Gereformeerde Gemeenten

[MGG]

Kniesoor was een citaat van iemand anders. Chagrijnig was een weergave van een ervaring van iemand anders, al is het mijn eigen woord.

Gekkigheid is mijn eigen kwalificatie, en de opinie ook. Ik vind het niet zuur, maar toch dank voor de terugkoppeling.

Verder zijn er voor zover ik nu kan bedenken, geen relevante feitelijke achtergronden denkbaar die dit rechtvaardigen.

Een negatieve duiding van iemand anders doorzetten is een bewuste keuze. In de context een naar mijn idee bijzondere keuze. Het maakt dit forum wel boeiend. Als iedereen hetzelfde dacht als mij, dan was het een saaie bedoeling.

[DDD]

Aha. Natuurlijk is dat een bewuste keuze. Ik schrok er nogal van hoe dat was overgekomen. Dus dat vond ik zeker relevant om te vermelden.

[Terri]

Ik kom van ouds her ook uit een gemeente waar er enkel donker geklede mensen aan het avondmaal gingen. Je ging sober gekleed vanwege de ernst en dat was dan donker getint.
Je wist niet beter of dit hoorde zo. Maar wat ik absoluut niet herken is een chagrijnig voorkomen. Ik associeer dat met nukkig, onwillig, boos. Nou zo ging/gaat bij mijn weten niemand aan het avondmaal.
Maar goed, iemands houding/gezichtsuitdrukking kan helemaal verkeerd geïnterpreteerd worden weet ik uit ervaring.
Niet alles is wat het lijkt.
Voor een buitenstaander zal sowieso een avondmaal bediening niet gelijk begrijpelijk zijn.

[huisman]

Dat is dus het punt. Dit zijn de waarnemingen van iemand daar uit de kerk. Maar ja, wat de een een lang gezicht noemt, noemt de ander 'ernstig'.

Maar in ieder geval. Het zwart is ook wel een bijzonderheid.

Zwart en donkerblauw was in mijn jeugd gebruikelijk daar. Ik weet niet hoe het nu is.
Omdat je 'de dood des Heeren verkondigt'.
Dat is in meer gemeentes de gewoonte.


Ik vind chagrijnig een erg negatief woord. Het duidt op een negatieve houding. En ik kan me gewoon niet voorstellen dat het waar is.

Ik kan me het goed voorstellen. Het is net als het zwarte pak aangeleerd gedrag. Bij ons gaat behalve de kerkenraad niemand in het zwart. Het is geen begrafenis maar een ilefdesmaaltijd. Daar mag je best met een blij gezicht aan deelnemen.

Toch zit het dichterbij een begrafenis dan bij een feest.
Het is de dood des Heeren verkondigen. Een predikant uit vroeger jaren zei het zo: Zo moet elk Avondmaal dat u meeviert, ook voor u een gang naar Golgotha’s kruis zijn. Alles in het Avondmaal wijst op de Gekruiste. Op Zijn lijden en sterven.

Dat mag best beslag krijgen in gewaad en gelaat. En nee dat hoeft van mij niet in het zwart maar het mag wel eerbied uitstralen.

[GG links]

Dat is dus het punt. Dit zijn de waarnemingen van iemand daar uit de kerk. Maar ja, wat de een een lang gezicht noemt, noemt de ander 'ernstig'.

Maar in ieder geval. Het zwart is ook wel een bijzonderheid.

Zwart en donkerblauw was in mijn jeugd gebruikelijk daar. Ik weet niet hoe het nu is.
Omdat je 'de dood des Heeren verkondigt'.
Dat is in meer gemeentes de gewoonte.


Ik vind chagrijnig een erg negatief woord. Het duidt op een negatieve houding. En ik kan me gewoon niet voorstellen dat het waar is.

Ik kan me het goed voorstellen. Het is net als het zwarte pak aangeleerd gedrag. Bij ons gaat behalve de kerkenraad niemand in het zwart. Het is geen begrafenis maar een ilefdesmaaltijd. Daar mag je best met een blij gezicht aan deelnemen.

