Gereformeerde Gemeenten

[Marijn_M]

Het staat in Romeinen 12:2
En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij.

Je moet je je niet laten beïnvloeden door wat de wereld denkt en doet, maar je moet bedenken wat de wil van God is.

Je moet bereid zijn je gedachten en wil te onderwerpen aan wat Gods wil is en op die manier in het leven staan: Heere wat wilt U dat ik doen zal.

Dat zal dan in alle aspecten van je leven invloed hebben. En zichtbaar zijn in de manier waarop je leeft.

Ik vind jouw stukje verduidelijkend. Tegelijk denk ik bij Romeinen 12:2 dat Paulus het net andersom zegt: niet dat wij onszelf moeten veranderen of steeds maar moeten bedenken wat God wil, maar dat wij veranderd worden door de vernieuwing van ons denken. In het Grieks staat dat in de passieve vorm: laat je veranderen. Dat haalt voor mij de kramp weg van ‘ik moet’ en maakt plaats voor de vrijheid dat God mij vernieuwt.

Misschien is dat wel het verschil tussen moralisme (waar je zelf de motor ben) en genade (waar God het in mij werkt). Het maakt me nieuwsgierig: hoe ervaar jij dat verschil? Gezond nieuwsgierig bedoel ik.

[Hoed]

Het staat in Romeinen 12:2
En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij.

Je moet je je niet laten beïnvloeden door wat de wereld denkt en doet, maar je moet bedenken wat de wil van God is.

Je moet bereid zijn je gedachten en wil te onderwerpen aan wat Gods wil is en op die manier in het leven staan: Heere wat wilt U dat ik doen zal.

Dat zal dan in alle aspecten van je leven invloed hebben. En zichtbaar zijn in de manier waarop je leeft.

Ik vind jouw stukje verduidelijkend. Tegelijk denk ik bij Romeinen 12:2 dat Paulus het net andersom zegt: niet dat wij onszelf moeten veranderen of steeds maar moeten bedenken wat God wil, maar dat wij veranderd worden door de vernieuwing van ons denken. In het Grieks staat dat in de passieve vorm: laat je veranderen. Dat haalt voor mij de kramp weg van ‘ik moet’ en maakt plaats voor de vrijheid dat God mij vernieuwt.

Misschien is dat wel het verschil tussen moralisme (waar je zelf de motor ben) en genade (waar God het in mij werkt). Het maakt me nieuwsgierig: hoe ervaar jij dat verschil? Gezond nieuwsgierig bedoel ik.

Dat is een mooie vraag. Als je iets mag zien wie God uit genade wil zijn voor een arme zondaar, krijg je verdriet over de zonden. En ga je vanuit dat verdriet daarover die zonden haten en vlieden. Ik geloof dat je dat dan ook uit de vruchten in het leven kunt bemerken, zowel in de dagelijkse handel, als in de levenswandel, niet alleen in innerlijke maar ook in uiterlijke zin. Je kunt aan iemands leven dat dan ook zien.

[Maanenschijn]

Dat is een mooie vraag. Als je iets mag zien wie God uit genade wil zijn voor een arme zondaar, krijg je verdriet over de zonden. En ga je vanuit dat verdriet daarover die zonden haten en vlieden. Ik geloof dat je dat dan ook uit de vruchten in het leven kunt bemerken, zowel in de dagelijkse handel, als in de levenswandel, niet alleen in innerlijke maar ook in uiterlijke zin. Je kunt aan iemands leven dat dan ook zien.

Maar, om het dan concreet te maken, aanhakend op jouw post over kleding (het zou zomaar een vraag van mijn kinderen kunnen zijn): wat past daar in kleding dan wel bij en wat niet?

Als ik heel chargerend bovenstaande discussie samenvat: Dan is passend bij de gemiddelde kledinguitingen goed, maar wel met hoed.

Dus spijkerbroek met hoed .

