Hoe ervoer je de zondag door de jaren heen

[Bourdon16]

Wij mochten wel buitenspelen maar alleen in de achtertuin. Voor mijn idee was dat toen heel normaal.

Onze kinderen mogen wel op straat spelen. Maar geen speelafspraakjes met kinderen.

Wij spreken wel af met voornamelijk familie maar het risico is toch wel dat het al snel weer een drukke dag wordt en je moet gaan haasten.

[refo]

Wij bleven op zondag altijd binnen. In ons eigen gezin hebben we dat zo doorgezet.
Klachten hierover heb ik nooit vernomen. Wel van buurkinderen. Jaren later zei een voormalig buurmeisje dat de zondagen zo saai waren, omdat wij niet naar buiten gingen op zondag.

Regels waren soms wat arbitrair. Wij mochten vroeger niet knippen en plakken op zondag. Bij mijn vrouw vroeger thuis wel. In ons gezin was het ook toegestaan.
Spelletjes als Monopolie deden we niet: geen handel drijven op zondag. Sjoelen ook niet: te wild. Bij mijn vrouw haalden ze juist wel eens een sjoelbak bij familie. In ons gezin wordt op zondag ook niet gesjoeld.
Visites op zondag waren ook taboe vroeger. Ik houd er nog steeds niet van.

Zijn allemaal gewoontes.

De Heidelbergse Catechismus schrijft alleen voor dat we op zondag naar de kerk gaan:
Eerstelijk, dat de kerkendienst, of het predikambt, en de scholen onderhouden worden, en dat ik, inzonderheid op [den sabbat, dat is op] den rustdag, tot de gemeente Gods naarstiglijk kome, om Gods Woord te horen, de sacramenten te gebruiken, God den Heere openlijk aan te roepen, en den armen Christelijke handreiking te doen; ten andere, dat ik al de dagen mijns levens van mijn boze werken ruste, den Heere door Zijn Geest in mij werken late, en alzo den eeuwigen sabbat in dit leven aanvange.
Wat tussen teksthaken staat is later toegevoegd in Nederland.

[Zeeuw]

Wij bleven op zondag altijd binnen. In ons eigen gezin hebben we dat zo doorgezet.
Klachten hierover heb ik nooit vernomen. Wel van buurkinderen. Jaren later zei een voormalig buurmeisje dat de zondagen zo saai waren, omdat wij niet naar buiten gingen op zondag.

Regels waren soms wat arbitrair. Wij mochten vroeger niet knippen en plakken op zondag. Bij mijn vrouw vroeger thuis wel. In ons gezin was het ook toegestaan.
Spelletjes als Monopolie deden we niet: geen handel drijven op zondag. Sjoelen ook niet: te wild. Bij mijn vrouw haalden ze juist wel eens een sjoelbak bij familie. In ons gezin wordt op zondag ook niet gesjoeld.
Visites op zondag waren ook taboe vroeger. Ik houd er nog steeds niet van.

Zijn allemaal gewoontes.

De Heidelbergse Catechismus schrijft alleen voor dat we op zondag naar de kerk gaan:
Eerstelijk, dat de kerkendienst, of het predikambt, en de scholen onderhouden worden, en dat ik, inzonderheid op [den sabbat, dat is op] den rustdag, tot de gemeente Gods naarstiglijk kome, om Gods Woord te horen, de sacramenten te gebruiken, God den Heere openlijk aan te roepen, en den armen Christelijke handreiking te doen; ten andere, dat ik al de dagen mijns levens van mijn boze werken ruste, den Heere door Zijn Geest in mij werken late, en alzo den eeuwigen sabbat in dit leven aanvange.
Wat tussen teksthaken staat is later toegevoegd in Nederland.

Onlangs een heldere preek over de HC vwb de zondag: https://www.hhggoes.nl/kerkdienst/diens ... en-rustdag

[refo]

Wij bleven op zondag altijd binnen. In ons eigen gezin hebben we dat zo doorgezet.
Klachten hierover heb ik nooit vernomen. Wel van buurkinderen. Jaren later zei een voormalig buurmeisje dat de zondagen zo saai waren, omdat wij niet naar buiten gingen op zondag.