Toch zit het dichterbij een begrafenis dan bij een feest.
Het is de dood des Heeren verkondigen. Een predikant uit vroeger jaren zei het zo: Zo moet elk Avondmaal dat u meeviert, ook voor u een gang naar Golgotha’s kruis zijn. Alles in het Avondmaal wijst op de Gekruiste. Op Zijn lijden en sterven.

Dat mag best beslag krijgen in gewaad en gelaat. En nee dat hoeft van mij niet in het zwart maar het mag wel eerbied uitstralen.

Daar ben ik het mee eens maar dat hoeft niet in het zwart. Gepaste kleding lijkt mij een betere omschrijving of dat nu zwart is of niet dat blijkt plaatselijk nogal te verschillen. Het is ook een getuigenis van Jezus opstanding daar mag je best blij bij kijken. Alhoewel het een opgave is om aan te gaan hoeft het ook geen opgave te zijn. Als je begrijpt wat ik bedoel

[Herman]

Toch zit het dichterbij een begrafenis dan bij een feest.
Het is de dood des Heeren verkondigen. Een predikant uit vroeger jaren zei het zo: Zo moet elk Avondmaal dat u meeviert, ook voor u een gang naar Golgotha’s kruis zijn. Alles in het Avondmaal wijst op de Gekruiste. Op Zijn lijden en sterven.

Dat mag best beslag krijgen in gewaad en gelaat. En nee dat hoeft van mij niet in het zwart maar het mag wel eerbied uitstralen.

Ik vind het dan weer dichterbij een feest dan bij een begrafenis horen. We leven wel na Pasen, dus we belijden in het avondmaal niet alleen de opstanding van Jezus, maar we verwachten op grond van Zijn opstanding ook onze eigen opstanding.
Daarnaast spreekt de bijbel ook over een bruiloftsfeest, zowel via het Hooglied als via verhalen in de evangeliën. Als we de geloofsontmoeting met Jezus mogen hebben, dan is dat een ontmoeting in liefde (zwart, doch lieflijk - dat dan weer wel) en het gevolg is een grote blijdschap. We ontmoeten Gods vergevende liefde: Ik zal nooit meer aan jullie zonden gedenken. Daar past dan weer het beeld bij van de witte gewaden van de heiligen uit de Openbaringen: van hen zijn de klederen gewassen in het bloed van het Lam.

Naar mijn idee is het dus niet zo eenduidig dat je uit de sociale context van het avondmaal richtlijnen kunt voorschrijven voor kleding. Ook al trek ik een donderblauw pak aan.

[huisman]

Toch zit het dichterbij een begrafenis dan bij een feest.
Het is de dood des Heeren verkondigen. Een predikant uit vroeger jaren zei het zo: Zo moet elk Avondmaal dat u meeviert, ook voor u een gang naar Golgotha’s kruis zijn. Alles in het Avondmaal wijst op de Gekruiste. Op Zijn lijden en sterven.

Dat mag best beslag krijgen in gewaad en gelaat. En nee dat hoeft van mij niet in het zwart maar het mag wel eerbied uitstralen.

Ik vind het dan weer dichterbij een feest dan bij een begrafenis horen. We leven wel na Pasen, dus we belijden in het avondmaal niet alleen de opstanding van Jezus, maar we verwachten op grond van Zijn opstanding ook onze eigen opstanding.
Daarnaast spreekt de bijbel ook over een bruiloftsfeest, zowel via het Hooglied als via verhalen in de evangeliën. Als we de geloofsontmoeting met Jezus mogen hebben, dan is dat een ontmoeting in liefde (zwart, doch lieflijk - dat dan weer wel) en het gevolg is een grote blijdschap. We ontmoeten Gods vergevende liefde: Ik zal nooit meer aan jullie zonden gedenken. Daar past dan weer het beeld bij van de witte gewaden van de heiligen uit de Openbaringen: van hen zijn de klederen gewassen in het bloed van het Lam.

Naar mijn idee is het dus niet zo eenduidig dat je uit de sociale context van het avondmaal richtlijnen kunt voorschrijven voor kleding. Ook al trek ik een donderblauw pak aan.

Dat in het avondmaal meerdere elementen zitten is waar. Maar het breken van het brood en het vergieten van de wijn wijst in de eerste plaats op Zijn verbroken lichaam en Zijn vergoten bloed. Op Zijn kruisdood. Daarom zegt Paulus ook in 1 Korinthe 11 dat we de dood des Heeren verkondigen. Natuurlijk is die droefheid vermengt met vreugde want de oprechte avondmaalganger mag door genade belijden: Hij voor mij omdat ik anders de eeuwige dood had moeten sterven.

[Terri]

Toch zit het dichterbij een begrafenis dan bij een feest.
Het is de dood des Heeren verkondigen. Een predikant uit vroeger jaren zei het zo: Zo moet elk Avondmaal dat u meeviert, ook voor u een gang naar Golgotha’s kruis zijn. Alles in het Avondmaal wijst op de Gekruiste. Op Zijn lijden en sterven.

Dat mag best beslag krijgen in gewaad en gelaat. En nee dat hoeft van mij niet in het zwart maar het mag wel eerbied uitstralen.

Ik vind het dan weer dichterbij een feest dan bij een begrafenis horen. We leven wel na Pasen, dus we belijden in het avondmaal niet alleen de opstanding van Jezus, maar we verwachten op grond van Zijn opstanding ook onze eigen opstanding.
Daarnaast spreekt de bijbel ook over een bruiloftsfeest, zowel via het Hooglied als via verhalen in de evangeliën. Als we de geloofsontmoeting met Jezus mogen hebben, dan is dat een ontmoeting in liefde (zwart, doch lieflijk - dat dan weer wel) en het gevolg is een grote blijdschap. We ontmoeten Gods vergevende liefde: Ik zal nooit meer aan jullie zonden gedenken. Daar past dan weer het beeld bij van de witte gewaden van de heiligen uit de Openbaringen: van hen zijn de klederen gewassen in het bloed van het Lam.

Naar mijn idee is het dus niet zo eenduidig dat je uit de sociale context van het avondmaal richtlijnen kunt voorschrijven voor kleding. Ook al trek ik een donderblauw pak aan.

Mooi weergegeven.
Mij raakt altijd weer het stukje; "verkondig de dood van de Heere totdat Hij komt". Het is een verwachten en uitzien naar de Bruiloft van het Lam.
Hoe je dan precies gekleed moet zijn, weet ik niet zo goed. Zelf zou ik graag in het wit gaan, maar wil geen aanstoot geven, of excentriek overkomen.

[Zeeuw]

Toch zit het dichterbij een begrafenis dan bij een feest.
Het is de dood des Heeren verkondigen. Een predikant uit vroeger jaren zei het zo: Zo moet elk Avondmaal dat u meeviert, ook voor u een gang naar Golgotha’s kruis zijn. Alles in het Avondmaal wijst op de Gekruiste. Op Zijn lijden en sterven.

Dat mag best beslag krijgen in gewaad en gelaat. En nee dat hoeft van mij niet in het zwart maar het mag wel eerbied uitstralen.

Ik vind het dan weer dichterbij een feest dan bij een begrafenis horen. We leven wel na Pasen, dus we belijden in het avondmaal niet alleen de opstanding van Jezus, maar we verwachten op grond van Zijn opstanding ook onze eigen opstanding.
Daarnaast spreekt de bijbel ook over een bruiloftsfeest, zowel via het Hooglied als via verhalen in de evangeliën. Als we de geloofsontmoeting met Jezus mogen hebben, dan is dat een ontmoeting in liefde (zwart, doch lieflijk - dat dan weer wel) en het gevolg is een grote blijdschap. We ontmoeten Gods vergevende liefde: Ik zal nooit meer aan jullie zonden gedenken. Daar past dan weer het beeld bij van de witte gewaden van de heiligen uit de Openbaringen: van hen zijn de klederen gewassen in het bloed van het Lam.

Naar mijn idee is het dus niet zo eenduidig dat je uit de sociale context van het avondmaal richtlijnen kunt voorschrijven voor kleding. Ook al trek ik een donderblauw pak aan.

Mooi weergegeven.
Mij raakt altijd weer het stukje; "verkondig de dood van de Heere totdat Hij komt". Het is een verwachten en uitzien naar de Bruiloft van het Lam.
Hoe je dan precies gekleed moet zijn, weet ik niet zo goed. Zelf zou ik graag in het wit gaan, maar wil geen aanstoot geven, of excentriek overkomen.

Mooi stukje inderdaad. Het 'Ik voor u, omdat u anders de eeuwige dood had moeten sterven', geeft de 2 kanten weer, waarbij m.i. beide zijden evenzeer blijven staan. De droefheid dat de Heere Jezus moest sterven en de blijdschap dat Hij wilde sterven.

[pierre27]

Kennelijk zijn dat soort kniesoren er wel op de theologische school van de Gereformeerde Gemeenten. Dat jij dat raar vindt, verandert daar niets aan.

Daarnaast vernam ik gisteren nog bij vrienden dat het in Scherpenzeel de gewoonte was om met een chagrijnig gezicht en in het zwart gekleed aan het avondmaal te gaan. Die gewoonte ken ik niet uit mijn eigen jeugd. Dus enige diversiteit is er wel. Maar het is maar heel beperkt.

Ik denk dat het al kerknieuws zou zijn als een GG het onzevader hardop zou gaan bidden;-)

Waar je op reageert weet ik niet maar okey. Bijzondere vrienden heb jij dan die wellicht naar de brillenzaak moeten om hun ogen te laten checken. Zowel het chagrijn als de zwarte kledij herken ik niet. Ik vind het zelfs bijzonder dat je het hier zo neerzet.

[Gerardus2]

Tsja, kledinggewoonten zijn nogal eens een ding. Iets anders, ik zag in een GG gemeente dat avondmaalgangers aan de tafel eerst nog een kort gebed doen. Ik vind het gebed in het avondmaalsformulier eigenlijk al alles omvattend. Is dit in meerdere GG kerken de gewoonte?

[Bertiel]

Dat is bij ons (HHK links van het midden ) ook gewoon dat er even stilte is als iedereen zit

[GG links]

Kennelijk zijn dat soort kniesoren er wel op de theologische school van de Gereformeerde Gemeenten. Dat jij dat raar vindt, verandert daar niets aan.

Daarnaast vernam ik gisteren nog bij vrienden dat het in Scherpenzeel de gewoonte was om met een chagrijnig gezicht en in het zwart gekleed aan het avondmaal te gaan. Die gewoonte ken ik niet uit mijn eigen jeugd. Dus enige diversiteit is er wel. Maar het is maar heel beperkt.

Ik denk dat het al kerknieuws zou zijn als een GG het onzevader hardop zou gaan bidden;-)

Waar je op reageert weet ik niet maar okey. Bijzondere vrienden heb jij dan die wellicht naar de brillenzaak moeten om hun ogen te laten checken. Zowel het chagrijn als de zwarte kledij herken ik niet. Ik vind het zelfs bijzonder dat je het hier zo neerzet.

Het chagrijn springt er in deze reactie ook af. Misschien doelt DDD daar wel op.

[GG links]

Tsja, kledinggewoonten zijn nogal eens een ding. Iets anders, ik zag in een GG gemeente dat avondmaalgangers aan de tafel eerst nog een kort gebed doen. Ik vind het gebed in het avondmaalsformulier eigenlijk al alles omvattend. Is dit in meerdere GG kerken de gewoonte?

Vind ik ook allesomvattend. Lijkt mij dus ook niet nodig

[DDD]

Goed. Ik heb nog andere vrienden die opgegroeid zijn in deze gemeente. Ik zal er nog eens zo neutraal mogelijk naar vragen.

Maar inderdaad: De boodschapper heeft het weer gedaan, maar van enige zelfreflectie of de mensen het er wellicht naar maken dat dit de indruk is, blijkt niet.