[Hoed]

Dat is een mooie vraag. Als je iets mag zien wie God uit genade wil zijn voor een arme zondaar, krijg je verdriet over de zonden. En ga je vanuit dat verdriet daarover die zonden haten en vlieden. Ik geloof dat je dat dan ook uit de vruchten in het leven kunt bemerken, zowel in de dagelijkse handel, als in de levenswandel, niet alleen in innerlijke maar ook in uiterlijke zin. Je kunt aan iemands leven dat dan ook zien.

Maar, om het dan concreet te maken, aanhakend op jouw post over kleding (het zou zomaar een vraag van mijn kinderen kunnen zijn): wat past daar in kleding dan wel bij en wat niet?

Als ik heel chargerend bovenstaande discussie samenvat: Dan is passend bij de gemiddelde kledinguitingen goed, maar wel met hoed.

Dus spijkerbroek met hoed .

Vroeger zeiden de oudjes dan: kleed je zo dat de wereld niet om je lacht en Gods volk niet om je hoeft te huilen.

Dat betekent dan je dus geen aanstoot geeft. Ds. P.J. de Raaf heeft onlangs nog iets moois daarover geschreven in de Daniël, aangaande het deelnemen aan het Heilig Avondmaal.

[JPM]

In het licht van deze discussie: hoe zit het met het keppeltje dat Joodse mannen dragen? Is dat Bijbels gezien dan ook niet tot oneer?


Verzonden vanaf mijn iPad met Tapatalk

[Marijn_M]

Het staat in Romeinen 12:2
En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij.

Je moet je je niet laten beïnvloeden door wat de wereld denkt en doet, maar je moet bedenken wat de wil van God is.

Je moet bereid zijn je gedachten en wil te onderwerpen aan wat Gods wil is en op die manier in het leven staan: Heere wat wilt U dat ik doen zal.

Dat zal dan in alle aspecten van je leven invloed hebben. En zichtbaar zijn in de manier waarop je leeft.

Ik vind jouw stukje verduidelijkend. Tegelijk denk ik bij Romeinen 12:2 dat Paulus het net andersom zegt: niet dat wij onszelf moeten veranderen of steeds maar moeten bedenken wat God wil, maar dat wij veranderd worden door de vernieuwing van ons denken. In het Grieks staat dat in de passieve vorm: laat je veranderen. Dat haalt voor mij de kramp weg van ‘ik moet’ en maakt plaats voor de vrijheid dat God mij vernieuwt.

Misschien is dat wel het verschil tussen moralisme (waar je zelf de motor ben) en genade (waar God het in mij werkt). Het maakt me nieuwsgierig: hoe ervaar jij dat verschil? Gezond nieuwsgierig bedoel ik.

Dat is een mooie vraag. Als je iets mag zien wie God uit genade wil zijn voor een arme zondaar, krijg je verdriet over de zonden. En ga je vanuit dat verdriet daarover die zonden haten en vlieden. Ik geloof dat je dat dan ook uit de vruchten in het leven kunt bemerken, zowel in de dagelijkse handel, als in de levenswandel, niet alleen in innerlijke maar ook in uiterlijke zin. Je kunt aan iemands leven dat dan ook zien.

Wat je schrijft herken ik. Als je iets mag zien van Gods genade voor een arme zondaar, dan komt er inderdaad verdriet over de zonde. Voor mij is het daarbij zo bijzonder dat het haten en vlieden van de zonde niet uit dat verdriet zelf komt, maar uit de liefde Gods, die door de Heilige Geest in onze harten is uitgestort (Rom. 5:5). Zoiets als wat Paulus zegt, dat God zelf in ons het willen en werken werkt (Fil. 2:13).

Dan wordt gehoorzaamheid geen ‘moeten’, maar een vrucht van Zijn liefde. En dat neemt de kramp en de angst weg dat ik nooit genoeg aan dat ‘moeten’ zou kunnen voldoen.

