Pleiten op je doop

[Arja]

Toch is dat wel zoals het zit. Geloof kan worden aangepraat, maar ongeloof ook. Als mensen voortdurend aan het twijfelen gemaakt worden of ze wel echt gelovig zijn. Of ze geen ingebeeld geloof hebben.

'

Ik zit te puzzelen nu, ik begrijp je antwoord niet. Zeg je dit op mijn reactie

[Arja]

Waaruit blijkt dat dat de hoofdzaak van de verzegeling is?

Los daarvan: zelfs ds. I. Kievit spreekt over twee soorten kinderen van het verbond. Je schrijft grote woorden -daar kan ik op zich tegen- maar die zijn helemaal niet zo in overeenstemming met de gereformeerde leer als je zelf wel beweert.

Volgens Kersten is het verbond voor de uitverkorenen, maar strekt de bediening van het verbond zich ook uit tot de niet-verkorenen. Woeldering zegt dat hiermeer de noodzaak vervalt voor het gebruik van de term ‘uitwendig verbond’. Het is volgens hem onvermijdelijk dat de weldaden van het genadeverbond de ‘hypocrieten’ even aanroeren. Hierdoor ontstaat de schijn dat zij tot het genadeverbond behoren. Het is als een brandspuit die water spuit over een brandend perceel. Onwillekeurig krijgen de andere percelen eromheen ook iets van het water over zich heen.

[Refojongere]

Toch is dat wel zoals het zit. Geloof kan worden aangepraat, maar ongeloof ook. Als mensen voortdurend aan het twijfelen gemaakt worden of ze wel echt gelovig zijn. Of ze geen ingebeeld geloof hebben.

'

Ik zit te puzzelen nu, ik begrijp je antwoord niet. Zeg je dit op mijn reactie

Ik denk dat het ligt aan wat je verstaat onder pleiten. Hoor hoe een boeteling pleit. Pleiten is een term uit de rechtszaal. Als we dan schuldig staan, dan mogen we pleiten op Zijn verbond, ik ben toch gedoopt Heere, denk aan wat U beloofd hebt uit genade.

[DDD]

Toch is dat wel zoals het zit. Geloof kan worden aangepraat, maar ongeloof ook. Als mensen voortdurend aan het twijfelen gemaakt worden of ze wel echt gelovig zijn. Of ze geen ingebeeld geloof hebben.

'

Ik zit te puzzelen nu, ik begrijp je antwoord niet. Zeg je dit op mijn reactie

Ja. Ik snap ook niet wat er onduidelijk aan is. Iets kan wel ver van jou af staan, maar toch juist zijn.

[DDD]

Waaruit blijkt dat dat de hoofdzaak van de verzegeling is?

Los daarvan: zelfs ds. I. Kievit spreekt over twee soorten kinderen van het verbond. Je schrijft grote woorden -daar kan ik op zich tegen- maar die zijn helemaal niet zo in overeenstemming met de gereformeerde leer als je zelf wel beweert.

Volgens Kersten is het verbond voor de uitverkorenen, maar strekt de bediening van het verbond zich ook uit tot de niet-verkorenen. Woeldering zegt dat hiermeer de noodzaak vervalt voor het gebruik van de term ‘uitwendig verbond’. Het is volgens hem onvermijdelijk dat de weldaden van het genadeverbond de ‘hypocrieten’ even aanroeren. Hierdoor ontstaat de schijn dat zij tot het genadeverbond behoren. Het is als een brandspuit die water spuit over een brandend perceel. Onwillekeurig krijgen de andere percelen eromheen ook iets van het water over zich heen.

Dat eerste is voornamelijk een kwestie van definitie. Zeg je nu dat Woelderink zegt dat de ongelovige gedoopten niet tot het genadeverbond behoren?