Regels waren soms wat arbitrair. Wij mochten vroeger niet knippen en plakken op zondag. Bij mijn vrouw vroeger thuis wel. In ons gezin was het ook toegestaan.
Spelletjes als Monopolie deden we niet: geen handel drijven op zondag. Sjoelen ook niet: te wild. Bij mijn vrouw haalden ze juist wel eens een sjoelbak bij familie. In ons gezin wordt op zondag ook niet gesjoeld.
Visites op zondag waren ook taboe vroeger. Ik houd er nog steeds niet van.

Zijn allemaal gewoontes.

De Heidelbergse Catechismus schrijft alleen voor dat we op zondag naar de kerk gaan:
Eerstelijk, dat de kerkendienst, of het predikambt, en de scholen onderhouden worden, en dat ik, inzonderheid op [den sabbat, dat is op] den rustdag, tot de gemeente Gods naarstiglijk kome, om Gods Woord te horen, de sacramenten te gebruiken, God den Heere openlijk aan te roepen, en den armen Christelijke handreiking te doen; ten andere, dat ik al de dagen mijns levens van mijn boze werken ruste, den Heere door Zijn Geest in mij werken late, en alzo den eeuwigen sabbat in dit leven aanvange.
Wat tussen teksthaken staat is later toegevoegd in Nederland.

Onlangs een heldere preek over de HC vwb de zondag: https://www.hhggoes.nl/kerkdienst/diens ... en-rustdag

Nou, leuk. Kun je hem even samenvatten?

[Henk J]

Mijn ervaring was eigenlijk wel positief, op een boerderij is ook alle ruimte om buiten te spelen. Zwemmen in ons eigen zwembad deden we dan weer niet, niemand weet goed waarom niet.
Verder was het redelijk luxe, gebak na de kerk en ook een uitgebreide middagmaaltijd, dat maakt voor kinderen de dag al gauw positief.
Toen mijn oma alleen was komen te staan gingen we per toerbeurt 's middags daar op bezoek. Verder eigenlijk nooit visite op zondag.

[Edelweiss]

Ik ken gezinnen waar de kinderen op zondag niet buiten mogen zijn (op de kerkgang na), dan duurt de zondag toch wel lang voor hen, denk ik.

In mijn familie zijn er ook kinderen die niet in de tuin mogen spelen - maar in een kleine stadswoning met een tuintje zo groot als een postzegel is dat niet gemakkelijk aangezien de kinderen zeer energiek zijn. Die kinderen hebben, vooral in de zomer, een hekel aan de zondag. Dat vind ik pijnlijk.

Temeer ook, omdat ik dat herken van heel vroeger, toen mijn ouders dezelfde regels hanteerden. Ik voelde me toen net een gekooide leeuw. Later versoepelde dat en mijn beeld van de zondag dus ook. We begonnen toen tussen de kerkdiensten door met wandelingen, en dat gebeurde tot de laatste uit huis ging. Daar ontstonden de mooiste gesprekken, en daar kijk ik met een heel warm gevoel op terug.
Vandaag de dag vind ik de zondag echt een feestdag.

[Pjotr92]

Dan ben ik ook wel benieuwd naar: Hoe was de zondag als jullie als kind op vakantie waren? Was die dan heel anders dan thuis? Mocht je meer of was het eigenlijk hetzelfde?

Thuis mocht ik als kind wel buitenspelen, zowel in de tuin als op straat. Als er in de zomer een badje in de tuin stond mocht ik daar ook in. Verder gingen we vaak een wandeling maken of een stukje fietsen. Qua spelletjes in mijn herinnering ook geen beperkingen. De tv bleef wel uit, behalve voor Nederland Zingt, dat werd dan opgenomen op een videoband, want dat werd dan uitgezonden terwijl we in de kerk zaten, en werd dan tijdens de koffie gekeken. Huiswerk deed ik toen ik op de middelbare school zat ook niet op zondag, behalve voor Godsdienst. Visite hadden we ook af en toe. Warm eten deden we altijd tussen de middag op zondag omdat dat na de middagdienst dan wel erg laat werd en juist vrij uitgebreid, mijn moeder zei daar weleens over: De zondag is een feestdag, dus daar hoort uitgebreid eten bij. Avondeten was een broodmaaltijd met een gekookt ei en vaak nog iets van een saucijzenbroodje of iets dergelijks.

