Heilig Avondmaal/voorbereiding zoals het vanaf het begin was...

[Lilian197]

Wie van het forum wil of kan wat meer vertellen over de praktijk van het H.A. in de vroege christelijke kerk/ eerste gemeenten. Ik durf die vraag hier te stellen omdat er ook zijn die hier wat meer over gelezen hebben en misschien zelfs theologisch geschoolden hier zitten die dit vast wel eens in hun opleiding "geleerd" hebben. . Ik heb wel mijn ideeën. Maar kloppen ze wel?

En dan ben ik vooral benieuwd naar hoe functioneerde het zelfonderzoek. Of was dat iets wat het hele christenleven bevatte en niet specifiek H.A. Of kende men dat helemaal niet? Ik ben er altijd vanuit gegaan dat H.A wekelijks was. Of misschien zelfs wel bij elke samenkomst? ( dus vaker per week?).

De achtergrond van deze vraag:
Vaak wordt gezegd juist in de week van voorbereiding wordt je zo aangevochten.
Toch lees je daar niet echt concreet iets over in bijv de NT brieven. Dat mensen speciaal aangevochten worden met het Heilig Avondmaal. Dat Paulus daar bijvoorbeeld pastoraal op in gaat. De aanvechting krijgt in onze tijd vaak juist rondom H.A. een centraal iets in de prediking. (Feit, geen oordeel of dat goed of juist is) De mens met zijn aanvechtingen.... . En soms ook verward met twijfel. Zonder dat het verschil echt uitgelegd wordt. Ik zeg uitdrukkelijk dat het ware geloof zeker aangevochten wordt. Maar de achterliggende vraag is voor mij: hoe functioneert het in prediking en in combinatie met H.A. is daar verandering in opgetreden 't.o.v. de eerste gemeenten, of misschien zelfs vanaf het aller eerste begin bij de instelling vh H.A. )

Is aanvechting vooral in het kader van het Heilig Avondmaal. Of is dat breder? (dat denk ik, aanvechting niet specifiek met Heilig Avondmaal, maar wel in het geloofsleven algemeen)

Ik hoop dat ik zo duidelijk ben.

P.S. het gaat mij niet om discussie aanvechting/twijfel. Maar feiten. Kende de vroegchristelijke kerk zelfonderzoek. En zo ja hoe functioneerde dat? En hoe zou het komen dat zelfs Paulus, daar niet specifiek op ingaat in relatie tot het H.A.

[Valcke]

Even alleen wat betreft het laatste dat je aansnijdt: De apostel Paulus legt in 1 Kor. 11:25-27 wel een duidelijke relatie tussen zelfbeproeving en het H.A., in het bijzonder in vs. 28. Vanzelfsprekend dient de zelfbeproeving altijd (dus niet alleen voor het H.A.) plaats te vinden, maar het verband tussen zelfbeproeving en het H.A. wordt wel duidelijk gelegd:

27 Zo dan, wie onwaardiglijk dit brood eet of den drinkbeker des Heeren drinkt, die zal schuldig zijn aan het lichaam en bloed des Heeren.
28 Maar de mens beproeve zichzelven, en ete alzo van het brood en drinke van den drinkbeker.
29 Want die onwaardiglijk eet en drinkt, die eet en drinkt zichzelven een oordeel, niet onderscheidende het lichaam des Heeren.

[Lilian197]

Even alleen wat betreft het laatste dat je aansnijdt: De apostel Paulus legt in 1 Kor. 11:25-27 wel een duidelijke relatie tussen zelfbeproeving en het H.A., in het bijzonder in vs. 28. Vanzelfsprekend dient de zelfbeproeving altijd (dus niet alleen voor het H.A.) plaats te vinden, maar het verband tussen zelfbeproeving en het H.A. wordt wel duidelijk gelegd:

27 Zo dan, wie onwaardiglijk dit brood eet of den drinkbeker des Heeren drinkt, die zal schuldig zijn aan het lichaam en bloed des Heeren.
28 Maar de mens beproeve zichzelven, en ete alzo van het brood en drinke van den drinkbeker.
29 Want die onwaardiglijk eet en drinkt, die eet en drinkt zichzelven een oordeel, niet onderscheidende het lichaam des Heeren.

Ja klopt. Zelfbeproeving. Maar niet helemaal zoals ik het bedoel.
Zelfbeproeving is hier kijken of je niet op onwaardige wijze het avondmaal viert. Dit sprak.Paulus tegen gelovigen. Niet tegen de ongelovigen. Die christenen gingen op een liefdeloze manier met de armen. Niet passend bij een leven in gemeenschap met de Heere en daaruit volgend in gemeenschap met ook de arme heiligen. Het gaat hier niet over een onwaardige omdat hij of zij buiten Christus' verzoenend bloed leeft. Buiten de gemeenschap met Christus

[helma]

Onze dominee zei zondag dat het niet zo getuigt van een gezond geestelijk leven als je alleen in een voorbereidingsweek veel aanvechtingen hebt en daarbuiten niet.


