Deze bijdrage uit het RD van vandaag sluit aardig aan op de tekst van ds. Van Vlastuin:
donderdag 2 maart '06
KerkredactieGeplaatst: 2-03-2006 | 10:23
Varen op de golven van de ik-cultuur
Van der Kooi plaatst kanttekeningen bij charismatische beweging in gereformeerde gezindte
AMSTERDAM - Veel kerken binnen de gereformeerde gezindte voeren charismatische elementen in zonder het theologische geraamte ervan te kennen of te doorzien. Bewegingen die charismatische vernieuwing in de kerken voorstaan, moeten zich niet verkijken op de directe manifestaties van de Geest.
Dat zegt prof. dr. C. van der Kooi, hoogleraar theologie van de charismatische vernieuwing aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, in het nieuwste nummer van het christelijke opinieblad CV.Koers. Daarin plaatst hij kritische kanttekeningen bij de „charismatische beweging” binnen de gereformeerde gezindte.
Volgens Van der Kooi hangt de neiging naar geloofservaring in de gevestigde kerken sterk samen met de huidige ervarings- en belevingscultuur. „De esoterie en New Age zitten in een bepaald opzicht in hetzelfde schuitje als de ervaringsgerichte beweging in de kerken. Ze varen gezamenlijk op de golven van een cultuur waarin het subject -het ik- een centrale plaats inneemt.”
De kerken staan volgens hem voor een heel andere uitdaging: op zoek te gaan naar de wegen waarop God zich juist door het middellijke laat kennen. „Daarmee bedoel ik: in je dagelijkse ervaring, van ziekte en gezondheid, voorspoed en tegenslag, natuur, cultuur, muziek. Ik geloof ook dat God er de voorkeur aan geeft om Zich te laten kennen via de middellijke weg en níet allereerst op directe wijze.”
Deze middellijke weg is, aldus de Amsterdamse hoogleraar, het duidelijkst te zien in de menswording van Christus. „Hij is deel geworden van ons bestaan, Hij heeft zich zó laten kennen en heeft op deze wijze getoond dat Hij ons bestaan draagt. Op deze wijze kennen we God.”
Prof. Van der Kooi kijkt niet op van de sterk toegenomen belangstelling voor het werk van de Geest binnen de traditionele kerken. „Wij zijn vandaag de dag het confessionalisme voorbij. Daarmee bedoel ik dat we er niet meer van overtuigd zijn dat de kerk wel gezond blijft door het zuiver houden van de confessie, dus van hetgeen we belijden en theologisch voor waar houden. De focus is aan het verschuiven. Het gaat in het geloof juist om de omgang met God. Leer en belijdenis zijn ervoor om dat te ondersteunen.”
De discussie over gaven van de Geest is binnen de gereformeerde gezindte vaak heftig van toon, constateert hij. Dat betekent dat er iets op het spel staat. „Het valt me op dat veel mensen die deelnemen aan de discussies, niet ’thuis zijn’ bij de ander. Men weet niet wat de ander ten diepste beweegt en dat maakt een echt gesprek soms bijna onbereikbaar.”
„De gereformeerde gezindte ervaart de aandacht voor het werk van de Geest als een volkomen nieuwe ontdekking. Men is blijkbaar niet of nauwelijks op de hoogte van het feit dat er in Nederland al sinds 1974 een Charismatische Werkgemeenschap bestaat bínnen de gevestigde kerken. Met respect voor bestaande tradities en praktijken wil deze werkgemeenschap aandacht vragen voor het werk en de gaven van de Geest. Vandaag zijn vele kerken charismatische elementen aan het invoeren, zonder dat men het theologische geraamte ervan kent of doorziet.”
Toch moeten de kerken wel bezig blijven met charismatische vernieuwing, meent hij. „We zijn als gereformeerde gezindte op een punt gekomen waarop het noodzakelijk is ons opnieuw te bezinnen. Want de vragen die vanuit de heersende cultuur én vanuit de charismatische hoek op ons bord terechtkomen, zijn relevante vragen. Ze hebben Bijbelse grond.”
