Gereformeerde Gemeenten

[huisman]

Je kunt je afvragen wie nou wie ergert, enfin ik kan ook de voorbeelden noemen van mensen die oplettend zijn in de kerk en sneakers dragen. Maar volgens mij was dat niet strekking van de bijdrage in de Saambinder.

Ik vind wel dat je het nu wat relativeert. Ik las er o.a. ook in dat gekleurde kleding wordt afgekeurd. Heb jij dat ook zo gelezen?

Door omstandigheden was ik een aantal jaar geleden regelmatig in de GG van @FlyingEagle en was verblijd dat tijdens de avondmaalsbediening er veel mensen maar ook veel jonge mensen mochten aangaan, en (mijns inziens) gelukkig de meesten niet in zwart. Ik heb er toen niet op gelet of ze sneakers droegen

Bij ons gaat, behalve de ambtsdragers, niemand in het zwart aan. Het heeft me even gekost eraan te wennen en sommige kledij kan me nog steeds niet bekoren, maar gelukkig gaat het op dat moment alleen tussen God en mij en hoef ik me er niet druk over te maken.

Dit klopt niet @Zeeuw. Het avondmaal is juist ook bedoeld om gemeenschap te oefenen. Het avondmaalsformulier spreekt dat vrij breed over. Daarbenevens dat wij ook door dien Geest onder elkander, als lidmaten van één lichaam in waarachtige broederlijke liefde verbonden worden … enz.
Daarom past het een avondmaalganger ook niet om door zijn/haar kleding aanstoot te geven.

[Bertiel]

meestal is er de aanstoot van de niet avondmaal ganger

[johantje]

Waarom aangaan in kleuren? Ga je ook naar een begrafenis in kleuren? Als het goed is herdenk je het offer op golgotha voor jouw zonden... het is dus iets bedroevends en verblijdend.

[Bertiel]

ga je naar een bruiloftsmaal in het zwart?

[Maanenschijn]

Ik vind kledij toch best wel een ingewikkelde discussie. Niet zo zeer voor mij zelf, ik heb nooit een signaal ontvangen dat ik aanstoot geef, anders zal ik mij graag aanpassen.

Ik zie jongelui (tot ca 30/35 jaar) zelden in een pak in onze gemeente. Veelal netjes maar casual gekleed. Ik zou het logisch vinden dat zij, als het avondmaal of dopen is, niet heel anders daarvan gebruik maken. Onze gemeente kenmerkt zich door een relatief eenvoudige kledingstijl en hoofddeksels zonder grote hoeden en roesjes/kantjes. Vanzelfsprekend hoort kleding te bedekken. Dat zal de discussie niet zijn.

Ik zie in deze discussie wel de patronen ontstaan: als je vraagtekens zet bij het nut van duiding over de kledingkleur dan hoor je wel een beetje in het kamp van de 'lichte' broeders. Ik chargeer ongetwijfeld.

Rekening houden met elkaar is van twee zijden: van degenen die waarde hechten aan stemmige kledij, maar ook van hen die graag al te kleurrijk deelnemen aan kerk en sacramenten. Maar zeker de eeuwige staat afmeten aan de kleding, is wat mij betreft onjuist.

[ZWP]

Bij ons gaat, behalve de ambtsdragers, niemand in het zwart aan. Het heeft me even gekost eraan te wennen en sommige kledij kan me nog steeds niet bekoren, maar gelukkig gaat het op dat moment alleen tussen God en mij en hoef ik me er niet druk over te maken.

Laat dit toch alsjeblieft het einde van deze vreemde discussie zijn.

[Zeeuw]

Ik vind wel dat je het nu wat relativeert. Ik las er o.a. ook in dat gekleurde kleding wordt afgekeurd. Heb jij dat ook zo gelezen?

Door omstandigheden was ik een aantal jaar geleden regelmatig in de GG van @FlyingEagle en was verblijd dat tijdens de avondmaalsbediening er veel mensen maar ook veel jonge mensen mochten aangaan, en (mijns inziens) gelukkig de meesten niet in zwart. Ik heb er toen niet op gelet of ze sneakers droegen

Bij ons gaat, behalve de ambtsdragers, niemand in het zwart aan. Het heeft me even gekost eraan te wennen en sommige kledij kan me nog steeds niet bekoren, maar gelukkig gaat het op dat moment alleen tussen God en mij en hoef ik me er niet druk over te maken.

