Alleen voor vrouwen - gastvrijheid

[Maanenschijn]

Van huis uit en meegenomen is er bij ons voor iedereen koffie die aanbelt of binnen komt. Dat is soms best lastig, maar hoort bij de basishouding van gastvrijheid. Van een plakjes bezorger tot een goede kennis.

Ook al iets moeilijk is of niet past bij je persoonlijkheid is het nog niet zo dat je dan de moeilijkheden uit de weg moet gaan.

Je redeneert nu vanuit je eigen referentiekader.

Wat is mijn referentiekader denk jij?

[Job]

Van huis uit en meegenomen is er bij ons voor iedereen koffie die aanbelt of binnen komt. Dat is soms best lastig, maar hoort bij de basishouding van gastvrijheid. Van een plakjes bezorger tot een goede kennis.

Ook al iets moeilijk is of niet past bij je persoonlijkheid is het nog niet zo dat je dan de moeilijkheden uit de weg moet gaan.

Je redeneert nu vanuit je eigen referentiekader.

Wat is mijn referentiekader denk jij?

Dat beschrijf je: "van huis uit". En: "het hoort bij de basishouding van gastvrijheid".

Dat is heel vriendelijk, maar niemand heeft bepaald dat dat per se zo moet.

[merel]

Gastvrijheid is anders een groot thema in het OT en NT.

Verder eens met Maneschijn. Zo staan wij er ook in. De zomervakantie breekt aan en het is dan een gaan en komen van logees en vrienden en vriendinnen. Iedereen is welkom.

[MGG]

Van huis uit en meegenomen is er bij ons voor iedereen koffie die aanbelt of binnen komt. Dat is soms best lastig, maar hoort bij de basishouding van gastvrijheid. Van een plakjes bezorger tot een goede kennis.

Ook al iets moeilijk is of niet past bij je persoonlijkheid is het nog niet zo dat je dan de moeilijkheden uit de weg moet gaan.

Hoevaak kiest een bezorger voor een bakje koffie?

[merel]

Bij ons niet vaak, maar recent bij ons wel een keer

[Job]

Gastvrijheid is anders een groot thema in het OT en NT.

Verder eens met Maneschijn. Zo staan wij er ook in. De zomervakantie breekt aan en het is dan een gaan en komen van logees en vrienden en vriendinnen. Iedereen is welkom.

Daar heb ik veel waardering en respect voor en persoonlijk streef ik het ook na. Maar net als Helma, die het beter weet te benoemen dan ik, zie ik van dichtbij dat het geregeld onmogelijk voor iemand is, deze spontaniteit. Onmogelijk is dan nog een understatement. Dat heeft niets te maken met lastige zaken overwinnen, maar met een anders aangelegd brein. Het zou te wensen zijn als daar meer oor en oog voor was in onze maatschappij.

[parel]

Eerlijk gezegd voel ik mij wel een beetje veroordeeld door sommige hier?

Je voldoet niet aan het christelijke basisprincipe als je niet ten alle tijde je deur open zet voor iedereen en alles?

Ik krijg al stress bij het idee dat elk moment de deur kan gaan en dat ik dan persé wat met deze mensen moet. Alhoewel nooit gediagnosticeerd, herken ik enorm veel van vrouwen en autisme bij mij (dat zich heel anders uit bij mannen).

Sociaal zijn en koffiedrinken vind ik heel leuk, maar wel als ik ruimte in mijn hoofd ervoor heb gemaakt. En niet teveel achter elkaar. Gelukkig speelt onverwachts op de stoep staan totaal niet in mijn omgeving

Als je onverwachts hulp nodig hebt, is dat natuurlijk anders.

[helma]

Eerlijk gezegd voel ik mij wel een beetje veroordeeld door sommige hier?

Je voldoet niet aan het christelijke basisprincipe als je niet ten alle tijde je deur open zet voor iedereen en alles?

Ik krijg al stress bij het idee dat elk moment de deur kan gaan en dat ik dan persé wat met deze mensen moet. Alhoewel nooit gediagnosticeerd, herken ik enorm veel van vrouwen en autisme bij mij (dat zich heel anders uit bij mannen).

Sociaal zijn en koffiedrinken vind ik heel leuk, maar wel als ik ruimte in mijn hoofd ervoor heb gemaakt. En niet teveel achter elkaar. Gelukkig speelt onverwachts op de stoep staan totaal niet in mijn omgeving

Als je onverwachts hulp nodig hebt, is dat natuurlijk anders.