„In de kerken heeft er lang een sfeer geheerst van: je kunt God niet ervaren, de wereld is leeg, hoogstens aan het eind van de wereldgeschiedenis treedt God op. Dat is funest voor een vruchtbaar geloofsleven. We redden het daarmee niet. Je bent als mens aangelegd op gemeenschap met God. Een open oog voor de middellijke wegen waarin God met ons handelt en Zich laat ontmoeten, geeft een vitale breedte aan het geloofsleven.”
Prof. Van der Kooi is hoofdspreker op het congres ”Levend water - Het werk van God de Heilige Geest”, dat de Theologische Universiteit Kampen (Broederweg) op 17 en 18 maart organiseert. In mei verschijnt zijn boek ”Tegenwoordigheid van Geest”, waarin hij ingaat op de persoon en het werk van de Heilige Geest.
MODERN DOPERDOM door dr. W. van Vlastuin
ds. van Vlastuin heeft zijn proefschrift geschreven over het werk van de Heilige Geest bij de Amerikaanse opwekkingsprediker Jonathan Edwards. Edwards heeft een aantal toetsingscriteria opgesteld bij de bepaling of iets het werk van de Heilige Geest is of niet (je kunt o.a. op deze plek daar iets over lezen). Wellicht dat van Vlastuin daar op terugvalt bij zijn bestrijding van doperse elementen die de gereformeerde gezindte zijn binnengeslopen.
Ik begrijp ds van Vlastuin toch niet helemaal. Juist ook de relevantie van genezing in de gemeente benoemen, maakt dat de scheiding tussen geest en lichaam niet volledig is. Hierin wordt duidelijk dat wij ook hier op aarde een taak hebben en in deze wereld staan. De gave gaat uit van God, door de Kerk, naar de wereld. Ik zie niet in hoe dit tot oververgeestelijking zal leiden.
Ook de gave van profetie kan relevant zijn, tegen oververgeestelijking (Zie ook "Zij hebben lief, maar worden vervolgd" van ds. Henk Bakker)
Aan de andere kant erken ik wel het gevaar van bijvoorbeeld het nadruk leggen op tongentaal of uitingen van de McChurch (zie Henk Bakker`s boek).
Ook de gave van profetie kan relevant zijn, tegen oververgeestelijking (Zie ook "Zij hebben lief, maar worden vervolgd" van ds. Henk Bakker)
Aan de andere kant erken ik wel het gevaar van bijvoorbeeld het nadruk leggen op tongentaal of uitingen van de McChurch (zie Henk Bakker`s boek).
-
Dathenum
Ik ben ook beducht voor de charismatische beweging, maar dat rechtvaardigt niet de toon van het artikel. Het artikel staat vol met insinuaties, verdachtmakingen, halve of onwaarheden en ademt een zeer hoogmoedige sfeer uit. Ik proef zeker geen liefde of bewogenheid met hen die heengedreven worden als schapen die geen herder hebben. Verder zijn bepaalde zaken ook op de schrijver zelf van toepassing (Een doper heeft meestal weinig geduld met de onzuiverheid van de kerk (...) Een doper benadrukt de heiligheid van de kerk en vergeet het katholieke van de kerk.).
Het is gewoon een zo objectief mogelijke beschrijving van het hedendaagse doperdom.Dathenum schreef:Ik ben ook beducht voor de charismatische beweging, maar dat rechtvaardigt niet de toon van het artikel. Het artikel staat vol met insinuaties, verdachtmakingen, halve of onwaarheden en ademt een zeer hoogmoedige sfeer uit. Ik proef zeker geen liefde of bewogenheid met hen die heengedreven worden als schapen die geen herder hebben. Verder zijn bepaalde zaken ook op de schrijver zelf van toepassing (Een doper heeft meestal weinig geduld met de onzuiverheid van de kerk (...) Een doper benadrukt de heiligheid van de kerk en vergeet het katholieke van de kerk.).
