Het nut van levensbeschrijvingen of: hoe om te gaan met populariteit

[Terri]

Fijn, je laatste reactie is sympathiek

[Refiosi]

Dank Hansknapen, voor het achterhalen van deze nuances. Heb met aandacht je artikel gelezen en vind het mooi dat het verhaal toch op bepaalde punten net nog iets genuanceerder ligt dan eerder bleek.

De reacties hier zijn een beetje overtrokken; laat je je daar niet teveel in meeslepen (en het komt mij al helemaal vreemd toe dat je niet stellig zou mogen zijn).

[Hansknapen]

Dank Hansknapen, voor het achterhalen van deze nuances. Heb met aandacht je artikel gelezen en vind het mooi dat het verhaal toch op bepaalde punten net nog iets genuanceerder ligt dan eerder bleek.

De reacties hier zijn een beetje overtrokken; laat je je daar niet teveel in meeslepen (en het komt mij al helemaal vreemd toe dat je niet stellig zou mogen zijn).

Dank voor deze eerlijke reactie.

[J.C. Philpot]

We kunnen wat zaken te weten komen uit de archiefstukken, maar het hele verhaal erachter zal niet meer boven tafel komen in dit leven. En dat is wat mij betreft prima.

Er is een predikant geweest die bij de Neurenberg trials de Nazi misdadigers heeft begeleid. Het zijn mogelijk enkelen die tot bekering gekomen zijn (dit is op internet te vinden). Nu is het niet aan ons om dat te beoordelen, maar God heeft zelfs een Manasse bekeerd. Dus mogelijk is het zeker. Dan hoeven we ook niet te twijfelen als God dat heeft gedaan bij iemand die in zijn jeugd onder invloed van anderen korte tijd lid is geweest van de NSB.

Daarmee is voor mij de kous af.

[MGG]

muziekgroep of niet, hij was lid van de NSB / landstorm
en de positieve beoordelingen door anderen aangedragen geef ik geen sikkepit voor, de rechters trouwens ook niet, gezien de veroordeling

Achteraf is het makkelijk oordelen. Oordeel je ook zo sterk over mensen die lid zijn van een partij die pro abortus is?

[Adagio]

Er staat toch niet alles in

Het is bijna al 30 jaar geleden, dat de Heere één onzer oude geoefende leraars wegnam, en opnam uit de strijdende in de triomferende kerk. Algemeen was hij geacht en bemind. Na zijn dood verscheen er een levensbeschrijving van hem, waarin hij op zeer eenvoudige wijze verhaalde de weg, die de Heere met hem gehouden had, persoonlijk en ambtelijk.

Een boekverkoper kwam op zekere dag met dat boek bij een andere leraar, die de plaats van de ontslapen leraar had ingenomen. De karakters van die twee leraren verschilden zeer veel. Allen, die ze 'beiden gekend hebben, kunnen zich dat nog wel herinneren. Die eerste leraar waarover ik schreef, was zo kalm en bedaard, doch die tweede leraar was vaak erg kort, en wat kon hij toch pittige uitdrukkingen doen. Hij kon, zoals men dat wel eens zegt, de spijker op de kop slaan.

Ik herinner me nog altijd, dat een leraar, die ia 1928 te Veenendaal overleed, en in wiens gezelschap ik ook vaak als student verkeren mocht, eens van hem zei: „Hij kijkt scheel de wereld in, maar recht in je hart". (Hij had namelijk maar één goed oog). Maar nu terug naar de ontmoeting van die boekverkoper met die leraar.

Die leraar liet het voorkomen, alsof hij niet zoveel belang toonde voor dat uitgegeven werk. Het was niet zo bedoeld, maar hij zei tegen die boekverkoper: „Je kunt het wel mee terug nemen". „Wat", zo riep die man, „ik dacht dat u altijd zulk een grote achting en liefde voor die leraar had? " „Och ja", was het antwoord, „ik zal het wel nemen, maar er staat toch niet alles in". Of die man het begrepen heeft of niet, dat weet ik niet, maar vaak heb ik gedacht, en later nog veel meer dan toen, wat was dat toch een veelbetekenende uitdrukking. Wat een ware uitdrukking.