Op vakantie gingen we eigenlijk wel altijd op zondag wel naar een lokale kerk. Verder bleven we eigenlijk wel de hele zondag op de camping waar we dan stonden. Spelen daar mocht ook gewoon. Zwemmen in het zwembad op de camping mocht ook, zeker als we op een erg warme bestemming waren. De redenatie was dan: In een badje in de achtertuin mag je ook, en dit is nu een soort van onze achtertuin.

[newton]

Wij bleven op zondag altijd binnen. In ons eigen gezin hebben we dat zo doorgezet.
Klachten hierover heb ik nooit vernomen. Wel van buurkinderen. Jaren later zei een voormalig buurmeisje dat de zondagen zo saai waren, omdat wij niet naar buiten gingen op zondag.

Regels waren soms wat arbitrair. Wij mochten vroeger niet knippen en plakken op zondag. Bij mijn vrouw vroeger thuis wel. In ons gezin was het ook toegestaan.
Spelletjes als Monopolie deden we niet: geen handel drijven op zondag. Sjoelen ook niet: te wild. Bij mijn vrouw haalden ze juist wel eens een sjoelbak bij familie. In ons gezin wordt op zondag ook niet gesjoeld.
Visites op zondag waren ook taboe vroeger. Ik houd er nog steeds niet van.

Zijn allemaal gewoontes.

De Heidelbergse Catechismus schrijft alleen voor dat we op zondag naar de kerk gaan:
Eerstelijk, dat de kerkendienst, of het predikambt, en de scholen onderhouden worden, en dat ik, inzonderheid op [den sabbat, dat is op] den rustdag, tot de gemeente Gods naarstiglijk kome, om Gods Woord te horen, de sacramenten te gebruiken, God den Heere openlijk aan te roepen, en den armen Christelijke handreiking te doen; ten andere, dat ik al de dagen mijns levens van mijn boze werken ruste, den Heere door Zijn Geest in mij werken late, en alzo den eeuwigen sabbat in dit leven aanvange.
Wat tussen teksthaken staat is later toegevoegd in Nederland.

Onlangs een heldere preek over de HC vwb de zondag: https://www.hhggoes.nl/kerkdienst/diens ... en-rustdag

Nou, leuk. Kun je hem even samenvatten?

NotebookLM van Google maakt er als korte samenvattig van:

De tekst bespreekt de betekenis en de praktijk van de rustdag, oorspronkelijk de Sabbat en later de zondag in de christelijke traditie. De spreker analyseert bijbelse passages uit Markus 2 en Genesis 2, waarin de instelling van de rustdag bij de schepping en Jezus' omgang met de Sabbat worden belicht. De bron bekijkt historische pogingen om het zevendaagse ritme te doorbreken, zoals de Franse Revolutie en de Sovjet-Unie, die beide mislukten en de noodzaak van een wekelijkse rustdag bevestigden. Verder wordt de verschuiving van Sabbat naar zondag behandeld, waarbij de zondag wordt gevierd als de dag van Christus' opstanding, symbool van bevrijding van zonde. De tekst waarschuwt voor zowel een wettische als een onverschillige benadering van de rustdag en pleit voor een viering van vreugde en dankbaarheid, gericht op Christus en gemeenschap, zoals ook de catechismus benadrukt. Tot slot wordt de rustdag gezien als een voorafschaduwing van de eeuwige rust in Christus.

De lange variant:

Briefingdocument: De Zondag als Rustdag en Bevrijdingsdag

Dit briefingdocument is opgesteld op basis van de preek "HHG_Goes___ds._S.T._Lagendijk___De_HEERE_geeft_ons_een_rustdag.mp3" en de bijbehorende studiegids "De Zondag: Rustdag en Bevrijdingsdag". Het document belicht de belangrijkste thema's, ideeën en feiten met betrekking tot de zondag als rustdag, inclusief relevante citaten uit de bronnen.
1. De Oorspronkelijke Bedoeling van de Rustdag: Schepping en Noodzaak

De preek benadrukt dat de rustdag zijn oorsprong vindt in de schepping, niet als een latere toevoeging voor Israël, maar als een fundamentele behoefte van de schepping en de mens.