En die komt nou eenmaal in de charismatische, en in de uiterst rechterflank van de gereformeerde gezindte voor.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangrijk deel het elimineren van theologische contradicties.
Ik ben beducht voor sommige dingen uit de charismatische cultuur, en voor sommige dingen uit de bevindelijke cultuur. Ik hoor altijd maar over angst voor charismatische invloeden en zo... en dan worden er wat dingen aangehaald over remonstrantisme, doperdom, centraal stellen van de mens en zo.... Makkelijk om daar kritisch op te zijn... maar ik heb net zo goed moeite met het gebrek aan naastenliefde, het centraal stellen van menselijke tradities, het onchristelijk met elkaar omgaan in traditionele kerken, wat net zo fout is als die dingen uit charismatische hoek, maar wat veel minder aandacht krijgt en waar mensen veel minder moeite mee schijnen te hebben... omdat dat, in tegenstelling tot die charismatische invloeden allang is ingeworteld en normaal geworden is. Daarom is dat denk ik nog wel gevaarlijker.
onkruid in de tuin van een ander
Beste memento,
Hoe kun je nu een dwaling bestrijden zonder ook maar werkelijk één bijbeltekst te noemen. Op grond waarvan bestrijden we dan een dwaling. Dit slaat toch nergens op. En daarom ben ik het van harte eens met de laatste posting van Dathenum.....En daarom zeg ik, hoe waar het allemaal is wat er gezegd wordt, wanneer breekt de tijd nu eens aan dat wij met al onze gereformeerde hoogmoed eens eerlijk naar onszelf worden.
Waarom beginnen we niet ons van onze eigen dwalingen te bekeren, voordat we ons bezig houden met anderen.
9 van de 10 posters liggen de bal direct bij anderen(enkelen zien het gelukkig wel), bij andere christenen/stromingen, als ze zon stuk lezen. Dan lees je toch echt verkeerd hoor. Het gaat er altijd om. Wat heeft iets mij te zeggen....Niet een ander....
Hoe kun je nu een dwaling bestrijden zonder ook maar werkelijk één bijbeltekst te noemen. Op grond waarvan bestrijden we dan een dwaling. Dit slaat toch nergens op. En daarom ben ik het van harte eens met de laatste posting van Dathenum.....En daarom zeg ik, hoe waar het allemaal is wat er gezegd wordt, wanneer breekt de tijd nu eens aan dat wij met al onze gereformeerde hoogmoed eens eerlijk naar onszelf worden.
Waarom beginnen we niet ons van onze eigen dwalingen te bekeren, voordat we ons bezig houden met anderen.
9 van de 10 posters liggen de bal direct bij anderen(enkelen zien het gelukkig wel), bij andere christenen/stromingen, als ze zon stuk lezen. Dan lees je toch echt verkeerd hoor. Het gaat er altijd om. Wat heeft iets mij te zeggen....Niet een ander....
Re: onkruid in de tuin van een ander
Inhoudelijk heb je wel gelijk, maar dat probleem van de hoogmoed binnen de gereformeerde gezindte kom je bijna tegen in elke kerkelijke denominatie. Ik kom zelf uit een evangelische achtergrond waar je bijv. binnen de pinkstergemeentes erg merkt dat men zich ze toch wel veel geestelijker acht dan de traditionele kerken, want er is immers weinig geestelijk leven binnen de tradionele kerken want die bedroeven en geven geen vrijheid aan het werk van de geest (i.v.m het niet toepassen van tongentaal en profetie..etc.), wat ook duidelijk hoogmoed toont, maar men kan dit niet generaliseren, de hoogmoed heerst in bijna elk denominatie.Grace schreef:Beste memento,
Hoe kun je nu een dwaling bestrijden zonder ook maar werkelijk één bijbeltekst te noemen. Op grond waarvan bestrijden we dan een dwaling. Dit slaat toch nergens op. En daarom ben ik het van harte eens met de laatste posting van Dathenum.....En daarom zeg ik, hoe waar het allemaal is wat er gezegd wordt, wanneer breekt de tijd nu eens aan dat wij met al onze gereformeerde hoogmoed eens eerlijk naar onszelf worden.