Welke bekeringsgeschiedenis ge ook ter hand neemt, het is inderdaad waar, al is het nog zo getrouw medegedeeld, toch staat er niet alles in. Als er alles in staan moest, zouden er niet veel exemplaren verkocht worden. Werkelijk, het kan niet alles op papier gezet worden. Alle dingen stichten niet. Er kan soms wel eens wat beschreven worden, maar alles, dat is onmogelijk. Allen, die geen vreemdeling zijn van het leven Gods, kennen dat bij eigen ervaring.

Wat brengt de Heere Zijn volk vaak in diepten en afgronden. De diepten des satans, de diepten dier zonde, de diepten van de vijandschap, de diepten van het verderf, de diepten van de aanvechtingen van die vorst der duisternis, van de verbergingen en van de verlatingen Gods. Het is in deze als eenmaal met de bloedvloeiende vrouw. De Heere Jezus vroeg aan Zijn discipelen: „Wie heeft mij aangeraakt? " En het antwoord van de discipelen was: „De schare Verdringt U". Alsof zij wilden zeggen: Wie kan daar nu een antwoord opgeven? Maar twee waren er die het wisten, dat was de Heere Jezus Zelf en die vrouw.

Hier is het hetzelfde. God weet het, omdat Hij alwetend is en alles van eeuwigheid in Zijn ondoorgrondelijke raad is opgenomen en vastgelegd. Het wordt immers alles door God bepaald en bestuurd. Hij laat Zijn volk niet verzocht worden boven vermogen. Maar dat volk weet het ook, omdat zij het persoonlijk door­leven. Van Paulus lezen wij in 2 Cor. 12 : 4, dat hij opgetrokken was in het Paradijs, en gehoord had onuitsprekelijke woorden, die het een mens niet geoorloofd is te spreken. Het kon door Paulus ook niet beschreven worden. Daar waren geen woorden voor.

Ook lezen wij in Gods Woord, dat Christus na Zijn opstanding van Simon gezien is; doch een nadere 'beschrijving van wat daar heeft plaats gehad, kunnen wij ook nergens vinden.

Dat het volzalige openbaringen en verschijningen zijn geweest, daar kunnen wij wel iets van gevoelen. Het gaat alle beschrijving te boven. Zulke zaken behoren wel tot de zeldzaamheden, als in het leven van Paulus en Petrus, maar toch wat de eigenschappen betreft, een elk en een ieder van dat volk, in wier hart de gebaande wegen, zijn, mag toch smaken, dat de Heere goed is. Johannes op Patmos mocht als dood aan die voeten van de Heere Jezus vallen, en ook hij was niet bekwaam om mede te delen wat er toen in zijn hart is omgegaan. Het zijn voorproeven en voorsmaken van wat het eenmaal in de heerlijkheid zijn zal. Och, hadden wij er meer van! Maar het is ook de Heere bekend hoe lusteloos en behoefteloos dat wij daar heengaan. Wij moeten onszelf ook te dien opzichte zo vaak veroordelen, omdat wij ons niet recht veroordelen kunnen.

Ook anderzijds heeft er zoveel plaats uit- en inwendig, dat ook niet aan „de .pers" overgegeven kan worden.

Wie zal de afdwalingen verstaan? Reinig mij van mijn verborgen zonden. Er is naar Job 26 : 6, geen deksel voor het verderf. Arglistig is het hart, ja dodelijk, wie zal het kennen? En zegt de Waarheid het ons ook niet, dat niemand weet wat in de mens is, dan de geest des mensen, die in hem is? Ook horen wij Job zeggen in hoofdstuk 23 : 2: Mijn plage is zwaar boven mijn zuchten. Wij kunnen het zelfs tegen onze dierbaarste betrekkingen en bijzonderste vrienden niet 'alles zeggen, wat er plaats heeft. Soms zouden wij het wel willen, om ons hart eens te ontlasten, dat er eens niets meer bedekt bleef, maar hoe zal een mens er aan beginnen? Soms mag dat volk tegen de Heere alles vertellen. David zegt in Ps. 119: Ik heb U mijn wegen verteld. De Heere wekt er Zijn volk toe op on Ps. 62 : 9: Stort ulieder hart uit voor Zijn aangezicht. En wat heeft het menigmaal hun ziel ontlast en verruimd. Maar tegen mensen zeggen, of het in een boek schrijven, dat is onmogelijk.

