Bezet gebied?

[huisman]

“If we have to have a choice between being dead and pitied, and being alive with a bad image, we’d rather be alive and have the bad image.”
— Golda Meir

Maar ik geloof niet dat dit de keus is. Bij figuren als Sabine Scharwachter en in landen als Iran zal Israel nooit iets goeds kunnen doen. Maar bij beperken toevoer voedsel en medicijnen is echt de vraag hoe dat eigen belangen beschermt en dood uitstelt.

Even een zijpaadje over Iran. Ik lees in ‘vakliteratuur’ alles over operatie Rising Lion (aanval Israël op Iran) en Midnight Hammer (aanval VS op Iran ) Complexe operatie vooral vanwege de afstand.
Wat mij opviel is de medewerking van Jordanië en Saudi-Arabië en meer Arabische landen. Maar in de genoemde twee landen werden de dagen ervoor Amerikaanse F22 Raptors een F35 Lightning II ingevlogen. Die hebben tijdens de aanvallen geopereerd van vliegvelden in Jordanië en Saudi-Arabië met hun volledige toestemming. Ook de Israëlische operaties konden ongehinderd plaatsvinden. Ook door luchtruim van Jordanië. Toen Iran Israël aanviel schoot Jordanië wel Iraanse doelen uit de lucht.

De Arabische landen maken zich meer zorgen over Yemen en Iran dan over Gaza.

[parsifal]

“If we have to have a choice between being dead and pitied, and being alive with a bad image, we’d rather be alive and have the bad image.”
— Golda Meir

Maar ik geloof niet dat dit de keus is. Bij figuren als Sabine Scharwachter en in landen als Iran zal Israel nooit iets goeds kunnen doen. Maar bij beperken toevoer voedsel en medicijnen is echt de vraag hoe dat eigen belangen beschermt en dood uitstelt.

Even een zijpaadje over Iran. Ik lees in ‘vakliteratuur’ alles over operatie Rising Lion (aanval Israël op Iran) en Midnight Hammer (aanval VS op Iran ) Complexe operatie vooral vanwege de afstand.
Wat mij opviel is de medewerking van Jordanië en Saudi-Arabië en meer Arabische landen. Maar in de genoemde twee landen werden de dagen ervoor Amerikaanse F22 Raptors een F35 Lightning II ingevlogen. Die hebben tijdens de aanvallen geopereerd van vliegvelden in Jordanië en Saudi-Arabië met hun volledige toestemming. Ook de Israëlische operaties konden ongehinderd plaatsvinden. Ook door luchtruim van Jordanië. Toen Iran Israël aanviel schoot Jordanië wel Iraanse doelen uit de lucht.

De Arabische landen maken zich meer zorgen over Yemen en Iran dan over Gaza.

Ja, ik denk dat de regeringen in Europa zich ook meer zorgen maken over situatie in Oekraine dan over die in Gaza.

Ik denk dat iedereen behalve deel van Israel, Jordanie en Egypte er echt blijer van wordt als Westbank onder Jordaans bestuur valt en Gazastrook onder Egypte en eigenlijk ierdereen er beter van wordt. Maar dat gaat niet snel gebeuren en in de tussentijd is Israel effectief verantwoordelijk voor wat er rond Gaza gebeurd. Het is allemaal waar dat Hamas een heel vuile oorlog voert en zich aan geen enkele regel houdt, maar zou Israel dan niet moeten optreden als bezettende macht (met bijkomende verantwoordelijkheden) en niet een soort ongedefinieerde aanwezigheid hebben in Gaza? Gezien wat op 7 oktober is gebeurd zal dat nog steeds niet gewaardeerd worden, maar het gaat vast ook niet richting genocide beschuldigingen als Israel de verantwoordelijkheid neemt voor voedsel, ziekenhuizen etc in Gaza. Zelfde verhaal met betrekking tot Westbank. Ontruim de nederzettingen of geef de Palestijnen daar fatsoenlijke rechten, maar blijf niet in de schemering hangen.

