Ds. Moerkerken 25 jaar aan de theologische school
Vanmorgen in het ND
Grondig, vaderlijk en mede beeldbepalend
door onze redacteur Daniël Gillissen
Ds. A. Moerkerken 25 jaar bij predikantenopleiding Gereformeerde Gemeenten Ds. A. Moerkerken is 25 jaar docent aan de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten. Collega-predikanten stelden een vriendenbundel samen voor ,,onze geliefde rector''.
ROTTERDAM - De hervormde predikant W.L. Tukker, de latere voorzitter van de Gereformeerde Bond in de Nederlandse Hervormde Kerk, had het al tegen zijn moeder gezegd: ,,Mevrouw Moerkerken, uw zoon zál predikant worden in de Gereformeerde Gemeenten en ook zal hij docent worden.'' ,,Lange tijd heeft zij dit geheim verborgen, maar deze profetische woorden zijn tot haar verwondering wél waarheid geworden'', schrijft collega-docent ds. G.J. van Aalst in Gij waart mijn hulp. Deze 'vriendenbundel' (Den Hertog Houten, 19,90 euro) is verschenen ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van ds. A. Moerkerken als docent van de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten. ,,Als een vriendengeschenk. Uit waardering voor het onderwijs dat tal van predikanten van ds. Moerkerken hebben ontvangen'', aldus de redactiecommissie in een verantwoording. In het toegankelijk geschreven boek snijden twintig predikanten thema's aan die verband houden met het docentschap en predikantschap van Moerkerken.
Hervormde predikanten blijken een belangrijke rol in het leven van Moerkerken (58) te hebben gespeeld. Eind jaren zestig is hij lid van de reformatorische studentenvereniging CSFR. Er heerst onrust onder de leden. Sommigen willen predikant worden in de Gereformeerde Gemeenten, maar zijn afgewezen. ,,Heel wat (ex)studenten verlieten onze gemeenten om elders predikant te worden.''
Een groep CSFR-leden ging eind jaren zestig op bezoek bij ds. G. Boer, de toenmalige voorzitter van de Gereformeerde Bond in de Nederlandse Hervormde Kerk, om hem ,,te doen delen in de 'spanningsvolle relatie met de achterban'.'' ,,Wijselijk hield hij zich buiten de problematiek. Bij het weggaan gaf hij de jonge Moerkerken een hand en zei: 'Moerkerken, zult u nooit hervormd worden?''', vertelt Van Aalst.
Na een universitaire studie theologie deed Moerkerken in 1971 een poging toegelaten te worden tot de predikantenopleiding van de Gereformeerde Gemeenten. Hij kwam echter niet binnen. ,,Men had geen vrijmoedigheid om hem aan te nemen'', aldus Van Aalst. Hij weet echter te melden dat ouderling Joh. Verweij, een van de leden van het curatorium, dat gaat over toelating tot de predikantenopleiding, zei: ,,Ik hoop toch dat hij terugkomt...'' En zo gebeurt. Een jaar later kan Moerkerken in Rotterdam aan de slag.
Moeder
Moerkerken wordt op 1 februari 1947 in Rotterdam geboren. Hij groeit op als enig kind. ,,Zelf verzekerde hij me dat hij niet verwend is. Ik geloof het... ten dele.'' Van Aalst vertelt erbij dat zijn moeder steeds mee verhuist al haar zoon naar een andere gemeente gaat. Zijn vader overleed toen Moerkerken negentien was.
Sinds 1981 is Moerkerken als docent in Rotterdam actief. Tegelijk blijft hij predikant in Nieuw-Beijerland en later in Gouda. Vanaf 1996 is hij fulltime docent omdat hij in de loop van de jaren negentig last krijgt van ,,een zwakke gezondheid''.
Ds. J.J. van Eckeveld, voorzitter van het curatorium, prijst Moerkerken in het boek vanwege zijn kennis. ,,Verschillende malen heb ik tentamens en examens bijgewoond die door onze broerder werden afgenomen. Altijd weer valt mij de grondigheid en nauwgezetheid op waarmee hij zijn arbeid verrichten mag en ook de hartelijke en vaderlijke wijze waarop hij met studenten omgaat.''