Dit klopt niet @Zeeuw. Het avondmaal is juist ook bedoeld om gemeenschap te oefenen. Het avondmaalsformulier spreekt dat vrij breed over. Daarbenevens dat wij ook door dien Geest onder elkander, als lidmaten van één lichaam in waarachtige broederlijke liefde verbonden worden … enz.
Daarom past het een avondmaalganger ook niet om door zijn/haar kleding aanstoot te geven.

Vertel eens: hoe oefen jij op dat moment precies die gemeenschap uit?

Ik kom niet verder dan vriendelijk knikken naar anderen of iemand bv voor laten gaan.

[Maanenschijn]

Door omstandigheden was ik een aantal jaar geleden regelmatig in de GG van @FlyingEagle en was verblijd dat tijdens de avondmaalsbediening er veel mensen maar ook veel jonge mensen mochten aangaan, en (mijns inziens) gelukkig de meesten niet in zwart. Ik heb er toen niet op gelet of ze sneakers droegen

Bij ons gaat, behalve de ambtsdragers, niemand in het zwart aan. Het heeft me even gekost eraan te wennen en sommige kledij kan me nog steeds niet bekoren, maar gelukkig gaat het op dat moment alleen tussen God en mij en hoef ik me er niet druk over te maken.

Dit klopt niet @Zeeuw. Het avondmaal is juist ook bedoeld om gemeenschap te oefenen. Het avondmaalsformulier spreekt dat vrij breed over. Daarbenevens dat wij ook door dien Geest onder elkander, als lidmaten van één lichaam in waarachtige broederlijke liefde verbonden worden … enz.
Daarom past het een avondmaalganger ook niet om door zijn/haar kleding aanstoot te geven.

Vertel eens: hoe oefen jij op dat moment precies die gemeenschap uit?

Ik kom niet verder dan vriendelijk knikken naar anderen of iemand bv voor laten gaan.

Het is toch ook een hartelijk verbonden weten met de mede aanzittenden, door gesprekken voor/na, door herkenning van de emotie van het moment, door het besef onderdeel te zijn van het Lichaam van Christus, door samen te lezen, te zingen aan tafel…

[Zeeuw]

Bij ons gaat, behalve de ambtsdragers, niemand in het zwart aan. Het heeft me even gekost eraan te wennen en sommige kledij kan me nog steeds niet bekoren, maar gelukkig gaat het op dat moment alleen tussen God en mij en hoef ik me er niet druk over te maken.

Dit klopt niet @Zeeuw. Het avondmaal is juist ook bedoeld om gemeenschap te oefenen. Het avondmaalsformulier spreekt dat vrij breed over. Daarbenevens dat wij ook door dien Geest onder elkander, als lidmaten van één lichaam in waarachtige broederlijke liefde verbonden worden … enz.
Daarom past het een avondmaalganger ook niet om door zijn/haar kleding aanstoot te geven.

Vertel eens: hoe oefen jij op dat moment precies die gemeenschap uit?

Ik kom niet verder dan vriendelijk knikken naar anderen of iemand bv voor laten gaan.

Het is toch ook een hartelijk verbonden weten met de mede aanzittenden, door gesprekken voor/na, door herkenning van de emotie van het moment, door het besef onderdeel te zijn van het Lichaam van Christus, door samen te lezen, te zingen aan tafel…

Dat is een mooie aanvulling. Maar het zal toch een heel stuk verder moeten onderling dan alleen dat moment, nl 'Die ons tevoren zo uitnemend heeft liefgehad, altezamen één lichaam zijn, en zulks niet alleen met woorden, maar ook met de daad jegens elkander bewijzen.'. Dat is geen momentopname toch?

In mijn ervaring zijn inderdaad juist de gesprekken ervoor, erna. Dat je weet van iemands worsteling, die dan toch of juist niet aan mag gaan. Waarna je contact met elkaar hebt etc de momenten van verbinding.
Samen lezen en zingen zijn zaken die ook op andere momenten gebeuren en samenbinden. Het moment van het avondmaal is toch, als je de 3 vragen van de beproeving leest echt persoonlijk.

Wellicht heeft Huisman er een aanvulling op?

[Bertiel]

exact, het samen aangaan, de week vooraf, met elkaar meemaken, en de dankbaarheid erna. Op het moment zelf valt alles weg en blijft God drieënig over.
En in al die gesprekken vooraf en achteraf, gaat het eigenlijk nooit over uiterlijkheden.