Goddelijke Instelling bij de Schepping: Na zes dagen scheppen rustte God op de zevende dag en heiligde deze. Dit dient als voorbeeld voor de mensheid. "Nadat de Here God in zes dagen alles geschapen had, dan lezen we in Genesis 2 vers 2 en vers 3. Toen God op de zevende dag zijn werk dat hij gemaakt had voltooid had, rustte hij op de zevende dag van al zijn werk dat hij gemaakt had. En de God zegende de zevende dag en hij heiligde die. Want daarop ruste hij van al zijn werk dat God ziep door het te maken."
Menselijke Behoefte aan Rust: De mens is niet gemaakt om constant door te gaan. Rust is essentieel voor welzijn. "Wij zijn niet gemaakt om door te gaan altijd maar. Maar we zijn gemaakt om vijf of zes dagen te werken en dan een dag rust te hebben." Zelfs ongelovigen ervaren de noodzaak van rust om overbelasting ("opbranden") te voorkomen.
Historische Bevestiging: Pogingen om het wekelijkse rustritme te doorbreken, zoals de 10-daagse werkweek tijdens de Franse Revolutie en de gespreide 5-daagse werkweek in de Sovjet-Unie, faalden door onvrede, verminderde productiviteit en sociale isolatie. Dit toont aan dat het door God ingestelde ritme van zes dagen werken en één dag rust "het beste werkt" en "goed voor een mens" en de samenleving is.

2. De Rustdag als Bevrijdingsdag: Israël en Christus

De betekenis van de rustdag verdiept zich na de bevrijding uit Egypte en vindt zijn ultieme vervulling in de opstanding van Christus.

Bevrijding uit Slavernij in Egypte: Voor Israël werd de Sabbat een wekelijkse herinnering aan de bevrijding uit de slavernij, waar ze gedwongen werden non-stop te werken. "De sabbat [werd] de wekelijkse bevrijdingsdag van het volk Israël... Een dag om te vieren dat ze niet meer gedwongen hoeven te werken. Een dag om te vieren dat de Here hen bevrijd heeft." Dit gebod staat ook in Deuteronomium 5:15 vermeld, met de nadruk op de herinnering aan de slavernij.
Jezus en de "Wettische Invulling": In de tijd van Jezus was de Sabbat verworden tot een "last" van regels en verboden, in plaats van een "lust" en een "gave". Jezus nam hier fel afstand van, zoals te zien is in Marcus 2:23-3:5, waar hij geneest op Sabbat en zijn discipelen aren plukken. Hij stelde: "De sabbat is gemaakt ter wille van de mens. Niet de mens ter wille van de sabbat." Deze wettische benadering "verduisterden de echter betekenis van de sabbat", die moest wijzen op de bevrijding en rust die Christus zou brengen.
De Zondag als de "Dag des Heren": De vroege christenen kozen de zondag als rustdag, niet de Sabbat, omdat het de dag van Jezus' opstanding was. Deze dag symboliseert zijn overwinning op zonde en dood, en dus de ultieme bevrijding. Het Nieuwe Testament herhaalt alle geboden behalve het Sabbatgebod als zodanig. "De 'Dag des Heren' (Openbaring 1:10) verwijst naar de zondag, de opstandingsdag van Jezus. Het werd de algemeen aanvaarde naam voor de dag waarop de christelijke gemeente samenkwam voor eredienst en om de rustdag te vieren."

3. Theologische Debatten en Interpretaties

Door de geschiedenis heen zijn er verschillende interpretaties van de rustdag geweest, met name over de verhouding tussen de Sabbat en de Zondag.