[Maanenschijn]

Het is allemaal waar en mooi en zeker ook herkenbaar. Maar het blijft in onze kringen een lastig punt. Een man die van harte de Heere mag vrezen, maar in dagelijks leven zich onopvallend kleed (dus zoals ‘de wereld’) wordt toch door een deel van onze gezindte veroordeeld: “kan niet echt zijn”. Zo zijn er voorbeelden genoeg om aan te vullen.

Het punt dat ik (als ik het goed begrijp ook @Bertiel) wilde maken) is dat het eenvoudige gebod van de Heere: hoofdbedekking voor de vrouw bij het bidden (in het openbaar?), duidelijk onderscheid in kleding tussen man en vrouw, matigheid in versiering voor man en vrouw, het niet accentueren van het lichaam voor man en vrouw om de lust niet op te wekken, enz, in onze reformatorische wereld een heel eigen set regels en daarbij oordeel heeft gekregen. Vooral gericht wat ons past. Ik moet daarbij denken aan de woorden van de Heere Jezus gericht aan de farizeeën . Hij zegt: U heeft het gebod van de Heere God krachteloos gemaakt door er eigen regels aan toe te voegen (Matth. 15 vers 6). Ook in deze discussie willen we daar aan voorbij gaan. Want dat klaagt ons aan. In die spiegel willen we liever niet kijken.

[Marijn_M]

Dat is een mooie vraag. Als je iets mag zien wie God uit genade wil zijn voor een arme zondaar, krijg je verdriet over de zonden. En ga je vanuit dat verdriet daarover die zonden haten en vlieden. Ik geloof dat je dat dan ook uit de vruchten in het leven kunt bemerken, zowel in de dagelijkse handel, als in de levenswandel, niet alleen in innerlijke maar ook in uiterlijke zin. Je kunt aan iemands leven dat dan ook zien.

Maar, om het dan concreet te maken, aanhakend op jouw post over kleding (het zou zomaar een vraag van mijn kinderen kunnen zijn): wat past daar in kleding dan wel bij en wat niet?

Als ik heel chargerend bovenstaande discussie samenvat: Dan is passend bij de gemiddelde kledinguitingen goed, maar wel met hoed.

Dus spijkerbroek met hoed .

Vroeger zeiden de oudjes dan: kleed je zo dat de wereld niet om je lacht en Gods volk niet om je hoeft te huilen.

Dat betekent dan je dus geen aanstoot geeft. Ds. P.J. de Raaf heeft onlangs nog iets moois daarover geschreven in de Daniël, aangaande het deelnemen aan het Heilig Avondmaal.

Zelf vind ik houvast in wat de Bijbel zegt. Als de Heere jou liefheeft, en jij Hem, dan wil je geen kleren waarmee je jezelf in het middelpunt zet. Voor mij als vrouw: Paulus schrijft in 1 Timotheüs 2:9 dat vrouwen zich moeten tooien met eenvoud en matigheid, en Petrus zegt in 1 Petrus 3:3–4 dat niet de uiterlijke pracht telt, maar een zacht en stil gemoed dat kostbaar is in Gods ogen.

Dat helpt mij om keuzes te maken in wat ik draag: staat wat ik draag Hem in de weg om Zich door mij te laten zien. Dat zal in de ene cultuur anders zijn dan in een andere. Paulus zegt in 1 Korinthe 9 dat hij de Joden als een Jood werd, en de Grieken als een Griek — niet om mee te doen met zonde of wereldsheid, maar om geen aanstoot te geven en zo ruimte te maken voor het Evangelie.

[Bertiel]

Het is allemaal waar en mooi en zeker ook herkenbaar. Maar het blijft in onze kringen een lastig punt. Een man die van harte de Heere mag vrezen, maar in dagelijks leven zich onopvallend kleed (dus zoals ‘de wereld’) wordt toch door een deel van onze gezindte veroordeeld: “kan niet echt zijn”. Zo zijn er voorbeelden genoeg om aan te vullen.

