Gereformeerde Gemeenten

[Tiberius]

Natuurlijk. Daar wordt ook goed gebruik van gemaakt, zelfs van buiten de GG. Het voorbeeld van ds Honkoop is echt van jááren terug. Ik begrijp de relevantie dan ook niet zo goed. Bovendien heeft Helma gelijk: wát hij zei, was zodanig, dat je zijn stemgeluid vergat (als je tenminste kwam voor hoofdzaken en de bijzaken kon relativeren).

Dat laatste zal niemand ontkennen. Feit is wel dat hij er zelf last van had, dáár ging het om.
En als de TS zelf een logopedist heeft, rijst de vraag waarom er dan toch dominees vandaan komen die onmiskenbaar een preektoon hebben, de één meer dan de ander. Is de logopedie dan tekort geschoten?

Ik denk dat het weinig met logopedie te maken heeft. Ze kunnen namelijk gewoon spreken als je ze 1 op 1 spreekt. Het gaat echt om een 'ik stap de preekstoel op/ik kom in mijn rol als dominee' die het veroorzaakt. Het is m.i. meer psychologisch dan fysiek.

Ook in dat geval kan logopedie goed helpen. Als je voor een groep staat, is dat echt heel anders dan in een 1 op 1 gesprek. Zeker in het begin. En als je dan dingen aanleert die niet goed zijn, bijvoorbeeld inderdaad een preektoon, kan logopedie je verder helpen.

[Tiberius]

Het spreken lijkt op het spreken in het 'journaal in makkelijk taal' Daar spreken ze ook langzamer dan gemiddeld. Ik ben hier niet mee opgegroeid en zou hier zelf niet aan kunnen wennen. Toch lijkt mij dit iets dat aangeleerd is. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand in gewone gesprekken zo langzaam spreekt. Hierdoor zal het makkelijk af te leren zijn.

Klopt. Het is wel makkelijk af te leren, maar voor een groep moet je langzamer spreken en beter articuleren dan in een 1 op 1 gesprek. In een 1 op 1 gesprek zie je of iemand je begrijpt en kan je de zin een beetje afraffelen, of misschien zelfs inslikken. In een preek niet.
Bovendien kan je in een preek niet van de hak op de tak springen, in een 1 op 1 gesprek vaak wel.

[merel]

Het spreken lijkt op het spreken in het 'journaal in makkelijk taal' Daar spreken ze ook langzamer dan gemiddeld. Ik ben hier niet mee opgegroeid en zou hier zelf niet aan kunnen wennen. Toch lijkt mij dit iets dat aangeleerd is. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand in gewone gesprekken zo langzaam spreekt. Hierdoor zal het makkelijk af te leren zijn.

Klopt. Het is wel makkelijk af te leren, maar voor een groep moet je langzamer spreken en beter articuleren dan in een 1 op 1 gesprek. In een 1 op 1 gesprek zie je of iemand je begrijpt en kan je de zin een beetje afraffelen, of misschien zelfs inslikken. In een preek niet.
Bovendien kan je in een preek niet van de hak op de tak springen, in een 1 op 1 gesprek vaak wel.

Dat klopt. Gelukkig is het een relatief jonge predikant, al hoor je dat niet aan zijn taalgebruik. Hierdoor is het mogelijk wat minder ingesleten. Ik neem aan dat een kerkenraad dit ook wel met hem aankaart als mensen zich er echt aan storen.

[Maanenschijn]

Ik denk dat zowel het spreken als het luisteren lastige elementen kent.

Vroeger op school waren er al leerlingen die op een ‘leestoon’ lazen, zonder dat ze daar zich van bewust waren of wat aan konden doen. Daarnaast kunnen zenuwen parten spelen. De ene gaat een keer vaker naar de wc, de ander heeft last van spanning op de stem. Ik denk zeker dat dat ook bij predikanten kan spelen. Daar zijn hulpmiddelen en trainingen voor, maar om dat helemaal weg te krijgen is lastig.