Waarom beginnen we niet ons van onze eigen dwalingen te bekeren, voordat we ons bezig houden met anderen.
9 van de 10 posters liggen de bal direct bij anderen(enkelen zien het gelukkig wel), bij andere christenen/stromingen, als ze zon stuk lezen. Dan lees je toch echt verkeerd hoor. Het gaat er altijd om. Wat heeft iets mij te zeggen....Niet een ander....
Re: onkruid in de tuin van een ander
Triest he, dat christenen zo arrogant en zelfingenomen zijn, terwijl het tegenovergestelde het geval zou moeten zijn. Maar we zijn liever hoogmoedig dan nederig en dienstbaar. En ondertussen maar op de splinter van onze evangelische halfbakken broeder en de balk in eigen oog niet willen zien.mayflower schreef:Inhoudelijk heb je wel gelijk, maar dat probleem van de hoogmoed binnen de gereformeerde gezindte kom je bijna tegen in elke kerkelijke denominatie. Ik kom zelf uit een evangelische achtergrond waar je bijv. binnen de pinkstergemeentes erg merkt dat men zich ze toch wel veel geestelijker acht dan de traditionele kerken, want er is immers weinig geestelijk leven binnen de tradionele kerken want die bedroeven en geven geen vrijheid aan het werk van de geest (i.v.m het niet toepassen van tongentaal en profetie..etc.), wat ook duidelijk hoogmoed toont, maar men kan dit niet generaliseren, de hoogmoed heerst in bijna elk denominatie.Grace schreef:Beste memento,
Hoe kun je nu een dwaling bestrijden zonder ook maar werkelijk één bijbeltekst te noemen. Op grond waarvan bestrijden we dan een dwaling. Dit slaat toch nergens op. En daarom ben ik het van harte eens met de laatste posting van Dathenum.....En daarom zeg ik, hoe waar het allemaal is wat er gezegd wordt, wanneer breekt de tijd nu eens aan dat wij met al onze gereformeerde hoogmoed eens eerlijk naar onszelf worden.
Waarom beginnen we niet ons van onze eigen dwalingen te bekeren, voordat we ons bezig houden met anderen.
9 van de 10 posters liggen de bal direct bij anderen(enkelen zien het gelukkig wel), bij andere christenen/stromingen, als ze zon stuk lezen. Dan lees je toch echt verkeerd hoor. Het gaat er altijd om. Wat heeft iets mij te zeggen....Niet een ander....
Misschien moeten we eens beginnen met eerlijk te worden over onszelf en onze fouten, in plaats van over die van de ander.
Marnix, wat betreft die splinter en balk, jij ziet de splinters van de ger. gez. en bewonderd de evangelischen zonder hun balk te zien. Dat is net zo fout...En ondertussen maar op de splinter van onze evangelische halfbakken broeder en de balk in eigen oog niet willen zien.
Anyway, wat mij enorm tegenstaat is het moderne denken. De tolerantie. Dwalingen stoppen we liever een het tafelkleed, in de doofpot, dan die uit te spreken. En dan komen er allerlei argumenten van zgn. liefde en tolerantie. Well, Jezus was niet tolerant, de apostelen ook niet, en de reformatoren ook niet. Zij hebben de dwalingen bestreden (lees bv. eens wat van Calvijn/Luther over de dopers). Laten wij het ook doen. Want al die tolerantie leidt alleen maar tot een geloof zonder inhoud, wat geen credo durft uit te spreken....