Het punt dat ik (als ik het goed begrijp ook @Bertiel) wilde maken) is dat het eenvoudige gebod van de Heere: hoofdbedekking voor de vrouw bij het bidden (in het openbaar?), duidelijk onderscheid in kleding tussen man en vrouw, matigheid in versiering voor man en vrouw, het niet accentueren van het lichaam voor man en vrouw om de lust niet op te wekken, enz, in onze reformatorische wereld een heel eigen set regels en daarbij oordeel heeft gekregen. Vooral gericht wat ons past. Ik moet daarbij denken aan de woorden van de Heere Jezus gericht aan de farizeeën . Hij zegt: U heeft het gebod van de Heere God krachteloos gemaakt door er eigen regels aan toe te voegen (Matth. 15 vers 6). Ook in deze discussie willen we daar aan voorbij gaan. Want dat klaagt ons aan. In die spiegel willen we liever niet kijken.

ja, ik was ook zoiets aan het schrijven. Het gaat alleen op voor vrouwen, mannen hebben het een stuk makkelijk erin.
En het onderscheid tussen mannen en vrouwenkleding was in de bijbelse tijd ook veel kleiner dan dat we denken. Ook soms enkel aan de riem te zien

[Marijn_M]

In het licht van deze discussie: hoe zit het met het keppeltje dat Joodse mannen dragen? Is dat Bijbels gezien dan ook niet tot oneer?


Verzonden vanaf mijn iPad met Tapatalk

Paulus bedoelde in 1 Kor. 11 niet de kippah. Chrysostomus (4e eeuw) legt uit dat het gaat om “iets dat over het hoofd neerhangt”, zoals een sluier of doek bij heidense rituelen. Zie: Chrysostomus, Homily 26 on 1 Corinthians. https://www.ccel.org/ccel/schaff/npnf112.iv.xxvii.html

[helma]

Het staat in Romeinen 12:2
En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij.

Je moet je je niet laten beïnvloeden door wat de wereld denkt en doet, maar je moet bedenken wat de wil van God is.

Je moet bereid zijn je gedachten en wil te onderwerpen aan wat Gods wil is en op die manier in het leven staan: Heere wat wilt U dat ik doen zal.

Dat zal dan in alle aspecten van je leven invloed hebben. En zichtbaar zijn in de manier waarop je leeft.

Ik vind jouw stukje verduidelijkend. Tegelijk denk ik bij Romeinen 12:2 dat Paulus het net andersom zegt: niet dat wij onszelf moeten veranderen of steeds maar moeten bedenken wat God wil, maar dat wij veranderd worden door de vernieuwing van ons denken. In het Grieks staat dat in de passieve vorm: laat je veranderen. Dat haalt voor mij de kramp weg van ‘ik moet’ en maakt plaats voor de vrijheid dat God mij vernieuwt.

Misschien is dat wel het verschil tussen moralisme (waar je zelf de motor ben) en genade (waar God het in mij werkt). Het maakt me nieuwsgierig: hoe ervaar jij dat verschil? Gezond nieuwsgierig bedoel ik.

Ik zie 'laten veranderen' niet alleen als iets passiefs. Het impliceert dat je daar toch invloed op hebt.
Vers 1 is ook een oproep:
Ik bid u dan, broeders, door de ontfermingen Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levende, heilige en Gode welbehagelijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst. Romeinen 12:1

Allereerst denk ik dat het proces van levensheiliging allereerst en allermeest het werk van de Heilige Geest is. De Heilige Geest werkt in het vernieuwde hart. Er komt een innerlijke verandering (passief) De Heilige Geest werkt het willen én het werken.