Verzet tegen Judaïsten in de Vroege Kerk: De vroege kerk verzette zich fel tegen pogingen van Judaïsten om de oudtestamentische Sabbatregels (inclusief farizeïsche wetjes) op de christelijke rustdag toe te passen. Kerkvaders stelden: "Wij sabbatiseren niet. Wij vieren de dag des Here... Een dag van vrijheid, niet van regels."
Reformatoren vs. Puritanisme:Reformatoren (Luther, Calvijn): Zij beschouwden een wettische viering van de zondag als een dwaalleer en een terugval naar de wettische benadering van de Farizeeën of Judaïsten. Calvijn sprak zich fel uit tegen mensen die de zondag als een Sabbat wilden vieren: "Want de mensen die aan hun bepalingen vasthouden overtreffen de Joden drie in hun grove en vreselijke bijgeloof over de sabbat." Luther ging zelfs zover te stellen: "Als je de sabbat wil houden... dan moet je maar een Jood worden."
Puritanisme: Deze beweging in de 16e-17e eeuw paste de oudtestamentische Sabbatregels toe op de zondag, vanuit de gedachte "wij zijn het nieuwe Israël". Zij zagen de Reformatoren als "geestelijk onvolwassen" en niet moedig genoeg om het leven volledig te reformeren, in tegenstelling tot hun eigen opvatting.
De Heidelbergse Catechismus en Petrus Datheen: Hoewel de opstellers van de Heidelbergse Catechismus (Zondag 38) bewust het woord 'rustdag' gebruikten, voegde Petrus Datheen in zijn Nederlandse vertaling het woord 'Sabbat' toe. Dit, in combinatie met de opkomst van het Puritanisme en de Nadere Reformatie in Nederland, heeft bijgedragen aan de interpretatie van de zondag als een Sabbat in sommige kringen, inclusief een meer regelgerichte invulling.

4. De Praktische Invulling van de Zondag als Bevrijdingsdag

De preek en de catechismus bieden concrete handvatten voor de invulling van de zondag, waarbij een middenweg tussen wetticisme en verwaarlozing wordt gezocht.

Twee Aspecten volgens de Heidelbergse Catechismus (Zondag 38):Woordverkondiging en Onderwijs: "Ten eerste dat de kerkelijke woordverkondiging en de scholen in stand gehouden worden. En dat ik vooral op de sabbat, dat is de rustdag, trouw naar Gods gemeente kom om Gods woord te horen, de sacramenten te gebruiken, god de Here openlijk aan te roepen en als christen de armen bij te staan." Het gaat hierbij om het onderwezen worden in het evangelie van rust en vrijheid in Christus. De gezamenlijke bijeenkomst van de gemeente is een zegen en noodzakelijk voor het geloofsleven.
Afstand nemen van boze werken en leven door de Geest: "En als tweede dat ik alle dagen van mijn leven afstand van mijn boze werken neem. En de Here God door zijn geest in mij laat werken en aldus de eeuwige sabbat in dit leven aanvang." Dit betekent rusten van eigen inspanningen om God te behagen en de rust in Christus niet te ondermijnen door zonde. Het gaat om het laten werken van Gods Geest in het leven.

Balans: Geen Wetticisme, Geen Verwaarlozing: De preek waarschuwt voor twee extremen:
Wetticisme: De zondag als "een dag voor regels" zien, wat de vreugde en bevrijdingsbetekenis tenietdoet.
Verwaarlozing: De zondag gelijkstellen aan andere dagen, waardoor de dag zijn functie verliest om op God gericht te zijn en te rusten. Dit kan leiden tot het "verachten van de goede gave van een rustdag".
Zondagswerk: Werk op zondag, hoewel soms noodzakelijk (bijv. in de zorg), brengt kosten met zich mee. Er moet dan gezocht worden naar compensatie in rusttijd en gezinssamenkomst op andere momenten in de week. Het bewust uitkiezen van zondagswerk "omdat het jou beter uitkomt" gaat in tegen Gods bedoeling.
De Zondag als Voorafschaduwing van de Eeuwige Rust: De wekelijkse rustdag herinnert ons aan de "eeuwige sabbatrust" die ons wacht in de hemel, voortvloeiend uit Christus' volbrachte werk. "Elke rustdag als wij rusten van onze dagelijkse beslommeringen. Elke zondag die wij als bevrijdingsdag vieren van hem die ons vrijgekocht heeft met zijn bloed. Elke rustdag zien wij uit naar de eeuwige rust die ons wacht."