[MNB]

Dit ben ik volledig met u oneens. Het bezit dat verzegeld wordt is de wassing en reiniging in Christus bloed. Van degenen die door Christus' bloed gereinigd zijn zal niemand verloren gaan, maar allen zullen behouden worden. Dit is een hoofdpunt van de strijd met de Remonstranten en wordt uigebreid weerlegd in de Dordse Leerregels en zou werkelijk alle troost voor Gods volk wegnemen, want zij lopen met hun zonden wel duizend maal in ongeloof bij Jezus weg. Lees eens Hosea 11 en sta dan verbaasd over Christus liefde voor weglopers die werkelijk niet anders doen en waardig zijn om eeuwig door Hem verlaten te worden:

Hosea 11: 7-11
7 Want Mijn volk blijft hangen aan de afkering van Mij; zij roepen het wel tot den Allerhoogste, maar niet één verhoogt Hem.
8 Hoe zou Ik u overgeven, o Efraïm, u overleveren, o Israël? Hoe zou Ik u maken als Adama, u stellen als Zebóïm? Mijn hart is in Mij omgekeerd, al Mijn berouw is tezamen ontstoken.
9 Ik zal de hittigheid Mijns toorns niet uitvoeren; Ik zal niet wederkeren om Efraïm te verderven; want Ik ben God en geen mens, de Heilige in het midden van u, en Ik zal in de stad niet komen.
10 Zij zullen den HEERE achternawandelen, Hij zal brullen als een leeuw; wanneer Hij brullen zal, dan zullen de kinderen van de zee af al bevende aankomen.
11 Zij zullen bevende aankomen als een vogeltje uit Egypte, en als een duif uit het land van Assur; en Ik zal hen doen wonen in hun huizen, spreekt de HEERE.

En dat is nu ook de troost van de Heilige Doop voor al Gods volk. Zij die tot het bloed van Christus zijn gevlucht tot verzoening van hun schuld vinden in Hem een overvloed van genade.

Beste MNB,

De doop functioneert alleen door het geloof. De kleine kinderen hebben geen geloof. Dus wat verzegelt de doop dan volgens jou bij de kleine kinderen, waarvan is het een teken en zegel?

Hoewel onze kinderen deze dingen niet verstaan moeten de ouders hun kinderen in het opgroeien onderwijs geven van de betekenis van de Heilige Doop. Deze is voor de kleine kinderen niet anders dan voor de ouderen. Echter zullen zij de vrucht ervan met bewustheid pas genieten wanneer zij deze dingen beginnen te verstaan en

• door de beoefening van het reeds in hun kinderjaren geschonken geloof troost uit de Doop in hun kinderjaren ontvangen

• door het onderwijs uit Gods Woord tot het ware geloof zullen komen en daarna de troost uit de Doop in hun kinderjaren ontvangen.

Zolang zij echter zonder het ware geloof blijven is de Doop voor hen een teken van..:

• het grote voorrecht dat ze genieten onder de openbaring van de Weg der Zaligheid te leven

• een zichtbaar Evangelie zelf dat hen onderwijst in hoe zij tot de zaligheid zullen komen, namelijk door een waar geloof in het bloed van Christus

• een sterke aandrang en verplichting tot de beoefening van het ware geloof als een gave Gods om te zoeken door het geloof met God verzoend te worden die zoveel zorg aan hun zielen besteed door hen af te zonderen van de wereld en hen van zondag tot zondag hun verlorenheid en de weg tot behoud laat verkondigen.

• een waarschuwing om de wereld niet lief te hebben en het heilige Evangelie niet te verachten omdat daarop Gods toorn te verwachten is die zwaarder zal zijn voor hen die onder de openbaring van het genadeverbond leven dan voor hen die de Weg niet geweten hebben en daarop niet gewandeld hebben.

Als dat alles is, ziet het er voor pasgeboren baby's die overlijden niet best uit.

We moeten er rekening mee houden dat de Doop een teken en zegel is van het genadeverbond en niet de genade zelf schenkt. Zelfs geen nieuwe beloften die niet al in het Evangelie zijn gedaan. Daarmee schenkt de Doop fysiek geen nieuwe zaken, maar is het een bevestiging van wat ons in het Evangelie wordt verkondigd en door de kracht van de Heilige Geest gewerkt wordt in het hart van de uitverkorenen. Daarom wordt de Heilige Doop (evenals het Heilig Avondmaal) een zichtbaar Evangelie genoemd. Daarom geeft de Heilige Doop ook niet meer of andere zaken dan het Evangelie en behoeft dit dus helemaal geen aanleiding te zijn voor deze vraag.

Hoe de Heilige Geest de genade in het hart van een jong kind werkt (zoals bij Johannes de Doper, of Timotheüs) moet onze nieuwsgierigheid niet opwekken. Dat de Heilige Geest de genade van het geloof ook aan jonge kinderen schenkt naar Zijn eigen belofte is zeker uit Gods Woord en daarom ook als zodanig bevestigt in de belijdenisgeschriften. Tenminste moeten we vasthouden dat zonder geloof niemand tot de zaligheid komt want zonder het geloof is het onmogelijk Gode te behagen, en dat geloof bezitten we niet van nature, maar moet bij God vandaan geschonken zijn. Daarom wordt door de oudvaders altijd geleerd dat het geloof in zulke kinderen tenminste ‘zadelijk’ gewerkt is door de Heilige Geest. Hoewel het door een kind van die leeftijd niet kan worden beoefend is de zaak van het geloof dan al wel geschonken en zou tot geloofsdaden komen wanneer het kind tot oudere leeftijd gekomen zou zijn. Onder de oudvaders zijn er ook wel die zeggen dat bij degenen die te jong zijn om het geloof te oefenen dit bij het stervensuur onmiddellijk wordt geschonken. Dit zijn echter zulke verborgenheden waarover Gods Woord zwijgt, waarom ik er persoonlijk niet verder over zou willen speculeren.

Of de Heere dit doet aan alle kinderen van ouders met het ware geloof wil ik niet bediscussiëren. Of de Heere dit ook doet aan kinderen van ouders die het ware geloof niet bezitten evenmin. Ik geloof dat er wel goede grond in Gods Woord is om te geloven dat er ook onder kinderen van niet gelovige ouders die onder de bediening van het genadeverbond leven jonggestorven kinderen zullen zijn met genade.

[MNB]

Toch is dat wel zoals het zit. Geloof kan worden aangepraat, maar ongeloof ook. Als mensen voortdurend aan het twijfelen gemaakt worden of ze wel echt gelovig zijn. Of ze geen ingebeeld geloof hebben.

'

Ik zit te puzzelen nu, ik begrijp je antwoord niet. Zeg je dit op mijn reactie

Ik denk dat het ligt aan wat je verstaat onder pleiten. Hoor hoe een boeteling pleit. Pleiten is een term uit de rechtszaal. Als we dan schuldig staan, dan mogen we pleiten op Zijn verbond, ik ben toch gedoopt Heere, denk aan wat U beloofd hebt uit genade.

Hoewel ik je gewogen formulering waardeer kan ik het hier echt niet mee eens zijn. Het ware pleiten is mijns inziens echt niet een pleiten op beloften die door God door de Doop zijn gedaan. Het ware pleiten is pleiten op grond van het Borgwerk van Christus. De veroordeelde zondaar moet zijn heil niet zoeken bij zijn Doop, maar bij het bloed van Christus dat uitgebeeld wordt in de Doop. In Hem zijn alle beloften ja en amen, niet in onze Doop. Het bloed van Gods Zoon is de enige pleitgrond die door God in Zijn Woord erkend wordt. Waar dit gelovig vluchten tot het bloed van Christus gemist wordt kan er van een recht pleiten niet gesproken worden want dan komt de zondaar tot God zonder het bloed van het Lam. Zonder bloedstorting geschied er geen vergeving.

[Refojongere]

Dat ben ik helemaal eens. Maar waar ik eerder tegen Posthoorn zei dat hij doop, verbond, beloften uit elkaar haalt, moet ik dit nu ook weer constateren. Je kunt het pleiten op de gedane beloften niet los zien van het pleiten op het bloed van Christus. De belofte van de doop houdt onder andere in dat we zo waar we gedoopt zijn in de naam van de Zoon, we verzekerd worden van de wassing met het bloed van Christus.

Je mag toch pleiten op wat je in Christus hebt/toegezegd krijgt?

Kun je me toelichten wat de gedoopte kinderen in Christus hebben zoals het formulier zegt?

[MNB]

Dank voor het uitgebreide antwoord.

Kunnen we ons misschien vinden in wat ds. L. Vroegindeweij schreef:

"Het verbond zelf behelst alleen de uitverkorenen. Maar dit heeft God behaagt tijdelijk er ook anderen in op te nemen. Er zijn kwade ranken aan de goede wijnstok. Er zijn kinderen des vleses en kinderen der belofte. Het is meestal niet moeilijk om deze te onderscheiden. Maar wat vandaag voor ons oog verschijnt als een vleselijke Saulus kan morgen een belofterijke Paulus zijn. En wat vandaag als een dicipel aan ons oog zich voordoet kan morgen een verrader zijn. Ons oordeel is altijd voorlopig. Maar onderscheid is er. En het is te zien ook. Er is kaf onder het koren. Maar 't is ons niet opgedragen om het onkruid uit te zuiveren. We zouden mogelijk met hetzelve de tarwe uittrekken. Het kaf moet ook nog rond de korrel blijven zitten. Dat is goed voor de graankorrel, ja nodig.

Zo kunnen wij in het verbond zijn en toch niet van het verbond. Meen niet, dat degenen, die alleen maar in het verbond zijn gemist kunnen worden. En meen ook niet, dat er éne ware bondeling, die de Vader aan Christus heeft gegeven verloren kan gaan. Ja, maar ben ik een uitverkoren bondeling? Onderzoek uzelf of gij in het geloof zijt. En als ik niet in het geloof ben? Klopt en u zal opengedaan worden."

Hoe het ook zij: zonder geloof, zonder de Geest, biedt de doop geen troost en wordt wat we in Christus bezitten! (Zie doopformulier) ons niet toegeëigend. Dat ben ik eens.

De woordkeuze is niet in alle gevallen de mijne. Ik kan bijvoorbeeld niet zien hoe ongelovigen iets in Christus kunnen bezitten. Dan zou men ook moeten kunnen benoemen wat dat bezit dan is, en hoe het kan dat het bezit van een zaak de mens toch nameloos arm laat (omdat het niet toegeeigend is). Wat is dan uiteindelijk de betekenis van het woord 'bezit' hier. Dat past alleen bij een gelovig gebruik van de Heilige Doop (zie ook hieronder). Het bezit en de toeeigening van het bezit zijn zelfs onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Dat is ook het doel van de Heilige Doop, de gelovige zondaar te verzekeren van Zijn bezit. Hij bezit het reeds, maar hij mist de verzekering daarvan. Door de Heilige Doop (zoals ook door het Heilige Evangelie) wordt dat bezit dat hij in Christus heeft weer gevoelig tastbaar hem toegeeigend zodat hij het weer zeker mag weten dat het ook zijn bezit is op grond van Christus leven, lijden en sterven.
De overige zaken die hier worden benoemd kan ik onderschrijven. Het dient ook geen nut om over elk woord te discussiëren.

Wel zou ik nog willen weten hoe je aankijkt tegen de zinsnede dat de gedoopte volgens het formulier dus iets bezitten wat hen toegeëigend moet worden. Volgens jou bezitten ze namelijk niets.

Bij een eerdere discussie over dit onderwerp heb ik proberen te onderbouwen dat de oudvaders (inclusief de opstellers van de Catechismus) op grond van Gods Woord het rechte ontvangen van de Doop altijd hebben verbonden aan een gelovig gebruik van de Doop. Ontbreekt het geloof, dan ontbreekt de verzegeling van de beloften aan het hart.

Hiermee wil ik niet stellen dat ongelovige gedoopte kinderen niets bezitten. Ze missen het geloof en daarmee de zaligheid, tegelijkertijd bezitten ze...

• de bediening van Gods Woord, dat niet hoog genoeg kan worden gewaardeerd omdat (met name daar waar Gods Woord zuiver bediend wordt) God door de prediking zalig maakt. Hij gebruikt de prediking om zondaren te ontdekken aan hun nameloze ellende, om hun aan te wijzen hoe ze het rechtvaardige oordeel kunnen ontgaan door Christus bloed, om het bloed van Christus ook dadelijk toe te passen aan de zielen van zondaren.

• een christelijke opvoeding die wanneer God deze zegent hen in grote mate bewaard voor de verleidingen van de wereld en tot hun zaligheid dienen zal

• het gebed van hun ouders en vele christenen die God voor veel onbekeerden heeft willen verhoren

[Arja]

Waaruit blijkt dat dat de hoofdzaak van de verzegeling is?

Los daarvan: zelfs ds. I. Kievit spreekt over twee soorten kinderen van het verbond. Je schrijft grote woorden -daar kan ik op zich tegen- maar die zijn helemaal niet zo in overeenstemming met de gereformeerde leer als je zelf wel beweert.

Volgens Kersten is het verbond voor de uitverkorenen, maar strekt de bediening van het verbond zich ook uit tot de niet-verkorenen. Woeldering zegt dat hiermee de noodzaak vervalt voor het gebruik van de term ‘uitwendig verbond’. Het is volgens hem onvermijdelijk dat de weldaden van het genadeverbond de ‘hypocrieten’ even aanroeren. Hierdoor ontstaat de schijn dat zij tot het genadeverbond behoren. Het is als een brandspuit die water spuit over een brandend perceel. Onwillekeurig krijgen de andere percelen eromheen ook iets van het water over zich heen.

Dat eerste is voornamelijk een kwestie van definitie. Zeg je nu dat Woelderink zegt dat de ongelovige gedoopten niet tot het genadeverbond behoren?

Nee, ik herhaal wat iemand in zijn proefschrift schreef (een studie naar de verbondsvisie van ds. Izaäk Kievit tussen 1935 en 1953 in relatie tot de visie van dr. J.G. Woelderink). Ik denk niet dat hij Woelderink dat laat zeggen. Het is wel heel leerzaam om te lezen. Wil je het in zijn verband lezen dan deel ik de link.

[Vrouwke]

Kun je de link hier delen? Klinkt als een interresante studie..

[Arja]

Kun je de link hier delen? Klinkt als een interresante studie..

Ja, dit is de link: https://studenttheses.uu.nl/bitstream/h ... 010-08.pdf

[Vrouwke]

Dankjewel..!

[Arja]

Toch is dat wel zoals het zit. Geloof kan worden aangepraat, maar ongeloof ook. Als mensen voortdurend aan het twijfelen gemaakt worden of ze wel echt gelovig zijn. Of ze geen ingebeeld geloof hebben.

'

Ik zit te puzzelen nu, ik begrijp je antwoord niet. Zeg je dit op mijn reactie

Ja. Ik snap ook niet wat er onduidelijk aan is. Iets kan wel ver van jou af staan, maar toch juist zijn.

Mijn vraag was simpelweg of je reactie op mij gericht was, omdat je niets uit mijn bericht citeerde. Nu zie ik dat je toch iets uit mijn reactie hebt opgepakt.

Wat betreft de opmerking: 'Daar mag je dus op pleiten' — dat voelt voor mij heel ver weg.' Het is een beleefde manier om aan te geven dat ik een ander standpunt heb. Ik heb een andere overtuiging qua doop, maar ik weet dat het voor een ander juist heel dierbaar is. Ik wil daar niet zomaar overheen walsen of iemand pijn doen. Daarom zei ik het op die manier.

[Arja]

Toch is dat wel zoals het zit. Geloof kan worden aangepraat, maar ongeloof ook. Als mensen voortdurend aan het twijfelen gemaakt worden of ze wel echt gelovig zijn. Of ze geen ingebeeld geloof hebben.

'

Ik zit te puzzelen nu, ik begrijp je antwoord niet. Zeg je dit op mijn reactie

Ik denk dat het ligt aan wat je verstaat onder pleiten. Hoor hoe een boeteling pleit. Pleiten is een term uit de rechtszaal. Als we dan schuldig staan, dan mogen we pleiten op Zijn verbond, ik ben toch gedoopt Heere, denk aan wat U beloofd hebt uit genade.

Zie je het pleiten op God's verbond dan als een soort tussenstap, een manier om te proberen om God's genade te verkrijgen door te verwijzen naar een verbond of een belofte, in plaats van direct tot de Heere te komen op grond van Zijn offer en de nodiging tot het heil.