In de wil stort de Heilige Geest nieuwe hoedanigheden
en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt;
die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil;
die wederspannig was, gehoorzaam wordt;
Hij beweegt en sterkt dien wil alzo,
dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen. (DL)

De gelovige wordt opgeroepen om actief te leven in afhankelijkheid van de Heilige Geest maar wordt ook opgeroepen om vruchten voort te brengen en te leven in overeenstemmingmet Gods wil. In zijn brieven geeft Paulus zo vaak aansporing om te jagen naar
heiliging. Dat kan alleen door Christus' opstandingskracht.
En dan zijn er de zwakheden van je vlees..en zijn ook je 'goede werken' met zonde bevlekt.
Dus heb je ook in de heiligmaking de Heere Jezus zo nodig. En blijf je uiteindelijk een bedelaar om genade.


Is het 'moeten'? Ja, ergens toch wel. We worden aangespoord. Maar de kramp is er voor mij uit. Omdat ik mag rusten in het werk van Christus en mag leven uit Hem, ook wat betreft levensheiliging.

Ik zie het meer als keuzes maken. Maria had het goede deel 'gekozen'.
Een verlangen, door de Heilige Geest gewerkt, om toegewijd te zijn en de wil van God boven alles te stellen. Omdat er zo makkelijk iets tussen komt wat verwijdering geeft.
Uit liefde wil je dicht bij de Heere leven en Hem gehoorzaam zijn.

Slaag ik erin? Oh nee...
Maar ik verlang er wel naar.
En dan helpt wat Paulus bedoelt in Romeinen 12:2 (om weer naar het begin terug te gaan)
Láát ik me beïnvloeden door het denken van de wereld, of láát ik mijn gedachten vormen door en naar Gods Woord.
En dat is een keuze. Daar ben ik van harte van overtuigd. En dat heeft gevolgen voor alle keuzes die je maakt. Ook over de inhoud van je kledingkast.



Ik weet niet of dit een antwoord is, Marijn_M?

[Bertiel]

strijd de goede strijd
maar ik weet niet of dit met kleding heel veel uitdoen heeft zoals we het nu (in refo NL) invullen.
Onderscheid man / vrouw was in de bijbel ook niet duidelijk aanwezig in kleding.
Daarnaast vind ik een knotje in de nek met strak naar achtergekamd haar ook van voren makkelijk te verwarren met een man, terwijl dit wel volgens de regels past. Dus we hebben heel veel cultureel ingevuld, wat een bijbelse eis is, maar de bijbelse maatstaf los gelaten en we oordelen er anderen mee.

[ZWP]

Toch nog even over mijn post waar ik verder geen reactie op heb gehad.

De eerste eeuwse context: Korinthe was een grote wereldstad, een havenstad die bekend stond om morele losbandigheid. De context was ook dat eer en schaamte een veel grotere rol speelden dan in onze cultuur. Uiterlijk vertoon en kleding hoorden hierbij.

In de Griekse en Romeinse cultuur was het gebruikelijk dat vrouwen hun haar bedekten in het openbaar. Een onbedekte vrouw was ongehuwd of zelfs lichtzinnig (prostituees). Als een getrouwde vrouw dus haar haar onbedekt liet, was dat tot schaamte van de man.
Wij kennen dit niet meer zo.

De religieuze context was ook dat in bepaalde religies priesteressen of profetessen ook onbedekt optraden.
Hierdoor ontstaat er een associatie van vrouwen zonder hoofdbedekking die bidden of profeteerden in de gemeente met die heidense praktijken.
Ook dat aspect kennen wij niet meer in onze tijd.

Als je dit bovenstaande meeneemt (en dat lijkt me relevant!) dan is Paulus zorg duidelijk. Hij wil orde, eerbied en onderscheid in de gemeente. Wanneer een vrouw dan onbedekt ter kerke ging, was dat uiteraard een schande. Zij respecteerde haar man niet, associeerde zich met heidense (religieuze) gebruiken en losbandigheid. In deze context is Paulus' richtlijn overduidelijk.