Aan de kant van de luisteraar zit ook element. Ik vind het te makkelijk om ‘het lastig kunnen luisteren naar een preekstem’ af te doen als bijzaak. Want er zijn mensen die ontzettend hun best moeten doen om daar ‘doorheen’ te luisteren. Zoals er mensen zijn die moeilijk bij geluiden kunnen filteren (het tikken van een pen, het ruisen van een luidspreker, zoemen van een beeldscherm en mijn persoonlijke enorme irritatie: bij vergaderingen je woorden kracht bij te zetten door op tafel te tikken of slaan). Ook een preektoon kan blokkades opwerpen.
Dat heeft niks te maken met hoofd- of bijzaken, met honger naar het Woord of inhoud.

Daarom: het is aan beide kanten, luisteraar en spreker, zaak om je best te doen om te luisteren en te spreken, maar ook om mildheid te hebben en in gedachten te houden hoe lastig het kan zijn om dat te veranderen.

[Zeeuw]

Natuurlijk. Daar wordt ook goed gebruik van gemaakt, zelfs van buiten de GG. Het voorbeeld van ds Honkoop is echt van jááren terug. Ik begrijp de relevantie dan ook niet zo goed. Bovendien heeft Helma gelijk: wát hij zei, was zodanig, dat je zijn stemgeluid vergat (als je tenminste kwam voor hoofdzaken en de bijzaken kon relativeren).

Dat laatste zal niemand ontkennen. Feit is wel dat hij er zelf last van had, dáár ging het om.
En als de TS zelf een logopedist heeft, rijst de vraag waarom er dan toch dominees vandaan komen die onmiskenbaar een preektoon hebben, de één meer dan de ander. Is de logopedie dan tekort geschoten?

Ik denk dat het weinig met logopedie te maken heeft. Ze kunnen namelijk gewoon spreken als je ze 1 op 1 spreekt. Het gaat echt om een 'ik stap de preekstoel op/ik kom in mijn rol als dominee' die het veroorzaakt. Het is m.i. meer psychologisch dan fysiek.

Ook in dat geval kan logopedie goed helpen. Als je voor een groep staat, is dat echt heel anders dan in een 1 op 1 gesprek. Zeker in het begin. En als je dan dingen aanleert die niet goed zijn, bijvoorbeeld inderdaad een preektoon, kan logopedie je verder helpen.

Voor mijn gevoel gaat logopedie meer over 'hoe spreek je' ipv 'hoe sta je voor de groep', maar als mijn gevoel niet klopt, dan kan het inderdaad een oplossing zijn.

[HHR]

De vraag is of de jaarlijks terugkerende discussie over plussen en minnen altijd recht doet aan de oorzaken.
Veelal is dat speculatief. Er kunnen soms zo andere oorzaken aan te wijzen zijn.
Al is het waar dat er in veel gemeenten onrust is of in ieder geval zorgen zijn over de prediking.
Veel zou mi al opgelost kunnen worden met meer ruildiensten.
Dat gebeurd binnen de GG echt te weinig.
Of het nu goed is of niet, maar week in week uit , soms jaren lang dezelfde predikant aanhoren geeft gewenning, en ook, als je al moeite hebt met bepaalde eenzijdigheden, vervreemding.
Al zou er maar 2 a 3 keer per maand een ruildienst zijn, zorgt dat voor afwisseling en in de meeste kerkverbanden gebeurd dat ook.

Bijkomend voordeel is dat predikanten, die het binnen de GG al echt heel druk hebben, op deze wijze meer tijd hebben voor het maken van nieuwe preken.

[HHR]

Iets anders, ik begreep dat de naam van wijlen ds P. Blok ook te vinden is op de site https://oorlogvoorderechter.nl/naam/?id=210843
Van ds Kersten was wel bekend hoe hij stond tov de Duitsers. maar over ds Blok was mij niets bekend.
Weet iemand wat de reden was dat hij na de oorlog onderzocht is?

[Wachter]

Iets anders, ik begreep dat de naam van wijlen ds P. Blok ook te vinden is op de site https://oorlogvoorderechter.nl/naam/?id=210843
Van ds Kersten was wel bekend hoe hij stond tov de Duitsers. maar over ds Blok was mij niets bekend.
Weet iemand wat de reden was dat hij na de oorlog onderzocht is?