[helma]

https://x.com/SpencerGuard/status/1948010761957052628

John Spencer:
Ik ben oorlogsonderzoeker, er is geen genocide in Gaza
De militaire acties van Israël zijn gericht tegen terroristen. De dood van burgers is tragisch, maar in de Gazastrook maakt dit deel uit van de strategie van Hamas.


Voor de vertaalde versie:
https://israeltoday.nl/read/ik-ben-oorl ... e-in-gaza/

[Marijn_M]

“If we have to have a choice between being dead and pitied, and being alive with a bad image, we’d rather be alive and have the bad image.”
— Golda Meir

Maar ik geloof niet dat dit de keus is. Bij figuren als Sabine Scharwachter en in landen als Iran zal Israel nooit iets goeds kunnen doen. Maar bij beperken toevoer voedsel en medicijnen is echt de vraag hoe dat eigen belangen beschermt en dood uitstelt.

Maar dat is juist het punt: dit is geen vrije keus in vredestijd. Israël voert al 21 maanden oorlog tegen een tegenstander die zich verschuilt tussen burgers. Ik vind niet dat je kunt zeggen dat Israël dat doet om “de dood uit te stellen” of puur uit eigenbelang. Israël probeert geen moreel perfecte indruk achter te laten, maar vooral: geen tweede 7 oktober te riskeren. De werkelijkheid is: er zijn geen goede opties — alleen minder slechte.

Hamas gebruikt nog steeds tunnels onder scholen, en ik las dat ze zelfs proberen dode Israëlische soldaten te gijzelen — zoals in Khan Younis, waar dat mislukte doordat Israëlische troepen ingrepen. Dit is smerige guerrillaoorlog, midden in woonwijken.

Natuurlijk is het vreselijk als voedsel en medicijnen niet overal binnenkomen. Maar dat gebeurt niet om mensen expres te laten lijden — wel om te voorkomen dat die hulp in handen valt van Hamas, of van andere groepen. Misschien moeten we daar maar een actie voor opzetten: gewoon met spandoeken bij de grens — “Hamas, bendes en clans: handen af van het voedsel graag.” Gewoon even een duidelijke rode lijn trekken, zodat ze weten waar ze aan toe zijn.

Iran laat ook niet los — dat zag ik letterlijk in een afbeelding die een hoge Iraanse adviseur op Instagram postte: een kaart van Israël met twee paddestoelwolken erboven. In het Arabisch stond: "O Jeruzalem, wij komen eraan", en: "Deel dit om hen aan hun lot te herinneren." Dat zegt genoeg. Hamas is de uitvoerende arm — een proxy van Iran — met precies diezelfde ideologie.

Voor Israël gaat dit niet om reputatie of imago.
Voor Israël gaat dit om bestaan.

[parsifal]

“If we have to have a choice between being dead and pitied, and being alive with a bad image, we’d rather be alive and have the bad image.”
— Golda Meir

Maar ik geloof niet dat dit de keus is. Bij figuren als Sabine Scharwachter en in landen als Iran zal Israel nooit iets goeds kunnen doen. Maar bij beperken toevoer voedsel en medicijnen is echt de vraag hoe dat eigen belangen beschermt en dood uitstelt.

Maar dat is juist het punt: dit is geen vrije keus in vredestijd. Israël voert al 21 maanden oorlog tegen een tegenstander die zich verschuilt tussen burgers. Ik vind niet dat je kunt zeggen dat Israël dat doet om “de dood uit te stellen” of puur uit eigenbelang. Israël probeert geen moreel perfecte indruk achter te laten, maar vooral: geen tweede 7 oktober te riskeren. De werkelijkheid is: er zijn geen goede opties — alleen minder slechte.

Hamas gebruikt nog steeds tunnels onder scholen, en ik las dat ze zelfs proberen dode Israëlische soldaten te gijzelen — zoals in Khan Younis, waar dat mislukte doordat Israëlische troepen ingrepen. Dit is smerige guerrillaoorlog, midden in woonwijken.

Natuurlijk is het vreselijk als voedsel en medicijnen niet overal binnenkomen. Maar dat gebeurt niet om mensen expres te laten lijden — wel om te voorkomen dat die hulp in handen valt van Hamas, of van andere groepen. Misschien moeten we daar maar een actie voor opzetten: gewoon met spandoeken bij de grens — “Hamas, bendes en clans: handen af van het voedsel graag.” Gewoon even een duidelijke rode lijn trekken, zodat ze weten waar ze aan toe zijn.

Iran laat ook niet los — dat zag ik letterlijk in een afbeelding die een hoge Iraanse adviseur op Instagram postte: een kaart van Israël met twee paddestoelwolken erboven. In het Arabisch stond: "O Jeruzalem, wij komen eraan", en: "Deel dit om hen aan hun lot te herinneren." Dat zegt genoeg. Hamas is de uitvoerende arm — een proxy van Iran — met precies diezelfde ideologie.

Voor Israël gaat dit niet om reputatie of imago.
Voor Israël gaat dit om bestaan.

Maar je helpt Hamas echt nauwelijks met voedsel en medicijnen. De Duitsers werden ook niet geholpen door het Zweedse wittebrood in 1945. Hamas zal er echt wel voor zorgen dat haar strijders de laatsten zullen zijn met honger.

Als Israel kan aangeven hoe hun acties helpen Hamas te verzwakken dan is het echt makkelijker om bevriende naties bevriend te houden. Zelfs als dit betekent de hele Gazastrook bezetten en ook voedselvoorziening regelen en ziekenhuizen draaiend houden.

[Wim Anker]

“If we have to have a choice between being dead and pitied, and being alive with a bad image, we’d rather be alive and have the bad image.”
— Golda Meir

Maar ik geloof niet dat dit de keus is. Bij figuren als Sabine Scharwachter en in landen als Iran zal Israel nooit iets goeds kunnen doen. Maar bij beperken toevoer voedsel en medicijnen is echt de vraag hoe dat eigen belangen beschermt en dood uitstelt.

Maar dat is juist het punt: dit is geen vrije keus in vredestijd. Israël voert al 21 maanden oorlog tegen een tegenstander die zich verschuilt tussen burgers. Ik vind niet dat je kunt zeggen dat Israël dat doet om “de dood uit te stellen” of puur uit eigenbelang. Israël probeert geen moreel perfecte indruk achter te laten, maar vooral: geen tweede 7 oktober te riskeren. De werkelijkheid is: er zijn geen goede opties — alleen minder slechte.

Hamas gebruikt nog steeds tunnels onder scholen, en ik las dat ze zelfs proberen dode Israëlische soldaten te gijzelen — zoals in Khan Younis, waar dat mislukte doordat Israëlische troepen ingrepen. Dit is smerige guerrillaoorlog, midden in woonwijken.

Natuurlijk is het vreselijk als voedsel en medicijnen niet overal binnenkomen. Maar dat gebeurt niet om mensen expres te laten lijden — wel om te voorkomen dat die hulp in handen valt van Hamas, of van andere groepen. Misschien moeten we daar maar een actie voor opzetten: gewoon met spandoeken bij de grens — “Hamas, bendes en clans: handen af van het voedsel graag.” Gewoon even een duidelijke rode lijn trekken, zodat ze weten waar ze aan toe zijn.

Iran laat ook niet los — dat zag ik letterlijk in een afbeelding die een hoge Iraanse adviseur op Instagram postte: een kaart van Israël met twee paddestoelwolken erboven. In het Arabisch stond: "O Jeruzalem, wij komen eraan", en: "Deel dit om hen aan hun lot te herinneren." Dat zegt genoeg. Hamas is de uitvoerende arm — een proxy van Iran — met precies diezelfde ideologie.

Voor Israël gaat dit niet om reputatie of imago.
Voor Israël gaat dit om bestaan.

Maar je helpt Hamas echt nauwelijks met voedsel en medicijnen. De Duitsers werden ook niet geholpen door het Zweedse wittebrood in 1945. Hamas zal er echt wel voor zorgen dat haar strijders de laatsten zullen zijn met honger.

Als Israel kan aangeven hoe hun acties helpen Hamas te verzwakken dan is het echt makkelijker om bevriende naties bevriend te houden. Zelfs als dit betekent de hele Gazastrook bezetten en ook voedselvoorziening regelen en ziekenhuizen draaiend houden.

Het gaat om de financiële constructie. Hamas steelt het voedsel en verkoopt het. Met dat geld wordt de organisatie in stand gehouden (lees: de soldaten betaalt).
En dat model slopen lijkt goed te werken op de herrie die wordt gemaakt dat Isreael ermee moet stoppen.

[parsifal]

Maar ik geloof niet dat dit de keus is. Bij figuren als Sabine Scharwachter en in landen als Iran zal Israel nooit iets goeds kunnen doen. Maar bij beperken toevoer voedsel en medicijnen is echt de vraag hoe dat eigen belangen beschermt en dood uitstelt.

Maar dat is juist het punt: dit is geen vrije keus in vredestijd. Israël voert al 21 maanden oorlog tegen een tegenstander die zich verschuilt tussen burgers. Ik vind niet dat je kunt zeggen dat Israël dat doet om “de dood uit te stellen” of puur uit eigenbelang. Israël probeert geen moreel perfecte indruk achter te laten, maar vooral: geen tweede 7 oktober te riskeren. De werkelijkheid is: er zijn geen goede opties — alleen minder slechte.

Hamas gebruikt nog steeds tunnels onder scholen, en ik las dat ze zelfs proberen dode Israëlische soldaten te gijzelen — zoals in Khan Younis, waar dat mislukte doordat Israëlische troepen ingrepen. Dit is smerige guerrillaoorlog, midden in woonwijken.

Natuurlijk is het vreselijk als voedsel en medicijnen niet overal binnenkomen. Maar dat gebeurt niet om mensen expres te laten lijden — wel om te voorkomen dat die hulp in handen valt van Hamas, of van andere groepen. Misschien moeten we daar maar een actie voor opzetten: gewoon met spandoeken bij de grens — “Hamas, bendes en clans: handen af van het voedsel graag.” Gewoon even een duidelijke rode lijn trekken, zodat ze weten waar ze aan toe zijn.

Iran laat ook niet los — dat zag ik letterlijk in een afbeelding die een hoge Iraanse adviseur op Instagram postte: een kaart van Israël met twee paddestoelwolken erboven. In het Arabisch stond: "O Jeruzalem, wij komen eraan", en: "Deel dit om hen aan hun lot te herinneren." Dat zegt genoeg. Hamas is de uitvoerende arm — een proxy van Iran — met precies diezelfde ideologie.

Voor Israël gaat dit niet om reputatie of imago.
Voor Israël gaat dit om bestaan.

Maar je helpt Hamas echt nauwelijks met voedsel en medicijnen. De Duitsers werden ook niet geholpen door het Zweedse wittebrood in 1945. Hamas zal er echt wel voor zorgen dat haar strijders de laatsten zullen zijn met honger.

Als Israel kan aangeven hoe hun acties helpen Hamas te verzwakken dan is het echt makkelijker om bevriende naties bevriend te houden. Zelfs als dit betekent de hele Gazastrook bezetten en ook voedselvoorziening regelen en ziekenhuizen draaiend houden.

Het gaat om de financiële constructie. Hamas steelt het voedsel en verkoopt het. Met dat geld wordt de organisatie in stand gehouden (lees: de soldaten betaalt).
En dat model slopen lijkt goed te werken op de herrie die wordt gemaakt dat Isreael ermee moet stoppen.

Zoveel is er niet te halen bij Gazaanse bevolking voor voedsel. Van kale kip kun je weinig plukken. Hamas heeft steun van Iran, de extras die uit Gaza zelf te halen zijn staan in geen verhouding tot die steun.

[Marijn_M]

“If we have to have a choice between being dead and pitied, and being alive with a bad image, we’d rather be alive and have the bad image.”
— Golda Meir

Maar ik geloof niet dat dit de keus is. Bij figuren als Sabine Scharwachter en in landen als Iran zal Israel nooit iets goeds kunnen doen. Maar bij beperken toevoer voedsel en medicijnen is echt de vraag hoe dat eigen belangen beschermt en dood uitstelt.

Maar dat is juist het punt: dit is geen vrije keus in vredestijd. Israël voert al 21 maanden oorlog tegen een tegenstander die zich verschuilt tussen burgers. Ik vind niet dat je kunt zeggen dat Israël dat doet om “de dood uit te stellen” of puur uit eigenbelang. Israël probeert geen moreel perfecte indruk achter te laten, maar vooral: geen tweede 7 oktober te riskeren. De werkelijkheid is: er zijn geen goede opties — alleen minder slechte.

Hamas gebruikt nog steeds tunnels onder scholen, en ik las dat ze zelfs proberen dode Israëlische soldaten te gijzelen — zoals in Khan Younis, waar dat mislukte doordat Israëlische troepen ingrepen. Dit is smerige guerrillaoorlog, midden in woonwijken.

Natuurlijk is het vreselijk als voedsel en medicijnen niet overal binnenkomen. Maar dat gebeurt niet om mensen expres te laten lijden — wel om te voorkomen dat die hulp in handen valt van Hamas, of van andere groepen. Misschien moeten we daar maar een actie voor opzetten: gewoon met spandoeken bij de grens — “Hamas, bendes en clans: handen af van het voedsel graag.” Gewoon even een duidelijke rode lijn trekken, zodat ze weten waar ze aan toe zijn.

Iran laat ook niet los — dat zag ik letterlijk in een afbeelding die een hoge Iraanse adviseur op Instagram postte: een kaart van Israël met twee paddestoelwolken erboven. In het Arabisch stond: "O Jeruzalem, wij komen eraan", en: "Deel dit om hen aan hun lot te herinneren." Dat zegt genoeg. Hamas is de uitvoerende arm — een proxy van Iran — met precies diezelfde ideologie.

Voor Israël gaat dit niet om reputatie of imago.
Voor Israël gaat dit om bestaan.

Maar je helpt Hamas echt nauwelijks met voedsel en medicijnen. De Duitsers werden ook niet geholpen door het Zweedse wittebrood in 1945. Hamas zal er echt wel voor zorgen dat haar strijders de laatsten zullen zijn met honger.

Als Israel kan aangeven hoe hun acties helpen Hamas te verzwakken dan is het echt makkelijker om bevriende naties bevriend te houden. Zelfs als dit betekent de hele Gazastrook bezetten en ook voedselvoorziening regelen en ziekenhuizen draaiend houden.

Als ik het goed hebm ging het brood in Duitsland naar een (al) verslagen volk. De hulp werd toch onder toezicht van de geallieerden gegeven? En niet via nazi-netwerken. Burgers kregen het rechtstreeks of via nieuwe, gecontroleerde structuren.

In Gaza 2024 gaat hulp naar een gebied waar de vijand nog regeert. Dat is toch wel een verschilletje.

Daarom is hulp aan Gaza geen neutrale handeling. Het kan wél Hamas versterken, tenzij Israël of anderen keihard toezicht houden. Je kunt niet zeggen dat het geen kwaad kan. In een gebied waar een terreurorganisatie alles controleert, is hulp nooit neutraal. Zelfs als internationale organisaties de hulp leveren, bepaalt Hamas wie wat krijgt. Ze gebruiken voedsel en medicijnen om loyaliteit te kopen, invloed te behouden, en rivalen te straffen. Er is niet voor niks zoveel gedoe met die andere clans die om het voedsel vechten.

Als Israël Gaza helemaal overneemt en alles moet regelen — voedsel, ziekenhuizen, veiligheid — dan zit Israël er straks diep in vast. Hamas hoeft dan alleen maar toe te kijken hoe Israël uitgeput raakt. Israël wordt dan de baas over meer dan een miljoen mensen die hen haten, en krijgt de schuld van elk probleem. Dat verzwakt Israël, helpt Hamas, en op een dag is Hamas sterk genoeg om opnieuw aan te vallen.