggen dat het Gods werk was. Je mis de bedelaars gestalte.

Geloven is niet werken. Jij doet alsof geloven werken is... Zo dacht ik trouwens ook altijd.. Naar een belaarsgestalte werken is niet goed, dan ben je weer aant werk.. Dat moet juist niet

[Rido91]

Bijzonder dat je deze teksten aanhaalt waarin gesproken wordt over (gelovig) verwachten met hoop. Dat is wel wat anders dan (af)wachten of Gods genade misschien ooit eens komt.
Als in de Bijbel gesproken wordt over bekering wordt er niet gesproken om nog maar eens te wachten op Gods genade maar er wordt gesproken over nú komen, nú geloven, nú Christus aannemen.

Jesaja 55:6: Zoekt den HEERE, terwijl Hij te vinden is; roept Hem aan, terwijl Hij nabij is.

Markus 1:15: De tijd is vervuld, en het Koninkrijk Gods nabij gekomen; bekeert u, en gelooft het Evangelie.

Ezechiël 33:11: Zeg tot hen: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik lust heb in den dood des goddelozen! maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekere van zijn weg en leve. Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israels?

Dit zijn teksten die dus in jouw ogen hard over moeten komen maar het is wel de bijbelse ernst. En natuurlijk snap ik dat je het veel
pastoraler en aangenamer vindt om te horen te krijgen dat je nog maar moet afwachten, dan kan je immers nog op een vrome, reformatorische manier eronderuit komen: God moet het doen, ik kan mezelf niet bekeren. Dat klinkt ootmoedig, maar in werkelijkheid schuif je zo het bevel van het Evangelie terzijde. De Schrift zegt niet: wacht, maar: geloof.

Ik, nog de leeregels hebben het over afwachten gehad.

Je zei eerder dat als dr vd Brink het voor het zeggen had artikel 16 er niet in stond. Daarmee leek je 'wachten op genade' tegenover 'het bevel tot geloof en bekering ' te zetten en dat laatste vond je hard en niet pastoraal. Nu zeg je dat de Dordtse Leerregels helemaal niet over afwachten spreken. Dat klinkt tegenstrijdig. Kun je uitleggen wat je precies bedoelt?

Ik reageerde op wat de rijsenaar geschreven heeft. En als dat de boodschap was is er geen plaats voor de pastorale boodschap van artikel 16. Hoe je daar afwachten van krijgt snap ik niet. Er staat niets over de onmacht van de mens om te geloven en een wachten op de Heere.

Petrus Immens schrijft: Ja maar, zegt u, zou men zó veel moeten doen en zó veel plichten betrachten? Wel, dan leert men de mens een werkgerechtigheid, en dat strijdt tegen onze religie. Want daarin leert men, dat de mens diep onmachtig is om iets te doen, en dat God het alles moet werken.
Ja, dat is waar, God moet alles werken, en wij houden, volgens Gods Woord, de leer van de onmacht des mensen staande. Maar doordat hij een redelijk schepsel is, zo wil God dat hij de middelen zal gebruiken. Want of men al zegt: God moet alles doen, wij zijn machteloos; en u slaat die weg niet in, langs welke God de zegen wil doen neerdalen, zo kunt u die ook niet verwachten. Nee, de Heere bindt u aan de middelen, en als u die in getrouwheid en naarstigheid gebruikt, wie weet welk een zegen God daarop zou geven.

Immens schrijft niet over afwachten maar dat geloof een gave Gods is. Vaak lijkt het dat een mens gaat geloven uit eigen kracht en dan achteraf gaat zeggen dat het Gods werk was. Je mis de bedelaars gestalte.

