Ik begrijp dat als ik u een spiegel voorhoudt dat dit confronterend kan zijn, dat u wellicht bang wordt voor uzelf. U bent zo veroordelend naar het geestelijk leven van gemeenten toe. Terwijl we naar Schrift en belijdenis toch echt het beste moeten denken van de uiterlijke belijdenis en levenswandel. U lijkt veel te wantrouwen. Maakt u daarmee de tere plantjes niet kapot?-DIA- schreef: ↑Gisteren, 01:08Vooruit nog een kort weerwoordje dan: Begrijp je hoe zulke vragen hier (aan deze kant) overkomen, en dat niet incidenteel, maar jaren aaneen?Refojongere schreef: ↑Gisteren, 00:38Waarom ik dat deed? Welnu, om een spiegel voor te houden en u aan het denken te zetten over hoe uw berichten overkomen. Ik lees daarin veel veroordelingen en daar reageer ik dus negatief op. Ik noem enige voorbeelden uit uw bericht waaruit dit blijkt:-DIA- schreef: ↑Gisteren, 00:05Oordeelt u nu al? Ik heb geen lust om op zodanig gestelde vragen in te gaan.Refojongere schreef: ↑25 aug 2025, 23:55
Het is niks, was niks en het wordt niks. Wat een Evangelie. Ja, er moet plaatsgemaakt worden voor het Evangelie, maar ik hoor je nooit over die blijdschap. Hoe komt dat toch DIA? Allemaal ernstig, bedrukt, bedroefd. Is dat het kenmerk van het ware?
Natuurlijk kun je dit afdoen als vijandschap. Maar heb je zelf wel eens in de spiegel gekeken dan? Gebruik je dit forum ook om zelf opgescherpt en gewaarschuwd te worden in plaats van zelf alleen te zenden en te waarschuwen?
Hier hoor ik (hoop dat ik me vergis) een vooroordeel? En verder is het sowieso een reactie die nogal negatief of zelfs wantrouwend overkomt. Waarom deed u dat? Ik hoef hier dan nu ook geen antwoord op.
-Maar wat werkt het toch uit? (Retorisch bedoeld: vast weinig in uw gemeente en meteen maar heel Nederland?
- Wat zijn we toch hard, en wat zijn we afkerig, want dat blijkt toch veelal de praktijk te zijn?
(Weer een negatief oordeel over uw gemeente en meteen maar heel Nederland?)
- Hebben we het ook wel eens gemerkt?
(Bedoeld is: vast niet)
- Een mens komt er van nature nooit, ook al drukt de waarheid op het hart.
(Dus wat is dan hier het Evangelie?)
Met andere woorden: als iemand hier desondanks positief is over hun gemeente zijn ze vast blind. Als je negatief over je gemeente denkt, dan zie je het scherp.
Elke blijdschap wordt dan verdacht gemaakt als lichtzinnig, maar men schept onbedoeld een verstikkend klimaat omdat men veroordeeld wordt vanwege lichtzinnigheid. Ik zou wensen dat u met twee woorden spreekt zoals de Bijbel dat ook doet.
Andere opmerken herken ik niet, in elk geval zal ik zoiets niet bewust doen. Nu kan ik wel zeggen dan weten we dat nu, maar mijn ervaring is toch dat het bij wijze van spreken morgen weer gebeurd. Dat grijpt me aan, en dat doet iets met een mens. En of het hier alleen was, nee, dezelfde ervaring heb ik met mijn enige broer, waar ik ook tegen moet zwijgen, die ik toch zo lief heb, waar we immers naar dezelfde Godsontmoeting reizen.
Maar u lijkt niet echt in de spiegel te kijken. De ander zit vooral fout, ziet het niet en daarom voelt u zich alleen. Kan het ook zo zijn dat ú fout zit?