Volgens collega-docent Van Aalst heeft Moerkerken drie drijfveren om de Gereformeerde Gemeenten te dienen. ,,Allereerst is daar de innige liefde tot en hoogachting voor het beschreven Woord van God.'' Verder heeft de predikant een grote belangstelling voor de kerkgeschiedenis. ,,Een derde drijfveer is de hartelijke liefde voor de gemeenten waarin hij is opgegroeid, waar de Heere hem trok, riep en dienstbaar maakte. (...) Zonder dat hij kerkistisch wil zijn, is hij toch overtuigd van de eigen identiteit van onze gemeenten. (...) Zijn integere intentie is (geweest) om in het spoor van het godvruchtige voorgeslacht het pand dat ons is toebetrouwd te mogen bewaren en over te dragen, ook aan het nageslacht.''
Daarom doet het juist pijn, ,,wanneer er - helaas niet alleen van buiten onze gemeenten - op allerlei fronten geprobeerd is zijn intentie én integriteit verdacht te maken. Dat is iets wat onze broeder veel verdriet heeft gedaan. Wat heeft hem dat bij tijden neergedrukt! Zeker als het gaat om broeders van hetzelfde huis. In dit verband heeft de Heere hem kennelijk willen sterken. Hij heeft mogen ervaren wat Jakob op zijn sterfbed van Jozef getuigt: 'De schutters hebben hem wel bitterheid aangedaan en beschoten en hem gehaat; maar zijn boog is in stijvigheid gebleven en de armen zijner handen zijn gesterkt geworden door de handen van de Machtige Jakobs; daarvan is hij een herder, een steen Israëls'.
De kritiek waarop Van Aalst doelt, werd in meer of mindere mate geuit in boeken van prof.dr.ir. J. Blaauwendraad, ds. C. Harinck en dr. K. van der Zwaag. Ook buitenstaanders zoals dr. Jan Zwemer benoemden in artikelen het feit dat Moerkerken 'als leider' een stevig stempel drukt op de Gereformeerde Gemeenten. De kritiek was vooral dat door Moerkerken een bekeringsmodel normatief wordt gesteld in de Gereformeerde Gemeenten.
In Gij waart mijn hulp wordt niet ontkent dat Moerkerken zijn stempel op de Gereformeerde Gemeenten heeft gezet. Als een docent langere tijd aan een theologische opleiding is verbonden, ,,zal zijn invloed op de ontwikkeling van het kerkverband zichtbaar worden'', schrijft ds. M. Karens. Hij blijkt daar niet ongelukkig mee, want docenten zijn vaak ,,een stabiele factor'' binnen een kerkverband. Karens ondersteunt dat met namen uit andere kerkgenootschappen.
Ook ds. A. Schreuder gaat in op het belang van Moerkerken voor de Gereformeerde Gemeenten. Hij zet een aantal artikelen van hem uit het Reformatorisch Dagblad en kerkelijk orgaan De Saambinder op een rij. Bij zijn aantreden in 1996 als fulltime docent wordt Moerkerken in het Reformatorisch Dagblad gevraagd of hij nu naar buiten toe de beeldvorming van de Gereformeerde Gemeenten gaat bepalen. ,,Ik zou het verschrikkelijk vinden als er op die manier naar mij gekeken zou worden. Ik hoef niet de grote geleerde uit te hangen. En ik ben maar één van de ruim vijftig predikanten.'' Volgens Schreuder is dat echter anders uitgepakt: ,,Als we vervolgens zien wat er in tien jaar uit zijn pen is gevloeid, dan mogen we constateren dat hij in ieder geval mede de beeldvorming van de Gereformeerde Gemeenten heeft bepaald.''
door onze redacteur Daniël Gillissen
Ds. A. Moerkerken 25 jaar bij predikantenopleiding Gereformeerde Gemeenten Ds. A. Moerkerken is 25 jaar docent aan de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten. Collega-predikanten stelden een vriendenbundel samen voor ,,onze geliefde rector''.
ROTTERDAM - De hervormde predikant W.L. Tukker, de latere voorzitter van de Gereformeerde Bond in de Nederlandse Hervormde Kerk, had het al tegen zijn moeder gezegd: ,,Mevrouw Moerkerken, uw zoon zál predikant worden in de Gereformeerde Gemeenten en ook zal hij docent worden.'' ,,Lange tijd heeft zij dit geheim verborgen, maar deze profetische woorden zijn tot haar verwondering wél waarheid geworden'', schrijft collega-docent ds. G.J. van Aalst in Gij waart mijn hulp. Deze 'vriendenbundel' (Den Hertog Houten, 19,90 euro) is verschenen ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van ds. A. Moerkerken als docent van de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten. ,,Als een vriendengeschenk. Uit waardering voor het onderwijs dat tal van predikanten van ds. Moerkerken hebben ontvangen'', aldus de redactiecommissie in een verantwoording. In het toegankelijk geschreven boek snijden twintig predikanten thema's aan die verband houden met het docentschap en predikantschap van Moerkerken.