Samenvattend benadrukken de bronnen de zondag als een door God ingestelde dag van rust en bevrijding, geworteld in de schepping en vervuld in Christus' opstanding. Het is een dag om te vieren, te rusten en zich op God te richten, terwijl extremen van wetticisme en verwaarlozing vermeden moeten worden.
.

[Marijn_M]

Ik ervoer het als een nare dag en ik vind het nog steeds met stip de minst fijne dag van de week. Blij als het weer maandagochtend is.

Eerlijk? Ik ben ook blij als het dan weer maandag is. Ik maakte een foutje in mijn stuk. Ik zette er neer: "Pas later is dat veranderd, maar nog altijd ervaar ik de zondag niet echt als een zware dag." Het moet zijn: nog altijd ervaar ik de zondag echt als een zware dag."

[parel]

Ik ken gezinnen waar de kinderen op zondag niet buiten mogen zijn (op de kerkgang na), dan duurt de zondag toch wel lang voor hen, denk ik.

In mijn familie zijn er ook kinderen die niet in de tuin mogen spelen - maar in een kleine stadswoning met een tuintje zo groot als een postzegel is dat niet gemakkelijk aangezien de kinderen zeer energiek zijn. Die kinderen hebben, vooral in de zomer, een hekel aan de zondag. Dat vind ik pijnlijk.

Temeer ook, omdat ik dat herken van heel vroeger, toen mijn ouders dezelfde regels hanteerden. Ik voelde me toen net een gekooide leeuw. Later versoepelde dat en mijn beeld van de zondag dus ook. We begonnen toen tussen de kerkdiensten door met wandelingen, en dat gebeurde tot de laatste uit huis ging. Daar ontstonden de mooiste gesprekken, en daar kijk ik met een heel warm gevoel op terug.
Vandaag de dag vind ik de zondag echt een feestdag.

Dat vind ik wel lastig ja!

Wij mochten als kind wel gewoon in de tuin spelen. Later gingen we ook een rondje lopen door de wijk (juist in de winter geloof ik, toen je toch minder in de tuin speelde). Nu ik dit zo lees, denk ik dat dat ook gewoon was om de (jongste) energieke kinderen even de gelegenheid te geven wat energie kwijt te raken. Ben inmiddels zelf moeder en even naar buiten zorgt er echt voor dat de stemming een stuk gezelliger blijft!

[merel]

Ik ervoer het als een nare dag en ik vind het nog steeds met stip de minst fijne dag van de week. Blij als het weer maandagochtend is.

Eerlijk? Ik ben ook blij als het dan weer maandag is. Ik maakte een foutje in mijn stuk. Ik zette er neer: "Pas later is dat veranderd, maar nog altijd ervaar ik de zondag niet echt als een zware dag." Het moet zijn: nog altijd ervaar ik de zondag echt als een zware dag."

Waarom?

[Zeeuw]

Wij bleven op zondag altijd binnen. In ons eigen gezin hebben we dat zo doorgezet.
Klachten hierover heb ik nooit vernomen. Wel van buurkinderen. Jaren later zei een voormalig buurmeisje dat de zondagen zo saai waren, omdat wij niet naar buiten gingen op zondag.

Regels waren soms wat arbitrair. Wij mochten vroeger niet knippen en plakken op zondag. Bij mijn vrouw vroeger thuis wel. In ons gezin was het ook toegestaan.
Spelletjes als Monopolie deden we niet: geen handel drijven op zondag. Sjoelen ook niet: te wild. Bij mijn vrouw haalden ze juist wel eens een sjoelbak bij familie. In ons gezin wordt op zondag ook niet gesjoeld.
Visites op zondag waren ook taboe vroeger. Ik houd er nog steeds niet van.

Zijn allemaal gewoontes.