Een bron voor het feit dat het in de Romeinse wereld echt ongebruikelijk was om onbedekt naar een religieuze bijeenkomst te gaan, is:
Plutarchus (ca. 46–120 n.Chr., een tijdgenoot van Paulus) schrijft in zijn werk Quaestiones Romanae: “Het is niet geoorloofd voor een vrouw om te offeren zonder dat zij gesluierd is.” (Quaest. Rom. 267b)

Mijn conclusie is dat Paulus dit toch zegt in deze bijzondere context. En dat hoofdbedekking toen zeker noodzakelijk was gezien alle negatieve associaties met onbedekte vrouwelijke hoofden in de kerk.
Nu speelt dat mijns inziens niet meer zo. De onderliggende waarden gelden nog steeds: eerbeid, orde etc. zijn nog steeds van belang. Dat komt echter niet in uitdrukking door het dragen van een hoed naar de kerk.

[Marijn_M]

Het staat in Romeinen 12:2
En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij.

Je moet je je niet laten beïnvloeden door wat de wereld denkt en doet, maar je moet bedenken wat de wil van God is.

Je moet bereid zijn je gedachten en wil te onderwerpen aan wat Gods wil is en op die manier in het leven staan: Heere wat wilt U dat ik doen zal.

Dat zal dan in alle aspecten van je leven invloed hebben. En zichtbaar zijn in de manier waarop je leeft.

Ik vind jouw stukje verduidelijkend. Tegelijk denk ik bij Romeinen 12:2 dat Paulus het net andersom zegt: niet dat wij onszelf moeten veranderen of steeds maar moeten bedenken wat God wil, maar dat wij veranderd worden door de vernieuwing van ons denken. In het Grieks staat dat in de passieve vorm: laat je veranderen. Dat haalt voor mij de kramp weg van ‘ik moet’ en maakt plaats voor de vrijheid dat God mij vernieuwt.

Misschien is dat wel het verschil tussen moralisme (waar je zelf de motor ben) en genade (waar God het in mij werkt). Het maakt me nieuwsgierig: hoe ervaar jij dat verschil? Gezond nieuwsgierig bedoel ik.

Ik zie 'laten veranderen' niet alleen als iets passiefs. Het impliceert dat je daar toch invloed op hebt.
Vers 1 is ook een oproep:
Ik bid u dan, broeders, door de ontfermingen Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levende, heilige en Gode welbehagelijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst. Romeinen 12:1

Allereerst denk ik dat het proces van levensheiliging allereerst en allermeest het werk van de Heilige Geest is. De Heilige Geest werkt in het vernieuwde hart. Er komt een innerlijke verandering (passief) De Heilige Geest werkt het willen én het werken.

In de wil stort de Heilige Geest nieuwe hoedanigheden
en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt;
die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil;
die wederspannig was, gehoorzaam wordt;
Hij beweegt en sterkt dien wil alzo,
dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen. (DL)

De gelovige wordt opgeroepen om actief te leven in afhankelijkheid van de Heilige Geest maar wordt ook opgeroepen om vruchten voort te brengen en te leven in overeenstemmingmet Gods wil. In zijn brieven geeft Paulus zo vaak aansporing om te jagen naar
heiliging. Dat kan alleen door Christus' opstandingskracht.
En dan zijn er de zwakheden van je vlees..en zijn ook je 'goede werken' met zonde bevlekt.
Dus heb je ook in de heiligmaking de Heere Jezus zo nodig. En blijf je uiteindelijk een bedelaar om genade.


Is het 'moeten'? Ja, ergens toch wel. We worden aangespoord. Maar de kramp is er voor mij uit. Omdat ik mag rusten in het werk van Christus en mag leven uit Hem, ook wat betreft levensheiliging.

Ik zie het meer als keuzes maken. Maria had het goede deel 'gekozen'.
Een verlangen, door de Heilige Geest gewerkt, om toegewijd te zijn en de wil van God boven alles te stellen. Omdat er zo makkelijk iets tussen komt wat verwijdering geeft.
Uit liefde wil je dicht bij de Heere leven en Hem gehoorzaam zijn.

Slaag ik erin? Oh nee...
Maar ik verlang er wel naar.
En dan helpt wat Paulus bedoelt in Romeinen 12:2 (om weer naar het begin terug te gaan)
Láát ik me beïnvloeden door het denken van de wereld, of láát ik mijn gedachten vormen door en naar Gods Woord.
En dat is een keuze. Daar ben ik van harte van overtuigd. En dat heeft gevolgen voor alle keuzes die je maakt. Ook over de inhoud van je kledingkast.

Ik weet niet of dit een antwoord is, Marijn_M?

Dank je wel, Helma.Mooi antwoord. Ik zie nu duidelijker het accentverschil tussen jou en mij. Maar helemaal zeker weet ik het ook niet. Dus denk ik er nog even over na.

[huisman]

Toch nog even over mijn post waar ik verder geen reactie op heb gehad.

De eerste eeuwse context: Korinthe was een grote wereldstad, een havenstad die bekend stond om morele losbandigheid. De context was ook dat eer en schaamte een veel grotere rol speelden dan in onze cultuur. Uiterlijk vertoon en kleding hoorden hierbij.

In de Griekse en Romeinse cultuur was het gebruikelijk dat vrouwen hun haar bedekten in het openbaar. Een onbedekte vrouw was ongehuwd of zelfs lichtzinnig (prostituees). Als een getrouwde vrouw dus haar haar onbedekt liet, was dat tot schaamte van de man.
Wij kennen dit niet meer zo.

De religieuze context was ook dat in bepaalde religies priesteressen of profetessen ook onbedekt optraden.
Hierdoor ontstaat er een associatie van vrouwen zonder hoofdbedekking die bidden of profeteerden in de gemeente met die heidense praktijken.
Ook dat aspect kennen wij niet meer in onze tijd.

Als je dit bovenstaande meeneemt (en dat lijkt me relevant!) dan is Paulus zorg duidelijk. Hij wil orde, eerbied en onderscheid in de gemeente. Wanneer een vrouw dan onbedekt ter kerke ging, was dat uiteraard een schande. Zij respecteerde haar man niet, associeerde zich met heidense (religieuze) gebruiken en losbandigheid. In deze context is Paulus' richtlijn overduidelijk.

Een bron voor het feit dat het in de Romeinse wereld echt ongebruikelijk was om onbedekt naar een religieuze bijeenkomst te gaan, is:
Plutarchus (ca. 46–120 n.Chr., een tijdgenoot van Paulus) schrijft in zijn werk Quaestiones Romanae: “Het is niet geoorloofd voor een vrouw om te offeren zonder dat zij gesluierd is.” (Quaest. Rom. 267b)

Mijn conclusie is dat Paulus dit toch zegt in deze bijzondere context. En dat hoofdbedekking toen zeker noodzakelijk was gezien alle negatieve associaties met onbedekte vrouwelijke hoofden in de kerk.
Nu speelt dat mijns inziens niet meer zo. De onderliggende waarden gelden nog steeds: eerbeid, orde etc. zijn nog steeds van belang. Dat komt echter niet in uitdrukking door het dragen van een hoed naar de kerk.

Toch maar een paar vragen over 1 Korinthe 11 naar aanleiding van jouw conclusie die ik dus niet deel.
1, Paulus noemt al jouw argumenten niet maar gebruikt de Scheppingsorde als argument. Bv vers 8 en 9. Vs 10 begint dan met: Daarom moet de vrouw enz. Die orde is toch niet tijdgebonden?
2. Is vers 3 ook tijdgebonden en cultuurbepaald?
3. Raakt het zoeken naar argumenten om onder deze instelling uit te komen niet de waarschuwing in vers 16?
4.Hoe leg jij vers 10 uit en dan vooral de laatste woorden: om der engelen wil.

Persoonlijk vind ik dat je met veel sterkere exegetische argumenten moet komen om dit Schriftgedeelte iets anders te laten zeggen als wat er staat.