Daarom, wat is die uitdrukking waar: „Er staat toch niet alles in". Wat zal ik er nog aan toevoegen? Het zijn uitdrukkingen en zaken, die door velen niet meer verstaan worden, en daarom.... veracht worden. Edoch indien wij tot dezulken behoren, dan is er wel reden om te vrezen, dat wij vreemdelingen zijn van het leven Gods. En zo wij van dat bevindelijke leven geen kennis krijgen, tussen de wieg en het graf, dan zal het vreselijk zijn om te vallen in de handen van de levende God.

Dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige en waarachtige God en Jezus Christus, Die Gij gezonden hebt. Joh. 17 : 3. Er is veel bevinding, die de toets van Gods Woord niet doorstaan kan. Alles wat niet gegrond en gefundeerd is op het eeuwige Woord van God, zal geen dageraad hebben. Ook met een overgenomen en gestolen bevinding zullen wij God niet kunnen ontmoeten. De zuivere bevinding is die bevinding, die Gods Woord tot richtsnoer heeft, en wat een vrucht is van de onderwijzingen des Heiligen Geestes in ons hart.

De verborgenheden des Heeren zijn voor degenen, die Hem vrezen, en dat gaat niet buiten ons om. Wat zal er veel wegvallen, waar wij mee gepocht hebben. Ook alles waarin en waarmee wij onszelf bedoeld hebben, zal als kaf verbranden, alleen wat van God is zal overblijven. In de dag des oordeels zullen de boeken geopend werden door Hem, aan Wie de Vader al het oordeel gegeven heeft.

Maar ook Gods volk zal eeuwig zingen van de wegen des Heeren, omdat de heerlijkheid des Heeren groot is; en ik denk ook van datgene wat hier nooit uitgedrukt of beschreven kon worden. Hier zijn de gedachten zo vaak vermenigvuldigd, de strijd zo zwaar geweest, en de afgronden zo diep, zichzelf zo tegengevallen, zo vaak besloten, dat zij niet konden uitkomen; maar daar zijn alle raadsels op'gelost, daar alle duisternissen voor eeuwig weggenomen, en God alles en in allen.

De Heere mocht deze enkele regelen om Zijns Zelfs wil nog zegenen voor dat zo menigmaal gejaagde en geplaagde volk, dat zo vaak als een onverklaarbaar raadsel voor zichzelf zwerft over de aarde.... Met de hypocrieten loopt het niet vast, maar Gods arme volk zit gedurig maar verward in de struiken. En zij moeten er telkens uit geholpen en verlost worden. Het ongeloof is vaak zo sterk en de twijfel zo groot, maar hun Verlosser is sterk, Heere der heirscharen is Zijn Naam. Christus is die Held, bij Wie hulp besteld is, en machtig om te verlossen.

Hij heeft de strijd gewonnen, en in Zijn overwinning ligt de zegepraal van de kerk voor eeuwig gewaarborgd. Straks zal eeuwige blijdschap op hun hoofden zijn, en treuring en zuchting voor eeuwig wegvlieden.

Van Christus staat ook niet alles beschreven, alles wat Hij gedaan heeft, naar Joh. 21 : 25. Hij heeft veel meer gedaan dan dat ons bekend en geopenbaard is. En daar kan ook wel onder geschaard worden, de Goddelijke ondersteuningen en bewaringen in die bange tijden, wat nooit door dat volk genoemd of beschreven is.

Houdt door Zijn kracht Gods volk in stand. O, dat onze ziel mocht opwassen meer en meer ia de kennis en in de genade van de Heere Jezus Christus, en dat Hij Hem mocht verheffen als het hoogste onzer blijdschap. Hem, Die Zijn volk een oorzaak geworden is der eeuwige zaligheid. Vertroost elkander met deze woorden.

Uit: De Saambinder (1950)

Juist.

[helma]

Ik hoop in elk geval dat we deze les eruit geleerd hebben: mensen horen niet op een voetstuk.
Ook niet die lieve kinderen van God of die bijzondere knechten.