[Zeeuw]

exact, het samen aangaan, de week vooraf, met elkaar meemaken, en de dankbaarheid erna. Op het moment zelf valt alles weg en blijft God drieënig over.
En in al die gesprekken vooraf en achteraf, gaat het eigenlijk nooit over uiterlijkheden.

Ik wilde uit dat laatste eigenlijk weg, want dat leidt/lijdt nergens toe. Met de rest ben ik het eens, al vind ik ook aan de tafel, als dat lukt, een stukje onderling contact door een bemoedigend knikje oid wel fijn. Maar ik zie ook dat dat voor sommige mensen in de indruk van het moment gewoon niet gaat. En dat is prima.

[Bertiel]

ik ook, maar het is wel hetgeen hier geponeert wordt, dat het tot ergernis zou leiden

[huisman]

Dit klopt niet @Zeeuw. Het avondmaal is juist ook bedoeld om gemeenschap te oefenen. Het avondmaalsformulier spreekt dat vrij breed over. Daarbenevens dat wij ook door dien Geest onder elkander, als lidmaten van één lichaam in waarachtige broederlijke liefde verbonden worden … enz.
Daarom past het een avondmaalganger ook niet om door zijn/haar kleding aanstoot te geven.

Vertel eens: hoe oefen jij op dat moment precies die gemeenschap uit?

Ik kom niet verder dan vriendelijk knikken naar anderen of iemand bv voor laten gaan.

Het is toch ook een hartelijk verbonden weten met de mede aanzittenden, door gesprekken voor/na, door herkenning van de emotie van het moment, door het besef onderdeel te zijn van het Lichaam van Christus, door samen te lezen, te zingen aan tafel…

Dat is een mooie aanvulling. Maar het zal toch een heel stuk verder moeten onderling dan alleen dat moment, nl 'Die ons tevoren zo uitnemend heeft liefgehad, altezamen één lichaam zijn, en zulks niet alleen met woorden, maar ook met de daad jegens elkander bewijzen.'. Dat is geen momentopname toch?

In mijn ervaring zijn inderdaad juist de gesprekken ervoor, erna. Dat je weet van iemands worsteling, die dan toch of juist niet aan mag gaan. Waarna je contact met elkaar hebt etc de momenten van verbinding.
Samen lezen en zingen zijn zaken die ook op andere momenten gebeuren en samenbinden. Het moment van het avondmaal is toch, als je de 3 vragen van de beproeving leest echt persoonlijk.

Wellicht heeft Huisman er een aanvulling op?

De waarachtige zelfbeproeving is persoonlijk. Maar de het avondmaal is bij uitstek ook een gemeenschapsmaaltijd en geen particuliere bezigheid. Je ziet juist dat het daar vaak mis gaat. Paulus wijst daarop in 1 Korinthe 11 : 17-20.en verder. In het naslagwerk over het Heilig Avondmaal (Bij brood en beker https://www.boekenstek.nl/a-53157768/bo ... -en-beker/ ) wijst wijlen prof. J.P Versteeg hier nadrukkelijk op. Als de gemeenschap binnen een gemeente verstoord is mag er geen avondmaal gevierd worden tot dat de gemeenschap weer hersteld is. Zo ook persoonlijk. Als er iets zit tussen twee avondmaalgangers moeten zij dit eerst goedmaken of anders afblijven.
Daarom is ook aanstotende kleding voor een avondmaalganger zeer ongepast. En nee je hoeft van mij niet in een zwart pak maar ook niet in een korte broek op teenslippers.

Ik denk dat helaas het Heilig Avondmaal voor velen verworden is tot een strikt persoonlijke zaak waar niemand iets over mag zeggen. Dan hebben we weinig begrepen van de prachtige en Bijbelse passage in ons formulier waar ik eerder de eerste woorden van citeerde.

[Bertiel]

er zit een groot verschil tussen een korte broek en een zwart pak.
het ging hier om witte sneakers en gekleurde kleding.

En in aanvulling op de vorige post, de laatste keer greep me ontzettend aan de liefde die je ook voelt tot degene met wie je aanzit, maar ook degenen die nog niet aankunnen / durven gaan.

[pierre27]

Zou het verschil in kerkverband hier ook niet een rol in spelen? Ik kan me voorstellen dat er een verschil is bij het HA bij de OGG en de HHK.