Hervormde predikanten blijken een belangrijke rol in het leven van Moerkerken (58) te hebben gespeeld. Eind jaren zestig is hij lid van de reformatorische studentenvereniging CSFR. Er heerst onrust onder de leden. Sommigen willen predikant worden in de Gereformeerde Gemeenten, maar zijn afgewezen. ,,Heel wat (ex)studenten verlieten onze gemeenten om elders predikant te worden.''
Een groep CSFR-leden ging eind jaren zestig op bezoek bij ds. G. Boer, de toenmalige voorzitter van de Gereformeerde Bond in de Nederlandse Hervormde Kerk, om hem ,,te doen delen in de 'spanningsvolle relatie met de achterban'.'' ,,Wijselijk hield hij zich buiten de problematiek. Bij het weggaan gaf hij de jonge Moerkerken een hand en zei: 'Moerkerken, zult u nooit hervormd worden?''', vertelt Van Aalst.
Na een universitaire studie theologie deed Moerkerken in 1971 een poging toegelaten te worden tot de predikantenopleiding van de Gereformeerde Gemeenten. Hij kwam echter niet binnen. ,,Men had geen vrijmoedigheid om hem aan te nemen'', aldus Van Aalst. Hij weet echter te melden dat ouderling Joh. Verweij, een van de leden van het curatorium, dat gaat over toelating tot de predikantenopleiding, zei: ,,Ik hoop toch dat hij terugkomt...'' En zo gebeurt. Een jaar later kan Moerkerken in Rotterdam aan de slag.
Moeder
Moerkerken wordt op 1 februari 1947 in Rotterdam geboren. Hij groeit op als enig kind. ,,Zelf verzekerde hij me dat hij niet verwend is. Ik geloof het... ten dele.'' Van Aalst vertelt erbij dat zijn moeder steeds mee verhuist al haar zoon naar een andere gemeente gaat. Zijn vader overleed toen Moerkerken negentien was.
Sinds 1981 is Moerkerken als docent in Rotterdam actief. Tegelijk blijft hij predikant in Nieuw-Beijerland en later in Gouda. Vanaf 1996 is hij fulltime docent omdat hij in de loop van de jaren negentig last krijgt van ,,een zwakke gezondheid''.
Ds. J.J. van Eckeveld, voorzitter van het curatorium, prijst Moerkerken in het boek vanwege zijn kennis. ,,Verschillende malen heb ik tentamens en examens bijgewoond die door onze broerder werden afgenomen. Altijd weer valt mij de grondigheid en nauwgezetheid op waarmee hij zijn arbeid verrichten mag en ook de hartelijke en vaderlijke wijze waarop hij met studenten omgaat.''
Volgens collega-docent Van Aalst heeft Moerkerken drie drijfveren om de Gereformeerde Gemeenten te dienen. ,,Allereerst is daar de innige liefde tot en hoogachting voor het beschreven Woord van God.'' Verder heeft de predikant een grote belangstelling voor de kerkgeschiedenis. ,,Een derde drijfveer is de hartelijke liefde voor de gemeenten waarin hij is opgegroeid, waar de Heere hem trok, riep en dienstbaar maakte. (...) Zonder dat hij kerkistisch wil zijn, is hij toch overtuigd van de eigen identiteit van onze gemeenten. (...) Zijn integere intentie is (geweest) om in het spoor van het godvruchtige voorgeslacht het pand dat ons is toebetrouwd te mogen bewaren en over te dragen, ook aan het nageslacht.''
Daarom doet het juist pijn, ,,wanneer er - helaas niet alleen van buiten onze gemeenten - op allerlei fronten geprobeerd is zijn intentie én integriteit verdacht te maken. Dat is iets wat onze broeder veel verdriet heeft gedaan. Wat heeft hem dat bij tijden neergedrukt! Zeker als het gaat om broeders van hetzelfde huis. In dit verband heeft de Heere hem kennelijk willen sterken. Hij heeft mogen ervaren wat Jakob op zijn sterfbed van Jozef getuigt: 'De schutters hebben hem wel bitterheid aangedaan en beschoten en hem gehaat; maar zijn boog is in stijvigheid gebleven en de armen zijner handen zijn gesterkt geworden door de handen van de Machtige Jakobs; daarvan is hij een herder, een steen Israëls'.