Onze vorige dominee verbond de voorbereiding aan het getroost avondmaal kunnen vieren
Dat nav de zin uit het formulier:
Opdat wij nu tot onzen troost des Heeren Avondmaal mogen houden is ons voor alle dingen van node: eerstelijk, dat wij ons te voren recht beproeven

[helma]

Bij mij komt de vraag op of goed is om als gelovige af te blijven in een Avondmaalsdienst waar je als gast bent omdat je het van te voren niet wist.
Is het genoeg om jezelf in de dienst voorafgaand aan de bediening te beproeven of heb je langer/een week nodig.
(In het geval van een open nodiging ook voor gasten)

[Vrouwke]

Onze dominee zei zondag dat het niet zo getuigt van een gezond geestelijk leven als je alleen in een voorbereidingsweek veel aanvechtingen hebt en daarbuiten niet.

Of misschien van pril geestelijk leven dat nog moet groeien..?

[Hendrikus]

Bij mij komt de vraag op of goed is om als gelovige af te blijven in een Avondmaalsdienst waar je als gast bent omdat je het van te voren niet wist.
Is het genoeg om jezelf in de dienst voorafgaand aan de bediening te beproeven of heb je langer/een week nodig.
(In het geval van een open nodiging ook voor gasten)

Calvijn had als ideaal dat de avondmaalsviering elke week zou plaats vinden. Dat betekent dat je dagelijks leeft in voorbereidingstijd.
Wanneer we nu een dienst meemaken in een kerk waar elke week de eucharistie plaats vindt (bij de Anglicanen bijvoorbeeld), wordt bij de nodiging vaak gezegd dat gasten die gewend zijn in hun eigen gemeente aan te gaan, ook van harte welkom zijn om hier deel te nemen. Afblijven is dus niet nodig.

https://www.theologie.nl/calvijns-mislukte-ideaal/

[HersteldHervormd]

Bij mij komt de vraag op of goed is om als gelovige af te blijven in een Avondmaalsdienst waar je als gast bent omdat je het van te voren niet wist.
Is het genoeg om jezelf in de dienst voorafgaand aan de bediening te beproeven of heb je langer/een week nodig.
(In het geval van een open nodiging ook voor gasten)

Calvijn had als ideaal dat de avondmaalsviering elke week zou plaats vinden. Dat betekent dat je dagelijks leeft in voorbereidingstijd.
Wanneer we nu een dienst meemaken in een kerk waar elke week de eucharistie plaats vindt (bij de Anglicanen bijvoorbeeld), wordt bij de nodiging vaak gezegd dat gasten die gewend zijn in hun eigen gemeente aan te gaan, ook van harte welkom zijn om hier deel te nemen. Afblijven is dus niet nodig.

https://www.theologie.nl/calvijns-mislukte-ideaal/

Ik zou dan juist oppassen voor oppervlakkigheid als er iedere week HA is.

Al twijfel ik niet aan de diepgang destijds bij Calvijn.

[helma]

Dat zeggen we ook niet als het in gemeentes iedere maand dopen is...

[HersteldHervormd]

Dat zeggen we ook niet als het in gemeentes iedere maand dopen is...

Iets met appels en peren.

[helma]

Dat vind ik niet. Het is allebei een sacrament ter versterking van het geloof.

[Lilian197]

Bij mij komt de vraag op of goed is om als gelovige af te blijven in een Avondmaalsdienst waar je als gast bent omdat je het van te voren niet wist.
Is het genoeg om jezelf in de dienst voorafgaand aan de bediening te beproeven of heb je langer/een week nodig.
(In het geval van een open nodiging ook voor gasten)

Calvijn had als ideaal dat de avondmaalsviering elke week zou plaats vinden. Dat betekent dat je dagelijks leeft in voorbereidingstijd.
Wanneer we nu een dienst meemaken in een kerk waar elke week de eucharistie plaats vindt (bij de Anglicanen bijvoorbeeld), wordt bij de nodiging vaak gezegd dat gasten die gewend zijn in hun eigen gemeente aan te gaan, ook van harte welkom zijn om hier deel te nemen. Afblijven is dus niet nodig.

https://www.theologie.nl/calvijns-mislukte-ideaal/

Ik zou dan juist oppassen voor oppervlakkigheid als er iedere week HA is.

Al twijfel ik niet aan de diepgang destijds bij Calvijn.

Dit vindt ik nu altijd zo'n vreemde opmerking. Het heeft in zich: Als het iedere week is, ontstaat er oppervlakkigheid / geen diepgang ( als een onomkeerbaar feit) Maar bij Calvijn twijfel ik niet aan diepgang .

En hoe ( niemand heeft nog gezegd dat dat niet klopt) zat het dan bij de eerste gemeenten?
Was daar oppervlakkigheid?

[Lilian197]

Bij mij komt de vraag op of goed is om als gelovige af te blijven in een Avondmaalsdienst waar je als gast bent omdat je het van te voren niet wist.
Is het genoeg om jezelf in de dienst voorafgaand aan de bediening te beproeven of heb je langer/een week nodig.
(In het geval van een open nodiging ook voor gasten)

Als je ergens gast bent, heeft die kerkenraad geen zicht op jouw leer en leven. Wel kan je van te voren toestemming vragen. Bijvoorbeeld als je tijdelijk ergens bent? Maar dan is er voor een kr ook tijd om een gesprek te voeren?

[Arja]

Even alleen wat betreft het laatste dat je aansnijdt: De apostel Paulus legt in 1 Kor. 11:25-27 wel een duidelijke relatie tussen zelfbeproeving en het H.A., in het bijzonder in vs. 28. Vanzelfsprekend dient de zelfbeproeving altijd (dus niet alleen voor het H.A.) plaats te vinden, maar het verband tussen zelfbeproeving en het H.A. wordt wel duidelijk gelegd:

27 Zo dan, wie onwaardiglijk dit brood eet of den drinkbeker des Heeren drinkt, die zal schuldig zijn aan het lichaam en bloed des Heeren.
28 Maar de mens beproeve zichzelven, en ete alzo van het brood en drinke van den drinkbeker.
29 Want die onwaardiglijk eet en drinkt, die eet en drinkt zichzelven een oordeel, niet onderscheidende het lichaam des Heeren.

Stukje geschiedenis
In de vroege kerk lag de nadruk bij het avondmaal op vreugdevolle herdenking en gemeenschap, zonder de latere rituelen van zelfonderzoek. Paulus' oproep tot zelfbeproeving in 1 Korinthiërs 11 was specifiek gericht op de misstanden binnen de Korinthische gemeente, waar sommige leden zichzelf te goed deden aan de liefdesmaaltijd, terwijl anderen hongerig bleven. Het was geen algemene regel, maar een reactie op het onwaardige gedrag tijdens de viering van het avondmaal.

De beschrijving van Justinus Martyr uit de tweede eeuw laat zien dat de vroege viering van de eucharistie een eenvoudige, vreugdevolle aangelegenheid was. Niet meer elke dag, zoals in de eerste eeuw maar wel wekelijks. Er was geen sprake van een verplicht ritueel van zelfonderzoek. De dienst bestond uit schriftlezingen, gebeden, een preek en het uitdelen van brood en wijn, de heilig kus, het geven aan de armen en het brengen van wijn en brood naar degenen die niet konden komen: de zieken.

Vanaf de vierde eeuw veranderde dit. Christenen werden terughoudender in het deelnemen aan de communie door een groeiend gevoel van angst en ontzag voor de heilige mysteries. Dit leidde tot de invoering van boeterituelen, zoals de Confiteor en de woorden van de hoofdman: "Heere, ik ben niet waardig" (Matt. 8:8). Tegen de dertiende eeuw was de communie zo zeldzaam geworden dat de kerk deelname minstens één keer per jaar verplicht stelde.

Johannes Calvijn gaf in de Reformatie een andere invulling. Hij drong aan op wekelijkse viering van het avondmaal, maar benadrukte wel het belang van persoonlijke beproeving van het hart en geloof, om het sacrament waardig te ontvangen. Zo ontwikkelde het zelfonderzoek zich van een reactie op lokale misstanden tot een vast onderdeel van de viering in veel protestantse tradities.

Bronnen: Katholieke antwoorden, hoe de eucharistie evolueerde, Early Christian Fathers, The Basic Spirituality, First Apology(155 A.D), chapter 66, etc

[Lilian197]

Dat zeggen we ook niet als het in gemeentes iedere maand dopen is...

Iets met appels en peren.

Appels met peren?
Dat er een sleur ergens in ontstaat heeft 'm.i. meer te maken met de mensen als het sacrament toch?
Hoe gewoon is her inmiddels al in onze gezindte om je kind ten doop te houden zonder een waar geloof? Zoals verwoord in onze catechismus? Of dat geen sleur is!