Dank voor je toelichting, ik begrijp nu beter wat je bedoelt.
Ik ben het met je eens dat de onmacht van de mens blijft staan en dat het geloof een gave van God is. Dat zegt dr vd Brink ook. Tegelijk blijft het bevel tot geloof staan. Hij verwoordt het zo: het geloof is een daad van de mens, maar de oorzaak van het geloof is God, Die het geloofsvermogen werkt. (Dit in tegenstelling tot de Remonstranten, die zeggen dat de vrije wil van de mens de oorzaak van het geloof is.)
Als alleen gezegd wordt dat de mens onmachtig is en God alles moet doen, zonder oproep tot geloof en bekering, is het risico dat men in de praktijk toch afwacht in plaats van tot Christus te gaan. De Dordtse Leerregels en Immens benadrukken dat God ons bindt aan de middelen. Het Evangelie zegt niet: ‘wacht maar op Gods genade’, zoals je eerder suggereerde, maar: ‘bekeer u en geloof’. Voor mij is dat geen werkgerechtigheid, maar gehoorzaamheid aan Gods roepstem.
Hoe ga jij om met teksten die oproepen om nú te bekeren en te geloven, zoals ik eerder postte? Vind je die ook te hard en niet pastoraal?

[Bertiel]

Duidelijke Bijbelse pastorale preek over het huwelijk en homoseksualiteit;

Rom 1 v 18/32 . 1 Kor 6 v 10/11 nav Zondag 41

https://kerkdienstgemist.nl/stations/31 ... 6260000315

Iemand deze preek geluisterd?

Eerlijk en pastoraal!

Vond ik dus ook.

idd, heel bewogen maar wel duidelijk met een heerlijk slot
bedankt voor het delen

[Arja]

Goed om te lezen dat het in een behoefte voorziet!

Ja echt super die lezingen! Hoop deze week nog eentje te luisteren. Schrijf graag mee, en deel hier m’n notities zodat anderen er ook wat aan hebben.. of kritiek kunnen uiten.. dan onthoud je de goeie punten die hij zegt

Zo te lezen als hij de Dordtse leerregels geschreven had dan had artikel 16 in de eerste hoofdstuk er niet ingezet want de boodschap is, 'je moet gewoon geloven'. Wachten op genade is blijkbaar fout. Ik vind zijn boodschap zo als het overbrengt maar hard en niet pastoraal.

De Dordtse Leerregels zijn allereerst een belijdenis- en verdedigingsgeschrift tegen de Remonstranten. Daarom is de toon vaak dogmatisch en scherp. Artikel I,16 staat er juist om de pastorale kant te laten horen: zwakken mogen niet wanhopen, zoekenden worden naar de middelen verwezen, en alles wijst naar Christus.

Dr. Van de Brink staat in een heel andere situatie. Hij spreekt niet tegen remonstranten, maar tegen mensen die in de praktijk vastlopen op de uitverkiezing en daardoor passief of wanhopig worden. Daarom legt hij het accent bij de roeping tot geloof: wachten op genade is geen Bijbelse houding. Dat klinkt soms hard, maar zijn bedoeling is om mensen niet in de kramp van “mag ik wel?” te laten zitten. Daarbij erkent hij tegelijk dat geloof gave van de Geest is.

Dus: als hij de DL geschreven had... die vergelijking gaat niet op, want Dordt en Van de Brink hebben een ander doel en spreken tot een ander publiek.

[Vrouwke]

Over dat “mag ik wel” staat juist weer een mooi nieuw blog op de site Aanbod van Genade: https://aanbodvangenade.nl/blog/berouw- ... -christus/

[Arja]

Ja echt super die lezingen! Hoop deze week nog eentje te luisteren. Schrijf graag mee, en deel hier m’n notities zodat anderen er ook wat aan hebben.. of kritiek kunnen uiten.. dan onthoud je de goeie punten die hij zegt

Zo te lezen als hij de Dordtse leerregels geschreven had dan had artikel 16 in de eerste hoofdstuk er niet ingezet want de boodschap is, 'je moet gewoon geloven'. Wachten op genade is blijkbaar fout. Ik vind zijn boodschap zo als het overbrengt maar hard en niet pastoraal.

Waar lees je in de Bijbel (als het om bekering gaat): wacht maar op genade ?