Hierover is in een ander draadje al van gedachten gewisseld.

[HHR]

Iets anders, ik begreep dat de naam van wijlen ds P. Blok ook te vinden is op de site https://oorlogvoorderechter.nl/naam/?id=210843
Van ds Kersten was wel bekend hoe hij stond tov de Duitsers. maar over ds Blok was mij niets bekend.
Weet iemand wat de reden was dat hij na de oorlog onderzocht is?

Hierover is in een ander draadje al van gedachten gewisseld.

Oh, waar?

[Wachter]

Iets anders, ik begreep dat de naam van wijlen ds P. Blok ook te vinden is op de site https://oorlogvoorderechter.nl/naam/?id=210843
Van ds Kersten was wel bekend hoe hij stond tov de Duitsers. maar over ds Blok was mij niets bekend.
Weet iemand wat de reden was dat hij na de oorlog onderzocht is?

Hierover is in een ander draadje al van gedachten gewisseld.

Oh, waar?

viewtopic.php?t=15393

[merel]

De vraag is of de jaarlijks terugkerende discussie over plussen en minnen altijd recht doet aan de oorzaken.
Veelal is dat speculatief. Er kunnen soms zo andere oorzaken aan te wijzen zijn.
Al is het waar dat er in veel gemeenten onrust is of in ieder geval zorgen zijn over de prediking.
Veel zou mi al opgelost kunnen worden met meer ruildiensten.
Dat gebeurd binnen de GG echt te weinig.
Of het nu goed is of niet, maar week in week uit , soms jaren lang dezelfde predikant aanhoren geeft gewenning, en ook, als je al moeite hebt met bepaalde eenzijdigheden, vervreemding.
Al zou er maar 2 a 3 keer per maand een ruildienst zijn, zorgt dat voor afwisseling en in de meeste kerkverbanden gebeurd dat ook.

Bijkomend voordeel is dat predikanten, die het binnen de GG al echt heel druk hebben, op deze wijze meer tijd hebben voor het maken van nieuwe preken.

Ik vind het echt een voordeel van de PKN dat de eigen predikant hooguit in 4 van de 8 diensten voorgaat en regelmatig is dat ook minder. Daardoor 'verdraag' je de eigen predikant ook beter en zijn er minder ergernissen.

[Tiberius]

Ik denk dat zowel het spreken als het luisteren lastige elementen kent.

Vroeger op school waren er al leerlingen die op een ‘leestoon’ lazen, zonder dat ze daar zich van bewust waren of wat aan konden doen. Daarnaast kunnen zenuwen parten spelen. De ene gaat een keer vaker naar de wc, de ander heeft last van spanning op de stem. Ik denk zeker dat dat ook bij predikanten kan spelen. Daar zijn hulpmiddelen en trainingen voor, maar om dat helemaal weg te krijgen is lastig.

Aan de kant van de luisteraar zit ook element. Ik vind het te makkelijk om ‘het lastig kunnen luisteren naar een preekstem’ af te doen als bijzaak. Want er zijn mensen die ontzettend hun best moeten doen om daar ‘doorheen’ te luisteren. Zoals er mensen zijn die moeilijk bij geluiden kunnen filteren (het tikken van een pen, het ruisen van een luidspreker, zoemen van een beeldscherm en mijn persoonlijke enorme irritatie: bij vergaderingen je woorden kracht bij te zetten door op tafel te tikken of slaan). Ook een preektoon kan blokkades opwerpen.
Dat heeft niks te maken met hoofd- of bijzaken, met honger naar het Woord of inhoud.

Daarom: het is aan beide kanten, luisteraar en spreker, zaak om je best te doen om te luisteren en te spreken, maar ook om mildheid te hebben en in gedachten te houden hoe lastig het kan zijn om dat te veranderen.