Heel herkenbaar hoor! Niet bij mezelf maar wel mensen in mijn nabije omgeving..

[J.C. Philpot]

Gastvrijheid is een bijbels gegeven, en een opdracht voor iedereen. Ongeacht wat voor persoonlijkheid je hebt.

Hoe je hier echter praktisch vorm en invulling aan geeft, daarbij mag je rekening houden met de mogelijkheden en beperkingen van jezelf en je gezin. Zolang de opdracht serieus genomen wordt, dus geen wettische dwang en eenvormigheid in de wijze je gehoor geeft aan deze opdracht.

[Maanenschijn]

Van huis uit en meegenomen is er bij ons voor iedereen koffie die aanbelt of binnen komt. Dat is soms best lastig, maar hoort bij de basishouding van gastvrijheid. Van een plakjes bezorger tot een goede kennis.

Ook al iets moeilijk is of niet past bij je persoonlijkheid is het nog niet zo dat je dan de moeilijkheden uit de weg moet gaan.

Hoevaak kiest een bezorger voor een bakje koffie?

Niet heel vaak, maar soms wel. Gisteren bijvoorbeeld.

[Maanenschijn]

Eerlijk gezegd voel ik mij wel een beetje veroordeeld door sommige hier?

Je voldoet niet aan het christelijke basisprincipe als je niet ten alle tijde je deur open zet voor iedereen en alles?

Ik krijg al stress bij het idee dat elk moment de deur kan gaan en dat ik dan persé wat met deze mensen moet. Alhoewel nooit gediagnosticeerd, herken ik enorm veel van vrouwen en autisme bij mij (dat zich heel anders uit bij mannen).

Sociaal zijn en koffiedrinken vind ik heel leuk, maar wel als ik ruimte in mijn hoofd ervoor heb gemaakt. En niet teveel achter elkaar. Gelukkig speelt onverwachts op de stoep staan totaal niet in mijn omgeving

Als je onverwachts hulp nodig hebt, is dat natuurlijk anders.

Ik begrijp heel goed wat je bedoeld. En het is zeker geen veroordeling. Ik heb twee kinderen met autisme die onverwacht contact (of zelfstandig ergens op af moeten) erg moeilijk vinden. Wat je beschrijf herken ik!

Maar toch, en dat bedoel ik zeker niet veroordelend, proberen wij deze kinderen te leren dat er soms moeilijke zaken op hun pad komen waar ze het hoofd aan moeten bieden. Zoals naar een winkel gaan, zoals een pakje ergens op halen, zoals de deur open doen en iemand even ontvangen. Dat is moeilijk, maar met goede tools ook te leren en te aanvaarden (denk ik).

@Job had het over mijn referentiekader. Inderdaad kom ik uit een (boeren)dorpse sfeer waar de voordeur vol met spinrag zat en de achterdeur open stond. Maar ook in volksbuurten in steden waar men op elkaar was aangewezen was hulp en gastvrijheid een deugd. Ik meen ook een bijbelse deugd, vandaar dat ik het als een basishouding zie om mensen even te ontvangen.

Niet zelden komt er met wildvreemde een gesprek op gang waarin ook iets van geloof kan worden benoemd. Als voorbeeld: recent kwam de postbode even bij mijn moeder binnen omdat ze een operatie moest ondergaan. Ze zei: “u brandt geen kaarsje voor me, maar wil wel voor mij bidden”.

[Job]

Eerlijk gezegd voel ik mij wel een beetje veroordeeld door sommige hier?

Je voldoet niet aan het christelijke basisprincipe als je niet ten alle tijde je deur open zet voor iedereen en alles?

Ik krijg al stress bij het idee dat elk moment de deur kan gaan en dat ik dan persé wat met deze mensen moet. Alhoewel nooit gediagnosticeerd, herken ik enorm veel van vrouwen en autisme bij mij (dat zich heel anders uit bij mannen).

Sociaal zijn en koffiedrinken vind ik heel leuk, maar wel als ik ruimte in mijn hoofd ervoor heb gemaakt. En niet teveel achter elkaar. Gelukkig speelt onverwachts op de stoep staan totaal niet in mijn omgeving

Als je onverwachts hulp nodig hebt, is dat natuurlijk anders.

Ik begrijp heel goed wat je bedoeld. En het is zeker geen veroordeling. Ik heb twee kinderen met autisme die onverwacht contact (of zelfstandig ergens op af moeten) erg moeilijk vinden. Wat je beschrijf herken ik!