Voor sommigen overbodige teksten maar voor anderen realiteit:

Ik verwacht den HEERE; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord. Mijn ziel wacht op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen.

Ik heb den HEERE lang verwacht; en Hij heeft Zich tot mij geneigd, en mijn geroep gehoord. En Hij heeft mij uit een ruisenden kuil, uit modderig slijk opgehaald, en heeft mijn voeten op een rotssteen gesteld, Hij heeft mijn gangen vastgemaakt.

Ik weet dat psalmen als 27, 40 en 130 in preken vaak gebruikt worden om uit te leggen hoe de bekering gaat – en daar kunnen ook mooie lessen in zitten. Maar als je naar de context kijkt, en naar wat de dichters zelf voor ogen hadden, dan gaat het daar niet om de eerste bekering of het komen tot Christus. Het gaat om gelovigen die in nood roepen, hopen en verwachten.

We kúnnen er geestelijke lijnen uit trekken, maar de psalmen staan niet als model voor de bekering. Het Nieuwe Testament spreekt over het eerste komen altijd heel direct: Komt tot Mij (Matt. 11:28), Wie tot Mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen (Joh. 6:37).

[Arja]

Over dat “mag ik wel” staat juist weer een mooi nieuw blog op de site Aanbod van Genade: https://aanbodvangenade.nl/blog/berouw- ... -christus/

Citaat: "Het recht om te geloven ligt nooit in onze overtuigingen, maar in het algemene aanbod van genade. Op die grond wordt iedereen geroepen om te komen."

Als we zeggen: “Het recht om te geloven ligt in het aanbod van genade”, klinkt dat heel juridisch, bijna alsof het Evangelie een contract is dat je mag claimen. Maar is dat wel de taal van de Bijbel? In Jesaja 55:1 klinkt juist een uitnodiging: “O, alle dorstigen, komt tot de wateren.” En Jezus zegt: “Mijn schapen horen Mijn stem” (Joh. 10:27). Is het Evangelie dan niet eerder een persoonlijke roep die tot relatie leidt, in plaats van een recht dat je kunt opeisen?

Hoezo recht?

[J.C. Philpot]

Je zou kunnen toevoegen dat het gaat om een "geschonken recht". Dat maak dat ik niet als rechthebbende in mijzelf kan komen. De enige wijze om te komen is ootmoedig, in besef van eigen onwaardigheid en het wonder te worden genodigd.

Overigens is "mag ik wel komen" de verkeerde vraag, al vind ik het een begrijpelijke vraag als we aan onze verdorvenheid ontdekt worden. Als ons echter wordt verkondigd dat we als verloren zondaren moeten komen tot Christus, dan is de juiste vraag "wie of wat geeft mij het recht om niet te komen". De Koning neemt het hoog op, als degenen die tot de Bruiloft genodigd zijn, Zijn uitnodiging in ongeloof, onbekeerlijkheid of onverschilligheid afwijzen.

[DDD]

Over dat “mag ik wel” staat juist weer een mooi nieuw blog op de site Aanbod van Genade: https://aanbodvangenade.nl/blog/berouw- ... -christus/

Citaat: "Het recht om te geloven ligt nooit in onze overtuigingen, maar in het algemene aanbod van genade. Op die grond wordt iedereen geroepen om te komen."

Als we zeggen: “Het recht om te geloven ligt in het aanbod van genade”, klinkt dat heel juridisch, bijna alsof het Evangelie een contract is dat je mag claimen. Maar is dat wel de taal van de Bijbel? In Jesaja 55:1 klinkt juist een uitnodiging: “O, alle dorstigen, komt tot de wateren.” En Jezus zegt: “Mijn schapen horen Mijn stem” (Joh. 10:27). Is het Evangelie dan niet eerder een persoonlijke roep die tot relatie leidt, in plaats van een recht dat je kunt opeisen?

Hoezo recht?

Het is zonder meer allebei. God zegt zelf: Zou Ik iets zeggen, en niet doen, spreken, en dat niet gestand doen?