Ik ben het helemaal eens met mildheid die je voorstaat.
Alleen denk ik wel dat je er als prediker aan moet werken om die blokkades weg te nemen. Misschien dat dat niet 100% lukt, maar dat 'restje' nemen de hoorders over het algemeen wel voor lief; dat blokkeert in ieder geval niet zo.
Nynke, de stemtrainer die Hendrikus noemt, kan in ieder geval veel verder helpen. Ze is aan verschillende theologische universiteiten verbonden, ook de TUA inderdaad.

[HHR]

Iets anders, ik begreep dat de naam van wijlen ds P. Blok ook te vinden is op de site https://oorlogvoorderechter.nl/naam/?id=210843
Van ds Kersten was wel bekend hoe hij stond tov de Duitsers. maar over ds Blok was mij niets bekend.
Weet iemand wat de reden was dat hij na de oorlog onderzocht is?

Hierover is in een ander draadje al van gedachten gewisseld.

Oh, waar?

viewtopic.php?t=15393

Dank!

[Johann Gottfried Walther]

De vraag is of de jaarlijks terugkerende discussie over plussen en minnen altijd recht doet aan de oorzaken.
Veelal is dat speculatief. Er kunnen soms zo andere oorzaken aan te wijzen zijn.
Al is het waar dat er in veel gemeenten onrust is of in ieder geval zorgen zijn over de prediking.
Veel zou mi al opgelost kunnen worden met meer ruildiensten.
Dat gebeurd binnen de GG echt te weinig.
Of het nu goed is of niet, maar week in week uit , soms jaren lang dezelfde predikant aanhoren geeft gewenning, en ook, als je al moeite hebt met bepaalde eenzijdigheden, vervreemding.
Al zou er maar 2 a 3 keer per maand een ruildienst zijn, zorgt dat voor afwisseling en in de meeste kerkverbanden gebeurd dat ook.

Bijkomend voordeel is dat predikanten, die het binnen de GG al echt heel druk hebben, op deze wijze meer tijd hebben voor het maken van nieuwe preken.

Ik vind het echt een voordeel van de PKN dat de eigen predikant hooguit in 4 van de 8 diensten voorgaat en regelmatig is dat ook minder. Daardoor 'verdraag' je de eigen predikant ook beter en zijn er minder ergernissen.

Dat verschilt erg per gemeente, er zijn ook gemeentes waar de predikant 70% van de preekbeurten vervuld.

[merel]

De vraag is of de jaarlijks terugkerende discussie over plussen en minnen altijd recht doet aan de oorzaken.
Veelal is dat speculatief. Er kunnen soms zo andere oorzaken aan te wijzen zijn.
Al is het waar dat er in veel gemeenten onrust is of in ieder geval zorgen zijn over de prediking.
Veel zou mi al opgelost kunnen worden met meer ruildiensten.
Dat gebeurd binnen de GG echt te weinig.
Of het nu goed is of niet, maar week in week uit , soms jaren lang dezelfde predikant aanhoren geeft gewenning, en ook, als je al moeite hebt met bepaalde eenzijdigheden, vervreemding.
Al zou er maar 2 a 3 keer per maand een ruildienst zijn, zorgt dat voor afwisseling en in de meeste kerkverbanden gebeurd dat ook.

Bijkomend voordeel is dat predikanten, die het binnen de GG al echt heel druk hebben, op deze wijze meer tijd hebben voor het maken van nieuwe preken.

Ik vind het echt een voordeel van de PKN dat de eigen predikant hooguit in 4 van de 8 diensten voorgaat en regelmatig is dat ook minder. Daardoor 'verdraag' je de eigen predikant ook beter en zijn er minder ergernissen.

Dat verschilt erg per gemeente, er zijn ook gemeentes waar de predikant 70% van de preekbeurten vervuld.

Dat is best mogelijk. Mijn ervaring binnen de PKN is beperkt tot mijn eigen gemeente. Onze predikant gaat tot en met juni 3-5 keer per maand voor in onze wijkgemeente. Nu is het mogelijk dat hij ook vaker voorgaand in de andere wijk of andere gemeente. Daar kijk ik eigenlijk nooit naar.