Hoe kies je een kerk?

[Vrouwke]

Hoe kies je een kerk? Kies een kerk waar Gods Woord word rechtgedaan. In al zijn scherpte, en in al zijn rijkdom.

Waar God op het hoogst verheerlijkt word, in plasts van dat de mens met zijn activiteiten en gevoelens centraal staat. Waar de mens op het diepst vernedert wordt, namelijk als dode zondaar die zonder Zaligmaker niet voor God kan bestaan, en zichzelf niet kan redden. Er waar Christus wordt verkondigd, aangewezen en aangeprezen als volkomen Zaligmaker, met bevel tot geloof en bekering.

Zo zou ik nog verder kunnen gaan, maar wees ook niet te kritisch. De kerk is hier op aarde onvolmaakt. De kerk is geen museum voor rechtvaardigen, maar ziekenhuis voor zondaren.

Maar dat klinkt toch meer als een evangelisatieproject voor onbekeerden dan als een gemeente? Je noemt de heiligmaking niet eens? De kerk is toch niet alleen de plek waar dode zondaren ontdekt en tot Christus gewezen worden, maar vooral ook waar gelovigen gevoed, opgebouwd en geoefend worden in het leven met Hem. Als de heiligmaking ontbreekt in de beschrijving van de kerk... wat is er dan voor echt gelovigen?

In verschillende reformatorische kerken is er nauwelijks aandacht voor de heiligmaking. Aan de ene kant omdat eigenlijk alle aandacht uitgaat naar bekering. Aan de andere kant omdat men er gewoonweg verlegen mee is. Groei in je geloof, discipelschap, de geestelijke wapenrusting actief gebruiken enz daar hoor je nauwelijks over. Of het wordt enkel benoemd maar niet praktisch uitgewerkt en uitgelegd in de prediking. Wees daarom gerust selectief als je een kerk kiest. En wees je bewust voor de gevolgen op lange termijn.

Dit zeg ik niet om negatief te doen, maar wel om je een stukje realiteit te laten zien waar je rekening mee moet houden. Ik ken uit eigen ervaring die honger naar meer te horen over heiligmaking, en de teleurstelling als daar zo weinig onderwijs over gegeven wordt. Mbt dit specifieke onderwerp ben ik wel eens jaloers op de evangelische gemeenten.

Is dit in de meeste HHK gemeentes vaak al niet heel anders dan in het grootste gedeelte van de (O)GG(iN)?

Ergens heb ik het idee dat men daar de breedte van de Schrift het meest vast heeft weten te houden..

[huisman]

Hoe kies je een kerk? Kies een kerk waar Gods Woord word rechtgedaan. In al zijn scherpte, en in al zijn rijkdom.

Waar God op het hoogst verheerlijkt word, in plasts van dat de mens met zijn activiteiten en gevoelens centraal staat. Waar de mens op het diepst vernedert wordt, namelijk als dode zondaar die zonder Zaligmaker niet voor God kan bestaan, en zichzelf niet kan redden. Er waar Christus wordt verkondigd, aangewezen en aangeprezen als volkomen Zaligmaker, met bevel tot geloof en bekering.

Zo zou ik nog verder kunnen gaan, maar wees ook niet te kritisch. De kerk is hier op aarde onvolmaakt. De kerk is geen museum voor rechtvaardigen, maar ziekenhuis voor zondaren.

Maar dat klinkt toch meer als een evangelisatieproject voor onbekeerden dan als een gemeente? Je noemt de heiligmaking niet eens? De kerk is toch niet alleen de plek waar dode zondaren ontdekt en tot Christus gewezen worden, maar vooral ook waar gelovigen gevoed, opgebouwd en geoefend worden in het leven met Hem. Als de heiligmaking ontbreekt in de beschrijving van de kerk... wat is er dan voor echt gelovigen?

In verschillende reformatorische kerken is er nauwelijks aandacht voor de heiligmaking. Aan de ene kant omdat eigenlijk alle aandacht uitgaat naar bekering. Aan de andere kant omdat men er gewoonweg verlegen mee is. Groei in je geloof, discipelschap, de geestelijke wapenrusting actief gebruiken enz daar hoor je nauwelijks over. Of het wordt enkel benoemd maar niet praktisch uitgewerkt en uitgelegd in de prediking. Wees daarom gerust selectief als je een kerk kiest. En wees je bewust voor de gevolgen op lange termijn.

Dit zeg ik niet om negatief te doen, maar wel om je een stukje realiteit te laten zien waar je rekening mee moet houden. Ik ken uit eigen ervaring die honger naar meer te horen over heiligmaking, en de teleurstelling als daar zo weinig onderwijs over gegeven wordt. Mbt dit specifieke onderwerp ben ik wel eens jaloers op de evangelische gemeenten.

Over de Heiligmaking zijn juist in de reformatorische hoek de Bijbelse noties te vinden. Het gaat om de Evangelische heiligmaking die ook uit Christus komt ( 1 Korinthe 1 : 30) Dus het gaat niet om de gelovigen op te bouwen in goede werken. Als bij de heiligmaking bv Romeinen 7 niet aan bod komt gaat het over mensenwerk. Het gaat in de heiligmaking om minder worden. Lees 2 Korinthe 12 : 1-10 en zie waar Paulus wel in roemt en niet in roemt. In de evangelische en ook de ‘licht’ reformatorische hoek is het roemen vaak net andersom.

Wat je over evangelische gemeenten zegt was vroeger in het algemeen waar. Nu zie je een grote mate van wereldgelijkvormigheid in de evangelische hoek. Denk aan bv zondagsinvulling, Weinig kritisch tegenover sport en popmuziek enz. Dat was vroeger in die kringen echt niet zo. Daar ben ik dus niet jaloers op.

[Bertiel]

Leestip: Heiligmaking van JC Ryle.
Het eerste hoofdstuk gaat over de zonde...

[Forummer]

Hoe kies je een kerk? Kies een kerk waar Gods Woord word rechtgedaan. In al zijn scherpte, en in al zijn rijkdom.

Waar God op het hoogst verheerlijkt word, in plasts van dat de mens met zijn activiteiten en gevoelens centraal staat. Waar de mens op het diepst vernedert wordt, namelijk als dode zondaar die zonder Zaligmaker niet voor God kan bestaan, en zichzelf niet kan redden. Er waar Christus wordt verkondigd, aangewezen en aangeprezen als volkomen Zaligmaker, met bevel tot geloof en bekering.

Zo zou ik nog verder kunnen gaan, maar wees ook niet te kritisch. De kerk is hier op aarde onvolmaakt. De kerk is geen museum voor rechtvaardigen, maar ziekenhuis voor zondaren.

Maar dat klinkt toch meer als een evangelisatieproject voor onbekeerden dan als een gemeente? Je noemt de heiligmaking niet eens? De kerk is toch niet alleen de plek waar dode zondaren ontdekt en tot Christus gewezen worden, maar vooral ook waar gelovigen gevoed, opgebouwd en geoefend worden in het leven met Hem. Als de heiligmaking ontbreekt in de beschrijving van de kerk... wat is er dan voor echt gelovigen?

In verschillende reformatorische kerken is er nauwelijks aandacht voor de heiligmaking. Aan de ene kant omdat eigenlijk alle aandacht uitgaat naar bekering. Aan de andere kant omdat men er gewoonweg verlegen mee is. Groei in je geloof, discipelschap, de geestelijke wapenrusting actief gebruiken enz daar hoor je nauwelijks over. Of het wordt enkel benoemd maar niet praktisch uitgewerkt en uitgelegd in de prediking. Wees daarom gerust selectief als je een kerk kiest. En wees je bewust voor de gevolgen op lange termijn.

Dit zeg ik niet om negatief te doen, maar wel om je een stukje realiteit te laten zien waar je rekening mee moet houden. Ik ken uit eigen ervaring die honger naar meer te horen over heiligmaking, en de teleurstelling als daar zo weinig onderwijs over gegeven wordt. Mbt dit specifieke onderwerp ben ik wel eens jaloers op de evangelische gemeenten.

Over de Heiligmaking zijn juist in de reformatorische hoek de Bijbelse noties te vinden. Het gaat om de Evangelische heiligmaking die ook uit Christus komt ( 1 Korinthe 1 : 30) Dus het gaat niet om de gelovigen op te bouwen in goede werken. Als bij de heiligmaking bv Romeinen 7 niet aan bod komt gaat het over mensenwerk. Het gaat in de heiligmaking om minder worden. Lees 2 Korinthe 12 : 1-10 en zie waar Paulus wel in roemt en niet in roemt. In de evangelische en ook de ‘licht’ reformatorische hoek is het roemen vaak net andersom.

Wat je over evangelische gemeenten zegt was vroeger in het algemeen waar. Nu zie je een grote mate van wereldgelijkvormigheid in de evangelische hoek. Denk aan bv zondagsinvulling, Weinig kritisch tegenover sport en popmuziek enz. Dat was vroeger in die kringen echt niet zo. Daar ben ik dus niet jaloers op.

Dank voor je aanvulling, al vind ik hem vrij negatief ingesteld. Net zoals er tussen reformatorische kerken onderling veel verschillen zijn, geldt dat ook voor evangelische kerken.

Niemand heeft het hier over mensenwerk opbouwen of daarin roemen. Dat is blijkbaar jouw perspectief. Je reactie duidt precies aan waar het misgaat: door aldoor of teveel nadruk te leggen op het 'minder moeten worden' ontneem je de gelovigen de Bijbelse werkelijkheid van mogen groeien van zuigeling naar volwassen in het geloof. Door genade mogen we iets van de vrucht van de Geest bij onszelf waarnemen een daarover uitermate verheugd en dankbaar zijn. Dat is geen roemen in onszelf, maar onze Schepper grootmaken om wat Hij geeft! Niet alleen genade, maar juist ook ná ontvangen genade.

Wie dat moet missen, mist veel van het doel waarom onze Schepper ons gemaakt én gered heeft.

[KDD]

Voor degenen die meer willen leren over de heiligmaking dan geef ik deze leestip: Trappen van het Geestelijke Leven door Th. G. à Brakel

https://theologienet.nl/bestanden/brakel-trappen.pdf

Deze taal hoor je niet overal maar het is wel een wezenlijk deel van de heiligmaking.

[Arja]

Voor degenen die meer willen leren over de heiligmaking dan geef ik deze leestip: Trappen van het Geestelijke Leven door Th. G. à Brakel

https://theologienet.nl/bestanden/brakel-trappen.pdf

Deze taal hoor je niet overal maar het is wel een wezenlijk deel van de heiligmaking.

Als ik hier wat over mag zeggen? Bij "trappenleer"(nadere reformatie) ligt de nadruk toch meer op introspectie? Waar sta ik, hoe ver ben ik gevorderd, ervaar ik dit of dat? Bij heiligmaking (zoals Paulus het brengt) ligt de nadruk meer op: wie ben ik in Christus. Hoe zie jij dat verschil? Zou iets voor een andere topic zijn.

Het is wel een mooi boek.

[KDD]

Voor degenen die meer willen leren over de heiligmaking dan geef ik deze leestip: Trappen van het Geestelijke Leven door Th. G. à Brakel

https://theologienet.nl/bestanden/brakel-trappen.pdf

Deze taal hoor je niet overal maar het is wel een wezenlijk deel van de heiligmaking.

Als ik hier wat over mag zeggen? Bij "trappenleer"(nadere reformatie) ligt de nadruk toch meer op introspectie? Waar sta ik, hoe ver ben ik gevorderd, ervaar ik dit of dat? Bij heiligmaking (zoals Paulus het brengt) ligt de nadruk meer op: wie ben ik in Christus. Hoe zie jij dat verschil? Zou iets voor een andere topic zijn.

Het is wel een mooi boek.

Ik denk dat allebei nodig is. Onderwijs van Petrus Immens:

2. Maar ten tweede, het is niet genoeg het geloof te bewaren, maar men moet in hetzelve trachten op te wassen en overvloedig te zijn. Hiertoe wordt Gods volk gedurig opgewekt. Petrus zegt: "Wast op in de genade en kennis van de Heere Jezus Christus", 2 Petrus 3 : 18, en nog eens: "Als nieuw geboren kinderkens zijt zeer begerig naar de redelijke en onvervalste melk, opdat u door dezelve moogt opwassen", 1 Petrus 2 : 2. Paulus wil dat zij tot de volmaaktheid zullen voortgaan, Hebr. 6 : 1. Zij moeten van kinderen jongelingen, van jongelingen mannen en vaders in Christus worden, 1 Joh. 2 : 12, 13. Zij moeten van gekrookte rieten tot eikenbomen van gerechtigheid opwassen. Zij moeten toenemen als mestkalveren, Mal. 4 : 2, volgens de belofte, Psalm 92 : 14: "Die in het huis des Heeren geplant is, die zal het gegeven worden te groeien." Zij moeten zijn als de arenden, wie de krachten vernieuwd worden, Jes. 40 : 31; als de wagens en paarden van Farao, Hooglied 1 : 9; als het paard van Gods majesteit in de strijd, Zach. 10 : 3. Zij moeten bij hun geloof deugd voegen, bij de deugd kennis, bij de kennis matigheid, Godzaligheid, broederlijke liefde, ja liefde jegens allen, 2 Petrus 1 : 5, 6. Wat geeft dat alles anders te kennen dan het toenemen in het geloof? Dus moet een gelovige:

a. Aanwassen in de kennis. Hij moet niet als de kindertjes blijven bij de eerste melk der waarheid, maar staan naar de vaste spijze, Hebr. 5:12, dat is: hij moet niet tevreden zijn met de eerste beginselen van de grondwaarheden, die tot de zaligheid nodig zijn, te kennen, maar tot de volmaaktheid trachten voort te gaan. Hij moet het Woord van God en de diepten, die daarin zijn, meer leren kennen, om er de wijsheid Gods in te aanbidden. Hij moet vooral een klaar begrip trachten te hebben van het ganse werk van de zaligheid; van de Verbondsmiddelaar in al Zijn dierbaarheden; van de Geest en Zijn werkingen; van de verplichtingen, die op hem liggen tot Godzaligheid. Van dat alles moet hij een klare, nette, onderscheiden en bevindelijke kennis hebben.

b. Hij moet ook vorderen in de toestemming van de waarheden, wanneer hij met een nauwkeurig oordeel des onderscheids de waarheid kan beproeven, wat goed of kwaad, waar of vals is; daaraan de toestemming geven of niet, vooral omdat hij bevindelijk de zoetigheid en kracht daarvan kent aan zijn hart. Dan getuigt de Geest, dat de Geest de waarheid is. Ja hij vordert in de toestemming, wanneer hij zulke waarheden, daar hoogten en diepten in zijn, die hij niet kan bevatten, evenwel omhelst en aanbidt omdat God het getuigt.

c. Hij moet vorderen in het toevlucht nemen tot de Heere Jezus, om dat heerlijker, gezetter, klaarder, bedaarder, vrijmoediger en aanhoudender te doen bij elke daad, in iedere gelegenheid. In afwijkingen om verzoening in Jezus’ bloed, in verlegenheid tot Hem heengaan om raad, in duisterheid om licht, en in zwakheid om sterkte. Met één woord, hij moet zoeken in een gedurige afkeer van zichzelf naar Christus toegekeerd te worden.

d. Een christen moet trachten toe te nemen in het geloofsvertrouwen. Dat geloof, dat maar toevlucht nemen is, dat zoveel schuddingen onderworpen is, dat zich niet durft verlaten op God, dat geen gebruik durft maken van de beloften, dat zo licht versaagd is in zwarigheden, moet toenemen tot een verzekerd geloof, hetwelk pal staat in de verzoekingen en staat maakt op Gods toezeggingen, en de eeuwige zaligheid en alle belangen in Gods hand durft overgeven. Wanneer een christen hierin meer toeneemt, zo wast hij in het geloof.

[Forummer]

Voor degenen die meer willen leren over de heiligmaking dan geef ik deze leestip: Trappen van het Geestelijke Leven door Th. G. à Brakel

https://theologienet.nl/bestanden/brakel-trappen.pdf

Deze taal hoor je niet overal maar het is wel een wezenlijk deel van de heiligmaking.

Als ik hier wat over mag zeggen? Bij "trappenleer"(nadere reformatie) ligt de nadruk toch meer op introspectie? Waar sta ik, hoe ver ben ik gevorderd, ervaar ik dit of dat? Bij heiligmaking (zoals Paulus het brengt) ligt de nadruk meer op: wie ben ik in Christus. Hoe zie jij dat verschil? Zou iets voor een andere topic zijn.

Het is wel een mooi boek.

Ik denk dat allebei nodig is. Onderwijs van Petrus Immens:

2. Maar ten tweede, het is niet genoeg het geloof te bewaren, maar men moet in hetzelve trachten op te wassen en overvloedig te zijn. Hiertoe wordt Gods volk gedurig opgewekt. Petrus zegt: "Wast op in de genade en kennis van de Heere Jezus Christus", 2 Petrus 3 : 18, en nog eens: "Als nieuw geboren kinderkens zijt zeer begerig naar de redelijke en onvervalste melk, opdat u door dezelve moogt opwassen", 1 Petrus 2 : 2. Paulus wil dat zij tot de volmaaktheid zullen voortgaan, Hebr. 6 : 1. Zij moeten van kinderen jongelingen, van jongelingen mannen en vaders in Christus worden, 1 Joh. 2 : 12, 13. Zij moeten van gekrookte rieten tot eikenbomen van gerechtigheid opwassen. Zij moeten toenemen als mestkalveren, Mal. 4 : 2, volgens de belofte, Psalm 92 : 14: "Die in het huis des Heeren geplant is, die zal het gegeven worden te groeien." Zij moeten zijn als de arenden, wie de krachten vernieuwd worden, Jes. 40 : 31; als de wagens en paarden van Farao, Hooglied 1 : 9; als het paard van Gods majesteit in de strijd, Zach. 10 : 3. Zij moeten bij hun geloof deugd voegen, bij de deugd kennis, bij de kennis matigheid, Godzaligheid, broederlijke liefde, ja liefde jegens allen, 2 Petrus 1 : 5, 6. Wat geeft dat alles anders te kennen dan het toenemen in het geloof? Dus moet een gelovige:

a. Aanwassen in de kennis. Hij moet niet als de kindertjes blijven bij de eerste melk der waarheid, maar staan naar de vaste spijze, Hebr. 5:12, dat is: hij moet niet tevreden zijn met de eerste beginselen van de grondwaarheden, die tot de zaligheid nodig zijn, te kennen, maar tot de volmaaktheid trachten voort te gaan. Hij moet het Woord van God en de diepten, die daarin zijn, meer leren kennen, om er de wijsheid Gods in te aanbidden. Hij moet vooral een klaar begrip trachten te hebben van het ganse werk van de zaligheid; van de Verbondsmiddelaar in al Zijn dierbaarheden; van de Geest en Zijn werkingen; van de verplichtingen, die op hem liggen tot Godzaligheid. Van dat alles moet hij een klare, nette, onderscheiden en bevindelijke kennis hebben.

b. Hij moet ook vorderen in de toestemming van de waarheden, wanneer hij met een nauwkeurig oordeel des onderscheids de waarheid kan beproeven, wat goed of kwaad, waar of vals is; daaraan de toestemming geven of niet, vooral omdat hij bevindelijk de zoetigheid en kracht daarvan kent aan zijn hart. Dan getuigt de Geest, dat de Geest de waarheid is. Ja hij vordert in de toestemming, wanneer hij zulke waarheden, daar hoogten en diepten in zijn, die hij niet kan bevatten, evenwel omhelst en aanbidt omdat God het getuigt.

c. Hij moet vorderen in het toevlucht nemen tot de Heere Jezus, om dat heerlijker, gezetter, klaarder, bedaarder, vrijmoediger en aanhoudender te doen bij elke daad, in iedere gelegenheid. In afwijkingen om verzoening in Jezus’ bloed, in verlegenheid tot Hem heengaan om raad, in duisterheid om licht, en in zwakheid om sterkte. Met één woord, hij moet zoeken in een gedurige afkeer van zichzelf naar Christus toegekeerd te worden.

d. Een christen moet trachten toe te nemen in het geloofsvertrouwen. Dat geloof, dat maar toevlucht nemen is, dat zoveel schuddingen onderworpen is, dat zich niet durft verlaten op God, dat geen gebruik durft maken van de beloften, dat zo licht versaagd is in zwarigheden, moet toenemen tot een verzekerd geloof, hetwelk pal staat in de verzoekingen en staat maakt op Gods toezeggingen, en de eeuwige zaligheid en alle belangen in Gods hand durft overgeven. Wanneer een christen hierin meer toeneemt, zo wast hij in het geloof.

@KDD, dank voor deze bijdrage. Inderdaad helder en goed onderwijs. Helaas hoor je dit lang niet altijd in de reformatorische kerken. Of men belijdt het wel met de mond, maar in de prediking hoor je er nauwelijks tot niets over. Of men meent een disclaimer toe te moeten voegen dat het óf jaaaaren moet duren óf dat maar enkele van Gods kinderen dit als nadere weldaad verkrijgen. Dan gaan er zaken grondig mis.

[Refojongere]

Voor degenen die meer willen leren over de heiligmaking dan geef ik deze leestip: Trappen van het Geestelijke Leven door Th. G. à Brakel

https://theologienet.nl/bestanden/brakel-trappen.pdf

Deze taal hoor je niet overal maar het is wel een wezenlijk deel van de heiligmaking.

Als ik hier wat over mag zeggen? Bij "trappenleer"(nadere reformatie) ligt de nadruk toch meer op introspectie? Waar sta ik, hoe ver ben ik gevorderd, ervaar ik dit of dat? Bij heiligmaking (zoals Paulus het brengt) ligt de nadruk meer op: wie ben ik in Christus. Hoe zie jij dat verschil? Zou iets voor een andere topic zijn.

Het is wel een mooi boek.

Ik denk dat allebei nodig is. Onderwijs van Petrus Immens:

2. Maar ten tweede, het is niet genoeg het geloof te bewaren, maar men moet in hetzelve trachten op te wassen en overvloedig te zijn. Hiertoe wordt Gods volk gedurig opgewekt. Petrus zegt: "Wast op in de genade en kennis van de Heere Jezus Christus", 2 Petrus 3 : 18, en nog eens: "Als nieuw geboren kinderkens zijt zeer begerig naar de redelijke en onvervalste melk, opdat u door dezelve moogt opwassen", 1 Petrus 2 : 2. Paulus wil dat zij tot de volmaaktheid zullen voortgaan, Hebr. 6 : 1. Zij moeten van kinderen jongelingen, van jongelingen mannen en vaders in Christus worden, 1 Joh. 2 : 12, 13. Zij moeten van gekrookte rieten tot eikenbomen van gerechtigheid opwassen. Zij moeten toenemen als mestkalveren, Mal. 4 : 2, volgens de belofte, Psalm 92 : 14: "Die in het huis des Heeren geplant is, die zal het gegeven worden te groeien." Zij moeten zijn als de arenden, wie de krachten vernieuwd worden, Jes. 40 : 31; als de wagens en paarden van Farao, Hooglied 1 : 9; als het paard van Gods majesteit in de strijd, Zach. 10 : 3. Zij moeten bij hun geloof deugd voegen, bij de deugd kennis, bij de kennis matigheid, Godzaligheid, broederlijke liefde, ja liefde jegens allen, 2 Petrus 1 : 5, 6. Wat geeft dat alles anders te kennen dan het toenemen in het geloof? Dus moet een gelovige:

a. Aanwassen in de kennis. Hij moet niet als de kindertjes blijven bij de eerste melk der waarheid, maar staan naar de vaste spijze, Hebr. 5:12, dat is: hij moet niet tevreden zijn met de eerste beginselen van de grondwaarheden, die tot de zaligheid nodig zijn, te kennen, maar tot de volmaaktheid trachten voort te gaan. Hij moet het Woord van God en de diepten, die daarin zijn, meer leren kennen, om er de wijsheid Gods in te aanbidden. Hij moet vooral een klaar begrip trachten te hebben van het ganse werk van de zaligheid; van de Verbondsmiddelaar in al Zijn dierbaarheden; van de Geest en Zijn werkingen; van de verplichtingen, die op hem liggen tot Godzaligheid. Van dat alles moet hij een klare, nette, onderscheiden en bevindelijke kennis hebben.

b. Hij moet ook vorderen in de toestemming van de waarheden, wanneer hij met een nauwkeurig oordeel des onderscheids de waarheid kan beproeven, wat goed of kwaad, waar of vals is; daaraan de toestemming geven of niet, vooral omdat hij bevindelijk de zoetigheid en kracht daarvan kent aan zijn hart. Dan getuigt de Geest, dat de Geest de waarheid is. Ja hij vordert in de toestemming, wanneer hij zulke waarheden, daar hoogten en diepten in zijn, die hij niet kan bevatten, evenwel omhelst en aanbidt omdat God het getuigt.

c. Hij moet vorderen in het toevlucht nemen tot de Heere Jezus, om dat heerlijker, gezetter, klaarder, bedaarder, vrijmoediger en aanhoudender te doen bij elke daad, in iedere gelegenheid. In afwijkingen om verzoening in Jezus’ bloed, in verlegenheid tot Hem heengaan om raad, in duisterheid om licht, en in zwakheid om sterkte. Met één woord, hij moet zoeken in een gedurige afkeer van zichzelf naar Christus toegekeerd te worden.

d. Een christen moet trachten toe te nemen in het geloofsvertrouwen. Dat geloof, dat maar toevlucht nemen is, dat zoveel schuddingen onderworpen is, dat zich niet durft verlaten op God, dat geen gebruik durft maken van de beloften, dat zo licht versaagd is in zwarigheden, moet toenemen tot een verzekerd geloof, hetwelk pal staat in de verzoekingen en staat maakt op Gods toezeggingen, en de eeuwige zaligheid en alle belangen in Gods hand durft overgeven. Wanneer een christen hierin meer toeneemt, zo wast hij in het geloof.

@KDD, dank voor deze bijdrage. Inderdaad helder en goed onderwijs. Helaas hoor je dit lang niet altijd in de reformatorische kerken. Of men belijdt het wel met de mond, maar in de prediking hoor je er nauwelijks tot niets over. Of men meent een disclaimer toe te moeten voegen dat het óf jaaaaren moet duren óf dat maar enkele van Gods kinderen dit als nadere weldaad verkrijgen. Dan gaan er zaken grondig mis.

Ook eens met Forummer. Waar vind je dit soort grondige prediking nog? Enkele predikanten van de HHK, wellicht enkelen in de PKN.

Of lukt het niet meer omdat het kerkvolk geen vast voedsel verdraagt?

Welke kerk moet je op het oog hierop nog kiezen?

[Vrouwke]

Ik vind dit nu een van de moeilijkste punten in de prediking bij ons.

Dat er vanuit gegaan wordt dat je het meestal niet weet. Dat je moet smeken om een kruimeltje geloof. Dat krijg je dan wanneer de HEERE je een “toeknikje” geeft. Maar volgens mij betekent dit meer leven op wat je voelt ipv geloven.

Alsof stil vertrouwen op de HEERE als je niets voel / in het donker, geen geloven zou zijn. En eerder verdacht gemaakt wordt, dan aangewezen wordt als de weg zoals de HEERE het bedoeld heeft.

Maar dit neemt wat mij betreft niet weg dat er geen uitzien is naar gevoelige genade. Want wat is er beter in dit leven dan het ervaren van God’s nabijheid..?

[Zeeuw]

Ik vind dit nu een van de moeilijkste punten in de prediking bij ons.

Dat er vanuit gegaan wordt dat je het meestal niet weet. Dat je moet smeken om een kruimeltje geloof. Dat krijg je dan wanneer de HEERE je een “toeknikje” geeft. Maar volgens mij betekent dit meer leven op wat je voelt ipv geloven.

Alsof stil vertrouwen op de HEERE als je niets voel / in het donker, geen geloven zou zijn. En eerder verdacht gemaakt wordt, dan aangewezen wordt als de weg zoals de HEERE het bedoeld heeft.

Maar dit neemt wat mij betreft niet weg dat er geen uitzien is naar gevoelige genade. Want wat is er beter in dit leven dan het ervaren van God’s nabijheid..?

Niks. Er wordt teveel naar beneden en de mens gekeken, ipv omhoog en naar de Heere en Zijn genade.

[Posthoorn]

Ik vind dit nu een van de moeilijkste punten in de prediking bij ons.

Dat er vanuit gegaan wordt dat je het meestal niet weet. Dat je moet smeken om een kruimeltje geloof. Dat krijg je dan wanneer de HEERE je een “toeknikje” geeft. Maar volgens mij betekent dit meer leven op wat je voelt ipv geloven.

Alsof stil vertrouwen op de HEERE als je niets voel / in het donker, geen geloven zou zijn. En eerder verdacht gemaakt wordt, dan aangewezen wordt als de weg zoals de HEERE het bedoeld heeft.

Maar dit neemt wat mij betreft niet weg dat er geen uitzien is naar gevoelige genade. Want wat is er beter in dit leven dan het ervaren van God’s nabijheid..?

Er staat een keer te veel 'niet' in de laatste zin.

[Vrouwke]

Misschien een “g” teveel bij geen..

Ik bedoelde te zeggen dat er verlangt kan worden naar gevoelige genade maar dat er tegelijk wel rust en vertrouwen is in de HEERE.

[Bert Mulder]

Die het levend geloof in Christus,
of het zeker vertrouwen des harten,
den vrede der consciëntie,
de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid,
den roem in God door Christus,
in zich nog niet krachtiglijk gevoelen,
en nochtans de middelen gebruiken,
door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken,
die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen,
noch zichzelf onder de verworpenen rekenen,
maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan,
naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen,
en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten.

Veel minder behoren voor deze leer van de verwerping verschrikt te worden degenen,
die ernstiglijk begeren zich tot God te bekeren,
Hem alleen te behagen,
en van het lichaam des doods verlost te worden,
en nochtans in den weg der godzaligheid en des geloofs
zo ver nog niet kunnen komen, als zij wel wilden;
aangezien de barmhartige God beloofd heeft,
dat Hij de rokende vlaswiek niet zal uitblussen,
en het gekrookte riet niet zal verbreken.

Maar deze leer is met recht schrikkelijk voor degenen,
die, God en Christus den Zaligmaker, niet achtende,
zichzelf aan de zorgvuldigheden der wereld
en aan de wellusten des vleses geheel hebben overgegeven, d
zolang zij zich niet met ernst tot God bekeren.