Wat is jouw allereerste kerkherinnering?

[Terri]

Een van mijn eerste herinnering is dat mijn predikant halverwege de preek een kind bij de naam noemde en hem verzocht stil te zitten en weer op zijn eigen stoel te gaan zitten. Daar schrok ik vreselijk van. Ik wist alleen niet dat hij zijn eigen kind corrigeerde. Mijn ouders hielden dat graag in stand en zeiden dat de dominee mijn naam ook wist.

Dat was op het randje, maar zoiets zou wel heel mooi zijn. Ik hoorde pas dat onze dominee de kinderen in de kerk bij naam kent. Dat vond ik eerlijk gezegd vér boven verwachting. Ik vind het al moeilijk om de namen van alle kinderen van de mensen die ik wat beter ken, goed te onthouden. Nou heb ik ook niet een heel boekwerk met foto's en verhalen en namen. Maar dan nog. Ik vond het best bijzonder en heel goed.

Onze vorige dominee kende ook zo ongeveer de hele gemeente bij naam, ook kleine kinderen die die niet vaak tegenkomt, sommigen hebben die gave.
Weet wel van een andere dominee die jaren geleden de koster verzocht even twee stoelen voorin te zetten voor zijn dochter en haar vriendin, die zaten teveel te klieren achterin en konden beter voorin komen...
Ds. Reinders heeft weleens bij ons mensen aangesproken vanaf de kansel maar verder heb ik het nog nooit meegemaakt. Ds. Bredeweg scheen het ook vaak te doen toen die in Barneveld-Zuid stond.

Ja en ook in gemeenten waar hij als gastprediker kwam. ( ik bedoel. ds. Br.)

[Bertiel]

ds R van Kooten zei: jongens moet ik jullie namen noemen...?
dat was genoeg om ze weer stil te laten zitten

[Marijn_M]

Ik kan me herinneren dat op oudejaarsavond een dominee zei dat de wereld misschien die avond zou vergaan omdat de Heere de zonde niet langer kon verdragen. Ik ben nog nooit zo bang geweest.