Het is genade voor slechte mensen; tot de laatste snik.

[Arja]

Ik denk dat het niet eens gaat over het uitmeten van zonden. Hij heeft er alleen over gezwegen en dat is niet juist. Paulus heeft ook vreselijke dingen gedaan, maar was daar in zijn brieven open en eerlijk over. De betreffende predikant heeft een boek uitgebracht waarin vooral zijn goede dingen aan bod kwamen en niet de zwarte bladzijden van zijn leven.

Ik las zijn levensbeschrijving vóór het artikel en erna. Ik begrijp niet dat je zegt dat hij zijn goede dingen aan bod laat komen en niet de zwarte bladzijden. Dat klopt niet echt. Ook tussen de regels door is veel te lezen. Wat ik zo aangrijpend vind, is dat hij schrijft dat bij het ouder worden de gedachten aan de herinneringen van het leven dat voorbijgegaan is, zich vermenigvuldigen:

“Het kan in het hart schuld en berouw doen ervaren. In (…) Had ik, had ik! Daaraan is toe te voegen de belijdenis: ‘Was ik maar niet zo dwaas geweest’, of: wat ben ik door onoplettendheid en zonden in bange wegen terechtgekomen (…) Ieder mens kan van zijn of haar leven wel een boek schrijven. Maar niet iedereen zal durven weergeven wat in het leven heeft plaatsgevonden. Daar zijn vele zwarte bladzijden te vinden. Deze getuigen van zonden en schuld.” Plus wat hij voelde toen hij terugkwam in '46 (wat ik nu begrijp uit internering). Behoorlijk zwart.

Ds. P. Blok heeft het boek trouwens niet zelf uitgebracht, zoals je zegt. Het geestelijke deel over zijn eigen bekering en weg met God komt wel echt uit zijn eigen aantekeningen, de foto's die er bij horen ook. Maar het grotere beschrijvende deel over zijn ambtelijk werk is door anderen aangevuld. Het is dus deels van hemzelf, deels door anderen ingekleurd. Het verscheen pas 3 of 4 jaar na zijn overlijden.

Daarnaast is ds. Blok niet met Paulus te vergelijken. Paulus vervolgde de Messiaanse Joden en heeft verschrikkelijke dingen gedaan op religeus niveau om hen van dat geloof af te brengen. De keuze van ds. P. Blok zou je misschien meer kunnen vergelijken met die van Zacheüs: iemand die verkeerde keuzes maakte, maar die door Jezus werd geroepen om te volgen.

[KDD]

Ik denk dat het niet eens gaat over het uitmeten van zonden. Hij heeft er alleen over gezwegen en dat is niet juist. Paulus heeft ook vreselijke dingen gedaan, maar was daar in zijn brieven open en eerlijk over. De betreffende predikant heeft een boek uitgebracht waarin vooral zijn goede dingen aan bod kwamen en niet de zwarte bladzijden van zijn leven.

Ik las zijn levensbeschrijving vóór het artikel en erna. Ik begrijp niet dat je zegt dat hij zijn goede dingen aan bod laat komen en niet de zwarte bladzijden. Dat klopt niet echt. Ook tussen de regels door is veel te lezen. Wat ik zo aangrijpend vind, is dat hij schrijft dat bij het ouder worden de gedachten aan de herinneringen van het leven dat voorbijgegaan is, zich vermenigvuldigen:

“Het kan in het hart schuld en berouw doen ervaren. In (…) Had ik, had ik! Daaraan is toe te voegen de belijdenis: ‘Was ik maar niet zo dwaas geweest’, of: wat ben ik door onoplettendheid en zonden in bange wegen terechtgekomen (…) Ieder mens kan van zijn of haar leven wel een boek schrijven. Maar niet iedereen zal durven weergeven wat in het leven heeft plaatsgevonden. Daar zijn vele zwarte bladzijden te vinden. Deze getuigen van zonden en schuld.” Plus wat hij voelde toen hij terugkwam in '46 (wat ik nu begrijp uit internering). Behoorlijk zwart.

Ds. P. Blok heeft het boek trouwens niet zelf uitgebracht, zoals je zegt. Het geestelijke deel over zijn eigen bekering en weg met God komt wel echt uit zijn eigen aantekeningen, de foto's die er bij horen ook. Maar het grotere beschrijvende deel over zijn ambtelijk werk is door anderen aangevuld. Het is dus deels van hemzelf, deels door anderen ingekleurd. Het verscheen pas 3 of 4 jaar na zijn overlijden.

Daarnaast is ds. Blok niet met Paulus te vergelijken. Paulus vervolgde de Messiaanse Joden en heeft verschrikkelijke dingen gedaan op religeus niveau om hen van dat geloof af te brengen. De keuze van ds. P. Blok zou je misschien meer kunnen vergelijken met die van Zacheüs: iemand die verkeerde keuzes maakte, maar die door Jezus werd geroepen om te volgen.

Mooi post Arja! Ik heb het boek (nog) niet gelezen maar je laat zien dat om het eerlijk te kunnen oordelen moet je het gelezen hebben.

[refo]

Ik denk dat het niet eens gaat over het uitmeten van zonden. Hij heeft er alleen over gezwegen en dat is niet juist. Paulus heeft ook vreselijke dingen gedaan, maar was daar in zijn brieven open en eerlijk over. De betreffende predikant heeft een boek uitgebracht waarin vooral zijn goede dingen aan bod kwamen en niet de zwarte bladzijden van zijn leven.

Ik las zijn levensbeschrijving vóór het artikel en erna. Ik begrijp niet dat je zegt dat hij zijn goede dingen aan bod laat komen en niet de zwarte bladzijden. Dat klopt niet echt. Ook tussen de regels door is veel te lezen. Wat ik zo aangrijpend vind, is dat hij schrijft dat bij het ouder worden de gedachten aan de herinneringen van het leven dat voorbijgegaan is, zich vermenigvuldigen:

“Het kan in het hart schuld en berouw doen ervaren. In (…) Had ik, had ik! Daaraan is toe te voegen de belijdenis: ‘Was ik maar niet zo dwaas geweest’, of: wat ben ik door onoplettendheid en zonden in bange wegen terechtgekomen (…) Ieder mens kan van zijn of haar leven wel een boek schrijven. Maar niet iedereen zal durven weergeven wat in het leven heeft plaatsgevonden. Daar zijn vele zwarte bladzijden te vinden. Deze getuigen van zonden en schuld.” Plus wat hij voelde toen hij terugkwam in '46 (wat ik nu begrijp uit internering). Behoorlijk zwart.

Ds. P. Blok heeft het boek trouwens niet zelf uitgebracht, zoals je zegt. Het geestelijke deel over zijn eigen bekering en weg met God komt wel echt uit zijn eigen aantekeningen, de foto's die er bij horen ook. Maar het grotere beschrijvende deel over zijn ambtelijk werk is door anderen aangevuld. Het is dus deels van hemzelf, deels door anderen ingekleurd. Het verscheen pas 3 of 4 jaar na zijn overlijden.

Daarnaast is ds. Blok niet met Paulus te vergelijken. Paulus vervolgde de Messiaanse Joden en heeft verschrikkelijke dingen gedaan op religeus niveau om hen van dat geloof af te brengen. De keuze van ds. P. Blok zou je misschien meer kunnen vergelijken met die van Zacheüs: iemand die verkeerde keuzes maakte, maar die door Jezus werd geroepen om te volgen.

Mooi post Arja! Ik heb het boek (nog) niet gelezen maar je laat zien dat om het eerlijk te kunnen oordelen moet je het gelezen hebben.

Zulk soort passages doen het altijd wel goed. Over zonden praten in het algemeen lukt meestal wel. Dat wordt gezien als 'goede dongen'. Tussen de regels door valt er niets over te lezen. Wat er niet staat staat er niet.

[DDD]

Het is niet zo moeilijk om te weeklagen over je zonden in het algemeen. Maar specifieke zonden belijden, dat is in mijn geval een heel ander verhaal. Daarom heb ik het niet zo op algemeen geweeklaag. Je zou er nog een heel rechtzinnige gelovige mee kunnen worden.