De kritiek waarop Van Aalst doelt, werd in meer of mindere mate geuit in boeken van prof.dr.ir. J. Blaauwendraad, ds. C. Harinck en dr. K. van der Zwaag. Ook buitenstaanders zoals dr. Jan Zwemer benoemden in artikelen het feit dat Moerkerken 'als leider' een stevig stempel drukt op de Gereformeerde Gemeenten. De kritiek was vooral dat door Moerkerken een bekeringsmodel normatief wordt gesteld in de Gereformeerde Gemeenten.
In Gij waart mijn hulp wordt niet ontkent dat Moerkerken zijn stempel op de Gereformeerde Gemeenten heeft gezet. Als een docent langere tijd aan een theologische opleiding is verbonden, ,,zal zijn invloed op de ontwikkeling van het kerkverband zichtbaar worden'', schrijft ds. M. Karens. Hij blijkt daar niet ongelukkig mee, want docenten zijn vaak ,,een stabiele factor'' binnen een kerkverband. Karens ondersteunt dat met namen uit andere kerkgenootschappen.
Ook ds. A. Schreuder gaat in op het belang van Moerkerken voor de Gereformeerde Gemeenten. Hij zet een aantal artikelen van hem uit het Reformatorisch Dagblad en kerkelijk orgaan De Saambinder op een rij. Bij zijn aantreden in 1996 als fulltime docent wordt Moerkerken in het Reformatorisch Dagblad gevraagd of hij nu naar buiten toe de beeldvorming van de Gereformeerde Gemeenten gaat bepalen. ,,Ik zou het verschrikkelijk vinden als er op die manier naar mij gekeken zou worden. Ik hoef niet de grote geleerde uit te hangen. En ik ben maar één van de ruim vijftig predikanten.'' Volgens Schreuder is dat echter anders uitgepakt: ,,Als we vervolgens zien wat er in tien jaar uit zijn pen is gevloeid, dan mogen we constateren dat hij in ieder geval mede de beeldvorming van de Gereformeerde Gemeenten heeft bepaald.''
-
Breekijzertje
Daar zijn we altijd zelf nog bij.rekcor schreef:Op zich heb je gelijk, al rust er wel een enoooooooooooooooooooooooooooooooorme verantwoordelijkheid op de schouders van dominees, en zeker op die van mensen op 'hogere posities' in de kerk.
Zij kunnen namelijk mensen flink om de tuin leiden.
Er zijn mensen die klakkeloos alles slikken wat hun predikant verkondigt.
We moeten altijd alert blijven.
In de eerste plaats is dit een taak van de kerkenraad.
Daarom doet het juist pijn, ,,wanneer er - helaas niet alleen van buiten onze gemeenten - op allerlei fronten geprobeerd is zijn intentie én integriteit verdacht te maken. Dat is iets wat onze broeder veel verdriet heeft gedaan. Wat heeft hem dat bij tijden neergedrukt! Zeker als het gaat om broeders van hetzelfde huis. In dit verband heeft de Heere hem kennelijk willen sterken. Hij heeft mogen ervaren wat Jakob op zijn sterfbed van Jozef getuigt: 'De schutters hebben hem wel bitterheid aangedaan en beschoten en hem gehaat; maar zijn boog is in stijvigheid gebleven en de armen zijner handen zijn gesterkt geworden door de handen van de Machtige Jakobs; daarvan is hij een herder, een steen Israëls'.
Met andere woorden, vd Zwaag Ds C Harinck ect zijn de schutters die Ds Moerkerken hebben gehaat en beschoten, maar Ds Moerkerken is door God zelf gesterkt.
Oftewel, Ds Harinck wordt hier wederom eventjes afgeserveerd.
Inderdaad zielsverdrietig...
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangrijk deel het elimineren van theologische contradicties.
Noem het maar gewoon: een trap na.Gian schreef:Met andere woorden, vd Zwaag Ds C Harinck ect zijn de schutters die Ds Moerkerken hebben gehaat en beschoten, maar Ds Moerkerken is door God zelf gesterkt.
Oftewel, Ds Harinck wordt hier wederom eventjes afgeserveerd.
Inderdaad zielsverdrietig...
Droevig!
:-
Oude-Waarheid
- Berichten: 1822
- Lid geworden op: 02 sep 2005, 23:42
- Locatie: Amsterdam
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug