Gereformeerde Gemeenten

[DDD]

Natuurlijk. Maar dat soort dwalingen hoeven er niet te zijn. Als de gebruikte teksten voor iedereen maar voldoende toegankelijk zijn. Er is mij geen enkel levensterrein bekend waarin van alle betrokkenen, met alle opleidingsniveaus, met succes wordt gevraagd om het zestiende-eeuws te beheersen.

En natuurlijk zou het aardig zijn om op een theologische school studenten te helpen om ook oudvaders in de oorspronkelijke taal te leren lezen. En dan heb ik het niet over het latijn, hoewel het daarvoor ook geldt. Maar als duidelijk is, dat dat te hoog gegrepen is, dan kun je maar beter zorgen dat het in gewoon Nederlands wel lukt.

Maar goed, ik mag niet teveel over de GBS zeuren, dus ik ga zo maar eens aan het werk.

[Tiberius]

Het mooie is dat geactualiseerde versies van vrijwel alle gebruikte teksten beschikbaar zijn.
Dus een verstandige catecheet kan daar zo gebruik van maken. Of eventueel in ChatGPT de opdracht geven: 'zet onderstaande tekst om naar B1-taalniveau'.

[Maanenschijn]

Als mensen het een dwaling vinden dan verwacht ik dat zij geen ja op deze vraag zullen antwoorden

In het topic belijdenis voor het huwelijk schetste ik in de openingspost een casus waar mensen welzeker ja zeggen. Onder grote druk. Later hoorde ik dat dit was na een zomercursus van 6 weken.

In één van de onze plaatselijke kerken kan het zelf zonder belijdenis catechese of zomercursus. Belijdenis doen is aldaar verworden tot formaliteit 'die hoort' en drukmiddel om daar in de kerk te blijven 'omdar je het hebt beloofd'. Ik begrijp uit dit gesprek dat het een uitzondering is in kerkelijk Nederland, maar het komt dus voor.

Maar niemand heeft toch beloofd bij de kerk / gemeente te blijven. Dat doe je pas als je belijdenis doet. Ik weet niet waar u woont maar is dit een kerkverband waar er bijvoorbeeld kerkvisitatie is of is het een vrije gemeente?

Het is geen vrije gemeente, dus neem aan dat er kerkvisitatie plaats vind.

Voor de goede orde: mijn opmerking was in de situatie die Ararat schetste in de beginpost, dus bij een zwangerschap voor het huwelijk. Het is niet de gebruikelijke praktijk in die gemeente.

[Bobber]

In het topic belijdenis voor het huwelijk schetste ik in de openingspost een casus waar mensen welzeker ja zeggen. Onder grote druk. Later hoorde ik dat dit was na een zomercursus van 6 weken.

In één van de onze plaatselijke kerken kan het zelf zonder belijdenis catechese of zomercursus. Belijdenis doen is aldaar verworden tot formaliteit 'die hoort' en drukmiddel om daar in de kerk te blijven 'omdar je het hebt beloofd'. Ik begrijp uit dit gesprek dat het een uitzondering is in kerkelijk Nederland, maar het komt dus voor.

Maar niemand heeft toch beloofd bij de kerk / gemeente te blijven. Dat doe je pas als je belijdenis doet. Ik weet niet waar u woont maar is dit een kerkverband waar er bijvoorbeeld kerkvisitatie is of is het een vrije gemeente?

Het is geen vrije gemeente, dus neem aan dat er kerkvisitatie plaats vind.

Voor de goede orde: mijn opmerking was in de situatie die Ararat schetste in de beginpost, dus bij een zwangerschap voor het huwelijk. Het is niet de gebruikelijke praktijk in die gemeente.

Als dit in een GG of GGiN is dan moeten ze zich schamen. Ze zeggen altijd dat ze zo kerkordelijk handelen.
Ik begrijp echter nog steeds niet waar de mensen dan beloofd hebben bij de kerk te blijven. Dat doe je toch pas bij belijdenis?

[ejvl]

Dat neemt niet weg dat het wel gaat in een weg van een schenking en een gave en de toepassing daarvan in het hart door Gods Geest.

Een bedelaarshand pakt niet, maar bedelt. En in die lege bedelaarshanden alleen wordt het geloof de verdienste van Christus toegepast aan het hart.

Iets pakken wat je wordt aangeboden, is geen stelen en het geloof en de zaligheid wordt aangeboden.
Het geloof is de hand die God schenkt om Zijn weldaden aan te nemen, dus een bedelaarshand pakt zeker wel, namelijk het aangeboden geloof en de aangeboden zaligheid.

Ik kan er niet zoveel mee als men altijd maar juicht en springt, en er nooit enige twijfel is. Als God werkt, komt de duivel er op af. Dat is wel mijn ervaring tenminste. En als dat dan afgedaan wordt als ongeloof of zwaarmoedigheid, vind ik dat heel erg. Er is zoveel aanmatigend gedrag en een klakkeloze veroordeling van de prediking die mij lief is, dat ik er vaak veel verdriet over heb. Waarom is er zoveel negatief gejammer? Als het de preek van ds. A niet is, is het wel het nieuwe kerkgebouw van gemeente B. En alles wordt uit z'n verband gehaald of verdraaid. Ik vind het heel erg. Laten we alsjeblieft toch eens wat positiever zijn. We mogen best van gedachte wisselen over allerlei vraagstukken, maar er zijn zoveel niet onderbouwde frames en soms onjuiste beweringen of denigrerende generalisaties, dat ik er echt moedeloos van wordt.

Twijfel is 100% ongeloof, ik denk dat elke predikant binnen de GG dit zal beamen. Het is een gevolg van onze zonden en ons afkeren van Christus, ook na ontvangen genade waarin God kwijt lijkt te zijn, is twijfel 100% ongeloof en zonde, dat mag nooit anders geleerd worden.
Dat er twijfel kan komen na ontvangen genade is zeker een feit maar twijfel is daarmee wel ongeloof en een zonde.

Daarnaast is het ook afhankelijk van karakter.
Ik heb een bekende in de lande gekend, een ouderling uit de OGGIN die zei, ik twijfel nooit, waarom zou ik twijfelen aan Christus? Dat was een sterke persoonlijkheid met een sterk karakter.
Maar ook een man die niet zo sterk was, die het jarenlang niet voor zichzelf kon geloven, ja maar.... enzovoorts. Gelukkig mocht ook hij tot zekerheid komen.

Niets menselijk is ons vreemd natuurlijk maar dat is geen kenmerk van het ware, integendeel, zonde kan nooit een kenmerk van het ware zijn.

[BSH]

Wat voor mij verhelderend was, is een uitspraak van een oudvader, ik dacht Van der Groe.

Die schrijft: de nieuwe mens gelooft, de oude mens twijfelt. En ik geloof dat dat Bijbels is. Nooit twijfel? Dat zou betekenen dat de oude mens altijd onder ligt. Ik ben er jaloers op. Maar twijfel blijft zonde, iets van de oude mens. En de nieuwe mens? Die zondigt niet. Die twijfelt niet. Die gelooft.

[Arja]

Wat voor mij verhelderend was, is een uitspraak van een oudvader, ik dacht Van der Groe.

Die schrijft: de nieuwe mens gelooft, de oude mens twijfelt. En ik geloof dat dat Bijbels is. Nooit twijfel? Dat zou betekenen dat de oude mens altijd onder ligt. Ik ben er jaloers op. Maar twijfel blijft zonde, iets van de oude mens. En de nieuwe mens? Die zondigt niet. Die twijfelt niet. Die gelooft.

Is het niet beter om te zeggen: de nieuwe mens gelooft en het vlees worstelt met twijfel?

[refo]

Bij geloven en twijfelen horen voorwerpen. Waarin wordt dan geloofd en waaraan wordt getwijfeld?

[huisman]

Wat voor mij verhelderend was, is een uitspraak van een oudvader, ik dacht Van der Groe.

Die schrijft: de nieuwe mens gelooft, de oude mens twijfelt. En ik geloof dat dat Bijbels is. Nooit twijfel? Dat zou betekenen dat de oude mens altijd onder ligt. Ik ben er jaloers op. Maar twijfel blijft zonde, iets van de oude mens. En de nieuwe mens? Die zondigt niet. Die twijfelt niet. Die gelooft.

Toch wel gevaarlijk om de nieuwe en de oude mens zo te scheiden. David zegt niet na zijn zonde met Bathséba. Mijn oude mens heeft gezondigd maar: Tegen U, U alleen heb ik gezondigd, en gedaan, dat kwaad is in Uw ogen.
Er zijn in de kerkgeschiedenis voorbeelden geweest dat ‘gelovigen’ hoererij bedreven maar dat vergoelijkten. Het was immers de oude mens die het deed want de nieuwe mens kon toch niet zondigen?

[Forummer]

Bij geloven en twijfelen horen voorwerpen. Waarin wordt dan geloofd en waaraan wordt getwijfeld?

Eens een kernachtige uitspraak gehoord over geloven: "geloof je in God, of geloof je God?"

Geloven in God doen de duivelen ook, en zij sidderen.

God geloven, op Zijn Woord, dát is het echte geloof. Zijn Evangelie voor dé Waarheid houden, zonder allerlei door mensen bedachte voorwaarden.

En juist daarin zit de zekerheid: God heeft het Zelf beloofd, en Hij kan niet liegen.

[Iemand]

Wat voor mij verhelderend was, is een uitspraak van een oudvader, ik dacht Van der Groe.

Die schrijft: de nieuwe mens gelooft, de oude mens twijfelt. En ik geloof dat dat Bijbels is. Nooit twijfel? Dat zou betekenen dat de oude mens altijd onder ligt. Ik ben er jaloers op. Maar twijfel blijft zonde, iets van de oude mens. En de nieuwe mens? Die zondigt niet. Die twijfelt niet. Die gelooft.

Toch wel gevaarlijk om de nieuwe en de oude mens zo te scheiden. David zegt niet na zijn zonde met Bathséba. Mijn oude mens heeft gezondigd maar: Tegen U, U alleen heb ik gezondigd, en gedaan, dat kwaad is in Uw ogen.
Er zijn in de kerkgeschiedenis voorbeelden geweest dat ‘gelovigen’ hoererij bedreven maar dat vergoelijkten. Het was immers de oude mens die het deed want de nieuwe mens kon toch niet zondigen?

@huisman ik begrijp je zorg, maar toch ik zou die conclusie niet direct trekken. De oude mens is geen verontschuldiging voor zonde, maar een verklaring van de praktijk, althans zo lees ik het citaat van @BSH.

Maar deze praktijk of ervaring (twijfel in dit geval) zou juist het tegenovergestelde moeten zijn van een verontschuldiging, namelijk een aanmoediging om des te meer op Christus te vertrouwen. Paulus schreef aan de Kolossenzen "gij zijt gestorven, en uw leven is met Christus verborgen in God", maar dat was voor hem juist een reden op te roepen om de leden die op de aarde zijn te doden, en om de dingen die boven zijn te zoeken. David had na zijn val des te meer reden om tot God te bidden.

Van der Groe was bekend met het boek van Olevianus over de Apostolische geloofsbelijdenis en het genadeverbond, en citeert daar wel eens uit. Olevianus schrijft daarin het volgende over de tegenstelling tussen gevoel en geloof, of de oude en de nieuwe mens:

En zo zullen wij enkel met het Woord tevreden zijn en onder de verzoekingen een vaste roem behouden. Want hoewel God ons in het gevoel van Zijn genade en in andere weldaden dikwijls veelvuldige stof tot danken en roemen schenkt, zo zal men evenwel nauwelijks drie schreden in de gehoorzaamheid van het geloof kunnen volbrengen, tenzij wij geleerd hebben alleen op het Woord te vertrouwen.

Daarentegen is hij ver gevorderd, die onder de verzoekingen op Gods Woord alleen steunt en mannelijk voortgaat in de lof van God. Hoewel dan de Heere ook al niet openlijk helpt, ja Zich zelfs verborgen houdt, zo zullen wij nochtans met Zijn Woord alleen tevreden zijn. De zonden gevoelen wij in ons en wij worden gelast te geloven, dat Christus zonde voor ons gemaakt is en wij rechtvaardigheid Gods in Hem nl. gemaakt zijn (Rom. 7: 20 en 8: 3, 4; 2 Kor. 5: 21). Met dit Woord moeten wij tevreden zijn en aan onze gerechtigheid in Christus niet twijfelen, wat het gevoel van de zonde of het gering genot van de genade ons ook moge voorstellen en hoewel ook de satan, onze tegenpartij, getier make, zoveel hij wil.

De dood gevoelen wij in ons, en wij worden gelast het leven te geloven (Joh. 9: 25, 26). Dit Woord evenwel zal ons nooit teleurstellen. Door veel gevaren zien wij ons omringd, wegens de veelheid hiervan hebben wij echter geen verlating te vrezen, want de belofte is zeker. "Ik zal u niet begeven, Ik zal u niet verlaten" Joh. 1: 15; Hebr. 13: 5). Daarom, laat ons met dit Woord tevreden zijn, namelijk dat God ons nooit zal verlaten, zelfs gedurende geen ogenblik, hoewel het vlees het tegendeel schijnt te gevoelen en te ondervinden. Want dan zelfs, wanneer wij van het gevoel van Zijn aanwezige hulp verstoken schijnen te zijn, verlaat Hij ons niet, want het geloof rust niet op het gevoel, maar op de beloften.

[Vrouwke]

Heerlijke tekst!

Het “nochtans” van het geloof..

[Arja]

Wat voor mij verhelderend was, is een uitspraak van een oudvader, ik dacht Van der Groe.

Die schrijft: de nieuwe mens gelooft, de oude mens twijfelt. En ik geloof dat dat Bijbels is. Nooit twijfel? Dat zou betekenen dat de oude mens altijd onder ligt. Ik ben er jaloers op. Maar twijfel blijft zonde, iets van de oude mens. En de nieuwe mens? Die zondigt niet. Die twijfelt niet. Die gelooft.

Toch wel gevaarlijk om de nieuwe en de oude mens zo te scheiden. David zegt niet na zijn zonde met Bathséba. Mijn oude mens heeft gezondigd maar: Tegen U, U alleen heb ik gezondigd, en gedaan, dat kwaad is in Uw ogen.
Er zijn in de kerkgeschiedenis voorbeelden geweest dat ‘gelovigen’ hoererij bedreven maar dat vergoelijkten. Het was immers de oude mens die het deed want de nieuwe mens kon toch niet zondigen?

Bedankt @Huisman. Hier dacht ik ook aan.

[MGG]

DDD gezien de groene letters ga ik in dit topic verder. Kan jij aangeven hoe jij het midden bepaald? Is het een lijn waarbij aan beide kanten evenveel link als rechts is?

[DDD]

Volgens mij heb ik daar al een hele schematisering van vermeld in dit of in een ander draadje ooit. Maar daarin kun je allerlei keuzes maken. Ik denk in ieder geval in gemeenten en niet in ledenaantallen. En ik besef dat traditionele midden gemeenten nu soms als links worden gezien. Voor nu heb ik geen tijd om dat helemaal uit te werken of uit te zoeken. Maar bij traditionele middengemeenten denk ik aan: Geldermalsen, Zeist, Veenendaal (van oorsprong) Capelle aan den IJssel Middelwatering, Deventer, Gouda (al was daar altijd veel gedoe, en is de gemeente in één mensenleven al ongeveer helemaal van ledematen veranderd), Amersfoort, Goes, Lisse, Hendrik Ido Ambacht. In zo'n gemeente of in een linkerflankgemeente kun je je zoiets toch moeilijk voorstellen? Gewoon al omdat men meestal recentere preken leest.