Maar toch, en dat bedoel ik zeker niet veroordelend, proberen wij deze kinderen te leren dat er soms moeilijke zaken op hun pad komen waar ze het hoofd aan moeten bieden. Zoals naar een winkel gaan, zoals een pakje ergens op halen, zoals de deur open doen en iemand even ontvangen. Dat is moeilijk, maar met goede tools ook te leren en te aanvaarden (denk ik).

@Job had het over mijn referentiekader. Inderdaad kom ik uit een (boeren)dorpse sfeer waar de voordeur vol met spinrag zat en de achterdeur open stond. Maar ook in volksbuurten in steden waar men op elkaar was aangewezen was hulp en gastvrijheid een deugd. Ik meen ook een bijbelse deugd, vandaar dat ik het als een basishouding zie om mensen even te ontvangen.

Niet zelden komt er met wildvreemde een gesprek op gang waarin ook iets van geloof kan worden benoemd. Als voorbeeld: recent kwam de postbode even bij mijn moeder binnen omdat ze een operatie moest ondergaan. Ze zei: “u brandt geen kaarsje voor me, maar wil wel voor mij bidden”.

Dat klopt Maanenschijn, dat dat een treffelijke basishouding is en een deugd. Wat ik alleen probeer te zeggen is dat je die hartelijkheid, dankbaarheid en vriendelijkheid op meerdere wijzen kunt tonen wanneer je hoofd een wat andere aanleg kent dan de mainstream. Ook dan is het, zij het met aanpassingen, mogelijk om hartelijk te zijn.

Een voorbeeld hoe wij dat doen: iemand komt iets lekkers brengen voor een gezinslid met een gebroken been. Dan sla ik diegene op de schouder, kijk hem/haar hartelijk in de ogen en zeg: wat doet het ons goed dat je zo aan ons denkt. Graag hadden we je verder gevraagd, dat gaat op dit moment niet maar weet dat we dit onuitsprekelijk waarderen.

Wanneer ik diegene een paar dagen later nog eens zie zou ik nogmaals zeggen: joh, wat heb je ons daarmee verrast, het was heerlijk zeg!

Dat is dan misschien een beetje compensatiegedrag voor het niet binnen vragen, we zijn ons er namelijk altijd van bewust dat we dat graag zouden willen en dat velen vinden dat dat hoort en daar zelfs min of meer op rekenen.

[Job]

Eerlijk gezegd voel ik mij wel een beetje veroordeeld door sommige hier?

Je voldoet niet aan het christelijke basisprincipe als je niet ten alle tijde je deur open zet voor iedereen en alles?

Ik krijg al stress bij het idee dat elk moment de deur kan gaan en dat ik dan persé wat met deze mensen moet. Alhoewel nooit gediagnosticeerd, herken ik enorm veel van vrouwen en autisme bij mij (dat zich heel anders uit bij mannen).

Sociaal zijn en koffiedrinken vind ik heel leuk, maar wel als ik ruimte in mijn hoofd ervoor heb gemaakt. En niet teveel achter elkaar. Gelukkig speelt onverwachts op de stoep staan totaal niet in mijn omgeving

Als je onverwachts hulp nodig hebt, is dat natuurlijk anders.

Wij voelen hierin erg met je mee, Parel. De druk die er vanuit de buitenwereld gelegd wordt, is soms onwaarschijnlijk groot. Men lijkt dan niet verder te kunnen of willen denken dan het eigen referentiekader. "Zo hoort het en niet anders". Wijsheid gewenst in je zoektocht, er is gelukkig veel mogelijk met de juiste aanpassingen.

Hartelijke groet,
Jobke en Job

[Wim Anker]

https://www.bol.com/nl/nl/p/eddie-norbe ... 005529346/

Lezenswaardig in dit topic!

Het verbaasd mij altijd dat mensen met veel talenten - waarvan er op het gemak een paar (niet teveel, daar wordt je moe van) worden benut - menen te kunnen uitleggen "hoe het hoort" aan anderen die enkele talenten bezitten en die er nochtans alles uit halen wat erin zit.

Als het gezegde: Laat zien dat je een christen bent, desnoods met woorden" waarheid bevat vrees ik het ergste voor al degenen die de kranten en fora vullen met woorden hoe zij de dingen aanpakken.

[Vrouwke]

Doe wat je kunt,
met dat wat je hebt,
daar waar je bent.
Meer niet.

Theodore Roosevelt