De Heidelbergse Catechismus schrijft alleen voor dat we op zondag naar de kerk gaan:
Eerstelijk, dat de kerkendienst, of het predikambt, en de scholen onderhouden worden, en dat ik, inzonderheid op [den sabbat, dat is op] den rustdag, tot de gemeente Gods naarstiglijk kome, om Gods Woord te horen, de sacramenten te gebruiken, God den Heere openlijk aan te roepen, en den armen Christelijke handreiking te doen; ten andere, dat ik al de dagen mijns levens van mijn boze werken ruste, den Heere door Zijn Geest in mij werken late, en alzo den eeuwigen sabbat in dit leven aanvange.
Wat tussen teksthaken staat is later toegevoegd in Nederland.

Onlangs een heldere preek over de HC vwb de zondag: https://www.hhggoes.nl/kerkdienst/diens ... en-rustdag

Nou, leuk. Kun je hem even samenvatten?

De rustdag is er voor de mens, de mens niet voor de rustdag. Kerkbezoek en de andere zaken zoals de HC die beschrijft zijn belangrijk. De rest is bijzaak.

[merel]

Ik ben ook steeds meer ontspannen geworden tav de zondag. Ik mocht ook niet buiten spelen en verveelde mij sierlijk. Helemaal als iedereen lag te slapen.

Inmiddels hebben wij niet veel dingen die niet mogen op zondag. We bezoeken de kerkdiensten, drinken en eten gezellig samen, wat lekkers bij de koffie. We lezen een boek, kijken wel eens een film, wandelen een paar uur, of mijn man gaat alleen hardlopen of met de jongens. Ik vind het een heerlijke dag.

[Marijn_M]

Ik ervoer het als een nare dag en ik vind het nog steeds met stip de minst fijne dag van de week. Blij als het weer maandagochtend is.

Eerlijk? Ik ben ook blij als het dan weer maandag is. Ik maakte een foutje in mijn stuk. Ik zette er neer: "Pas later is dat veranderd, maar nog altijd ervaar ik de zondag niet echt als een zware dag." Het moet zijn: nog altijd ervaar ik de zondag echt als een zware dag."

Waarom?

Nu? Omdat alles me zoveel energie kost. En ik heb niet zoveel energie, dus voelt het alsof ik zondags op een bijna lege tank rijd.

[Forummer]

Mijn ervaring is behoorlijk wisselend geweest. Als basisschoolkind woonden we buitenaf, ochtend naar de kerk fietsen en middag lekker buitenspelen: paaltjesvoetbal e.d., avond vaak monopoly of risk met chips. Dus dat was wel OK. In mijn puberteit ging mijn vader met het geloof aan de gang met als gevolg dat hij wettisch werd, voetballen leek ineens op oranjegekte dus verboden op zondag, monopoly of risk was handel of oorlog, dus verboden op zondag. Een spannend boek of bijvoorbeeld kameleon lezen werd ook verboden op zondag, het moest een 'goed' boek zijn. In die tijd was de zondag de stomste dag van de week.

Later, in mijn 1e huwelijk, was het vooral een kwestie van gewoonte om naar de kerk te gaan. Verder spelletjes doen met de kinderen, of een dutje. Soms koffiedrinken bij vrienden of familie. We hadden ook de regel voor de kinderen dat ze niet buiten de poort mochten spelen maar die regel was meer uit gewoonte dan dat we het uit konden leggen. De zondag was geen vervelende dag, maar ook geen topdag.

Toen ik God leerde kennen ging ik uitzien met verwachting naar de zondag. Toch kwamen er steeds meer vragen bij, in plaats dat er vragen beantwoord werden. Soms een bijzonder mooie en zegenrijke preek, maar helaas ook mindere. Er was geen evenwicht. Dat gaf ook verdriet.

Na mijn scheiding heb ik een heel proces doorgemaakt van mezelf leren kennen en mijn emoties leren (her)kennen. Ook een heel proces van opnieuw naar God leren kijken, zoals het werkelijk in Zijn Woord staat. In combinatie met een aantal andere factoren lukt het me nu om uit te zien naar en te genieten van de zondag. Zelfs als de preek matig is, zit er meestal wel een lied of gedeelte van het gebed bij waamee ik de week weer in kan. Verder gebruiken we de zondag nu bewust om ook regelmatig bij familie op bezoek te gaan of te ontspannen. Als de kinderen er zijn bewust quality time. Dat is 1 van de zegeningen van een rustdag.

Kortom, een hele ontwikkeling geweest.